Κορυφαίος ξένος pf στην ιστορία της Α1

Συντονιστής: Captains

Ποιος είναι ο κορυφαίος ξένος pf στην ιστορία της Α1?

Ashraf Amaya
1
1%
Ken Barlow
10
10%
Walter Berry
24
24%
Melvin Cheatum
1
1%
Greg Church
1
1%
James Forrest
0
Δεν υπάρχουν ψήφοι
Lawrence Funderburke
0
Δεν υπάρχουν ψήφοι
James Gist
2
2%
Andre Hutson
2
2%
Buck Johnson
3
3%
Edgar Jones
1
1%
Mike Jones
1
1%
Linas Kleiza
6
6%
Cliff Levingston
5
5%
Jeremiah Massey
2
2%
Johnny Rogers
3
3%
Chris Singleton
2
2%
Ryan Stack
0
Δεν υπάρχουν ψήφοι
Larry Stewart
1
1%
Roy Tarpley
26
25%
Sasha Volkov
11
11%
άλλος
0
Δεν υπάρχουν ψήφοι
 
Σύνολο ψήφων: 102
Άβαταρ μέλους
AKRG

 euroleague
Reactions: 9
Δημοσιεύσεις: 1152
Εγγραφή: Τρί Οκτ 11, 2011 10:03 am
Προειδοποιήσεις: 0

Κυρ Μαρ 15, 2020 4:47 pm

Walter Berry, Roy Tarpley και Cliff Levingston !

0
Άβαταρ μέλους
benchwarmer

Captain
Reactions: 1435
Δημοσιεύσεις: 8148
Εγγραφή: Κυρ Δεκ 23, 2007 5:50 pm
Αγαπημένη θέση: Bench
Προειδοποιήσεις: 0

Κυρ Μαρ 15, 2020 4:59 pm

Volunteer έγραψε:
Κυρ Μαρ 15, 2020 4:21 pm
Ο ξανθός πάσαρε στον Παναθηναϊκό τον Ζάρκο και του κατέστρεψε για μια ακόμη χρονιά τη χημεία με την αργοκαρούτα τον Φράγκι να παίζει δυάρι για να συνυπάρξει με τον ξένο σούπερ σταρ στο 3
Υποσημείωση σε αυτό βέβαια ότι ο αρχικός σχεδιασμός(?) του Παναθηναϊκού εκείνη τη σεζόν ήταν να παίζει ο Γκάλης στο 2.. Το οποίο βέβαια δεν σημαίνει ότι θα ήταν και καλύτερη η χημεία της ομάδας...

Επίσης off-topic, ο Ολυμπιακός του 1994-1995 είχε αρκετούς μαζεμένους τραυματισμούς κάποια στιγμή στην περιφέρεια (Σιγάλα και Μπακατσιά), με αποτέλεσμα για συνεχόμενα παιχνίδια το αρχικό του σχήμα να έχει τον Βολκόφ στο....3, με Τάρλατς και Φασούλα στους ψηλούς.
Υπάρχει μάλιστα εκπληκτικό ματς Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού, όπου ο Ιωαννίδης κάποια στιγμή έχει την φαεινή ιδέα ότι ο παίκτης που μπορεί να μαρκάρει τον Πάσπαλι είναι ο... Καμπούρης, και βλέπουμε την ανεπανάληπτη τριπλέτα Καμπούρη-Τάρλατς-Φασούλα ταυτόχρονα στο παρκέ!

(για λίγα λεπτά από το 22:00 του βίντεο και μετά)

2
2 Εικόνα
Άβαταρ μέλους
yorgos

 champion
Reactions: 3924
Δημοσιεύσεις: 11017
Εγγραφή: Δευ Οκτ 19, 2009 10:55 pm
Τοποθεσία: Αβάνα
Αγαπημένη θέση: SF
Αγαπημένος παίκτης: Στηβ Νας
Αγαπημένη ομάδα: Peristeri
Προειδοποιήσεις: 0

Κυρ Μαρ 15, 2020 5:48 pm

Volunteer έγραψε:
Κυρ Μαρ 15, 2020 4:21 pm

Ο κλέψας του κλέψαντος. Ο ξανθός πάσαρε στον Παναθηναϊκό τον Ζάρκο και του κατέστρεψε για μια ακόμη χρονιά τη χημεία με την αργοκαρούτα τον Φράγκι να παίζει δυάρι για να συνυπάρξει με τον ξένο σούπερ σταρ στο 3 (που επιπλέον ήταν και άσουτος) και από την άλλη πήρε τον Βολκόφ που πληρωνόταν από τους Γιαννακόπουλους, μη γνωρίζοντας το πρόβλημα που είχαν ανακαλύψει οι γιατροί των πρασίνων με τη μέση του. Κατά τα λοιπά για την αποτυχία στη Σαραγόσα έφταιξε το πάθος του εμφύλιου ημιτελικού που κατανάλωσε τις ζωτικές δυνάμεις των δύο αιώνιων και όχι η αστοχία υλικού κατά τη διάρκεια του ρικρούτινγκ... :crown:
Ο Παναθηναϊκός του Κουμιουρτζογλου έπαιξε το καλύτερο μπάσκετ κι ήταν εξαιρετική ομάδα, διαφωνώ στο ότι χάλασε τη χημεία ο Πασπαλι, εξαιρετικός ήταν κι η ομάδα έπαιζε σέξι μπάσκετ που δεν είχαμε δει μέχρι τότε. Μάλλον ο Ολυμπιακός πήρε ένα κουτσαλογο χάνοντας τη σημαία του.

