Μιας που βλέπω ότι μέχρι τώρα την μεγαλύτερη επιτυχία στο αφιέρωμα για την Α1 το έχει η πρώτη σεζόν (86/87) παρά οι νεότερες, ας κάνουμε ένα διάλειμμα από την σειρά και ας πάμε ακόμα πιο πίσω, στα χρόνια της Α' Εθνικής και όχι της Α1, και συγκεκριμένα στη σεζόν 1983-84 
Για να καταλάβουμε πλέον για πόσο πίσω μιλάμε, ακόμα δεν υπάρχει το τρίποντο, ενώ όποιος παίκτης κερδίζει φάουλ πάνω στο σουτ, έχει δικαίωμα και για τρίτη βολή αν χάσει κάποια από τις δύο πρώτες. Επίσης, στο πρωτάθλημα δεν υπάρχουν πλέι-οφ, με τις ομάδες να παίζουν όλες με όλες μέσα-έξω και... that's it.
Στην πρώτη θέση θα τερματίσουν ισόβαθμοι Παναθηναϊκός και Άρης με ρεκόρ 24-2, που εν τέλει θα λύσουν τις διαφορές του σε αγώνα μπαράζ (άσχετα αν ο Άρης είχε την ισοβαθμία υπέρ του, είτε ως διαφορά στα μεταξύ τους παιχνίδια, είτε ως συνολικό goal average).
Στον Παναθηναϊκό είχαν αποχωρήσει οι στυλοβάτες της ομάδας για περίπου μία δεκαετία Απόστολος Κόντος (για την ΑΕΚ) και Δημήτρης Κοκολάκης (για τον Άρη). Παρέμενε βέβαια ο ηγέτης της ομάδας Τάκης Κορωναίος, ενώ δίδυμο ψηλών ήταν οι Ελληνοαμερικανοί Ντέιβιντ Στεργάκος και Τομ Κάππος. Στο "3" αγωνιζόταν ως βασικός όπως και στην Εθνική ο Λιβέρης Ανδρίτσος σε ένα ψηλό σχήμα για την εποχή, ενώ το βασικό ροτέισιον συμπλήρωναν οι Ιωάννου, Βίδας, Σκροπολίθας με προπονητή τον Μιχάλη Κυρίτση.
Ο Άρης δεν είχε ακόμα τον Παναγιώτη Γιαννάκη. Ήταν βέβαια ο πρωταθλητής της προηγούμενης σεζόν, με τον Γιάννη Ιωαννίδη στον πάγκο και τον Νίκο Γκάλη να βγαίνει για 4η σερί χρονιά (από τις 11 συνολικά) πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος με... 36.7 πόντους μέσο όρο. Η έλευση του Κοκολάκη στο "5" θα δώσει νέα δυναμική στην ομάδα, ενώ βασικά φόργουορντ είναι οι νεαροί Νίκος Φιλίππου (22 χρονών) και Μιχάλης Ρωμανίδης (18 χρονών). Δίπλα στον Γκάλη στα γκαρντ θα είναι είτε ο Δοξάκης είτε ο Ελληνοαμερικανός Κρις Νικήτας, με τον υπόλοιπο πάγκο να προορίζεται κυρίως για τις ειδικές αμυντικές αποστολές του Ιωαννίδη.
