Περνάμε λοιπόν στην σεζόν 1989-1990, με μία ακόμα μικρή αλλαγή προς το καλύτερο του ελληνικού πρωταθλήματος, με την αύξηση των ομάδων πλέον από 10 σε 12. Οι ξένοι βέβαια παρέμειναν στο μίνιμουμ δυνατό, ενώ στα πλέι-οφ εφαρμόστηκε και ένα ιδιαίτερο σύστημα χωρίς σειρές παιχνιδιών, αλλά με ένα μίνι-πρωτάθλημα για τις θέσεις 1-4 και τον πρωταθλητή, και άλλο ένα για τις θέσεις 5-10 και τα τελευταία ευρωπαϊκά εισιτήρια. Ένα σύστημα που μάλλον δεν είχε την απαιτούμενη ανταπόκριση όσον αφορά την κορυφή και εγκαταλείφθηκε αμέσως.
Σε κάθε περίπτωση, για πρώτη φορά στην κορυφή της κανονικής περιόδου δεν θα βρεθεί ο Άρης, αλλά ο ΠΑΟΚ, με ρεκόρ 20-2. Με τον Κώστα Πολίτη στον πάγκο, το δίδυμο Κόρφα-Πρέλεβιτς στα γκαρντ να κοιτάει στα ίσια (χωρίς καμία διάθεση ιεροσυλίας) αυτό των Γκάλη-Γιαννάκη, τον Φασούλα φυσικά κάτω από το καλάθι και ξένο πλέον τον Anthony Cook, έναν μάλλον ξεχασμένο παίκτη που δεν είχε το star power ούτε του προκατόχου του (Mike Jones) ούτε βέβαια και του επόμενου (Ken Barlow). Οι μοναδικές του ήττες ήταν από Άρη και Πανιώνιο εκτός έδρας στον 1ο γύρο.
Ο Άρης βρέθηκε στην 2η θέση με ρεκόρ 19-3, με τις ήττες πάντως από Παναθηναϊκό και Περιστέρι να μην "μετρούν" ουσιαστικά στο τέλος (θα εξηγήσουμε παρακάτω). Ως ξένος αντί του Greg Wiltjer υπήρχε πλέον ο Stojan Vrankovic (πρώτος μπλοκέρ του πρωταθλήματος με 5.9), ενώ το υπόλοιπο ρόστερ και ο προπονητής παρέμεινε ίδιο και απαράλλακτο. Με ένα χρόνο βέβαια επιπλέον στην πλάτη του ήταν ίσως λίγο πιο δύσκολο να κρατήσει το ίδιο συνεχόμενο επίπεδο και σε Ελλάδα και σε Ευρώπη (όπου η ομάδα βρέθηκε στο τρίτο της συνεχόμενο final-four).
Τρίτος με 14-8 βρέθηκε ο Πανιώνιος, αρκετά πίσω όπως βλέπουμε από τους δύο πρώτους, σε ένα πολύ αμφίρροπο πρωτάθλημα. Ως ξένος αγωνίστηκε ο σπουδαίος αριστερόχειρας Γιουγκοσλάβος Predrag Benacek (24.4 πόντοι), ενώ γενικά η ομάδα συνήθιζε να αγωνίζεται πλέον με ένα περίεργο σχήμα, χωρίς ούτε κάποιον καθαρό πλέι-μέικερ, ούτε κάποιο καθαρό πεντάρι, με τον Φάνη πολλές φορές να παίζει είτε τον έναν είτε τον άλλο ρόλο.
Τέταρτος με 13-9 ο Ηρακλής του Σούλη Μαρκόπουλου. Πανομοιότυπο το ρόστερ με την προηγούμενη σεζόν και πανομοιότυπος και ο τρόπος παιχνιδιού, με τον David Ancrum να κάνει μαγικά πράγματα, φτάνοντας πάρα πολύ κοντά στο να πάρει την πρώτη θέση των σκόρερ από τον Νίκο Γκάλη (37.1 πόντοι έναντι 38.6, αστρονομικοί αριθμοί).
Πέμπτος επίσης με 13-9 τερμάτισε ο Παναθηναϊκός, με τον Τάκη Κορωναίο να επιστρέφει στην ομάδα που μεγαλούργησε για να κλείσει την καριέρα του. Ξένος παρέμεινε ο Edgar Jones, η απώλεια όμως του Ντέιβιντ Στεργάκου ήταν πολύ σημαντική, με τους πράσινους έτσι να μένουν εκτός του γκρουπ 1-4 στα πλέι-οφ, παρά το γεγονός ότι πέτυχαν κάποιες πολύ μεγάλες νίκες (όπως αυτή απέναντι στον Άρη) στην κανονική περίοδο.