0
Αρκτικός Κύκλος, Σιβηρία, Ταταρστάν, Βόλγας, Καύκασος κι άλλα κομμάτια της μητέρας Ρωσίας

tinyurl.com/2axatenv
Άβαταρ μέλους
ssoulliss

 champion
Reactions: 3197
Δημοσιεύσεις: 6017
Εγγραφή: Τρί Απρ 19, 2011 7:38 pm
Αγαπημένη θέση: PG
Αγαπημένος παίκτης: Φάνης Χριστοδούλου
Αγαπημένη ομάδα: Detroit-Pistons
Προειδοποιήσεις: 0

Κυρ Μαρ 15, 2020 6:54 pm

Θα διαφωνήσω πρώτη φορά με τον φίλο Volunteer. Νομίζω ότι ο Παναθηναϊκός έπαιξε πολύ ωραίο μπάσκετ εκείνη τη σεζόν. Ο Zarko ηταν πάρα πολύ καλός με αποκορύφωμα το buzzer beater στο ΣΕΦ. Ο Κιουμουρτζόγλου έκανε καλή δουλειά και από κάποιες λεπτομέρειες έχασε τους τίτλους. Και συμφωνώ με bench ότι η σεζόν είχε Γκάλη στον προγραμματισμό.

Εκείνη τη χρονιά ο Volkov ήταν καλός, απλά ο Ολυμπιακός είχε θεματάκια με τραυματισμούς αλλά και στον άσο. Οι Μπακατσιάς και Tomic δεν έκαναν καλή σεζόν και επομένως ο Ολυμπιακός άλλαξε τακτική την επόμενη σεζόν(έλευση Rivers).

0
Άβαταρ μέλους
yorgos

 champion
Reactions: 3924
Δημοσιεύσεις: 11017
Εγγραφή: Δευ Οκτ 19, 2009 10:55 pm
Τοποθεσία: Αβάνα
Αγαπημένη θέση: SF
Αγαπημένος παίκτης: Στηβ Νας
Αγαπημένη ομάδα: Peristeri
Προειδοποιήσεις: 0

Κυρ Μαρ 15, 2020 7:11 pm

benchwarmer έγραψε:
Κυρ Μαρ 15, 2020 4:59 pm
Volunteer έγραψε:
Κυρ Μαρ 15, 2020 4:21 pm
Ο ξανθός πάσαρε στον Παναθηναϊκό τον Ζάρκο και του κατέστρεψε για μια ακόμη χρονιά τη χημεία με την αργοκαρούτα τον Φράγκι να παίζει δυάρι για να συνυπάρξει με τον ξένο σούπερ σταρ στο 3
Υποσημείωση σε αυτό βέβαια ότι ο αρχικός σχεδιασμός(?) του Παναθηναϊκού εκείνη τη σεζόν ήταν να παίζει ο Γκάλης στο 2.. Το οποίο βέβαια δεν σημαίνει ότι θα ήταν και καλύτερη η χημεία της ομάδας...

Επίσης off-topic, ο Ολυμπιακός του 1994-1995 είχε αρκετούς μαζεμένους τραυματισμούς κάποια στιγμή στην περιφέρεια (Σιγάλα και Μπακατσιά), με αποτέλεσμα για συνεχόμενα παιχνίδια το αρχικό του σχήμα να έχει τον Βολκόφ στο....3, με Τάρλατς και Φασούλα στους ψηλούς.
Υπάρχει μάλιστα εκπληκτικό ματς Ολυμπιακού-Παναθηναϊκού, όπου ο Ιωαννίδης κάποια στιγμή έχει την φαεινή ιδέα ότι ο παίκτης που μπορεί να μαρκάρει τον Πάσπαλι είναι ο... Καμπούρης, και βλέπουμε την ανεπανάληπτη τριπλέτα Καμπούρη-Τάρλατς-Φασούλα ταυτόχρονα στο παρκέ!

(για λίγα λεπτά από το 22:00 του βίντεο και μετά)
Τρελή παπουτσιά ο δράκος στο ντέρμπι!
Ποτέ μου δε φανταζόμουν ότι θα άκουγα "Λημνιάτης με τη μπάλα, για τρεις Ο ΝΕΑΡΟΣ". Ήταν ποτέ νεαρός ο Λημνιάτης; Μωρέ μπράβο.

Ο Πάσπαλιε κάπνιζε 2 πακέτα τσιγάρα την ημέρα κατά δική του δήλωση.

0
Αρκτικός Κύκλος, Σιβηρία, Ταταρστάν, Βόλγας, Καύκασος κι άλλα κομμάτια της μητέρας Ρωσίας

tinyurl.com/2axatenv
basket72
Reactions:
Προειδοποιήσεις: 0

Κυρ Μαρ 15, 2020 7:54 pm

Για τη χρονιά του 94-95' να συμφωνήσω κι εγώ ότι ο Παναθηναϊκός (πράγματι, καθοριστική η ξαφνική αποχώρηση Γκάλη) έπαιξε μια χαρά μπάσκετ και τελικά σε καλό του βγήκε ο Πάσπαλι, που όντως όμως σαν να είχε τελειώσει ο κύκλος του στον Ολυμπιακό, όπως σωστά επισημαίνει ο Volunteer. Το αν ήταν αποδιοπομπαίος τράγος, ναι ήταν γιατί ο Ιωαννίδης και ο Τάπλεϊ έφταιγαν πιο πολύ για τον χαμένο τελικό του Τελ Αβίβ, από τις χαμένες βολές του Ζάρκο.

