Eπέλεξα πολύ γνωστούς μουσικούς και σε συναυλίες (κι ας έχουν χειρότερο ήχο).
Σερφ-γκαράζ με φρενητικό ρυθμό από τους θεόμουρλους κολλημένους με το κατς (κλάσσικ για μεξικάνους) Λοστ Ακαπούλκο:
Οι αγαπημένοι Παντεόν Ροκοκό σε 2 τραγούδια. Το πρώτο μιλάει για όσα έγινα στο Τλατελόλκο το '68.
Ο άρχοντας του ακορντεόν που μάς άφησε πέρσι (ελαφρύ το χώμα), Σέλσο Πίνια:
Κι οι Μολοτόφ με τον ύμνο της... Λατινοαμέρικα (πριν ολοκληρώσουν τη δουλειά οι Calle13 _) κι ακόμα περισσότερο του Μεξικού: