Euroleague All Decade Team - PF

[Zoys]

Καταρχάς, η άμυνα δεν συμφωνώ ότι είναι το 50% γιατί εάν το θεωρήσουμε αυτό, πολλοί θρύλοι της Ευρωλίγκας θα έπρεπε να έχουν χαμηλότερη αξία συνολικά επειδή μάρκαραν με τα μάτια. Άρα εξ' ορισμού είναι βαριά ένα 25%.

Μου άρεσε το εξ' ορισμού! Εκ δικού σου ορισμού δηλαδή. Μαθηματικά το παιχνίδι είναι 50% επίθεση κι άλλο τόσο άμυνα. Γι αυτό ο ΛεΜπρον μπαίνει στη συζήτηση για τους goat με Τζόρνταν και Κόμπι κι ο Χάρτνεν στη συζήτηση με τους κλόουν. Παίκτης που στην άμυνα είναι liability για να μπει σε ομάδα all-decade θα πρέπει να είναι στην επίθεση τουλάχιστον Ναβάρρο. Ο Χάινς δικαίως μπάινει στη συζήτηση διότι ήταν τρομερά επιδραστικό όπου πήγε και γιατί στο 50% που είναι η άμυνα είναι κορυφή.

Εξ' ορισμού γιατί σε κάθε συζήτηση σχετικά με σύγκριση παικτών δίνεται περισσότερο το βάρος στην επιθετική τους ικανότητα εν πολλοίς διότι τα ατομικά στατιστικά αφορούν περισσότερο αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού. Εάν μιλούσαμε για 50-50, η επιθετική του ικανότητα του Navarro θα έπρεπε είχε παρόμοια βαρύτητα με την αμυντική του ανυπαρξία. Από τη άλλη, παίκτες που είναι αμυντικά εργαλεία, αλλά με αντίστοιχη μέτρια έως αόρατη επιθετική παρουσία, περνάνε αδιάφοροι και δεν μπαίνουν ποτέ σε συζητήσεις για τους καλύτερους. Δεν διαφωνώ ότι το να είναι καλός αμυντικός ένας παίκτης είναι σημαντική και υπολογίσιμη ικανότητα που καθιστά έναν παίκτη ολοκληρωμένο, αλλά εάν μιλούσαμε για ίδιο "βάρος" τότε ο Μάντζαρης δεν θα έπρεπε να απέχει έτη φωτός από τον Jasikevicius και τον Teodosic.

Η παρουσία του όμως είναι αδιαπραγμάτευτη, όχι γιατί είχε ποτέ την επιθετική παραγωγικότητα παικτών όπως ο Shengelia, αλλά γιατί έχει 4 κατακτήσεις και δευτερευόντως για το ότι άλλαξε τα δεδομένα ουσιαστικά στη διοργάνωση στη θέση "5".

Θα το δεχόμουν αν είχε κατακτήσεις σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Αυτός ήταν αν όχι κομπάρσος, καθαρά συμπληρωματικός. Πιο συμπληρωματικός από τον Τσαρτσαρή ας πούμε. Kατακτήσεις και καλύτερα στατιστικά έχει ο Κουρμπάνοφ κι ο Βοροντσέβιτς, αλλά δε μπαίνουν στη συζήτηση γιατί ήταν δευτεράτζες στις ομάδες τους, όπως κι ο Ρέγιες.

Ο Kurbanov και ο Vorontsevich πού έχουν καλύτερα στατιστικά; Και ο Τσαρτσαρής ακόμα υπολείπεται καθαρά σε μέσους όρους με μόνο τις δύο σεζόν του στο Περιστέρι σε επίπεδο Euroleague να φτάνει διψήφιο αριθμό πόντων σε μέσο όρο, κάτι που ο Reyes έχει πετύχει από δύο φορές σε δύο διαφορετικές δεκαετίες.

