Εδώ και μια δεκαετία η εθνική ομάδα του Κανάδα ήταν παράδειγμα προς αποφυγή...
Το 2012 οι Καναδοί, γνωρίζοντας πως μια μεγάλη φουρνιά Καναδών παικτών είναι έτοιμη να μπει και να πρωταγωνιστήσει στο NBA, χρίζουν GM της εθνικής ομάδας τον Steve Nash με σκοπό να χτιστεί μια εθνική ομάδα που θα διακριθεί στις διοργανώσεις της FIBA. O Nash προσλαμβάνει αμέσως προπονητή τον κολλητό του Jay Triano, με τον οποίο έχουν εξαιρετική σχέση από τα χρόνια που ο Nash έπαιζε στην εθνική ομάδα.
Στο FIBA Americas του 2013 οι Καναδοί κατεβάζουν ομάδα με αρχηγό τον Joel Anthony (Miami Heat), παρέα με παίκτες που κάνουν τα πρώτα τους βήματα στο NBA (Cory Joseph, Tristan Thompson, Andrew Nicholson). Χάνουν 3 από τα 4 ματς στη δεύτερη φάση της διοργάνωσης, τερματίζουν 6οι και δεν προκρίνονται στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2014.
Στο FIBA Americas του 2015 έρχεται η πρώτη ηχηρή σφαλιάρα. Το roster των Καναδών προκαλεί ίλιγγο με την παρουσία 8-9 παικτών του NBA (Wiggins, Bennett, Joseph, Olynyk, Powell, Stauskas κλπ). Χάνουν στην πρεμιέρα από την Αργεντινή αλλά στη συνέχεια διαλύουν όλους τους αντιπάλους τους και φτάνουν στα ημιτελικά όπου κρίνεται η απευθείας πρόκριση στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Εκεί γνωρίζουν την ήττα σε νεκρό χρόνο (!) από τη Βενεζουέλα του Che Garcia...
Την επόμενη χρονιά διεκδικούν την πρόκριση στους ΟΑ μέσω του προολυμπιακού τουρνουά που διεξάγεται στη Manila. Με απόντες τους Wiggins και Olynyk, o Triano χτίζει μια ομάδα με πρωταγωνιστές τους Cory Joseph, Tristan Thompson, Anthony Bennett, τον νεαρό Tyler Ennis που έπαιζε τότε στους Lakers και τον Khem Birch που μόλις έχει υπογράψει στον Ολυμπιακό. Οι Καναδοί παρουσιάζονται αναταγωνιστικοί αλλά στον τελικό του τουρνουά ο Tony Parker κάνει μεγάλη εμφάνιση και δίνει στη Γαλλία το εισητήριο για τους ΟΑ. Στην άκρη του πάγκου των Καναδών σε εκείνο το τουρνουά βρίσκεται ένας 17χρονος high-schooler από το Hamilton του Ontario που ονομάζεται Shai Gilgeous-Alexander...
Ο Καναδάς παίρνει πολύ εύκολα το εισητήριο για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2019, με αρκετούς από τους NBAers να αγωνίζονται στους προκριματικούς αγώνες που διεξάγονται τους καλοκαιρινούς μήνες του 2018. Μερικούς μήνες πριν την έναρξη του τελικού τουρνουά έχουμε αλλαγή προπονητή, με τον Nick Nurse να αναλαμβάνει την τεχνική ηγεσία της ομάδας. Η προεπιλογή για το Παγκόσμιο Κύπελλο της Κίνας είναι φανταχτερή αλλά οι αρνήσεις από τους παίκτες πέφτουν βροχή. Συν τοις άλλοις, οι Kelly Olynyk και Oshae Brissett τραυματίζονται κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας και ο Καναδάς κατεβαίνει αρκετά λειψός στη διοργάνωση, με αποτέλεσμα να γνωρίσει βαριές ήττες από Αυστραλία και Λιθουανία και να μείνει έξω από τη φάση των "16".
Αμέσως μετά από αυτήν την αποτυχία, ο Steve Nash παραιτείται από GM και δίνει τη θέση στον κουμπάρο του (o Nash είναι ο νονός του RJ Barrett) και πρώην παίκτη της Δάφνης Rowan Barrett. Ο Barrett θέλει ο Καναδάς να πάει στους ΟΑ του Τόκιο και καταφέρνει να κερδίσει τη διοργάνωση ενός εκ των τεσσάρων προολυμπιακών τουρνουά. Καταφέρνει να πείσει τον Wiggins να επιστρέψει στην εθνική ομάδα και τον Trey Lyles να αγωνιστεί για πρώτη φορά με την εθνική ομάδα των ανδρών του Καναδά. Λόγω των πολύ αυστηρών πανδημικών μέτρων, ο Καναδάς κατεβαίνει στη διοργάνωση με ελάχιστη προετοιμασία και χωρίς να έχει δώσει κανένα φιλικό ματς. Παρουσιάζεται ασύνδετος και αμυντικά κακός, και γνωρίζει ήττα-σοκ στα ημιτελικά από τη Τσεχία.
Το πρόγραμμα πλέον της εθνικής ομάδας βρίσκεται σε κρίσιμο σταυροδρόμι. Όμως ο μπαμπάς Barrett έχει πιάσει το νόημα. Καταλαβαίνει πως με ομάδες "μιας χρήσης" δεν μπορείς να χτυπήσεις τους Ευρωπαίους, όσο ταλέντο και αν έχεις. Τον Μάη του 2022 επικοινωνεί με όλους τους NBers και ζητάει τη δέσμευσή τους για τα επόμενα τρία (3) καλοκαίρια. Οι περισσότεροι ανταποκρίνονται θετικά παρόλο που κάποιοι όπως οι Wiggins και Lyles δηλώνουν μεν διαθέσιμοι για την εθνική αλλά αποφεύγουν να δεσμευτούν για την επόμενη τριετία.
