Σεζόν 1990-91 και το ελληνικό πρωτάθλημα συνεχίζει σταδιακά την άνοδό του. Είναι η πρώτη χρονιά που στο παιχνίδι των μεταδόσεων θα μπει και η ιδιωτική τηλεόραση, προσφέροντας καλύτερη εικόνα από τα γήπεδα, ενώ και τα στατιστικά πλέον θα είναι αρκετά πλήρη. Αγωνιστικά, ακόμα ισχύει το όριο του ενός ξένου (που βέβαια πολλές ομάδες είχαν διάφορους τρόπους να παρακάμπτουν εμμέσως), προσφέρεται όμως πλέον η δυνατότητα αντικατάστασής του, που δεν υπήρχε τα προηγούμενα χρόνια.
Στην πρώτη θέση της κανονικής περιόδου συναντάμε τον Άρη, με ρεκόρ 20-2 και μοναδικές ήττες από Πανιώνιο και ΑΕΚ. Στον πάγκο του πλέον δεν βρίσκεται ο Γιάννης Ιωαννίδης αλλά ο Λάζαρος Λέσιτς, ενώ παράλληλα για πρώτη φορά μετά από τρεις συνεχείς παρουσίες δεν θα βρεθεί στο final-four της Ευρώπης. Γκάλης και Γιαννάκης συνεχίζουν να είναι αναντικατάστατοι και να εντυπωσιάζουν (πρώτος σκόρερ και πασέρ του πρωταθλήματος ο ένας, πρώτος "κλέφτης" ο άλλος), σε μία ομάδα πάντως που άρχιζε να δείχνει και κάποια δείγματα κορεσμού. Ως ξένος αγωνίστηκε ο εντυπωσιακός Μπραντ Σέλερς, ενώ νέα προσθήκη στην ομάδα ήταν ο νεαρός Ντίνος Αγγελίδης από τον Σπόρτιγκ. Σούμποτιτς, Μισούνοφ και Λυπηρίδης συμπλήρωναν μια σπουδαία πρώτη 7άδα παικτών, που όμως (είτε από επιλογή, είτε από ανάγκη) δεν είχε κάτι άλλο από πίσω της, με τον Γκάλη να παίζει... 39.5 λεπτά μέσο όρο και τον Γιαννάκη 37.1
Ισόβαθμος με 20-2 (αλλά 2ος, μιας που και οι δύο ήττες ήταν από τον Άρη) θα είναι ο συμπολίτης ΠΑΟΚ, με αυτό το 0-2 να αποδεικνύεται σημαντικό στους τελικούς. Η κόντρα μεταξύ τους είχε φτάσει πλέον σε δυσθεώρητα ύψη, με την πόλη χωρισμένη στα δύο αλλά και τις ομάδες να αποδίδουν υψηλότατου επιπέδου μπάσκετ. Στον δικέφαλο καταφθάνει ο μεγάλος Κεν Μπάρλοου, που μαζί με τους Κόρφα, Πρέλεβιτς και Φασούλα θα αποτελέσουν μία τετράδα που θα ζήλευε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή ομάδα. Η τελευταία θέση της πεντάδας εναλλασσόταν ανάλογα με τις ανάγκες κάθε ματς μεταξύ Σταυρόπουλου, Μακαρά, Παπαχρόνη και Ιωάννου (σημαντική μεταγραφή από τον Παναθηναϊκό, που πάντως δεν απέδωσε τα αναμενόμενα).
Τρίτος με 15-7 ο Πανιώνιος (που την ίδια χρονιά θα κατακτήσει και το Κύπελλο). Ως ξένος αγωνίστηκε ο εντυπωσιακός Τζον Χάντσον (με τον Μπένατσεκ να παραμένει ως 2ος ξένος στην Ευρώπη), οι Φάνης, Γάσπαρης και Χρήστος είχαν δημιουργήσει πλέον έναν σταθερό κορμό, ενώ μία ανανέωση έφερε η προσθήκη των Ελληνοαμερικανών Μπρούγου και Μπάλη. Η σεζόν πάντως σημαδεύτηκε και από τον τραυματισμό του Νίκου Λινάρδου, ο οποίος δεν κατάφερε ποτέ να επιστρέψει στα ίδια επίπεδα.