Τη χρονιά 94-95' όμως κι ο Ολυμπιακός έπαιξε πολύ καλό μπάσκετ και τελικά καλύτερα από τον Παναθηναϊκό όπως αποδείχθηκε κι εκτός Ελλάδας με τον δεύτερο συνεχόμενο νικηφόρο ημιτελικό Ευρωλίγκας.

Πρόβλημα στη μέση όντως είχε ο Βολκόφ(το οποίο εκεί που μέτρησε ήταν ότι δεν συνέχισε στο ΣΕΦ) παρόλα αυτά" κουτσάλογο" δεν ήταν με τίποτε, βρε συ, Yorgos; Ορίστε γιατί :
//www.aboveaverage.gr/player/2981/totals

Όσο για την Ευρώπη(κι εκεί πολύ καλός ο Ουκρανός_) και την κούπα πέρα από την αδυναμία του Ιωαννίδη να εμπνεύσει τους παίκτες του και παράλληλα να τους έχει χαλαρούς,* ας μην ξεχνάμε ότι παίζαμε τελικό (για τρίτη φορά στην ιστορία μας) στη χώρα της φιναλίστ που είχε στη διάθεσή της τον καλύτερο ευρωπαίο παίκτη που έπαιξε το άθλημα κατά τη γνώμη μου. Τον Άρβιντας Σαμπόνις.

Συνοψίζοντας, η χρονιά εκείνη (συνυπολογίζοντας και τους κομβικής σημασίας τραυματισμούς στον Ολυμπιακό) ήταν πετυχημένη. Θυμάμαι τους Ολυμπιακούς της εποχής (και τον εαυτό μου) να είμαστε "κάπως" με την αποχώρηση Πάσπαλι, από την άλλη όμως να το θεωρούμε λογική εξέλιξη και τελικά να τον ξεχνάμε αμέσως με τον Έντι Τζόνσον.

*Επιπλέον και σημαντικότατος, λόγος για την " αποτυχία" στον τελικό στη Σαραγόσα, ήταν σίγουρα και το ¨άδειασμα" μετά την επικράτηση στο ελληνικό ντέρμπι του ημιτελικού. Κι επειδή συνέβη για δεύτερη φορά, τάλε κουάλε, η ευθύνη του κόουτς καθίσταται μεγαλύτερη. Τον αναφέρει ως καθοριστικό παράγοντα κι ο Volunteer.

Άβαταρ μέλους
yorgos

 champion
Reactions: 3924
Δημοσιεύσεις: 11017
Εγγραφή: Δευ Οκτ 19, 2009 10:55 pm
Τοποθεσία: Αβάνα
Αγαπημένη θέση: SF
Αγαπημένος παίκτης: Στηβ Νας
Αγαπημένη ομάδα: Peristeri
Προειδοποιήσεις: 0

Κυρ Μαρ 15, 2020 8:58 pm

Τα στατιστικά που παραθέτεις όντως είναι πολύ εντυπωσιακά. Θυμάμαι εγώ λάθος ότι ο Βολκόφ έχασε πολλά ματς τη σαιζόν εκείνη με τη μέση του και στον ημιτελικό δε βλεπόταν;

Στον οποίο ημιτελικό ο Παναθηναϊκός ήταν καλύτερος του Ολυμπιακού, είχε πάρει και σημαντική διαφορα (για τα δεδομένα του σκορ ακι του πόσο αργά έπαιζαν τότε όλες οι ομάδες, επί Ζαλγκίρις άλλαξε αυτό), αν θυμάμαι 7-8π και μετά τραυματίστηκε ο Γιαννάκης, οπότε κι έμεινε χωρίς γκαρντ, με τον Παταβούκα ως μόνο κοντό (δε θυμάμαι αν είχε παίξει ο Γεωργικόπουλος, δε νομίζω) να τρέχει σαν παλαβός και δεν μπόρεσε να βγάλει ούτε μια επίθεση. Αν θυμάμαι πάλι καλά, ο Σοκ δεν έπαιζε στην Ευρώπη μετά από καταγγελία του Ολυμπιακού , που αντίθετα είχε καταφέρει να παίζουν οι δικοί του ελληνοποιημένοι. Ούτε ο Κούουσμα είχε παίξει ποτέ Ευρώπη, ο μόνος ελληνοποιημένος του Παναθηναϊκού ήταν ο Πετσάρσκι, που έπαιζε επειδή είχε ελληνοποιηθεί από τον Ιωαννίδη επί Άρη. Αν δεν είχε τραυματιστεί ο Γιαννάκης μάλλον θα το είχε πάρει ο Παναθηναϊκός, τουλάχιστον αυτό θυμάμαι ότι έγραφαν όλοι την επόμενη ημέρα. Όλα αυτά για κάτι που θυμάμαι πριν από 25 χρόνια τώρα, μπορεί και να κάνω λάθος.

