nikolas_asteri έγραψε: ↑Τετ Μάιος 15, 2024 11:33 am
N.I.2022 έγραψε: ↑Τετ Μάιος 15, 2024 11:16 am
Ο Μιλουτινοφ ξεκίνησέ επαγγελματική δραστηριότητά στην Ελλάδα πριν φυγή για Ρωσία, προφανώς και θα έχει δηλώσει τόπο μόνιμης κατοικίας του κάπου στην Ελλάδα.
Αυτό του δίνει την συνεχή δραστηριότητα στα Ελληνικά πράγματα (φορολογικές δηλώσεις, ΦΠΑ … κλπ) κανείς δεν θα μετρήσει μέρες φυσικής παρουσίας.
Δεν θέλω να κάνω παρέμβαση για το συγκεκριμένο θέμα που κούρασε, θέλω να το πιάσω λίγο πιο γενικά. Όταν κάνουμε κουβέντα και υποστηρίζει ένας συνομιλητής κάτι που αμφισβητείται, είναι γόνιμο να παρατίθεται μία πηγή που να επιβεβαιώνει τα λεγόμενα του. Υπάρχουν πολλά πράγματα που είναι ανοιχτά σε ερμηνεία (και ο νόμος μέσα σε αυτά φυσικά) αλλά σαν κατώτατο όριο θα έπρεπε να υπάρχει κάτι (επίσημο ή μη) που να υποστηρίζει αυτό που λέμε. Το να επαναλαμβάνονται τα ίδια χωρίς κάποιο επιπλέον στοιχείο δεν οδηγεί πουθενά.
Στην Ελλάδα οι νόμοι έχουν την ιδιότητα να είναι μαρκόσυρτοι και συγχρώνος με ασάφειες ώστε να χρειάζονται εγκυκλίους.
Εδώ είναι η σχετική εγκύκλιος:
https://www.ypes.gr/UserFiles/f0ff9297- ... eneias.doc
Κάνω μια επιλεκτική μεταφορά μερικών σημείων:
Για τις περιπτώσεις γάμου με Έλληνα Πολίτη και απόκτηση τέκνου:
"Σημειώνεται ότι για τον/την σύζυγο Έλληνα ή Ελληνίδας με τέκνο η νόμιμη τριετής διαμονή προσμετράται από την ημερομηνία τέλεσης του γάμου, από τον οποίο γάμο έχει αποκτηθεί τέκνο. Επισημαίνεται ότι α) Έλληνας πολίτης είναι και αυτός που δεν έχει την Ελληνική ιθαγένεια από γεννήσεως, αλλά την απέκτησε σε μεταγενέστερο χρόνο με οιοδήποτε τρόπο (π.χ. πολιτογράφηση, απόφαση του Γεν. Γραμ. Περιφέρειας κ.α.). Στην περίπτωση δε που η ελληνική ιθαγένεια αποκτήθηκε από τον Έλληνα σύζυγο σε ημερομηνία που χρονικά τοποθετείται μετά την τέλεση του γάμου, η νόμιμη τριετής διαμονή προσμετράται από την ημερομηνία που έλαβε χώρα η εν λόγω κτήση και β) τέκνο θεωρείται και το από κοινού υιοθετημένο τέκνο, καθώς και το υιοθετημένο από τον Έλληνα σύζυγο τέκνο του αλλοδαπού από προηγούμενο γάμο του, καθώς και αυτό που έχει αναγνωρισθεί."
Για την συνεχή παρουσά στην Ελλάδα:
-"Ο προσδιορισμός της συνεχούς διαμονής
Υπό το προηγούμενο νομοθετικό καθεστώς το άρθρο 5 του ΚΕΙ απαιτούσε ο αιτών την πολιτογράφησή του να έχει συμπληρώσει ορισμένο ελάχιστο χρόνο πραγματικής διαμονής στη Χώρα, συγκεκριμένα δέκα έτη, εντός της τελευταίας δωδεκαετίας πριν από την αίτηση. Η προϊσχύσασα ρύθμιση ερμηνευόταν παγίως ως επιβάλλουσα τη διεξοδική διερεύνηση και καταμέτρηση των συγκεκριμένων ημερών φυσικής παρουσίας του αλλοδαπού εντός της Ελληνικής επικράτειας, ώστε τυχόν πρόσκαιρη απουσία του (λ.χ. ταξίδι) να αφαιρείται υποχρεωτικά από τον συνολικό διαδραμόντα χρόνο. Με τη νέα ρύθμιση ωστόσο δεν απαιτείται πλέον η συμπλήρωση ορισμένου ελαχίστου χρόνου φυσικής παρουσίας εντός ενός ευρύτερου χρονικού διαστήματος, αλλά απλώς συνεχής επταετής (ή τριετής, σε συγκεκριμένες περιπτώσεις) νόμιμη και μόνιμη διαμονή εντός της Χώρας.