Μα ο Λιουλ, ο Πρίντεζης κλπ πήραν Ευρωλίγκες όντας πρωταγωνιστές, δεν έτυχε απλά να είναι κομπάρσοι σε υπερομάδες μόνο και μόνο επειδή είχαν την υπηκοότητα. Ο Ερτέλ κι οι λοιποί που αναφέρεις δε μπήκαν στη λίστα όχι επειδή είναι λούζερ, αλλά επειδή αυτοί που μπήκαν στη θέση τους είναι καλύτεροι παίκτες. Έτσι κι ο Ρέγες είναι χειρότερος παίκτης από όλους τους υποψήφιους και με μικρότερη επιδραστικότητα στους τίτλους της ομάδας τους. Συμφωνώ, χρυσή μετριότητα, αλλά μετριότητα. Εδώ ψηφίζουμε τους καλύτερους παίκτες της δεκαετίας, όχι τους καλύτερους από τους μέτριους που έτυχε να έχουν ένα Ράντολφ κι ένα Γιουλ να παίρνουν τίτλους γι αυτούς.

Heurtel, Shved και Tomic είναι τρεις περιπτώσεις ποιοτικότατων παικτών με τρομερά νούμερα που έχουν κάνει μέχρι στιγμής μια τρύπα στο νερό για άλλους λόγους (φυσικά παίζουν πολλοί παράγοντες γιατί ομαδικό σπορ κτλ κτλ). Αυτοί που μπήκαν στη θέση τους θεωρούνται καλύτεροι ατομικά γιατί είναι πιο επιτυχημένοι ομαδικά, δηλαδή νικητές. Εάν ο Shved μπορούσε να φτάσει να οδηγήσει σαν ηγέτης την ομάδα του σε Final-4 όπως έκαναν πάνω από μία φορά ο Σπανούλης, ο Διαμαντίδης και ο Llull θα ήταν αυτόματα πιο κοντά τους σε αξία. Όσο αυτό δεν συμβαίνει θα παραμένει ο Harden της Ευρώπης.

Πάμε και στο legacy. Τι θα θυμάται ο κόσμος από το Χάινς, τον Πρίντεζη , τον Τεόντοσιτς, το Σπανούλη, το Διαμαντίδη ή το Βέσελι; ΘΑ λένε ω ρε θυμάσαι το Χάινς που ήταν 1.98 κι όπου πήγαινε έπαιρνε Ευρωλίγκες γιατί ήταν τανκ και τρομοκρατούσε όλη την Ευρώπη; Θυμάσαι τον Πρίντεζη που πήρε ένα ευρωπαϊκό μόνος του με το πεταχτάρι, τον Τεόντοσιτς με τις 25ρες και τις μαγικές ασίστ, το Ράντολφ που έπαιζε 3 θέσεις σούταρε, κάρφωνε τάπωνε και μάς άφησε τόνους χάιλάιτ, το ΔΔ που ήταν κέβρερος πίσω κι εγκέφαλος μπροστά, το Σπανούλη που όταν έπαιρνε φωτιά ήταν σαν το μπουμσακαλάκα στο ηλεκτρονικό;

Για το Ρέγιες τι θα λένε; Θυμάσαι ένα φλόπινγκ που είχε κάνει στον τάδε ημιτελικό, τρομερό ε; Αμ τότε που πήρε ένα φάουλ που δεν ήταν κι έβαλε μια ολόκληρη βολή; Θυμάσαι ένα τρομερό κάρφωμα που δεν είχε κάνει ποτέ, εκείνο το απίθανο coast to coast που δε δοκίμασε γιατί θα μπουρδουκλωνόταν, το πόσο αγύμναστος ήταν, τι ωραία που κουνούσε τις πετσέτες στα ευρωπαϊκά του Λάσο, θυμάσαι τον τελικό στο Λονδίνο που ήταν ο χειρότερος του παιχνιδιού με 0π και -6 αξιολόγηση;