0
Αρκτικός Κύκλος, Σιβηρία, Ταταρστάν, Βόλγας, Καύκασος κι άλλα κομμάτια της μητέρας Ρωσίας

tinyurl.com/2axatenv
basket72
Reactions:
Προειδοποιήσεις: 0

Κυρ Μαρ 15, 2020 9:23 pm

yorgos έγραψε:
Κυρ Μαρ 15, 2020 8:58 pm
Τα στατιστικά που παραθέτεις όντως είναι πολύ εντυπωσιακά. Θυμάμαι εγώ λάθος ότι ο Βολκόφ έχασε πολλά ματς τη σαιζόν εκείνη με τη μέση του και στον ημιτελικό δε βλεπόταν;

Στον οποίο ημιτελικό ο Παναθηναϊκός ήταν καλύτερος του Ολυμπιακού, είχε πάρει και σημαντική διαφορα (για τα δεδομένα του σκορ ακι του πόσο αργά έπαιζαν τότε όλες οι ομάδες, επί Ζαλγκίρις άλλαξε αυτό), αν θυμάμαι 7-8π και μετά τραυματίστηκε ο Γιαννάκης, οπότε κι έμεινε χωρίς γκαρντ, με τον Παταβούκα ως μόνο κοντό (δε θυμάμαι αν είχε παίξει ο Γεωργικόπουλος, δε νομίζω) να τρέχει σαν παλαβός και δεν μπόρεσε να βγάλει ούτε μια επίθεση. Αν θυμάμαι πάλι καλά, ο Σοκ δεν έπαιζε στην Ευρώπη μετά από καταγγελία του Ολυμπιακού , που αντίθετα είχε καταφέρει να παίζουν οι δικοί του ελληνοποιημένοι. Ούτε ο Κούουσμα είχε παίξει ποτέ Ευρώπη, ο μόνος ελληνοποιημένος του Παναθηναϊκού ήταν ο Πετσάρσκι, που έπαιζε επειδή είχε ελληνοποιηθεί από τον Ιωαννίδη επί Άρη. Αν δεν είχε τραυματιστεί ο Γιαννάκης μάλλον θα το είχε πάρει ο Παναθηναϊκός, τουλάχιστον αυτό θυμάμαι ότι έγραφαν όλοι την επόμενη ημέρα. Όλα αυτά για κάτι που θυμάμαι πριν από 25 χρόνια τώρα, μπορεί και να κάνω λάθος.
Ο Βολκόφ πήγε τραίνο όλη τη χρονιά και τα ματς που έχασε σε Α1 (πλέιοφς- τελικοί) ήταν μετά το φαίναλ φορ όπου πήγε τραυματισμένος και όντως δεν ήταν καλός (και πως μπορούσε άλλωστε;) .΄Ασχετα αν στον κατφορικό τελικό για τους μαδριλένους, ήταν διψήφιος σε πόντους, αλλά τους περισσότερους απ' αυτούς τους έβαλε στο τέλος όταν οι μερένγκες χαλάρωσαν το τρελό τους αμυντικό πρεσάρισμα.

Στον ημιτελικό ήταν ξεκαθαρα επηρεασμένος. Σχετικά με τους τραυματιές μία η άλλη με Γιαννάκη, οπότε.
Δικαιότατα ο Ολυμπιακός το πήρε. Έχει χάσει παιχνίδια ο Ολυμπιακός με τον τρόπο που έχασε ο Παναθηναϊκός στο φάιναλ φορ. Και το πήρε κυρίως με τον παίκτη που αντικατέστησε τον Ζάρκο. (Έντι Τζόνσον).
Γυρίζοντας στον Ουκρανό, ναι στο φάιναλ φορ μας βγήκε ο τραυματισμός του, ιδίως απέναντι στον Αρλάουκας που θα τον μάρκαρε καλύτερα.

Αλλά σε όλη την ευρωπαϊκή πορεία ήταν πολύ- πολύ καλός. Μπορεί κάποια στιγμή να ανεβάσω και στατιστικά του από τα Ευρώπας, εκείνη τη χρονιά.Επιπλέον δεν έγιναν τα πράγματα ακριβώς έτσι το καλοκαίρι που τον πήραμε.
Ο Παναθηναϊκός όντως ήξερε το πρόβλημα στη μέση του αλλά μεσολάβησε ομάδα του ΝΒΑ, ο Παναθηναϊκός τού πλήρωσε σημαντικό μέρος του συμβολαίου του σύμφωνα με τα προβλεπόμενα, ο Ουκρανός έμεινε ελεύθερος και καθ΄οδόν για το ΝΒΑ τον καπάρωσε ο Ολυμπιακός που έμαθε την ιστορία και βρήκε φως και μπήκε, χωρίς να ξέρει το θέμα στη μέση του Σάσα.

Σίγουρα, μας κόστισε στο Φάιναλ ενώ κι η απουσία του στους τελικούς δικαίωνει τους πράσινους που δεν τον ήθελαν. Από την άλλη ο ΟΛυμπιακός πήρε πάμφθηνα έναν παίκτη που του έπαιξε στο 90% των αγώνων της περιόδου χάνοντας (ή σχεδόν χάνοντας στην Ευρώπη) τους σημαντικότερους.
Συνοψίζοντας, άλλη μια ιστορία του αρρωστημένου δίπολου Ολυμπιακού - Παναθηναϊκού. Κόντρες για το θεαθήναι και τους Τσουκαλάδες αυτού του κόσμου.