GK_23 έγραψε: ↑Κυρ Σεπ 03, 2023 5:25 pm
Σχετικά με τα πολλά που γράφονται και θα γραφτούν για το ποιοι Καναδοί παίκτες θα προστεθούν στο ήδη υπάρχον roster για τους ΟΑ, από το Μαϊο του 2022 οι Καναδοί ζήτησαν τριετή δέσμευση με ορίζοντα το Παρίσι από τους καλύτερους παίκτες τους. Η δέσμευση αυτή προέβλεπε την παρουσία σε training camps, video sessions και team meetings ακόμα και αν οι παίκτες δεν έπαιζαν στους αγώνες. Για παράδειγμα, στα περσινά καλοκαιρινά παράθυρα κάποιοι από τους NBAers (Olynyk, Powell, SGA, NAW, Joseph) έπαιξαν στους προκριματικούς αγώνες αλλά κάποιοι άλλοι (Barrett, Brooks, Dort, Murray) όχι. Όλοι τους όμως ήταν παρόντες στις εκδηλώσεις της ομάδας.
Οι παίκτες που δεσμεύτηκαν τότε έχουν ως εξής:
Nickeil Alexander-Walker
RJ Barrett
Khem Birch
Oshae Brissett
Dillon Brooks
Luguentz Dort
Zach Edey
Melvin Ejim
Shai Gilgeous-Alexander
Cory Joseph
Jamal Murray
Kelly Olynyk
Kevin Pangos
Dwight Powell
https://www.basketball.ca/news/athletes ... e-revealed
Λίγο πριν την έναρξη του φετινού Παγκοσμίου Κυπέλλου, ο Καναδάς αντιμετώπισε αρκετές προκλήσεις. Στα τέλη Ιουνίου ο Nick Nurse παραιτήθηκε από ομοσπονδιακός τεχνικός για να αφοσιωθεί στους Sixers. Οι Καναδοί προσέλαβαν ως πρώτο προπονητή έναν άγνωστο σε πολλούς associate head coach του NBA και αρκετοί εξεπλάγησαν από την επιλογή τους. Επίσης αρκετοί από τους παίκτες που συμμετείχαν στην προετοιμασία (Murray, Brissett, Joseph, Pangos) έμειναν τελικά εκτός ομάδας για διαφορετικούς λόγους. Παρόλα αυτά, έδωσαν πολύ δυνατά φιλικά ματς και παρουσιάσαν μια συμπαγή ομάδα στο τουρνουά. Το τελικό αποτέλεσμα είναι αρκετά παραπάνω από ικανοποιητικό για αυτούς.
Δεν νομίζω ότι πρέπει να γίνονται συγκρίσεις μεταξύ ΗΠΑ και Καναδάς, όσον αφορά την παρουσία τους στη διοργάνωση. Οι Καναδοί είχαν 7 αντί 12 NBAers, 4 παιδιά που παίζουν σε μεσαίες ευρωπαϊκές ομάδες και τον καλύτερο παίκτη της περσινής σεζόν στο κολεγιακό πρωτάθλημα. Επίσης, οι Καναδοί δείχνουν πλέον να ακολουθούν τον ευρωπαϊκό δρόμο στον τρόπο που προσπαθούν να χτίσουν την εθνική τους ομάδα. Καταλαβαίνουν ότι το continuity έχει τεράστια σημασία και ξέρουν ότι έχουν μεν ταλέντο αλλά όχι το βάθος των ΗΠΑ που τους επιτρέπει να χτίζουν ομάδες "μιας χρήσης" και να παραμένουν ανταγωνιστικοί. Τέλος, σε σχέση με τις ΗΠΑ έδωσαν μεγαλύτερη έμφαση στην αμυντική τακτική. Άλλωστε ο Fernandez έχει τη φήμη του αμυντικού τακτικίστα στο NBA. Νομίζω ότι τους έλειπαν κάποια εργαλεία (πχ ένας rim protector) που θα τους επέτρεπαν να παρουσιαστούν καλύτεροι στο κομμάτι αυτό αλλά η γενικότερη αμυντική τους εικόνα ήταν καλή.
Χτίζοντας πάνω σε αυτό που πέτυχαν φέτος μπορούν να είναι ένα από τα φαβορί για μετάλλιο του χρόνου στους ΟΑ. Νομίζω ότι του χρόνου, η 12άδα τους θα αποτελείται από παίκτες του παραπάνω group και θα δούμε σίγουρα τον Jamal Murray, εφόσον φυσικά είναι 100% υγιής. Το μεγάλο θέμα για τους Καναδούς είναι στους ψηλούς και ελπίζουν ο Khem Birch να είναι υγιής και να βρει καλό αγωνιστικό ρυθμό τη σεζόν που μας έρχεται.
Όσον αφορά τον Andrew Wiggins, μετά το νικηφόρο ματς με την Ισπανία και την πρόκριση στους ΟΑ, ο παίκτης των GSW πόσταρε το παρακάτω tweet:
Η μπάλα πλέον βρίσκεται στο γήπεδο του μπαμπά Barrett
1
Steve Nash. 2× NBA ΜVP (2005, 2006)
Είχα δει ένα tweet Καναδού δημοσιογράφου μετά το τουρνουά της Γερμανίας όπου έγραφε μέσες άκρες ότι το Denver του είπε "παίζεις μόνο στην τελική φάση, όχι προπονήσεις με ένταση, όχι αγώνες πριν (scrimmages)". Και θυμάμαι απάντηση του ιδίου σε ερώτηση κοινού, ότι ο Barrett (μπαμπάς), είπε όχι. 
