Νέος δίσκος Trivium σήμερα ΚΑΙ ΦΙΛΟΙ ΜΕΤΑΛΛΑΔΕΣ ΑΦΗΣΤΕ Ο,ΤΙ ΚΑΝΕΤΕ ΚΑΙ ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟΝ! (αν σας αρέσουν φυσικά οι Trivium ).
Προσωπικά ο Heafy και η παρέα του με είχαν απογοητεύσει με τα Vengeance Falls και Silence in the Snow. Είχαν έρθει μετά το In Waves που τότε θεωρούσα ότι ήταν ο δίσκος που ισορροπούσε καλύτερα όλες τις επιρροές τους, και τις πιο μελωδικές και τις πιο heavy και τις πιο melodic death, και ξαφνικά αυτή η στροφή προς το πιο μελωδικό μπορεί να κέρδισε τους κριτικούς, αλλά πολλούς από εμάς που ήμασταν οπαδοί μας ξενέρωσε.
Και κάπου εκεί έρχεται ο Alex Bent στα drums. Δεν ξέρω αν το συγκρότημα έψαχνε κάποιον drummer τόσο γρήγορο και εκρηκτικό για να κάνει comeback ή αν το παίξιμό του ήταν αυτό που τους ενέπνευσε να ξαναμπούν σε heavy μονοπάτια. Το σίγουρο είναι ότι το The Sin and the Sentence που βγήκε προ τριετίας ήταν το comeback που ήθελα να ακούσω και πάνω που τους είχα ξεγράψει, τα καλόπαιδα με έκαναν να κολλήσω στο να το ακούω όλη μέρα. Αναμφίβολα εντυπωσιακή επιστροφή που ισορρόπησε τα μελωδικά στοιχεία του, αλλά ξαναβρήκαν και τον ακραίο εαυτό τους.
Και τώρα το What the Dead Men Say. Και η ισορροπία που προαναφέραμε φαίνεται σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό εδώ. Έχει τις πολύ ακραίες στιγμές του, έχει τα εξάλεπτα τραγούδια που χτίζουν αργά την κορύφωση, έχει τη μελωδικότητα του, έχει τον Alex Bent να βαράει αλύπητα και τους Beaulieu-Heafy να οργιάζουν στις κιθάρες. Είμαι στις 3 ακροάσεις και δε μπορώ να σταματήσω. Τους έχω αδυναμία και είμαι μεροληπτικός; Σίγουρα. Αλλά αυτό δε μπορώ να το αποφύγω. Trivium μη σταματάτε να γράφετε κομματάρες.