Volunteer

 junior
Reactions: 120
Δημοσιεύσεις: 264
Εγγραφή: Σάβ Ιούλ 14, 2018 8:26 pm
Προειδοποιήσεις: 1

Κυρ Μαρ 15, 2020 9:49 pm

yorgos έγραψε:
Κυρ Μαρ 15, 2020 5:48 pm
Ο Παναθηναϊκός του Κουμιουρτζογλου έπαιξε το καλύτερο μπάσκετ κι ήταν εξαιρετική ομάδα, διαφωνώ στο ότι χάλασε τη χημεία ο Πασπαλι, εξαιρετικός ήταν κι η ομάδα έπαιζε σέξι μπάσκετ που δεν είχαμε δει μέχρι τότε. Μάλλον ο Ολυμπιακός πήρε ένα κουτσαλογο χάνοντας τη σημαία του.
ssoulliss έγραψε:
Κυρ Μαρ 15, 2020 6:54 pm
Θα διαφωνήσω πρώτη φορά με τον φίλο Volunteer. Νομίζω ότι ο Παναθηναϊκός έπαιξε πολύ ωραίο μπάσκετ εκείνη τη σεζόν. Ο Zarko ηταν πάρα πολύ καλός με αποκορύφωμα το buzzer beater στο ΣΕΦ. Ο Κιουμουρτζόγλου έκανε καλή δουλειά και από κάποιες λεπτομέρειες έχασε τους τίτλους. Και συμφωνώ με bench ότι η σεζόν είχε Γκάλη στον προγραμματισμό.

Εκείνη τη χρονιά ο Volkov ήταν καλός, απλά ο Ολυμπιακός είχε θεματάκια με τραυματισμούς αλλά και στον άσο. Οι Μπακατσιάς και Tomic δεν έκαναν καλή σεζόν και επομένως ο Ολυμπιακός άλλαξε τακτική την επόμενη σεζόν(έλευση Rivers).
Συμφωνούμε παιδιά. Κι εγώ θεωρώ ότι το μπάσκετ που έπαιξε ο Παναθηναϊκός επί Κιουμουρτζόγλου, ειδικά από Δεκέμβρη '94 μέχρι Μάρτη '95 που ολοκληρώθηκαν και οι προημιτελικοί στην ευρωπαϊκή λίγκα, ήταν αρκούντως θεαματικό και γρήγορο ή όπως πολύ εύγλωττα επισημαίνει ο Yorgos «σέξι μπάσκετ». Μπάσκετ που δεν το είχε παίξει ούτε κατά διάνοια τα προηγούμενα δύο χρόνια επί ΖέΠα και Πολίτη.

Με τη δεδομένη χημεία του ρόστερ, παίζοντας μόνο έτσι θα είχε τύχη να πετύχει κάτι καλό.

Αυτό όμως ήταν και ένα σημαντικό πρόβλημα γιατί έδειχνε ότι όσο προχωράνε οι διοργανώσεις και τα ματς αποκτούν χαρακτήρα «ζωής και θανάτου» ή «χωρίς αύριο» σε μεγαλύτερο και πιο απόλυτο βαθμό απ' ότι αυτά της ρέγκιουλαρ σίζον, τόσο πιο κλειστά γίνονται και αποκτούν πλεονέκτημα οι ομάδες που ανταποκρίνονται καλύτερα στο σετ παιχνίδι. Ο συγκεκριμένος Παναθηναϊκός με τον Πάσπαλι σαν αιχμή του δόρατος ήταν χάρμα ιδέσθαι στο ανοιχτό γήπεδο αλλά στο 5 εναντίον 5 χώλαινε απέναντι στις σκληρές άμυνες. Και αυτό γιατί έχανε σε δύναμη πυρός από το τρία και γιατί ο Αλβέρτης δεν μπορούσε και δεν γινόταν με το ύψος και το αγωνιστικό στυλ του να προσαρμοστεί στη θέση δύο. Με προβληματική απόδοση σε δύο θέσεις τα πράγματα δεν είναι καθόλου εύκολα.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο Φράγκι ανέβασε απόδοση και απελευθερώθηκε σαν παίκτης μόνο όταν βρέθηκε να παίζει καθαρά σαν SF, πρώτα δίπλα στον Σκοτ και ακόμη περισσότερο δίπλα στον Μποντιρόγκα που είχε all-around χαρακτηριστικά και δεν είχε θέμα να ξεκινά στη βασική πεντάδα συνήθως σαν SG. Με Κόμαζετς, Βολκόφ (στον ΠΑΟ έπαιζε κυρίως στο 3 για να μην κόβει χρόνο από τον Μυριούνη στο 4 που θεωρούνταν το μεγαλύτερο ταλέντο), Πάσπαλι και Ουίλκινς μπροστά του, χαραμιζόταν αναγκαστικά στο 2 και χάλαγε η χημεία της ομάδας.

