Νομίζω δε με κατάλαβες.panpav έγραψε: ↑Σάβ Μαρ 30, 2024 1:27 pmΟ Ομπράντοβιτς βρήκε γόνιμο έδαφος για να διαμορφωθεί αυτή η κουλτούρα, παρόλα αυτά το να απαιτείς να επαναληφθεί φέτος αυτό που έκανε ο Ζοτς το 1999, κάτω από άλλες συνθήκες, δηλ. βρήκε έναν κορμό που τον ενίσχυσε, θεωρώ ότι είναι, μάλλον, μια πίεση που δεν χρειάζεται να υπάρχει.xomitsious έγραψε: ↑Σάβ Μαρ 30, 2024 1:15 pm
Θα πω κάτι που θέλω να σου πω από το καλοκαίρι, απλά αυτό που μόλις είπες μου δίνει τη δυνατότητα.
Πράγματι καταλαβαίνεις τη νοοτροπία που δημιουργήθηκε από τις εποχές Ομπράντοβιτς.
Γιατί το καλοκαίρι όταν έμπαινα στα μεταγραφικά του Ολυμπιακού έβλεπα την πλειοψηφία ικανοποιημένους για την καλή πορεία και πίστη στο σκακιστή κλπ.
Μόνο εσύ τονιζες πόσο κρίμα είναι να φτάνεις τόσο κοντά στον τίτλο και αντί να κάνεις το βήμα παραπάνω να περάσεις τη Ρεάλ έχανες Σλούκα και Βεζενκοφ.
Αυτή είναι η νοοτροπία που λέει ότι επιτυχία δεν είναι να πας λίγο καλύτερα από "τον αιώνιο" αλλά να κατακτήσεις το τρόπαιο.
Την τριετία 2007-2009 εγώ έλεγα πόσο καλό θα μας έκανε να αρχίζαμε να βλέπουμε ως "αιώνιο αντίπαλο" την ΤΣΣΚΑ αντί του Ολυμπιακού, καθώς τότε τα κατακτουσαμε μια εμείς μια αυτοί.
Μετά έφυγε ο Ομπράντοβιτς και αυτή η νοοτροπία ξεχάστηκε. Αλλά όχι από όλους.
Εγώ (και ελπίζω και ο Περικλής) μιλάω για τη νοοτροπία που πολλοί φίλαθλοι είχαμε τις εποχές που πήραμε το 4ο-5ο-6ο ευρωπαϊκό.
Όταν μετραγες πόσες κατακτήσεις είχαμε εμείς, πόσες η ΤΣΣΚΑ και πόσες η Ρεάλ και ονειρευομασταν ανάλογα.
Όταν η χρονιά κρινόταν επιτυχημένη όχι όταν νικαγαμε τον ΟΣΦΠ αλλά όταν πλησιαζαμε τη Ρεάλ στα τρόπαια.
Ο Παύλος και ο Ζέλικο μας την πέρασαν αυτή τη νοοτροπία και δεν έχει να κάνει με πίεση αλλά με όνειρα.
Μακάρι ο Αταμάν και ο ΔΠΓ να έχουν όνειρα ανάλογα με εκείνα.