Νταξ, δυο Ευρωλίγκες πήρε, ο Κουρμπάνοφ κι ο Βοροντσέβιτς έχουν 3, με καλύτερα στατιστικά, ο Τσαρτσαρής πήρε 3, όλοι τους με καλύτερα νούμερακαι δεν ειναι στη λίστα, αυτός γιατί να μπει; Να κάνουμε μια λίστα για τους πιο αειθαλείς κομπάρσους, για τους μεγαλύτερους φλόπερ, γι αυτούς που πήραν τίτλους με τις πλάτες των άλλων, για τους πιο αντιπαθητικούς ναι, αλλά σε all decade δε χωράει για μένα. Δε μπορώ να θυμηθώ ούτε μια φάση από κάποιο ματς που να πω "ρε το μπαγάσα τι παιχταράς". Ήταν και θα είναι ο Ισπανός Καράγκουτης.

Ένα από τα πιο πρόσφατα που θυμάμαι από τον Reyes είναι που έσπασε την έδρα του Παναθηναϊκού στο δεύτερο ματς της σειράς playoff πριν 2 χρόνια με 25 ranking σε ηλικία 38 ετών. Κυριολεκτικά, ήταν πιο καθοριστικός από τον MVP (του σύμπαντος όλου ) Luka Doncic στην πρόκριση της Real στο Final-4 που οδήγησε μετά και στην κατάκτηση της Ευρωλίγκας.

[basket72]

Εγώ συμφωνώ ότι δικαιώς μπαίνει στην κουβέντα ο Ρέγιες. Έχει στεναχωρήσει πολύ κόσμο είτε με τη Ρεάλ είτε με τη Φούρια Ρόχας.
ΈΧει σηκώσει σχεδόν τα πάντα ανάμέσα σε τεράστιους παικταράδες και με φοβερή διάρκεια. Δικαίως στην κουβέντα αλλά με τίποτε στην πρώτη πεντάδα.
Νομίζω ότι είναι επειδή είναι αντιπαθητικούλης :smile: γίνεται η όλη κουβέντα.
Οι λίστες αυτές άλλωστε συμπυκνώνουν επίδραση (Μπόγιαν και Ντόνσιτς) στο ηψηλότερο επίπεδο. Και διάρκεια επίσης. Και λίγο μάρκετινγκ βέβαια.
Ενδεχομένως ο πιο ταλαντούχος της όλης ΄λίστας, ο Ντόνσιτς π.χ να μην έπρεπε να μπει αν δεν έπαιζε ρόλο και το όλο μάρκετινγκ. Το ίδιο και ο Ναβάρο.

Πρίντεζης, Ράντολφ, Σενγκέλια, Μίροτιτς είναι μια 4αδα στη συγκεκριμένη λίστα που οι υπόλοιποι τη βλέπουν με τα κυάλια. Τον Βέσελι τον βάζω στα 5ρια.

[nikolas12]

Θα κατανοήσω και τις δύο πλευρές του debate και θα συμφωνήσω με κάποια points. Καταλαβαίνω όσα λέει ο yorgos, και για μένα η προσφορά του Reyes είναι αρκετά υπερτιμημένη, είναι ένας πολύ καλός ρολίστας για τη Real, αλλά δε μπορώ να αγνοήσω το ότι παρά το πόσο αγύμναστος είναι, ξέρει πολύ μπάσκετ, είναι καλός rebounder και ακόμα και στα late 30s του μπορούσε να βγάλει ματσάρες και να δείξει προσωπικότητα ηγέτη. Προφανώς δεν είναι στο επίπεδο των Πρίντεζη (που για μένα είναι μακράν ο κορυφαίος της λίστας), Shengelia, Randolph, θεωρώ πως βρίσκεται χαμηλότερα, αλλά και πάλι για αυτή τη δεκαετία μπορεί να μπει στη συζήτηση παρά την ύπαρξη σαφώς καλύτερων διεκδικητών.