Εν πάση περιπτώσει, αυτό που ήθελα να πω στο προηγούμενο ποστ αλλά δεν το δικαιολόγησα επαρκώς για να μην επεκτείνω ακόμη περισσότερο το ήδη μεγάλο σεντόνι, είναι ότι ο Παναθηναϊκός έφαγε το τυράκι με την ορθάνοιχτη πρόκληση/πρόσκληση να υπογράψει τον Πάσπαλι καθαρά για ψυχολογικούς λόγους, θα έλεγε κανείς για να ξορκίσει τον δαίμονα που τον ταλάνιζε τα προηγούμενα χρόνια, χωρίς να ενδιαφερθεί για το αγωνιστικό που είχε πραγματικά σημασία και έτσι έθεσε εξαρχής σε προβληματική βάση το όλο οικοδόμημα. Από τη στιγμή που στην αρχή σχεδόν της σεζόν εμφανίστηκε και ο αστάθμητος παράγοντας της αποχώρησης Γκάλη, οι συνθήκες έγιναν ακόμη πιο δύσκολες για να έχει τύχη η προσπάθεια οικοδόμησης μιας two way ομάδας, όπως δηλαδή είναι οι ομάδες που διεκδικούν και κατακτούν τους τίτλους. Μια τέτοια χαρακτηριστική ομάδα ήταν ο τότε Ολυμπιακός και αυτό δεν ήταν τυχαίο, ήταν αποτέλεσμα της ξεκάθαρης στρατηγικής που είχε η διοίκησή του, καθώς και της δουλειάς του Ιωαννίδη που έστηνε την ομάδα έχοντας πολύ συγκεκριμένα στο μυαλό του αυτό που θέλει να φτιάξει και να παρουσιάσει μέσα στο παρκέ και για να το πετύχει αυτό δεν είχε πρόβλημα να αφήσει ελεύθερο ακόμη και τον ηγέτη της ομάδας (εν προκειμένω τον Πάσπαλι) όταν είδε ότι ο κύκλος του στην ομάδα είχε κλείσει.

Όπως πολύ σωστά αναφέρει και ο φίλτατος basket72, το μπάσκετ που έπαιξε ο Ολυμπιακός στο πρώτο μισό της σεζόν '94/'95 ήταν διαστημικό. Τελευταία πολύ σπουδαία εμφάνιση απέναντι στην Μπαρτσελόνα την ημέρα των Φώτων. Έσκασαν που λέτε οι Καταλανοί στο αεροδρόμιο την προηγούμενη μέρα όλο τουπέ και δηλώσεις του στυλ «φέτος ήρθαμε να πάρουμε τη ρεβάνς για τον περσινό διασυρμό κλπ κλπ» (βλ. ήττα με 18π.) και έφυγαν την επομένη από το ΣΕΦ με 21 πόντους στο κεφάλι και παρολίγον κατοστάρα (99-78). Από εκεί και μετά ξεκίνησε το σερί των τραυματισμών, έλλειψαν διαδοχικά μέσα στο επόμενο δίμηνο ο Σιγάλας, ο Μπακατσιάς και ο Φασούλας. Ήρθε και η φυσιολογική αγωνιστική κοιλιά και έτσι έφτασε ο Ολυμπιακός να θεωρείται τέταρτο φαβορί στο φάιναλ-φορ, πίσω ακόμη κι από τη Λιμόζ. Η συνέχεια νομίζω είναι γνωστή. :smile:

2
1 Εικόνα 1 Εικόνα
basket72
Reactions:
Προειδοποιήσεις: 0

Κυρ Μαρ 15, 2020 11:31 pm

Volunteer έγραψε:
Κυρ Μαρ 15, 2020 9:49 pm
yorgos έγραψε:
Κυρ Μαρ 15, 2020 5:48 pm
Ο Παναθηναϊκός του Κουμιουρτζογλου έπαιξε το καλύτερο μπάσκετ κι ήταν εξαιρετική ομάδα, διαφωνώ στο ότι χάλασε τη χημεία ο Πασπαλι, εξαιρετικός ήταν κι η ομάδα έπαιζε σέξι μπάσκετ που δεν είχαμε δει μέχρι τότε. Μάλλον ο Ολυμπιακός πήρε ένα κουτσαλογο χάνοντας τη σημαία του.
ssoulliss έγραψε:
Κυρ Μαρ 15, 2020 6:54 pm
Θα διαφωνήσω πρώτη φορά με τον φίλο Volunteer. Νομίζω ότι ο Παναθηναϊκός έπαιξε πολύ ωραίο μπάσκετ εκείνη τη σεζόν. Ο Zarko ηταν πάρα πολύ καλός με αποκορύφωμα το buzzer beater στο ΣΕΦ. Ο Κιουμουρτζόγλου έκανε καλή δουλειά και από κάποιες λεπτομέρειες έχασε τους τίτλους. Και συμφωνώ με bench ότι η σεζόν είχε Γκάλη στον προγραμματισμό.

Εκείνη τη χρονιά ο Volkov ήταν καλός, απλά ο Ολυμπιακός είχε θεματάκια με τραυματισμούς αλλά και στον άσο. Οι Μπακατσιάς και Tomic δεν έκαναν καλή σεζόν και επομένως ο Ολυμπιακός άλλαξε τακτική την επόμενη σεζόν(έλευση Rivers).
Συμφωνούμε παιδιά. Κι εγώ θεωρώ ότι το μπάσκετ που έπαιξε ο Παναθηναϊκός επί Κιουμουρτζόγλου, ειδικά από Δεκέμβρη '94 μέχρι Μάρτη '95 που ολοκληρώθηκαν και οι προημιτελικοί στην ευρωπαϊκή λίγκα, ήταν αρκούντως θεαματικό και γρήγορο ή όπως πολύ εύγλωττα επισημαίνει ο Yorgos «σέξι μπάσκετ». Μπάσκετ που δεν το είχε παίξει ούτε κατά διάνοια τα προηγούμενα δύο χρόνια επί ΖέΠα και Πολίτη.

Με τη δεδομένη χημεία του ρόστερ, παίζοντας μόνο έτσι θα είχε τύχη να πετύχει κάτι καλό.