Τρίτος με 22-4 θα τερματίσει ο ΠΑΟΚ, κερδίζοντας μία φορά τόσο τον Παναθηναϊκό όσο και τον Άρη. Ο (ακόμη 21χρονος) Παναγιώτης Φασούλας και ο Μάνθος Κατσούλης συγκροτούν ένα πολύ δυνατό δίδυμο ψηλών, ενώ ένα επίσης δυνατό δίδυμο γκαρντ είναι ο Βαγγέλης Αλεξανδρής και ο Νίκος Σταυρόπουλος, που μόλις είχε μεταγραφεί στην ομάδα από την Λάρισα. Ως προπονητής ξεκίνησε ο Ελληνοαμερικανός Χάρυ Πάππας, για να τον διαδεχθεί μεσούσης της σεζόν ο μεγάλος Φαίδωνας Ματθαίου, που θα οδηγήσει την ομάδα και στην κατάκτηση του Κυπέλλου, στον περίφημο "τελικό των ξυρισμένων κεφαλιών" για τον οποίο υπάρχει και ξεχωριστό τόπικ
Ισόβαθμοι στην 4η-5η θέση βρίσκονται ο Πανιώνιος και η ΑΕΚ. Οι Νεοσμυρνιώτες έχουν μία σταθερά καλή ομάδα, με τους Μίσσα, Καραμανώλη, Λινάρδο κλπ, και τον 19χρονο Φάνη Χριστοδούλου στην πρώτη του σεζόν στην ομάδα να είναι κυρίως αναπληρωματικός. Στον πάγκο φυσικά βρισκόταν ο αείμνηστος Μάκης Δενδρινός. H ΑΕΚ θα έχει πετύχει τη μεγάλη μεταγραφή του Απόστολου Κόντου (έστω και στα 36 του), με τον έτερο βετεράνο Βασίλη Γκούμα (στα 37 του) να παραμένει ο πρώτος σκόρερ της ομάδας. Η έλλειψη ιδιαίτερου βάθους και πολλών επιθετικών λύσεων πάντως (μοναδική ακόμη αξιόπιστη λύση ο Μηνάς Γκέκος) δεν θα επιτρέψει στην ομάδα να πάει ψηλότερα.
6ος ο Ιωνικός στην τελευταία σεζόν εκεί του Παναγιώτη Γιαννάκη (2ος σκόρερ του πρωταθλήματος πίσω μόνο από τον Γκάλη) και των υπόλοιπων ονομάτων που κυρίως κινούνταν γύρω από τον αστερισμό του Δράκου (Αλεξανδρίδης, Περτέσης, Σαρανταένας κλπ). Ισόβαθμοι 7οι-8οι Ολυμπιακός και Ηρακλής, με τον Ολυμπιακό να έχει ακόμα στο ρόστερ του τους θρυλικούς Γιατζόγλου και Καστρινάκη των 70s, την εποχή όμως πλέον να τους ξεπερνάει. Καλύτερος παίκτης του υπόλοιπου ρόστερ ο Κύπριος Ανδρέας Κοζάκης, που ένας σοβαρός τραυματισμός ένα χρόνο μετά θα του κόψει πολύ πρόωρα την καριέρα.
Ακολουθούν κατά σειρά οι Πανελλήνιος (με ηγέτη τον σπουδαίο Άλμπερτ Μάλλαχ), Περιστέρι, Λάρισα και Απόλλωνας, με τον τελευταίο να κάνει μία πολύ κακή σεζόν, γλιτώνοντας οριακά τον υποβιβασμό παρά την παρουσία του Κώστα Πετρόπουλου (που πάντως έχασε κάποια παιχνίδια, ταλαιπωρούμενος ήδη από τα 28 του από τους τραυματισμούς που τελικά θα του σταματήσουν πρόωρα την καριέρα, χαρακτηριστικό της εποχής).
Τον υποβιβασμό τελικά δεν γλίτωσαν οι δύο ομάδες της Θεσσαλονίκης, ΒΑΟ και Δημόκριτος, με τον τελευταίο να έχει προπονητή τον 35χρονο... Σούλη Μαρκόπουλο.
Τελικά στο μπαράζ για την ανάδειξη του πρωταθλητή (που θα γίνει στην.... Κέρκυρα) ο Παναθηναϊκός θα επικρατήσει του Άρη με 80-76 και θα κατακτήσει το τελευταίο του πρωτάθλημα μέχρι το 1998... Ο Άρης ως αντίποινα θα δώσει "γη και ύδωρ" για να αποκτήσει τον Παναγιώτη Γιαννάκη και η συνέχεια του ελληνικού μπάσκετ γνωστή.
Πραγματικά αξίζει τον κόπο να δει κανείς κάποια από τα ματς. Μιλάμε για ιστορικά ντοκουμέντα (και συγχαρητήρια σε αυτόν που τα έχει διασώσει και μοιραστεί), να βλέπεις ολόκληρα ματς του Γιατζόγλου, του Γκούμα ή του Γιαννάκη ως παίχτη του Ιωνικού. Έστω και αν η ανάλυση σε κάποια δεν είναι (αναμενόμενα φυσικά) η καλύτερη δυνατή και έστω αν το εν γένει μπάσκετ της εποχής δεν κάθεται καλά σε κάποιους με βάση το τι έχουμε συνηθίσει πλέον.
