Άρης 1987/88 - Η πορεία προς τη Γάνδη

Συντονιστής: Captains

Απάντηση
Άβαταρ μέλους
benchwarmer

Captain
Reactions: 1435
Δημοσιεύσεις: 8148
Εγγραφή: Κυρ Δεκ 23, 2007 5:50 pm
Αγαπημένη θέση: Bench
Προειδοποιήσεις: 0

Τετ Απρ 01, 2020 4:53 pm

Αρχές σεζόν 1987-88 και ο Άρης είναι πλέον ξεκάθαρα ο απόλυτος κυρίαρχος εντός των τειχών, έχοντας κατακτήσει τα 3 τελευταία πρωταθλήματα με αθροιστικά μία ήττα (από όταν δηλαδή ανέβηκε στην Θεσσαλονίκη ο Γιαννάκης). Αυτό που του λείπει όμως είναι μία ευρωπαϊκή διάκριση, καθώς την προηγούμενη σεζόν (1986-87) ήταν άτυχος πέφτοντας πρόωρα πάνω στη μεγάλη Τρέισερ, στα μνημειώδη διπλά ματς όπου κέρδισε εντός με 31 πόντους, αλλά έχασε στο Μιλάνο με 34... Με την κατάκτηση όμως του Ευρωμπάσκετ του 1987, οι "ευθύνες" του Άρη μεγάλωναν, με όλη την Ελλάδα πλέον να παρακολουθεί την πορεία του.

Ο κορμός της ομάδας ήταν σαφής και ίδιος τα τελευταία 2-3 χρόνια. Γκάλης, Γιαννάκης, καθώς και οι υπόλοιποι γνωστοί παίκτες της εποχής (Φιλίππου, Ρωμανίδης, Λυπηρίδης, Δοξάκης). Για την μία θέση των ξένων επιλέχθηκε να παραμείνει ο Σλόμπονταν/Λευτέρης Σούμποτιτς (που αγωνιζόταν παράλληλα ως Έλληνας στην Α1, με τους ξένους να μην επιτρέπονται ακόμα), ένας από τους μεγαλύτερους σουτέρ που πέρασαν ποτέ από τη χώρα μας, που σίγουρα έδινε μεγάλες επιθετικές λύσεις. Για την δεύτερη θέση ξένου, όποιος επιλεγόταν θα έπαιζε μόνο στην Ευρώπη, οπότε τα πράγματα γενικά ήταν λίγο πολύπλοκα οικονομικά, σε κάποιον τυχόν πρόωρο αποκλεισμό. Τελικά επιλέχθηκε ο Καναδός σέντερ Γκρεγκ Γουίλτζερ, ένας σοβαρός παίκτης με ευρωπαϊκή εμπειρία, που βέβαια δεν γινόταν να έχει το star quality των ξένων των άλλων μεγάλων ομάδων.

Το νέο σύστημα διεξαγωγής εκείνη τη χρονιά, μάλλον βόλεψε την κατάσταση. Ο Άρης απέκλεισε την ελβετική Πιγί με νίκες μέσα-έξω (το "έξω" μάλιστα ήταν ένα τρελό ματς με σκορ 125-127, χωρίς παράταση) και βρέθηκε έτσι στον όμιλο του final-8, όπου θα αντιμετώπιζε όλες τις μεγάλες ομάδες της εποχής (Μακάμπι, Μπαρτσελόνα, Παρτιζάν, Τρέισερ, Ορτέζ, Σατούρν Κολωνίας, Ντεν Μπος), με τις τέσσερις πρώτες να προκρίνονται στο πρώτο final-4 της σύγχρονης ιστορίας (ο θεσμός είχε "δοκιμαστεί' για 2 σεζόν και την δεκαετία του '60, αλλά δεν καθιερώθηκε).