Αυτό όμως ήταν και ένα σημαντικό πρόβλημα γιατί έδειχνε ότι όσο προχωράνε οι διοργανώσεις και τα ματς αποκτούν χαρακτήρα «ζωής και θανάτου» ή «χωρίς αύριο» σε μεγαλύτερο και πιο απόλυτο βαθμό απ' ότι αυτά της ρέγκιουλαρ σίζον, τόσο πιο κλειστά γίνονται και αποκτούν πλεονέκτημα οι ομάδες που ανταποκρίνονται καλύτερα στο σετ παιχνίδι. Ο συγκεκριμένος Παναθηναϊκός με τον Πάσπαλι σαν αιχμή του δόρατος ήταν χάρμα ιδέσθαι στο ανοιχτό γήπεδο αλλά στο 5 εναντίον 5 χώλαινε απέναντι στις σκληρές άμυνες. Και αυτό γιατί έχανε σε δύναμη πυρός από το τρία και γιατί ο Αλβέρτης δεν μπορούσε και δεν γινόταν με το ύψος και το αγωνιστικό στυλ του να προσαρμοστεί στη θέση δύο. Με προβληματική απόδοση σε δύο θέσεις τα πράγματα δεν είναι καθόλου εύκολα.

Δεν είναι τυχαίο ότι ο Φράγκι ανέβασε απόδοση και απελευθερώθηκε σαν παίκτης μόνο όταν βρέθηκε να παίζει καθαρά σαν SF, πρώτα δίπλα στον Σκοτ και ακόμη περισσότερο δίπλα στον Μποντιρόγκα που είχε all-around χαρακτηριστικά και δεν είχε θέμα να ξεκινά στη βασική πεντάδα συνήθως σαν SG. Με Κόμαζετς, Βολκόφ (στον ΠΑΟ έπαιζε κυρίως στο 3 για να μην κόβει χρόνο από τον Μυριούνη στο 4 που θεωρούνταν το μεγαλύτερο ταλέντο), Πάσπαλι και Ουίλκινς μπροστά του, χαραμιζόταν αναγκαστικά στο 2 και χάλαγε η χημεία της ομάδας.

Εν πάση περιπτώσει, αυτό που ήθελα να πω στο προηγούμενο ποστ αλλά δεν το δικαιολόγησα επαρκώς για να μην επεκτείνω ακόμη περισσότερο το ήδη μεγάλο σεντόνι, είναι ότι ο Παναθηναϊκός έφαγε το τυράκι με την ορθάνοιχτη πρόκληση/πρόσκληση να υπογράψει τον Πάσπαλι καθαρά για ψυχολογικούς λόγους, θα έλεγε κανείς για να ξορκίσει τον δαίμονα που τον ταλάνιζε τα προηγούμενα χρόνια, χωρίς να ενδιαφερθεί για το αγωνιστικό που είχε πραγματικά σημασία και έτσι έθεσε εξαρχής σε προβληματική βάση το όλο οικοδόμημα. Από τη στιγμή που στην αρχή σχεδόν της σεζόν εμφανίστηκε και ο αστάθμητος παράγοντας της αποχώρησης Γκάλη, οι συνθήκες έγιναν ακόμη πιο δύσκολες για να έχει τύχη η προσπάθεια οικοδόμησης μιας two way ομάδας, όπως δηλαδή είναι οι ομάδες που διεκδικούν και κατακτούν τους τίτλους. Μια τέτοια χαρακτηριστική ομάδα ήταν ο τότε Ολυμπιακός και αυτό δεν ήταν τυχαίο, ήταν αποτέλεσμα της ξεκάθαρης στρατηγικής που είχε η διοίκησή του, καθώς και της δουλειάς του Ιωαννίδη που έστηνε την ομάδα έχοντας πολύ συγκεκριμένα στο μυαλό του αυτό που θέλει να φτιάξει και να παρουσιάσει μέσα στο παρκέ και για να το πετύχει αυτό δεν είχε πρόβλημα να αφήσει ελεύθερο ακόμη και τον ηγέτη της ομάδας (εν προκειμένω τον Πάσπαλι) όταν είδε ότι ο κύκλος του στην ομάδα είχε κλείσει.

Όπως πολύ σωστά αναφέρει και ο φίλτατος basket72, το μπάσκετ που έπαιξε ο Ολυμπιακός στο πρώτο μισό της σεζόν '94/'95 ήταν διαστημικό. Τελευταία πολύ σπουδαία εμφάνιση απέναντι στην Μπαρτσελόνα την ημέρα των Φώτων. Έσκασαν που λέτε οι Καταλανοί στο αεροδρόμιο την προηγούμενη μέρα όλο τουπέ και δηλώσεις του στυλ «φέτος ήρθαμε να πάρουμε τη ρεβάνς για τον περσινό διασυρμό κλπ κλπ» (βλ. ήττα με 18π.) και έφυγαν την επομένη από το ΣΕΦ με 21 πόντους στο κεφάλι και παρολίγον κατοστάρα (99-78). Από εκεί και μετά ξεκίνησε το σερί των τραυματισμών, έλλειψαν διαδοχικά μέσα στο επόμενο δίμηνο ο Σιγάλας, ο Μπακατσιάς και ο Φασούλας. Ήρθε και η φυσιολογική αγωνιστική κοιλιά και έτσι έφτασε ο Ολυμπιακός να θεωρείται τέταρτο φαβορί στο φάιναλ-φορ, πίσω ακόμη κι από τη Λιμόζ. Η συνέχεια νομίζω είναι γνωστή. :smile:


Πολύ καλή η ανάλυσή σου Volunteer!