Τέταρτος βρέθηκε ο Ηρακλής με 13-9, επαναλαμβάνοντας έτσι την τετράδα της προηγούμενης σεζόν. Το έργο γνωστό, με τον Ντέιβιντ Ίνγκραμ να είναι ο ένας και απόλυτος επιθετικός εκφραστής της ομάδας, τον Δημήτρη Παπαδόπουλο να κάνει και αυτός μία σπουδαία χρονιά και το λοιπό supporting cast να έχει πλέον μάθει καλά τους ρόλους του. Ισόβαθμο με το ίδιο ρεκόρ, αλλά χάνοντας την τετράδα στην ισοβαμία, βρέθηκε το εκπληκτικό Περιστέρι. Με τον Κώστα Πετρόπουλο στον πάγκο επιδόθηκε σε ένα πολύ γρήγορο τέμπο, με ηγέτη τον (μόλις 22χρονο) Άγγελο Κορωνιό να τελειώνει τη σεζόν με 25.4 πόντους και 3.8 ασίστ, άξιους συμπαραστάτες τους Κασουρίδη, Μυλωνά και βέβαια την παρουσία του Γκρεγκ Τσερτς να είναι εγγύηση στους ψηλούς.
Ακολούθησε στην 6η θέση η ΑΕΚ με 12-10, με την σπουδαία ελληνική τριάδα Γαλακτερού-Γκέκου-Παταβούκα. Ίσως ο ξένος (Τόμας Τζόρνταν) να μπορούσε να προσφέρει περισσότερα, σε μία ομάδα που στον πάγκο της βρισκόταν πλέον ο μυθικός Κρέζιμιρ Τσόσιτς. 7ος ο Παναθηναϊκός με 11-11, με ξένο τον μετέπειτα σπουδαίο NBAer Αντόνιο Ντέιβις, τους υπόλοιπους όμως βασικούς πυλώνες της ομάδας (Ανδρίτσο, Στεργάκο, Σκροπολίθα κλπ) σιγά σιγά να τους ξεπερνάει το πιο σύγχρονο μπάσκετ, ενώ ήδη τις πρώτες του εμφανίσεις έκανε ο 17χρονος Φραγκίσκος Αλβέρτης. 8ος ο Ολυμπιακός με 9-13, με ξένο τον Μπλάκγουελ, προπονητή τον Μιχάλη Κυρίτση και ένα ρόστερ που σε τίποτα δεν προμήνυε το πού θα βρισκόταν η ομάδα σε μόλις λίγους μήνες.
Στην 9η θέση βρέθηκε ο νεοφώτιστος Παπάγου με ρεκόρ 7-15 και πολύ καλές εμφανίσεις. Ως ξένος αγωνίστηκε ο Λόουελ Χάμιλτον, ενώ το ρόστερ περιελάμβανε κάποιες θρυλικές μορφές της ομάδας (Κουφός, Παγίδας, Γκάρος) που σίγουρα έπαιξαν πάνω από το αναμενόμενο, υπό την καθοδήγηση του κόουτς Ταυρόπουλου. Αντίστοιχη πορεία και για το 10ο Παγκράτι με 6-16 ρεκόρ, με τον Ερλ Χάρισον να βγαίνει (ξανά) ο πρώτος ριμπάουντερ του πρωταθλήματος.
Αρκετά πίσω και δίκαια υποβιβασμένοι οι Απόλλων Πατρών και Φίλιππος Θεσσαλονίκης, με ρεκόρ 3-19 έκαστος. Με πολλά προβλήματα, αλλαγές ξένων (οι μόνες ομάδες που χρησιμοποίησαν το δικαίωμα), υπηρεσιακούς προπονητές και γενικά ρόστερ που υπολείπονταν των υπολοίπων. Για τον Φίλιππο αυτή θα ήταν η τελευταία του συμμετοχή στην Α1, ενώ ο Απόλλωνας θα επέστρεφε σύντομα, ανανεωμένος και ισχυρότερος.