Στην 6η θέση με ρεκόρ 10-12 ήταν η ΑΕΚ. Με τα χρώματά της αγωνίστηκε για πρώτη σεζόν ο Νάσος Γαλακτερός, μία πολυσυζητημένη μεταγραφή που βοήθησε μεν, δεν άλλαξε όμως επίπεδο την ομάδα. Στην γενική μετριότητα της σεζόν βέβαια συντέλεσε και ο τραυματισμός του Κώστα Παταβούκα (που πρόλαβε απλώς τα ματς των πλέι-οφ), αλλά και η παρουσία του Jim Jusevic ως ξένου, που μάλλον ήταν ένα επίπεδο κάτω από τους περισσότερους ξένους των άλλων ομάδων.
Στο 9-13 είχαμε την τριπλή ισοβαθμία Ολυμπιακού, Απόλλων και Περιστερίου. Οι Πειραιώτες είχαν πλέον τον Μιχάλη Κυρίτση στον πάγκο αντί του Στιβ Γιατζόγλου και ένα ρόστερ που ήταν καταδικασμένο στην μετριότητα για τα επόμενα λίγα χρόνια. Αξιοσημείωτη βέβαια ήταν η παρουσία του Τζωρτζ Παπαδάκου σε μία σεζόν όπου κατάφερε να μείνει υγιής, με τις εμφανίσεις του να του κερδίζουν και παρουσία στην Εθνική ομάδα. Αντίστοιχα τα πράγματα και για τον Απόλλωνα, με ατραξιόν της σεζόν τον Καναδό Wayne Yearwood που με 30.5 πόντους μέσο όρο ήταν ο.... τρίτος καλύτερος σκόρερ της λίγκας. Όσο για το Περιστέρι, επέστρεψε στην Α1 για να μείνει, με τον συμπαθέστατο Greg Church ως ξένο, αλλά και την παρέα των Κορωνιού, Κασουρίδη, Μυλωνά κλπ να οδηγεί την ομάδα στο "πάνω μισό" της βαθμολογίας τα επόμενα χρόνια.
Στο 8-14 έμεινε το Παγκράτι, καταφέρνοντας τον στόχο της παραμονής στην κατηγορία. Ευθύμης Μπακατσιάς, Ντίνος Καλαμπάκος και Σάκης Τζαλαλής αποτέλεσαν μία τριάδα που στην πορεία των χρόνων θεωρήθηκε βέβαια και "cult", όμως σίγουρα έδινε σε μία κατά τ' άλλα συνοικιακή ομάδα αυτό που χρειαζόταν εκείνη την περίοδο. Και φυσικά, υπήρχε η παρουσία του εκπληκτικού Earl Harrison με 23.4 πόντους και 15.3 ριμπάουντ (πρώτος στη λίγκα) και πάρα πολλές θεαματικές φάσεις.
Υποβιβάστηκαν Σπόρτιγκ (6-16) και Έσπερος (2-20). Ο πρώτος αποτελούσε την κλασικότερη ομάδα-ασανσέρ εκείνα τα χρόνια, με την παρουσία του 19χρονου Ντίνου Αγγελίδη (θα βρισκόταν σύντομα στον Άρη) να τραβάει κάποια βλέμματα, ενώ ο δεύτερος είχε κακά τα ψέματα ένα ρόστερ που δεν είχε ιδιαίτερη τύχη σε μία όλο και πιο ανεβασμένη πλέον Α1.
Τα πλέι-οφ για τις θέσεις 5-10 διεξήχθησαν "αναίμακτα", με Παναθηναϊκό και ΑΕΚ να επιβεβαιώνουν την κατάταξη της κανονικής περιόδου και να κατακτούν τα δύο τελευταία εισιτήρια για το Κόρατς. Σε αυτά των θέσεων 1-4 έπαιξε ρόλο σαφώς η μεταφορά των αποτελεσμάτων της κανονικής περιόδου στα ματς μεταξύ των τεσσάρων. Έτσι, ο ΠΑΟΚ βρέθηκε να ξεκινάει με 4-2, ενώ ο κανονικά 2ος Άρης με 5-1, μιας που Παναθηναϊκός και Περιστέρι δεν ήταν στην τελική τετράδα. Μία νέα ήττα του ΠΑΟΚ από τον Πανιώνιο την 2η αγωνιστική έφερε τον Άρη πλέον 2 νίκες μπροστά, και έτσι την 3η αγωνιστική (από τις 6 συνολικά) των πλέι-οφ, είχαμε ουσιαστικά τον πραγματικό "τελικό". Εκεί ο Άρης θα νικήσει τον ΠΑΟΚ με 73-63 κλειδώνοντας και μαθηματικά τον 6ο συνεχόμενό του τίτλο, στην τελευταία σεζόν του Γιάννη Ιωαννίδη στην ομάδα.
