Jimmer έγραψε: ↑Παρ Ιαν 24, 2020 12:20 pm
Είμαστε λίγο off topic αλλά το θέμα είναι αρκετά ενδιαφέρον οπότε πιστεύω είναι οκ .
Αρχικά,το αν έχει σχέση με την πραγματικότητα πρέπει να το βιώσεις ,για να το καταλάβεις .Ο Παναθηναικός για μένα συνοψίζεται στο "Διαμαντίδης οε οε " μετά από air ball ,ή ακόμη και μετά την αποτυχημένη άμυνα στο Σπανούλη στην τελευταία φάση της καριέρας του ,το ιδανικό κλείσιμο στην καριέρα του (μπορώ να το εξηγήσω σε ένα πιθανό thread για τον ίδιο)
Το mes que un club είναι αυτό που πρέπει να είναι ο αθλητισμός .Η Λιβόρνο με τον Λουκαρέλι να δίνει μέρος του συμβολαίου του για την έκδοση πολιτικής εφημερίδας ,η ιστορική ΤΣΣΚΑ του κόκκινου στρατού , ακόμη και η St. Pauli που παλεύει για προσωπικές ελευθερίες .Και φυσικά πρώτη απο όλες η Μπαρτσα ,όπως είπες πολύ σωστά .Το που έχει καταλήξει η κάθε μια απο αυτές τις ομάδες το γνωρίζουμε όπως και ποιοι είναι οι ιδιοκτήτες .Έγω πιστεύω πως τις ομάδες τις φτιάχνει ο κόσμος τους .Ναι ο Παναθηναικός και ο Ολυμπιακός είναι καθεστωτικές αμα δεις τον Τράκη ,τους αφους,τον Μαρινάκη και τον Αλαφούζο .Αλλά θα σου πω μια ιστορία .Όταν ο παππούς κατέβηκε από την ήπειρο για δουλέψει στις οικοδομές της Αθήνας ,ήταν όλοι άγνωστοι μεταξύ αγνώστων απο διάφορες περιοχές της ελλάδας ,όλοι για να καταφέρουν να ζήσουν τις οικογένειες τους .Την ταυτότητα του "αθηναίου" και το δέσιμο μεταξύ τους ,τους το έδωσε ο Παναθηναικός .Γι αυτό υπάρχει το "στις χαρές και στις λύπες μαζί" ,γι αυτό είναι όντως κάτι παραπάνω απο μια ομάδα ,για μένα τουλάχιστον και για την οικογένεια μου ,που μεγαλώσαμε με το τριφύλλι στους τοίχους .Γιατί ήταν η μόνη διέξοδος απ'το μεροδούλι μεροφάι .Δουλειά και μετά "στο γήπεδο"(Λεωφόρος) .
Μπορεί όλα αυτά να ακούγονται γλυκανάλατα ,αλλά ελπίζω πως υπάρχουν κι άλλοι εκει έξω που όταν πανηγυρίζουν για μια ομάδα ,δεν το κάνουν για έναν "πρόεδρα" ή για μια πολυεθνική .
Καθόλου γλυκανάλατα δεν ακούγονται. Το να δηλώνουμε τέτοιες ευαισθησίες είναι πολύ ωραίο και δεν μας ενδιαφέρει τι λένε οι άλλοι ούτε μας κάνει πιο "μαλακούς¨ ξέρω εγώ...
Βέβαια για να είμαστε δίκαιοι, δεν πιστεύω ότι ακόμα κι ο πιο " στόκος" οπαδός πανηγυρίζει για τον ιδιοκτήτη. Για την ομάδα του κι αυτός το κάνει, άσχετα αν μετά πάρει χαρτζηλίκι από τον λεγάμενο και τους ανθρώπους του και του κάνει τα χατήρια....
Δεν θα επιμείνω και πολύ φίλε μου. Να κάνεις όπως αγαπάς και να μην κουράζουμε και με τα οφ τόπικ.
Απλώς 2 επισημάνσεις στα πεταχτά: Άλλο η Μπαρτσελόνα, άλλο η ΤΣΣΚΑ ως ομάδα του κόκκινου στρατού της Σ.Ένωσης κι άλλο η Λιβόρνο, η Ζανκτ Πάουλι και η Ράγιο Βαγιεκάνο ίσως και η Ρεν από τη Βρετάνη(κι αυτή εγείρει θέμα ανεξαρτησίας) της Γαλλίας.
Η Μπαρτσελόνα είναι όντως κάτι περισσότερο από ένα σωματείο γιατί αντιπροσωπεύει όλη την Καταλωνία κι όχι μόνο τους φίλους της, όπως π.χ κάνει η Εσπανιόλ. Δεν την κάνει αυτό, την καλύτερη ή την πιο κοινωνικά ευαίσθητη (αντιπροσωπεύει κι όλη την μεγαλοαστική τάξη και πολλά συντηρητικά κομμάτια εξάλλου) αλλά την καθιστά σίγουρα μοναδική.
Κι ως τέτοια λειτουργεί. Για χρόνια (μέχρι το 17΄αν δεν κάνω λάθος) να θυμίσω ότι δεν δεχόταν να διαφημίσει μέσω της φανέλας της.
Κοντά της με άλλα όμως χαρακτηριστικά θα μπορούσαμε να τοποθετήσουμε την Αθλέτικ Μπιλμπάο με τους Βάσκους ποδοσφαιριστές της, χωρίς όμως να έχει καταφέρει να συσπειρώσει γύρω της τους Βάσκους των υπόλοιπων επαρχιών.
Γυρνώντας στα μπασκετικά να σημειώσω ότι ο Παναθηναϊκός του Ομπράντοβιτς είχε εν πολλοίς αυτά τα χαρακτηριστικά που λες, επειδή όμως ήταν ο Ζοτς στον πάγκο κι όχι επειδή ως σήμα έχει το τριφύλλι.
Ένα πρόσφατο παράδειγμα παίκτη που έγραφε διαρκώς την ομάδα στα παλιά του τα παπούτσια ήταν ο Μάικ Τζέιμς. Κι όμως αποθεωνόταν και συνεχίζει απ΄ όσο ξέρω να είναι πολύ αγαπητός στους φίλους του Παναθηναϊκού.
Συγγνώμη για το οφ τόπικ από το φόρουμ!
.