Στα πλέι-οφ είχαμε το γκρουπ 5-10, με τρία εισιτήρια να κρίνονται για το Κύπελλο Κόρατς. Το Περιστέρι χωρίς τον τραυματία Τσερτς θα υποχωρήσει μία θέση, θα πάρει όμως το εισιτήριο μαζί με ΑΕΚ και Παναθηναϊκό. Στο 1-4 θα έχουμε απευθείας σειρές ημιτελικών, όπου Άρης και ΠΑΟΚ δεν θα αφήσουν κανένα περιθώριο σε Ηρακλή και Πανιώνιο αντίστοιχα, και με 2 νίκες θα κάνουν το 4-0 και θα προκριθούν στους τελικούς. Να σημειώσουμε ότι ο Άρης άλλαξε και προπονητή ακριβώς πριν τα πλέι-οφ, με τον Μιχάλη Κυρίτση να αναλαμβάνει αντί του Λάζαρου Λέσιτς.
Στους τελικούς, θα έχουμε μία από τις πιο μνημειώδεις σειρές στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ. Ο ΠΑΟΚ θα πάρει τα δύο πρώτα παιχνίδια, ισοφαρίζοντας σε 2-2 και έχοντας πλέον όλο το μομέντουμ υπέρ του. Το 5ο και το 6ο παιχνίδι όμως θα καταλήξουν με δραματικό τρόπο στον Άρη, ο οποίος έτσι θα πάρει ένα ακόμη πρωτάθλημα, το τελευταίο μέχρι σήμερα... Πραγματικά η σειρά αυτή αξίζει το δικό της τόπικ, είναι το ανώτερο σημείο που θα φτάσει ποτέ η θρυλική πλέον κόντρα αυτών των δύο μεγάλων ομάδων.
Η τελική κατάταξη
1. ΑΡΗΣ
2. ΠΑΟΚ
3. ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ
4. ΗΡΑΚΛΗΣ
5. ΑΕΚ
6. ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ
7. ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ
8. ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ
9. ΠΑΠΑΓΟΥ
10. ΠΑΓΚΡΑΤΙ
11. ΑΠΟΛΛΩΝ ΠΑΤΡΩΝ
12. ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
Στην πρώτη θέση της κανονικής περιόδου συναντάμε τον Άρη, με ρεκόρ 20-2 και μοναδικές ήττες από Πανιώνιο και ΑΕΚ. Στον πάγκο του πλέον δεν βρίσκεται ο Γιάννης Ιωαννίδης αλλά ο Λάζαρος Λέσιτς, ενώ παράλληλα για πρώτη φορά μετά από τρεις συνεχείς παρουσίες δεν θα βρεθεί στο final-four της Ευρώπης. Γκάλης και Γιαννάκης συνεχίζουν να είναι αναντικατάστατοι και να εντυπωσιάζουν (πρώτος σκόρερ και πασέρ του πρωταθλήματος ο ένας, πρώτος "κλέφτης" ο άλλος), σε μία ομάδα πάντως που άρχιζε να δείχνει και κάποια δείγματα κορεσμού. Ως ξένος αγωνίστηκε ο εντυπωσιακός Μπραντ Σέλερς, ενώ νέα προσθήκη στην ομάδα ήταν ο νεαρός Ντίνος Αγγελίδης από τον Σπόρτιγκ. Σούμποτιτς, Μισούνοφ και Λυπηρίδης συμπλήρωναν μια σπουδαία πρώτη 7άδα παικτών, που όμως (είτε από επιλογή, είτε από ανάγκη) δεν είχε κάτι άλλο από πίσω της, με τον Γκάλη να παίζει... 39.5 λεπτά μέσο όρο και τον Γιαννάκη 37.1
Ισόβαθμος με 20-2 (αλλά 2ος, μιας που και οι δύο ήττες ήταν από τον Άρη) θα είναι ο συμπολίτης ΠΑΟΚ, με αυτό το 0-2 να αποδεικνύεται σημαντικό στους τελικούς. Η κόντρα μεταξύ τους είχε φτάσει πλέον σε δυσθεώρητα ύψη, με την πόλη χωρισμένη στα δύο αλλά και τις ομάδες να αποδίδουν υψηλότατου επιπέδου μπάσκετ. Στον δικέφαλο καταφθάνει ο μεγάλος Κεν Μπάρλοου, που μαζί με τους Κόρφα, Πρέλεβιτς και Φασούλα θα αποτελέσουν μία τετράδα που θα ζήλευε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή ομάδα. Η τελευταία θέση της πεντάδας εναλλασσόταν ανάλογα με τις ανάγκες κάθε ματς μεταξύ Σταυρόπουλου, Μακαρά, Παπαχρόνη και Ιωάννου (σημαντική μεταγραφή από τον Παναθηναϊκό, που πάντως δεν απέδωσε τα αναμενόμενα).