Η τελική κατάταξη
1. ΑΡΗΣ
2. ΠΑΟΚ
3. ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ
4. ΗΡΑΚΛΗΣ
5. ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ
6. ΑΕΚ
7. ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ
8. ΑΠΟΛΛΩΝ ΠΑΤΡΑΣ
9. ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ
10. ΠΑΓΚΡΑΤΙ
11. ΣΠΟΡΤΙΓΚ
12. ΕΣΠΕΡΟΣ
Σε κάθε περίπτωση, για πρώτη φορά στην κορυφή της κανονικής περιόδου δεν θα βρεθεί ο Άρης, αλλά ο ΠΑΟΚ, με ρεκόρ 20-2. Με τον Κώστα Πολίτη στον πάγκο, το δίδυμο Κόρφα-Πρέλεβιτς στα γκαρντ να κοιτάει στα ίσια (χωρίς καμία διάθεση ιεροσυλίας) αυτό των Γκάλη-Γιαννάκη, τον Φασούλα φυσικά κάτω από το καλάθι και ξένο πλέον τον Anthony Cook, έναν μάλλον ξεχασμένο παίκτη που δεν είχε το star power ούτε του προκατόχου του (Mike Jones) ούτε βέβαια και του επόμενου (Ken Barlow). Οι μοναδικές του ήττες ήταν από Άρη και Πανιώνιο εκτός έδρας στον 1ο γύρο.
Ο Άρης βρέθηκε στην 2η θέση με ρεκόρ 19-3, με τις ήττες πάντως από Παναθηναϊκό και Περιστέρι να μην "μετρούν" ουσιαστικά στο τέλος (θα εξηγήσουμε παρακάτω). Ως ξένος αντί του Greg Wiltjer υπήρχε πλέον ο Stojan Vrankovic (πρώτος μπλοκέρ του πρωταθλήματος με 5.9), ενώ το υπόλοιπο ρόστερ και ο προπονητής παρέμεινε ίδιο και απαράλλακτο. Με ένα χρόνο βέβαια επιπλέον στην πλάτη του ήταν ίσως λίγο πιο δύσκολο να κρατήσει το ίδιο συνεχόμενο επίπεδο και σε Ελλάδα και σε Ευρώπη (όπου η ομάδα βρέθηκε στο τρίτο της συνεχόμενο final-four).
Τρίτος με 14-8 βρέθηκε ο Πανιώνιος, αρκετά πίσω όπως βλέπουμε από τους δύο πρώτους, σε ένα πολύ αμφίρροπο πρωτάθλημα. Ως ξένος αγωνίστηκε ο σπουδαίος αριστερόχειρας Γιουγκοσλάβος Predrag Benacek (24.4 πόντοι), ενώ γενικά η ομάδα συνήθιζε να αγωνίζεται πλέον με ένα περίεργο σχήμα, χωρίς ούτε κάποιον καθαρό πλέι-μέικερ, ούτε κάποιο καθαρό πεντάρι, με τον Φάνη πολλές φορές να παίζει είτε τον έναν είτε τον άλλο ρόλο.
Τέταρτος με 13-9 ο Ηρακλής του Σούλη Μαρκόπουλου. Πανομοιότυπο το ρόστερ με την προηγούμενη σεζόν και πανομοιότυπος και ο τρόπος παιχνιδιού, με τον David Ancrum να κάνει μαγικά πράγματα, φτάνοντας πάρα πολύ κοντά στο να πάρει την πρώτη θέση των σκόρερ από τον Νίκο Γκάλη (37.1 πόντοι έναντι 38.6, αστρονομικοί αριθμοί).
Πέμπτος επίσης με 13-9 τερμάτισε ο Παναθηναϊκός, με τον Τάκη Κορωναίο να επιστρέφει στην ομάδα που μεγαλούργησε για να κλείσει την καριέρα του. Ξένος παρέμεινε ο Edgar Jones, η απώλεια όμως του Ντέιβιντ Στεργάκου ήταν πολύ σημαντική, με τους πράσινους έτσι να μένουν εκτός του γκρουπ 1-4 στα πλέι-οφ, παρά το γεγονός ότι πέτυχαν κάποιες πολύ μεγάλες νίκες (όπως αυτή απέναντι στον Άρη) στην κανονική περίοδο.
Στην 6η θέση με ρεκόρ 10-12 ήταν η ΑΕΚ. Με τα χρώματά της αγωνίστηκε για πρώτη σεζόν ο Νάσος Γαλακτερός, μία πολυσυζητημένη μεταγραφή που βοήθησε μεν, δεν άλλαξε όμως επίπεδο την ομάδα. Στην γενική μετριότητα της σεζόν βέβαια συντέλεσε και ο τραυματισμός του Κώστα Παταβούκα (που πρόλαβε απλώς τα ματς των πλέι-οφ), αλλά και η παρουσία του Jim Jusevic ως ξένου, που μάλλον ήταν ένα επίπεδο κάτω από τους περισσότερους ξένους των άλλων ομάδων.
