Κ(χ)άο στα Ταιλανδέζικα, παρεμπιπτόντως, είναι το γόνατο. Έπεσες στην περίπτωση. Τάι αν και ξέρω πολλές λέξεις με αυτά που έχω μπλέξει δεν έχω κάτσει ποτέ να μάθω.yorgos έγραψε: ↑Τρί Ιουν 02, 2020 11:59 pm[
Oπωσδήποτε τα Γεωργιανά είναι στις πανδύσκολες, καμία αμφιβολία.
Για τα Χμερ, διαφωνώ διότι σε αντίθεση με ταϊλανδέζικα , βιετναμέζικα και Λάο, δεν είναι τονική γλώσσα, που για τους δυτικούς είναι απίστευτος πονοκέφαλος. Τα Tαϊλανδέζικα έχουν 5 τόνους, που για όποιον δεν ξέρει τι είναι τονική γλώσσα και επιθυμεί να το μάθει στις 3 το πρωί στην Επικαιρότητα Παναθηναϊκού σε μπασκετικό φόρουμ, σημαίνει ότι το κάθε φωνήεν έχει 5 τόνους (υψηλό, χαμηλό , μέσο, οξύ και κάτι κουλά τύπου "ψηλός που πέφτει" και "χαμηλός που ανεβαίνει"). Πρακτικά αυτό σημαίνει πως κάθε φωνήεν έχει 5 διαφορετικές πιθανές προφορές που στα αυτιά των δυτικών είναι δυσδιάκριτες, κι έτσι η λέξη "Κάο", ανάλογα με το ποιο "α" και ποιο "ο" προφέρεις μπορεί να σημαίνει "μιλφόνι", "τρίποντο" ή "ηλεκτρική κουβέρτα" (εντάξει, στο περίπου). Οπότε από τις εκεί κάτω, αν έπρεπε να διαλέξω μία στην Ινδοκίνα για να μάθω πιο εύκολα, θα έπαιρνα τα Χμερ.
Το ενδιαφέρον είναι ότι τονικές γλώσσες δε συναντώνται μόνο στην Ασία (τα Καντονέζικα ας πούμε είναι από τις πιο περίπλοκες) αλλά και στην υποσαχάρια Αφρική (η Yoruba που ομιλείται ακόμη στην Κούβα από απογόνους σκλάβων για παράδειγμα), όπως και στην Κεντιρκή Αμερική (π.χ. οι περισσότερες γλώσσες στο Μεξικό). Από τις ευρωπαϊκές, και οι λίγες που μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι τονικές (π.χ. σέρβικα) είναι πολύ λάιτ από άποψη τονισμού (όχι όμως σε άλλα, όπως και σε άλλες σλάβικες οι πτώσεις είναι εφιάλτης).
ΚΑνά επίκαιρο από την Πανάθα έχουμε ή να αναλύσουμε τις διαφορές ανάμεσα στη μαλαισιανή και την ινδονησιακή Bahasa;
Έχω ακούσει πάρα πολύ τάι στη ζωή μου κι εκεί κι εδώ. Είναι όντως τονική γλώσσα όπως και όλες εκείνες. Τα χμερ τυπικά δεν είναι, κι όμως έχουν λέξεις που δεν μπορούμε να τις πούμε εύκολα εμείς. Εμένα μου θύμισαν πάρα πολύ τα Τάι που είχα ήδη από εδώ μια καλή επαφή. Ιδίως σε αυτό το -Χα, μέσα από τον λαιμό, ένα πράγμα.
Οι 3 της ινδοκίνας έχουν πολύ σανσκριτικό μέσα τους πάντως. Καλύτερο παράδειγμα από το δάσκαλος Κρου (καλή ώρα) στα χμερ/τάι και Γκουρού στα σανσκριτικά δεν υπάρχει.
Επιλέον όλες οι ασιατικές γλώσσες έχουν πολύ μα πολύ κοντινούς τους αριθμούς.
Κλείνει η παρενθεσούλα που άνοιξα με τις γλώσσες, αφού ζητήσω την απαραίτητη συγγνώμη.
.
