Σήμερα κλείνουν 25(!!!) ολόκληρα χρόνια από τον Παγκόσμιο Τίτλο εκείνης της εκπληκτικής ομάδας.
Δυστυχώς δεν έχει διασωθεί αρκετό υλικό (λείπει πχ το ματς απέναντι στις ΗΠΑ και η νίκη με +20 απέναντι σε Marbury, Carter κλπ) υπάρχουν όμως ο ημιτελικός και ο τελικός ευτυχώς.
Το reaction για τις πληγες που ξανανοιγουν
Η πικρα απο τις ανεκπληρωτες προσδοκιες αυτης της φουρνιας δεν εχει ξεπεραστει ακομα (νομιζα και εγω μεσα στην αφελεια και στην ασχετοσυνη μου οτι θα μπορουσαν να γινουν οταν μεγαλωσουν οι δικοι μας “Γιουγκοι”)
Και απο τοτε να μου εχει μεινει το απωθημενο να ψαχνω στις επομενες φουρνιες μπας και εμφανιστει καποιο ψηγμα που να ξαναδωσει τις ελπιδες που δημιουργησε αυτη η γενια
Εψαχνα τις προαλλες στο wikipedia να δω τι εγινε και με τους δυο Αυστραλους :
Το αστείο(?) είναι ότι 10 χρόνια μετά από αυτήν την επιτυχία, όταν δηλαδή τα μέλη αυτής της ομάδας ήταν στην καλύτερη μπασκετική τους ηλικία (29-30) κατακτήσαμε ως Άνδρες το Ευρωμπάσκετ και την 2η θέση στο Μουντομπάσκετ. Άσχετα αν από αυτήν την Εφήβων ήταν τελικά παρών μόνο ο Κακιούζης
Δεν θα έλεγα πάντως ότι ήταν χαμένη γενιά. Όλοι οι βασικοί παίκτες έκαναν σημαντικά πράγματα στην καριέρα τους. Το μεγάλο αγκάθι βέβαια είναι ο Ρεντζιάς, ο οποίος κυριολεκτικά ίσως ήταν ο καλύτερος παίκτης στον κόσμο στην ηλικία του το 1995, και τελικά έκανε "απλώς" την καριέρα που έκανε...
ΥΓ1: Ο Trahair είναι η απόδειξη ότι υπάρχουν και χειρότερα. Πρώτος σκόρερ των 2ων Αυστραλών και δεν έπαιξε ούτε ένα μεγάλο τουρνουά με την Ανδρών.
ΥΓ2: Ο Δέσπος έπαιζε μέχρι και φέτος κανονικά, στην Β' Εθνική στα 44 του
Μεγάλη φουρνιά, μεγάλες ελπίδες από αυτή τη φουρνιά. Τουλάχιστον δύο απογοήτευσαν (Ρεντζιάς-Παπανικολάου) με την πορεία τους ενώ οι δύο "κίτρινοι" Χατζής-Κακιούζης(πιο πολύ) έκαναν πολύ καλή καριέρα.
Απο εκείνη την εθνική απουσιάζαν ο Γιαννούλης που τραυματίστηκε και ο Χαρίσης που κόπηκε προς το τέλος (αν θυμάμαι καλά).
Ενδεικτικά υπήρχαν εν αναμονή οι Παπαλουκάς, Ντικούδης, Χατζηβρέττας που όμως ήταν μικρότεροι και τότε υπήρχε επετηρίδα στην εθνική εφήβων.
Υ.γ. Φίλος μου υπήρξε πολύ ένα πολύ σπουδαίο ταλέντο, που ήταν σε όλα τα κλιμάκια των εθνικών, και πιθανότατα θα ήταν σε αυτή την εθνική αν δεν τραυματζόταν πολύ σοβαρά στην αρχή της σεζόν.
Δεν δικαίωσαν μεν τις προσδοκίες αλλά αν και Εθνική Εφήβων εγώ ακόμα θυμάμαι τα ματς τους και μου έδωσαν ξεχωριστή ευχαρίστηση (αν και μικρός τότε και δεν ήθελα και πολύ για να ενθουσιαστώ).
Δεν ήταν και το πιο συνηθισμένο πράγμα να έχουμε μια ομάδα που ήταν σαν "Dream Team" απέναντι στις υπόλοιπες.
Άσχετο λίγο αλλά νομίζω ότι τα πράγματα ήταν διαφορετικά με τις κατηγορίες τότε νομίζω Έφηβοι ήταν οι 17-18-19 ετών και δεν πρέπει να υπήρχε κατηγορία νέων ανδρών ή κάτι τέτοιο.
Έφαγα το σπίτι να τα βρω!! Το κατουρλί είναι ο ημιτελικός με την Ισπανία, το κυπαρισσί ο τελικός με την Αυστραλία (τελικά είναι μεγάλη μ α να σου πετσοκόβουν τα εισιτήρια όταν σου κάνουν έλεγχο ).
Φτάνουμε στην επέτειο των 30 ετών... της κατάκτησης του παγκοσμίου πρωταθλήματος από αυτή την σπουδαία φουρνιά των εφήβων που όμως δεν δικαίωσε τις προσδοκίες σε επίπεδο ανδρών
Εδω το ματς με την αμερική που κερδίσαμε με 20 ποντους. Εντυπωση μου κανει ποσο χαλια ηταν η ομαδα των αμερικανων τεχνικά με μονο αξιόλογο τεχνικά παίκτη τον Μάρμπουρι (ο οποίος ηταν και ο μονος της ομαδας που εκανε καριερα στο ΝΒΑ). Πέρα απο αυτον μονο ξυλο και αντε και καποια αθλητικά προσόντα
Πολυ καλή εμφάνιση εκτός του Ρεντζιά και απο Χατζή και Κακιούζη που με τα τρίποντα καθάρισαν τους αμερικανούς
Δυστυχώς δεν έχει διασωθεί αρκετό υλικό (λείπει πχ το ματς απέναντι στις ΗΠΑ και η νίκη με +20 απέναντι σε Marbury, Carter κλπ) υπάρχουν όμως ο ημιτελικός και ο τελικός ευτυχώς.
Έφαγα το σπίτι να τα βρω!! Το κατουρλί είναι ο ημιτελικός με την Ισπανία, το κυπαρισσί ο τελικός με την Αυστραλία (τελικά είναι μεγάλη μ α να σου πετσοκόβουν τα εισιτήρια όταν σου κάνουν έλεγχο ).
η Αυστραλια με την ιδια συνθεση συν τον Αντσει (γεννημενος το 1975) κερδισε εντος εδρας το παγκοσμιο u22 το 1997, στον δραματικο ημιτελικο επικρατησε της Αργεντινης του αγνωστου τοτε Μανου Τζινομπολι
οι Ελληνες βασικοι επαιζαν σε λαθος θεση ειδικα οι Παπανικολαου, Καραγκουτης,
ο δευτερος, ο ελληνας κουκοτς κατα τους ομοσπονδιακους και τους παντογνωστες μπασκετικους δημοσιογραφους, οπως γραφουν κ απο πανω ηταν ο χειροτερος παικτης της εθνικης, γιατι απλα δεν μπορουσε να αγωνιστει στην θεση 3, στο πρωταθλημα της Α1 που ακολουθησε εκανε την καλυτερη χρονια απο τους χρυσους εφηβους αγωνιζομενος στην κανονικη του θεση με την τρομερη ομαδα του Πανιωνιου του Ντουσαν Ιβκοβιτς
ο Ρεντζιας εκανε πραγματι τρομερο τουρνουα αλλα Mvp σε παγκοσμιο εφηβων δεν σημαινει αυτοματα και κορυφαιος παικτης στην ηλικια του ειδικα οταν ειναι γεννημενος το ιδιο ετος με τους Γκαρνετ Ντανκαν,
δυστυχως ηταν πολυ σοφτ και υστερουσε σε δυναμη για την θεση του σεντερ και σε ταχυτητα για τη θεση του πφ
γενικα συμφωνω οτι οι γεννημενοι το 1976-1977 (κυριως το 1977) που ηταν εκτος τελικης δωδεκαδας, νομιζω οτι στην προεπιλογη ηταν μονο ο Χατζηβρεττας οκ μπορει να κανω και λαθος, εκαναν καλυτερη καριερα, στα ονοματα που αναφερουν αποπανω θα προσθεσω και αυτο του Κομματου.
Ο Παπαλουκας σε μικρες εθνικες εχει αγωνιστει μονο σε προκριματικα πανευρωπαικου ελπιδων, οι ομοσπονδιακοι προτιμουσαν στην θεση του τους Μιχαλο, Παπανικολοπουλο.
1
α να σου πετσοκόβουν τα εισιτήρια όταν σου κάνουν έλεγχο 
). 
2