Στο 9-13 είχαμε την τριπλή ισοβαθμία Ολυμπιακού, Απόλλων και Περιστερίου. Οι Πειραιώτες είχαν πλέον τον Μιχάλη Κυρίτση στον πάγκο αντί του Στιβ Γιατζόγλου και ένα ρόστερ που ήταν καταδικασμένο στην μετριότητα για τα επόμενα λίγα χρόνια. Αξιοσημείωτη βέβαια ήταν η παρουσία του Τζωρτζ Παπαδάκου σε μία σεζόν όπου κατάφερε να μείνει υγιής, με τις εμφανίσεις του να του κερδίζουν και παρουσία στην Εθνική ομάδα. Αντίστοιχα τα πράγματα και για τον Απόλλωνα, με ατραξιόν της σεζόν τον Καναδό Wayne Yearwood που με 30.5 πόντους μέσο όρο ήταν ο.... τρίτος καλύτερος σκόρερ της λίγκας. Όσο για το Περιστέρι, επέστρεψε στην Α1 για να μείνει, με τον συμπαθέστατο Greg Church ως ξένο, αλλά και την παρέα των Κορωνιού, Κασουρίδη, Μυλωνά κλπ να οδηγεί την ομάδα στο "πάνω μισό" της βαθμολογίας τα επόμενα χρόνια.
Στο 8-14 έμεινε το Παγκράτι, καταφέρνοντας τον στόχο της παραμονής στην κατηγορία. Ευθύμης Μπακατσιάς, Ντίνος Καλαμπάκος και Σάκης Τζαλαλής αποτέλεσαν μία τριάδα που στην πορεία των χρόνων θεωρήθηκε βέβαια και "cult", όμως σίγουρα έδινε σε μία κατά τ' άλλα συνοικιακή ομάδα αυτό που χρειαζόταν εκείνη την περίοδο. Και φυσικά, υπήρχε η παρουσία του εκπληκτικού Earl Harrison με 23.4 πόντους και 15.3 ριμπάουντ (πρώτος στη λίγκα) και πάρα πολλές θεαματικές φάσεις.
Υποβιβάστηκαν Σπόρτιγκ (6-16) και Έσπερος (2-20). Ο πρώτος αποτελούσε την κλασικότερη ομάδα-ασανσέρ εκείνα τα χρόνια, με την παρουσία του 19χρονου Ντίνου Αγγελίδη (θα βρισκόταν σύντομα στον Άρη) να τραβάει κάποια βλέμματα, ενώ ο δεύτερος είχε κακά τα ψέματα ένα ρόστερ που δεν είχε ιδιαίτερη τύχη σε μία όλο και πιο ανεβασμένη πλέον Α1.
Τα πλέι-οφ για τις θέσεις 5-10 διεξήχθησαν "αναίμακτα", με Παναθηναϊκό και ΑΕΚ να επιβεβαιώνουν την κατάταξη της κανονικής περιόδου και να κατακτούν τα δύο τελευταία εισιτήρια για το Κόρατς. Σε αυτά των θέσεων 1-4 έπαιξε ρόλο σαφώς η μεταφορά των αποτελεσμάτων της κανονικής περιόδου στα ματς μεταξύ των τεσσάρων. Έτσι, ο ΠΑΟΚ βρέθηκε να ξεκινάει με 4-2, ενώ ο κανονικά 2ος Άρης με 5-1, μιας που Παναθηναϊκός και Περιστέρι δεν ήταν στην τελική τετράδα. Μία νέα ήττα του ΠΑΟΚ από τον Πανιώνιο την 2η αγωνιστική έφερε τον Άρη πλέον 2 νίκες μπροστά, και έτσι την 3η αγωνιστική (από τις 6 συνολικά) των πλέι-οφ, είχαμε ουσιαστικά τον πραγματικό "τελικό". Εκεί ο Άρης θα νικήσει τον ΠΑΟΚ με 73-63 κλειδώνοντας και μαθηματικά τον 6ο συνεχόμενό του τίτλο, στην τελευταία σεζόν του Γιάννη Ιωαννίδη στην ομάδα.
Η τελική κατάταξη
1. ΑΡΗΣ
2. ΠΑΟΚ
3. ΠΑΝΙΩΝΙΟΣ
4. ΗΡΑΚΛΗΣ
5. ΠΑΝΑΘΗΝΑΙΚΟΣ
6. ΑΕΚ
7. ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ
8. ΑΠΟΛΛΩΝ ΠΑΤΡΑΣ
9. ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ
10. ΠΑΓΚΡΑΤΙ
11. ΣΠΟΡΤΙΓΚ
12. ΕΣΠΕΡΟΣ
1
. 