Για να καταλάβουμε πλέον για πόσο πίσω μιλάμε, ακόμα δεν υπάρχει το τρίποντο, ενώ όποιος παίκτης κερδίζει φάουλ πάνω στο σουτ, έχει δικαίωμα και για τρίτη βολή αν χάσει κάποια από τις δύο πρώτες. Επίσης, στο πρωτάθλημα δεν υπάρχουν πλέι-οφ, με τις ομάδες να παίζουν όλες με όλες μέσα-έξω και... that's it.
Στην πρώτη θέση θα τερματίσουν ισόβαθμοι Παναθηναϊκός και Άρης με ρεκόρ 24-2, που εν τέλει θα λύσουν τις διαφορές του σε αγώνα μπαράζ (άσχετα αν ο Άρης είχε την ισοβαθμία υπέρ του, είτε ως διαφορά στα μεταξύ τους παιχνίδια, είτε ως συνολικό goal average).
Στον Παναθηναϊκό είχαν αποχωρήσει οι στυλοβάτες της ομάδας για περίπου μία δεκαετία Απόστολος Κόντος (για την ΑΕΚ) και Δημήτρης Κοκολάκης (για τον Άρη). Παρέμενε βέβαια ο ηγέτης της ομάδας Τάκης Κορωναίος, ενώ δίδυμο ψηλών ήταν οι Ελληνοαμερικανοί Ντέιβιντ Στεργάκος και Τομ Κάππος. Στο "3" αγωνιζόταν ως βασικός όπως και στην Εθνική ο Λιβέρης Ανδρίτσος σε ένα ψηλό σχήμα για την εποχή, ενώ το βασικό ροτέισιον συμπλήρωναν οι Ιωάννου, Βίδας, Σκροπολίθας με προπονητή τον Μιχάλη Κυρίτση.
Ο Άρης δεν είχε ακόμα τον Παναγιώτη Γιαννάκη. Ήταν βέβαια ο πρωταθλητής της προηγούμενης σεζόν, με τον Γιάννη Ιωαννίδη στον πάγκο και τον Νίκο Γκάλη να βγαίνει για 4η σερί χρονιά (από τις 11 συνολικά) πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος με... 36.7 πόντους μέσο όρο. Η έλευση του Κοκολάκη στο "5" θα δώσει νέα δυναμική στην ομάδα, ενώ βασικά φόργουορντ είναι οι νεαροί Νίκος Φιλίππου (22 χρονών) και Μιχάλης Ρωμανίδης (18 χρονών). Δίπλα στον Γκάλη στα γκαρντ θα είναι είτε ο Δοξάκης είτε ο Ελληνοαμερικανός Κρις Νικήτας, με τον υπόλοιπο πάγκο να προορίζεται κυρίως για τις ειδικές αμυντικές αποστολές του Ιωαννίδη.
Τρίτος με 22-4 θα τερματίσει ο ΠΑΟΚ, κερδίζοντας μία φορά τόσο τον Παναθηναϊκό όσο και τον Άρη. Ο (ακόμη 21χρονος) Παναγιώτης Φασούλας και ο Μάνθος Κατσούλης συγκροτούν ένα πολύ δυνατό δίδυμο ψηλών, ενώ ένα επίσης δυνατό δίδυμο γκαρντ είναι ο Βαγγέλης Αλεξανδρής και ο Νίκος Σταυρόπουλος, που μόλις είχε μεταγραφεί στην ομάδα από την Λάρισα. Ως προπονητής ξεκίνησε ο Ελληνοαμερικανός Χάρυ Πάππας, για να τον διαδεχθεί μεσούσης της σεζόν ο μεγάλος Φαίδωνας Ματθαίου, που θα οδηγήσει την ομάδα και στην κατάκτηση του Κυπέλλου, στον περίφημο "τελικό των ξυρισμένων κεφαλιών" για τον οποίο υπάρχει και ξεχωριστό τόπικ
Ισόβαθμοι στην 4η-5η θέση βρίσκονται ο Πανιώνιος και η ΑΕΚ. Οι Νεοσμυρνιώτες έχουν μία σταθερά καλή ομάδα, με τους Μίσσα, Καραμανώλη, Λινάρδο κλπ, και τον 19χρονο Φάνη Χριστοδούλου στην πρώτη του σεζόν στην ομάδα να είναι κυρίως αναπληρωματικός. Στον πάγκο φυσικά βρισκόταν ο αείμνηστος Μάκης Δενδρινός. H ΑΕΚ θα έχει πετύχει τη μεγάλη μεταγραφή του Απόστολου Κόντου (έστω και στα 36 του), με τον έτερο βετεράνο Βασίλη Γκούμα (στα 37 του) να παραμένει ο πρώτος σκόρερ της ομάδας. Η έλλειψη ιδιαίτερου βάθους και πολλών επιθετικών λύσεων πάντως (μοναδική ακόμη αξιόπιστη λύση ο Μηνάς Γκέκος) δεν θα επιτρέψει στην ομάδα να πάει ψηλότερα.