Η μακρά πορεία σε αυτόν τον όμιλο ξεκίνησε με μία αγχωτική νίκη στο Αλεξάνδρειο επί της Ορτέζ, για να ακολουθήσει ο θρίαμβος μέσα στη Βαρκελώνη με 88-89 (το περίφημο ματς του "είναι κλοπή" του Συρίγου). Ακολούθησε μία αναμενόμενη ήττα στο Τελ Αβίβ, άλλη μία αγχωτική εντός έδρας νίκη επί της Σατούρν, μία εκτός έδρας ήττα από την Παρτίζαν, μία πολύ άνετη νίκη επί της αδύναμης Ντεν Μπος, για να κλείσει ο πρώτος γύρος με έναν θρίαμβο 120-95 επί της Τρέισερ, με 50 πόντους του Γκάλη.
Ο δεύτερος γύρος ξεκίνησε άσχημα με ήττες στην Γαλλία, αλλά και από την Μπαρτσελόνα στο Αλεξάνδρειο. Ακολούθησαν όμως η μεγάλη νίκη με 93-77 επί της Μακάμπι, η νίκη στην Κολωνία σε ένα γήπεδο που οι Έλληνες ήταν συντριπτικά περισσότεροι από τους Γερμανούς, αλλά και η νίκη που σφράγισε το εισιτήριο για το final-4, αυτή δηλαδή απέναντι στην Παρτιζάν στη Θεσσαλονίκη. Μετά και από άλλη μία νίκη με την Ντεν Μπος, ο Άρης ταξιδεύει την τελευταία αγωνιστική στο Μιλάνο χωρίς τους Γκάλη και Γιαννάκη σε ένα αδιάφορο ματς, αφού ήταν ήδη δεδομένο ότι οι δύο ομάδες θα συναντηθούν ξανά στον ημιτελικό της Γάνδης.

* Όλα αυτά τα ματς υπάρχουν διαθέσιμα στο youtube, είναι πραγματικά εκπληκτική η δουλειά και το αρχείο που έχουν 2-3 φίλοι του Άρη της εποχής ;)

Στην Γάνδη λοιπόν ο Άρης αντιμετώπισε ως ίσος προς ίσο την Τρέισερ, όμως δεν άντεξε και ηττήθηκε με 82-87. Οι 39 πόντοι του Μάκαντου και οι 28 του Μπράουν ήταν καθοριστικοί, με τον Άρη να μην έχει απάντηση κάτω από το καλάθι στο σχήμα της Μιλάνο, η οποία είχε ουσιαστικά αυτούς τους 2 στα φόργουορντ και σέντερ τον Μενεγκίν, ενώ ο Άρης είχε αντίστοιχα στα φόργουορντ τους πολύ πιο αδύναμους Σούμποτιτς και Φιλίππου, οι οποίοι δεν μπορούσαν καν να παίξουν άμυνα στα όρια του φάουλ, λόγω των σχεδόν μηδαμινών εναλλακτικών από τον πάγκο... Η απογοήτευση έφερε και την ήττα στον μικρό τελικό από την Παρτιζάν, με τον Άρη να γυρίζει αποτυχημένος στην Ελλάδα, όπου βέβαια δεν είχε πρόβλημα στη συνέχεια να κατακτήσει ένα ακόμα νταμπλ.

Οι συμμετοχές και οι πόντοι στην ευρωπαϊκή πορεία του Άρη εκείνη τη σεζόν:
Γκάλης 17 - 647 (ναι, 38 πόντοι μ.ο.)
Σούμποτιτς 18 - 366
Γιαννάκης 16 - 286
Γουίλτζερ 18 - 233
Φιλίππου 18 - 137
Ρωμανίδης 13 - 44
Λυπηρίδης 17 - 35
Δοξάκης 6 - 19 (οι 17 από τους 19 ήταν στο μόνο ματς που ουσιαστικά έπαιξε, αυτό στο Μιλάνο που έλειπαν Γκάλης και Γιαννάκης)
Σταμάτης 3 - 0
Μπουσβάρος 1 - 0
Αθανασιάδης 1 - 0

2
1 Εικόνα 1 Εικόνα
Απάντηση

Επιστροφή στο “Retro Stories και Αρχείο Eυρωπαϊκών Διοργανώσεων”