Aν η αμέσως προηγούμενη χρονιά με Πάσπαλι, Τάρπλέϊ, ήταν εκείνη με το μεγαλύτερο επιθετικό ταλέντο έβερ (για τον Ολυμπιακό) συνδυαζόμενο με πολύ ψηλά σχήματα και συνακόλουθη κυριαρχία στους αιθέρες, η χρονιά που κουβεντιάζουμε ήταν εκείνη του απόλυτα ορθολογικού και 2way basketball. Λίγο περισσότερο να μας είχε αντέξει ο ουκρανός, ίσως είχαμε άλλα αποτελέσματα σε κείνο το φάιναλ φορ.
Το ίδιο και μετά 3 χρόνια με τον τραυματισμό του Μπένετ.
:sorry: βγήκα εκτός τόπικ.
Για να το μαζέψω και να γυρίσουμε στους PF, και τον ορισμό αυτής της θέσης, τον Μπακ Τζόνσον που θα ήθελα να μάθω πως και άφήσε το ΝΒΑ πριν 30αρησει τη στιγμή που πάνω-κάτω είχε περί τους 10π και 5 ριμπς μ.ο.

Εδώ ένα βιντεάκι (ανεβασμένο από το Basketforum- να τα λέμε αυτά! :smile: )από τον Μπακ (απέναντι στην ΑΕΚ του τρομερού τότε Κορωνιού)


Άβαταρ μέλους
j-kidd13

Honorary
Reactions: 882
Δημοσιεύσεις: 11152
Εγγραφή: Παρ Σεπ 07, 2007 11:50 am
Αγαπημένη θέση: SF
Αγαπημένος παίκτης: Jordan,Kidd,Kobe,T-mac
Αγαπημένη ομάδα: Panathinaikos
Προειδοποιήσεις: 0

Τρί Μαρ 17, 2020 9:07 am

Tαρπλευ με διαφορά ο πρώτος,μιλάμε για κλάση παίκτη που έπρεπε να έχει καριέρα 20-10 στο nba.
Mετα ω Μπέρι Μπέρι,μεγάλη κλάση επίσης, αυτοι οι 2 με διαφορά πρώτοι στο 1-2.
Απο κει και πέρα ποιον να πρωτοδιαλέξεις...Τσίτουμ,Φάντερμπεργκ,Μπάρλοου,Λέβινγκστον,Αμάγια,Φόρεστ χαμός...Παικταράδες...

0
Άβαταρ μέλους
ssoulliss

 champion
Reactions: 3197
Δημοσιεύσεις: 6017
Εγγραφή: Τρί Απρ 19, 2011 7:38 pm
Αγαπημένη θέση: PG
Αγαπημένος παίκτης: Φάνης Χριστοδούλου
Αγαπημένη ομάδα: Detroit-Pistons
Προειδοποιήσεις: 0

Τρί Μαρ 17, 2020 11:21 am

Από ότι διάβασα δεν αναφέρθηκε κάπου ο Anthony Bonner που πέρασε από τον ΠΑΟΚ το 1997. Ένας πάρα πολύ δυναμικός F που έκανε εξαιρετικό τελείωμα στην σεζόν και μαζί Dell Demps αποκλείωντας τον Παναθηναϊκό με μειονέκτημα έδρας. Φοβερός αθλητής, πολύ δυνατό παιδί. Το jump shoot του ήταν όλα τα λεφτά. :D



0
Άβαταρ μέλους
Zoys

Moderator
Reactions: 388
Δημοσιεύσεις: 5305
Εγγραφή: Σάβ Οκτ 09, 2010 3:31 pm
Προειδοποιήσεις: 0

Παρ Μαρ 20, 2020 9:03 pm



0
Άβαταρ μέλους
Redfly

 euroleague
Reactions: 404
Δημοσιεύσεις: 1012
Εγγραφή: Τρί Φεβ 04, 2020 9:23 pm
Αγαπημένος παίκτης: Clyde the Glide
Αγαπημένη ομάδα: Protland-Trail-Blazers
Προειδοποιήσεις: 0

Παρ Μαρ 20, 2020 9:37 pm

Παικταρας ο τσιτουμ, εγω τον ψηφισα μη βαρατε, μου αρεσε ο παικτης.

0
basket72
Reactions:
Προειδοποιήσεις: 0

Παρ Μαρ 20, 2020 10:38 pm

Redfly έγραψε:
Παρ Μαρ 20, 2020 9:37 pm
Παικταρας ο τσιτουμ, εγω τον ψηφισα μη βαρατε, μου αρεσε ο παικτης.
Εννοείται ότι ήταν παικταράς ο Τσίτουμ. :smile: Δεν τον έχω για πρώτη τετράδα, αλλά το βλέπω λογικά να πάρει τις ψήφους του. Αν έπαιζε τώρα, θα ήταν μες τους κορυφαίους αμερικάνους της Ευρώπης και θα μάλωναν οι κουμπάροι για το ποιος θα τον ε-πάρει. Τον έβλεπα μέχρι και 5αρι στο τωρινό μπάσκετ. Αλά Ντέρικ Γουίλιαμς στα χαμηλά σχήματα της Φενέρ.

Απάντηση

Επιστροφή στο “Γενικά Θέματα Α1”