Δεν ξέρω τι του έδωσαν στο ΝΒΑ, αλλά δε θέλω να μάθω. Υπήρχαν στιγμές που έμοιαζε με το ανθρωπάκι της μιτσελιν διασταύρωση με μπετονιερα να παίζει μπάσκετ.
Για τον Μαξει θυμάμαι τον Σαβιτς σε συνέντευξη να λέει ότι ήταν ο δυσκολοτερος αντίπαλος.
Ο Ρεμπρατσα ήταν ένας εργατικοτατος Ντουαιτ Χάουαρντ. Τράβαγα τα μαλλιά μου για το πόσες φορές έκανε βήματα (εκνευρίζομαι όταν γίνουν οι διαιτητές τα βήματα. Δε με νοιάζει για τις άλλες παραβάσεις αλλά όχι τα βήματα ρε φίλε!), ήταν ικανός να βάλει 3 σερί midrange και μετά να βρει μόνο ταμπλό, αλλά τα έδινε όλα και το κορμί του ηταν για μίστερ κολομπια. Σόρι, αλλά τη φινέτσα του Στοικο στη ραβερσα, το γύρισμα με ταμπλό και το σπάσιμο έξω ή την πάσα μπειζμπολ μετά από ριμπάουντ δεν την είχε. Είχε όμως καλύτερους συμπαίκτες που δημιουργούσαν καλό spacing. Στα φάουλ ήταν χαζός. Ένας που μου τον θύμιζε ήταν ο έντι στοουκς: τρομερό κορμί, πολλή δουλειά, αλλά έλλειψη φινέτσας, κλάσης. Δεν μπορώ να βάζεις 15π με 12ρ και να κάνεις 4 φορές βήματα, δε θέλω, δεν μπορώ, εκνευρίζομαι. Αντίθετα, ο προκάτοχός του Στοουκς ο Μπράουν (yo hey PJ) ήταν έρωτας κρίμα που έμεινε μόνο μια και τραγική σαιζόν.
Καλτ μορφές της εποχής ο Ντοναλντσον, ο Σμρεκ και τεράστια αποτυχία αρκετά αργότερα ο Μαριτς, για τον οποίο είχε πει ο Ομπραντοβιτς σε μια ομιλία στο κολέγιο ότι είχε ψυχολογικά προβλήματα και μου αν του το αποκάλυψε αυτός του είπε "τράβα σε ψυχίατρο ", μια από τις αρκετές φορές που ο Ζοτς έδειξε τον κακο του εαυτό.
Ο Ορτιθ είχε απίστευτη κλάση και ως δίδυμο με το Σακλφορντ ήταν απίστευτα ποιοτικό. Και οι δυο τους αν είχαν μυαλό θα είχαν κάνει τρελή καριέρα αλλά δεν υπήρχε ούτε κουκούτσι. Ο Σακλφορντ αν θυμάμαι καλά είχε πάρει παράνομα χρήματα από το κολέγιο του κι έσκασε μύτη στην πρώτη προπόνηση με κάμπριο... Και τη τιμή επάνω!
Ο καημένος ο Λοτερντειλ για την εποχή του ηταν ταμαμ, σήμερα θα στεκόταν πολύ πιο δύσκολα.
Για το Ρατζα, τρομερή κλάση, αλλά είχε μειονεκτήματα κι αυτός , τρελή προσωπικότητα πάντως.
Κορυφαίος για μένα ο Πέκοβιτς, δεν τον χωρούσε η Ευρώπη. Έβλεπα τον ποιοτικοτατο Βουιτσιτς απέναντι του και τον λυπομουν.
Άσχετο, αλλά απίστευτη χρόνια στη... Σουπρολιγκα είχε ο Χαφμαν. Τρομερές κινήσεις, θύμιζε Ολαζουον. Έφυγε κι αυτός νωρίς ο καημένος.
Άσχετο 2: Ο Ρετζιας. Άνθρωπος του οποίου η ηλικία συνταξιοδότησης ήταν πιο σκανδαλώδης κι από τους εργαζόμενους του δημοσίου επί ΠΑΣΟΚ. Πήγε διακοπές στην Αμερική και... ξέχασε να γυρίσει από αυτές.
Τέλος, άδοξο τέλος για τον Κοστνερ. Υποβιβάστηκε αν θυμάμαι καλά ο Σπορτινγκ όταν έκανε αντικανονικο κόψιμο σε... βολή σε ματς για τη σωτηρία.