Τρίτος με 15-7 ο Πανιώνιος (που την ίδια χρονιά θα κατακτήσει και το Κύπελλο). Ως ξένος αγωνίστηκε ο εντυπωσιακός Τζον Χάντσον (με τον Μπένατσεκ να παραμένει ως 2ος ξένος στην Ευρώπη), οι Φάνης, Γάσπαρης και Χρήστος είχαν δημιουργήσει πλέον έναν σταθερό κορμό, ενώ μία ανανέωση έφερε η προσθήκη των Ελληνοαμερικανών Μπρούγου και Μπάλη. Η σεζόν πάντως σημαδεύτηκε και από τον τραυματισμό του Νίκου Λινάρδου, ο οποίος δεν κατάφερε ποτέ να επιστρέψει στα ίδια επίπεδα.
Τέταρτος βρέθηκε ο Ηρακλής με 13-9, επαναλαμβάνοντας έτσι την τετράδα της προηγούμενης σεζόν. Το έργο γνωστό, με τον Ντέιβιντ Ίνγκραμ να είναι ο ένας και απόλυτος επιθετικός εκφραστής της ομάδας, τον Δημήτρη Παπαδόπουλο να κάνει και αυτός μία σπουδαία χρονιά και το λοιπό supporting cast να έχει πλέον μάθει καλά τους ρόλους του. Ισόβαθμο με το ίδιο ρεκόρ, αλλά χάνοντας την τετράδα στην ισοβαμία, βρέθηκε το εκπληκτικό Περιστέρι. Με τον Κώστα Πετρόπουλο στον πάγκο επιδόθηκε σε ένα πολύ γρήγορο τέμπο, με ηγέτη τον (μόλις 22χρονο) Άγγελο Κορωνιό να τελειώνει τη σεζόν με 25.4 πόντους και 3.8 ασίστ, άξιους συμπαραστάτες τους Κασουρίδη, Μυλωνά και βέβαια την παρουσία του Γκρεγκ Τσερτς να είναι εγγύηση στους ψηλούς.
Ακολούθησε στην 6η θέση η ΑΕΚ με 12-10, με την σπουδαία ελληνική τριάδα Γαλακτερού-Γκέκου-Παταβούκα. Ίσως ο ξένος (Τόμας Τζόρνταν) να μπορούσε να προσφέρει περισσότερα, σε μία ομάδα που στον πάγκο της βρισκόταν πλέον ο μυθικός Κρέζιμιρ Τσόσιτς. 7ος ο Παναθηναϊκός με 11-11, με ξένο τον μετέπειτα σπουδαίο NBAer Αντόνιο Ντέιβις, τους υπόλοιπους όμως βασικούς πυλώνες της ομάδας (Ανδρίτσο, Στεργάκο, Σκροπολίθα κλπ) σιγά σιγά να τους ξεπερνάει το πιο σύγχρονο μπάσκετ, ενώ ήδη τις πρώτες του εμφανίσεις έκανε ο 17χρονος Φραγκίσκος Αλβέρτης. 8ος ο Ολυμπιακός με 9-13, με ξένο τον Μπλάκγουελ, προπονητή τον Μιχάλη Κυρίτση και ένα ρόστερ που σε τίποτα δεν προμήνυε το πού θα βρισκόταν η ομάδα σε μόλις λίγους μήνες.
