shtarkws έγραψε: ↑Δευ Απρ 06, 2020 4:34 pm
Νούμερο 1 Τιμ Ντανκαν, περίπτωση Χακιμ, εκανε τα παντα τέλεια μπροστά και πίσω με μεγάλη διάρκεια και winning mentality
Διαφωνώ, έκαναν από καλά ως άριστα αρκετά πράγματα, αλλά κανένας από τους δυο δεν έκανε τα πάντα τέλεια, ούτε καν στο απόλυτο απόγειό τους. Για παράδειγμα, κανένας από τους δυο δεν ήταν ιδιαίτερα καλός στην πάσα, πόσο μάλλον στο σουτ.
basket72 έγραψε: ↑Παρ Απρ 03, 2020 4:33 pm
Για μένα όμως είναι κι ο τρόπος που έπαιξε το παιχνίδι σε 2 διαφορετικές φάσεις της ομάδας, τη μία δίπλα σε έναν από τους 5-6 καλύτερους σέντερ όλων των εποχών (Ναυάρχος)
και την άλλη με διαφορετικό ρόλο, χωρίς ποτέ να στηρίζεται στα αθλητικά του προσόντα τόσο πολύ αλλά με πάρα πολύ μπάσκετ.
Σ' αυτό παίζουν ρόλο και αυτά που βρήκε στους Σπέρς. Όσο δεν θα ήταν ίδια η καριέρα του Πόποβιτς χωρίς τον Ντάνκαν, άλλο τόσο, ίσως και περισσότερο, δεν θα ήταν ίδια η καριέρα του Ντάνκαν χωρίς τον Πόποβιτς και τον τρόπο με τον οποίο τον χρησιμοποίησε και τους παίχτες με τους οποίους τον πλαισίωσε. Πρόκειται για μια από τις κορυφαίες συνεργασίες προπονητή-παίχτη, αν όχι για την κορυφαία. Υπό μια έννοια, έδεσαν σχεδόν όσο έδεσαν και οι Μαλόουν-Στόκτον. Περιπτώσεις δηλαδή όπου δεν μπορείς εύκολα να κρίνεις ποιος επωφελήθηκε περισσότερο από τη μεταξύ των συνεργασία. Απλώς, για διάφορους λόγους, η πρώτη απέδωσε σχεδόν τα μέγιστα σε ομαδικό επίπεδο και η δεύτερη σχεδόν τίποτα. Και προφανώς, όπως σωστά λες κι εσύ, δεν μπορεί όλοι οι λόγοι να είναι άσχετοι με την καθαυτό αξία των παικτών.
Α, και μη ξεχνάμε ότι τις πρώτες δυο χρονιές του, ο Ντάνκαν έπαιξε πολλές φορές ως τριάρι, δίπλα σε Ρόμπινσον και Περντιού!
basket72 έγραψε: ↑Παρ Απρ 03, 2020 4:33 pm
Αυτός είναι κι ο λόγος που δεν μπορώ καν να βάλω ποτέ στην ίδια κουβέντα (περί goat)τον Λεμπρόν με τον Τζόρνταν γιατί ο πρώτος στηρίζεται σημαντικά πιο πολύ στα αθλητικά του προσόντα και λιγότερο στο μπάσκετ και το μπασκετικό μυαλό- που εννοείται ότι κι αυτά τα διαθέτει σε πολή ηψηλό επίπεδο. Αλλά δεν μιλάμε για στίβο και δεκαθλητές (τύπου Ντάλεϊ Τόμπσον για όποιον θυμάται :smile: ) αλλά για μπάσκετ, το πιο όμορφο ομαδικό άθλημα. ;)
Διαφωνώ! Αν και μεγάλη συζήτηση, τα "αθλητικά προσόντα" έρχονται σε διάφορες μορφές, όχι μόνο με τη μορφή τεράστιων ομοπλατών, δύναμης και εκρηκτικότητας. Ο Τζόρνταν είναι άνετα ανάμεσα στους πιο αθλητικούς καλαθοσφαιριστές που έχουν υπάρξει. Δεν έχω κάτσει να αναλύσω και να συγκρίνω ένα προς ένα τα διαφορετικά στοιχεία της αθλητικότητας των δυο για να βάλω τον έναν πάνω από τον άλλο, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν θα έλεγα ότι ο ένας στηρίζεται σημαντικά πιο πολύ από τον άλλο στα αθλητικά του προσόντα.
Αν ο Τζόρνταν δεν είχε τόσο δυνατά πόδια για να πηδάει όσο ψηλά πηδούσε, αν δεν είχε τόσο δυνατό κορμό για να κρατάει και να ελέγχει το σώμα του στον αέρα όπως το έκανε, αν δεν είχε τόσο μακριά και δυνατά δάχτυλα για να ελέγχει την μπάλα όπως την έλεγχε και τέτοια αντοχή ώστε να βρίσκει δυνάμεις να κάνει ό,τι χρειαστεί μετά από 45 λεπτά παιχνιδιού, θα ήταν ένα καλό διαροτριάρι με καλή αίσθηση του παιχνιδιού. Αυτό που τον βάζει πάνω από τους άλλους, αν τον βάζει, είναι ότι είχε και τα δυο σε τεράστιο βαθμό, η συνέργεια κάνει τη διαφορά. Άσε που ο Τζέιμς υπήρξε πάντοντε ομαδικότερος του Τζόρνταν. Και σωστά. Δεν είχε ποτέ το δολοφονικό ένστικτο του Τζόρνταν στο τελείωμα των φάσεων, όπως άλλωστε και ο Τζόρνταν δεν είχε ποτέ σεζόν όπως η τελευταία του Τζέιμς.