6ος ο Ιωνικός στην τελευταία σεζόν εκεί του Παναγιώτη Γιαννάκη (2ος σκόρερ του πρωταθλήματος πίσω μόνο από τον Γκάλη) και των υπόλοιπων ονομάτων που κυρίως κινούνταν γύρω από τον αστερισμό του Δράκου (Αλεξανδρίδης, Περτέσης, Σαρανταένας κλπ). Ισόβαθμοι 7οι-8οι Ολυμπιακός και Ηρακλής, με τον Ολυμπιακό να έχει ακόμα στο ρόστερ του τους θρυλικούς Γιατζόγλου και Καστρινάκη των 70s, την εποχή όμως πλέον να τους ξεπερνάει. Καλύτερος παίκτης του υπόλοιπου ρόστερ ο Κύπριος Ανδρέας Κοζάκης, που ένας σοβαρός τραυματισμός ένα χρόνο μετά θα του κόψει πολύ πρόωρα την καριέρα.
Ακολουθούν κατά σειρά οι Πανελλήνιος (με ηγέτη τον σπουδαίο Άλμπερτ Μάλλαχ), Περιστέρι, Λάρισα και Απόλλωνας, με τον τελευταίο να κάνει μία πολύ κακή σεζόν, γλιτώνοντας οριακά τον υποβιβασμό παρά την παρουσία του Κώστα Πετρόπουλου (που πάντως έχασε κάποια παιχνίδια, ταλαιπωρούμενος ήδη από τα 28 του από τους τραυματισμούς που τελικά θα του σταματήσουν πρόωρα την καριέρα, χαρακτηριστικό της εποχής).
Τον υποβιβασμό τελικά δεν γλίτωσαν οι δύο ομάδες της Θεσσαλονίκης, ΒΑΟ και Δημόκριτος, με τον τελευταίο να έχει προπονητή τον 35χρονο... Σούλη Μαρκόπουλο.
Τελικά στο μπαράζ για την ανάδειξη του πρωταθλητή (που θα γίνει στην.... Κέρκυρα) ο Παναθηναϊκός θα επικρατήσει του Άρη με 80-76 και θα κατακτήσει το τελευταίο του πρωτάθλημα μέχρι το 1998... Ο Άρης ως αντίποινα θα δώσει "γη και ύδωρ" για να αποκτήσει τον Παναγιώτη Γιαννάκη και η συνέχεια του ελληνικού μπάσκετ γνωστή.
Πραγματικά αξίζει τον κόπο να δει κανείς κάποια από τα ματς. Μιλάμε για ιστορικά ντοκουμέντα (και συγχαρητήρια σε αυτόν που τα έχει διασώσει και μοιραστεί), να βλέπεις ολόκληρα ματς του Γιατζόγλου, του Γκούμα ή του Γιαννάκη ως παίχτη του Ιωνικού. Έστω και αν η ανάλυση σε κάποια δεν είναι (αναμενόμενα φυσικά) η καλύτερη δυνατή και έστω αν το εν γένει μπάσκετ της εποχής δεν κάθεται καλά σε κάποιους με βάση το τι έχουμε συνηθίσει πλέον.
.
)
άζω και θυμάμαι την παιδική μου ηλικία- την αδιαμφισβήτητη πατρίδα κατά τον ποιητή.