Στην 9η θέση βρέθηκε ο νεοφώτιστος Παπάγου με ρεκόρ 7-15 και πολύ καλές εμφανίσεις. Ως ξένος αγωνίστηκε ο Λόουελ Χάμιλτον, ενώ το ρόστερ περιελάμβανε κάποιες θρυλικές μορφές της ομάδας (Κουφός, Παγίδας, Γκάρος) που σίγουρα έπαιξαν πάνω από το αναμενόμενο, υπό την καθοδήγηση του κόουτς Ταυρόπουλου. Αντίστοιχη πορεία και για το 10ο Παγκράτι με 6-16 ρεκόρ, με τον Ερλ Χάρισον να βγαίνει (ξανά) ο πρώτος ριμπάουντερ του πρωταθλήματος.
Αρκετά πίσω και δίκαια υποβιβασμένοι οι Απόλλων Πατρών και Φίλιππος Θεσσαλονίκης, με ρεκόρ 3-19 έκαστος. Με πολλά προβλήματα, αλλαγές ξένων (οι μόνες ομάδες που χρησιμοποίησαν το δικαίωμα), υπηρεσιακούς προπονητές και γενικά ρόστερ που υπολείπονταν των υπολοίπων. Για τον Φίλιππο αυτή θα ήταν η τελευταία του συμμετοχή στην Α1, ενώ ο Απόλλωνας θα επέστρεφε σύντομα, ανανεωμένος και ισχυρότερος.
Στα πλέι-οφ είχαμε το γκρουπ 5-10, με τρία εισιτήρια να κρίνονται για το Κύπελλο Κόρατς. Το Περιστέρι χωρίς τον τραυματία Τσερτς θα υποχωρήσει μία θέση, θα πάρει όμως το εισιτήριο μαζί με ΑΕΚ και Παναθηναϊκό. Στο 1-4 θα έχουμε απευθείας σειρές ημιτελικών, όπου Άρης και ΠΑΟΚ δεν θα αφήσουν κανένα περιθώριο σε Ηρακλή και Πανιώνιο αντίστοιχα, και με 2 νίκες θα κάνουν το 4-0 και θα προκριθούν στους τελικούς. Να σημειώσουμε ότι ο Άρης άλλαξε και προπονητή ακριβώς πριν τα πλέι-οφ, με τον Μιχάλη Κυρίτση να αναλαμβάνει αντί του Λάζαρου Λέσιτς.
Στους τελικούς, θα έχουμε μία από τις πιο μνημειώδεις σειρές στην ιστορία του ελληνικού μπάσκετ. Ο ΠΑΟΚ θα πάρει τα δύο πρώτα παιχνίδια, ισοφαρίζοντας σε 2-2 και έχοντας πλέον όλο το μομέντουμ υπέρ του. Το 5ο και το 6ο παιχνίδι όμως θα καταλήξουν με δραματικό τρόπο στον Άρη, ο οποίος έτσι θα πάρει ένα ακόμη πρωτάθλημα, το τελευταίο μέχρι σήμερα... Πραγματικά η σειρά αυτή αξίζει το δικό της τόπικ, είναι το ανώτερο σημείο που θα φτάσει ποτέ η θρυλική πλέον κόντρα αυτών των δύο μεγάλων ομάδων.
Η τελική κατάταξη
1. ΑΡΗΣ
2. ΠΑΟΚ
3. ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ
4. ΗΡΑΚΛΗΣ
5. ΑΕΚ
6. ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ
7. ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ
8. ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ
9. ΠΑΠΑΓΟΥ
10. ΠΑΓΚΡΑΤΙ
11. ΑΠΟΛΛΩΝ ΠΑΤΡΩΝ
12. ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
1
Μπράβο, ειλικρινά δεν το θυμόμουν πότε ακριβώς είχε αλλάξει, όμως αυτό δεν αλλοιώνει την εικόνα των τελικών εκείνης της χρονιάς. Ο ΠΑΟΚ έκανε "κατόρθωμα"!!! 
Steve Nash. 2× NBA ΜVP (2005, 2006)
, επομένως ας πιστέψει ο καθένας ό,τι θέλει 