*Yorgos αν και συμφωνώ με κάποια από αυτά που λες τόσο για Reyes όσο και γενικότερα, διαφωνώ με το περί άμυνας και επίθεσης. Ο Zoys το ανέλυσε πολύ καλύτερα, ειδικά περί Lebron, αλλά όσο κι αν φαίνομαι biased πάνω στο θέμα, ο Kobe προφανώς και μπαίνει στη συζήτηση περί GOAT με τον Jordan, 9 φορές επιλέχθηκε στην καλύτερη αμυντική πεντάδα και 3 στη δεύτερη, το ότι όσο μεγάλωνε και είχε θέματα τραυματισμών, έδειχνε όλο και πιο κάκιστος αμυντικά δεν αναιρεί την αμυντική προσφορά του στα prime του, η οποία όμως υπερκαλυπτόταν από το πλούσιο επιθετικό του ταλέντο. Το όνομα του σε συζήτηση με παίκτες τύπου Harden ή κλόουν νομίζω πως τον αδικεί. Το ίδιο όσο μεγάλωνε έγινε και με Lebron όπως λέει ο Zoys.

[yorgos]

Θα κατανοήσω και τις δύο πλευρές του debate και θα συμφωνήσω με κάποια points. Καταλαβαίνω όσα λέει ο yorgos, και για μένα η προσφορά του Reyes είναι αρκετά υπερτιμημένη, είναι ένας πολύ καλός ρολίστας για τη Real, αλλά δε μπορώ να αγνοήσω το ότι παρά το πόσο αγύμναστος είναι, ξέρει πολύ μπάσκετ, είναι καλός rebounder και ακόμα και στα late 30s του μπορούσε να βγάλει ματσάρες και να δείξει προσωπικότητα ηγέτη. Προφανώς δεν είναι στο επίπεδο των Πρίντεζη (που για μένα είναι μακράν ο κορυφαίος της λίστας), Shengelia, Randolph, θεωρώ πως βρίσκεται χαμηλότερα, αλλά και πάλι για αυτή τη δεκαετία μπορεί να μπει στη συζήτηση παρά την ύπαρξη σαφώς καλύτερων διεκδικητών.

*Yorgos αν και συμφωνώ με κάποια από αυτά που λες τόσο για Reyes όσο και γενικότερα, διαφωνώ με το περί άμυνας και επίθεσης. Ο Zoys το ανέλυσε πολύ καλύτερα, ειδικά περί Lebron, αλλά όσο κι αν φαίνομαι biased πάνω στο θέμα, ο Kobe προφανώς και μπαίνει στη συζήτηση περί GOAT με τον Jordan, 9 φορές επιλέχθηκε στην καλύτερη αμυντική πεντάδα και 3 στη δεύτερη, το ότι όσο μεγάλωνε και είχε θέματα τραυματισμών, έδειχνε όλο και πιο κάκιστος αμυντικά δεν αναιρεί την αμυντική προσφορά του στα prime του, η οποία όμως υπερκαλυπτόταν από το πλούσιο επιθετικό του ταλέντο. Το όνομα του σε συζήτηση με παίκτες τύπου Harden ή κλόουν νομίζω πως τον αδικεί. Το ίδιο όσο μεγάλωνε έγινε και με Lebron όπως λέει ο Zoys.

Μα για τον κόμπι έγραψα ότι δικαίως είναι στη συζήτηση, ακριβώς επειδή σε αντίθεση με το χαρντεν ήταν και αξιοπρεπεστατος αμυντικός.

[nikolas12]

Μα για τον κόμπι έγραψα ότι δικαίως είναι στη συζήτηση, ακριβώς επειδή σε αντίθεση με το χαρντεν ήταν και αξιοπρεπεστατος αμυντικός.

1000 συγγνώμη, τώρα το ξαναδιάβασα Στην πρώτη ανάγνωση είδα το εξής: "μπαίνει στη συζήτηση για τους goat με Τζόρνταν και ο Κόμπι κι ο Χάρτνεν στη συζήτηση με τους κλόουν". Τι μπορεί να σου κάνει ένα ο. My mistake I guess