Ο ρυθμός έχει ανέβει αρκετά φέτος, ως ένα σημείο είναι λογικό να δεχόμαστε περισσότερους πόντους.
Πολλά παιχνίδια φέτος λήγουν με σαφώς υψηλότερα σκορ.
Για την χθεσινή ήττα πάντως δεν είναι βασικός υπαίτιος ούτε ο Canaan ούτε ο Peters.
Όπως και με τη Monaco, δεν καταφέραμε να διαχειριστούμε με ψυχραιμία ένα σοβαρό προβάδισμα ώστε να καθαρίσουμε το ματς. Νομίζω ήταν καθαρά θέμα πνευματικής ετοιμότητας και τις δυο φορές.
Στο ματς με την Monaco φανήκαμε πολύ αγχωμένοι με αποτέλεσμα να τουβλαρουμε ασύστολα (και με καίρια λάθη που οδήγησαν στο 0-10) και χθες τρομακτικά επιπόλαιοι με 20 λάθη απέναντι σε μια όχι ιδιαίτερα σκληρή άμυνα. 2-3 φορές κλέψαμε και επιστρέψαμε τη μπάλα αμέσως πίσω. 2-3 αιφνιδιασμοί κατέληξαν με πάσα κατευθείαν στα χέρια του αντιπάλου.
Δεν πιστεύω ότι είναι τυχαίο πως τα 2 ματς που δεν καταφέραμε να διαχειριστούμε είναι αυτά μπροστά σε κόσμο. Αν η παρουσία του κόσμου με τη Monaco έφερε πίεση και άγχος χθες έφερε μάλλον υπέρμετρο ενθουσιασμό, βιασύνη και προχειρότητα που κατέληξε στον απόλυτο πανικό στο τέλος. Κι αν με την πρώτη λες οκ, είναι ομάδα που στοχεύει πολύ ψηλά και είναι λογικό να μπορεί να πάρει τέτοια ματς, για χθες έχουμε μονάχα τον εαυτό μας να μουντζώνουμε.
Υ.Γ. Σε πολλούς νομίζω δεν γέμιζε το μάτι ο Canaan το καλοκαίρι. Προσωπικά τους φοβάμαι πολύ τους κοντορεβυθουληδες και πιστεύω ότι γενικά είναι δύσκολο fit για τις περισσότερες ομάδες. Όμως χθες έπρεπε είτε αυτός, είτε ο Λουτζης, είτε κάποιος άλλος να περάσει για λίγο στο δεύτερο ημίχρονο. Ένας από τους λόγους που στο τέλος ήπιαμε θάλασσα είναι ότι 3 παίκτες μας ήταν σκασμένοι (Walkup, Vezenkov, Σλούκας).