Με τη νέα ρύθμιση ο όρος της συνεχούς διαμονής δεν εννοείται ως το πραγματικό γεγονός της αδιάλειπτης φυσικής παρουσίας του προσώπου σε συγκεκριμένη γεωγραφική περιφέρεια, από την οποία δεν μπορεί να απομακρυνθεί καθόλου, με τίμημα σε περίπτωση απομάκρυνσής του τη μη προσμέτρηση του χρόνου απουσίας του στον αναγκαίο χρόνο που πρέπει να διανυθεί για να μπορεί να υποβάλλει αίτηση πολιτογράφησης. Αντίθετα, κατά την έννοια των νέων διατάξεων, ο όρος αυτός αναφέρεται πλέον, όπως άλλωστε απαιτεί και η νομολογία των διοικητικών δικαστηρίων (βλ. ΣτΕ 2114-5/2003, 1331/ 2004), στο κοινωνικό γεγονός ότι ο αλλοδαπός έχει καταστήσει πραγματικά έναν τόπο το κέντρο των βιοτικών του σχέσεων (επαγγελματικών, οικογενειακών, κοινωνικών κλπ.). Έτσι το συνεχές της νόμιμης διαμονής του αλλοδαπού στη Χώρα, σύμφωνα με τις νέες διατάξεις, υπογραμμίζει τη συνέχεια του βουλητικού στοιχείου (animus) που υπεισέρχεται αναγκαία στον προσδιορισμό της μόνιμης διαμονής του, δηλαδή το ότι εξακολουθεί αδιαλείπτως η πρόθεση του η Ελλάδα να παραμένει το κέντρο των βιοτικών του σχέσεων. Κατ’ επέκταση η όποια πρόσκαιρη απουσία του ενδιαφερομένου από τον τόπο της εγκατάστασής του εν Ελλάδι είναι συμβατή με τη συνεχή εκ μέρους του κατοίκηση στην Χώρα. "
-Παραδείγματα για την συνεχή παρουσία:
(α) Συγγραφέας υπήκοος ΗΠΑ που ζει μόνιμα σε Ελληνικό νησί πηγαίνει ταξίδι αναψυχής διάρκειας δύο μηνών στο Μαρόκο.
(β) Διερμηνέας-γραμματέας, ρωσικής ιθαγενείας, που έχει μόνιμη κατοικία στην Ελλάδα και εργάζεται στην έδρα Ελληνικής επιχείρησης, περνάει μεγάλο συνολικά μέρος του έτους συνοδεύοντας ομάδες στελεχών σε επαγγελματικά ταξίδια τους στα Βαλκάνια και τις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ.
(γ) Ινδικής ιθαγενείας μετανάστης πληροφορείται ότι η μητέρα του πεθαίνει από ανίατη νόσο, παίρνει άδεια από την εργασία του και μεταβαίνει για μερικούς μήνες στη χώρα προέλευσής του, προκειμένου να της συμπαρασταθεί και να διευθετήσει τα της οικογενείας με τους εκεί συγγενείς.
Αντίθετα, σε περίπτωση που η απουσία του συνδέεται με διακοπή του βουλητικού του στοιχείου, διακόπτεται και η συνεχής του διαμονή, ώστε, ακόμη και αν επιστρέψει στην Ελλάδα, ο υπολογισμός να ξεκινά από την αρχή.
Παράδειγμα:
(δ) Αιγύπτιος κάτοχος άδειας επί μακρόν διαμένοντος εγκαταλείπει την Ελλάδα και μεταβαίνει σε άλλη χώρα Ε.Ε. προκειμένου να εργασθεί πλέον εκεί, αλλά τελικά αλλάζει για οποιονδήποτε λόγο γνώμη και επιστρέφει ενώ η άδειά του είναι ακόμη ισχυρή.
Γι’ αυτό το κρίσιμο στοιχείο που θα πρέπει να αποδεικνύει με τα αναγκαία δικαιολογητικά που προσκομίζει (βλ. παρακάτω) είναι το ότι η Ελλάδα είναι πράγματι το ενεργό επίκεντρο των βιοτικών του δραστηριοτήτων και όχι ότι δεν εγκατέλειψε ούτε στιγμή το ελληνικό έδαφος. "
Εγώ νομίζω ότι ο Μιλού εφ' όσον ήταν 2 χρόνια στην Ρωσία δεν δικαιολογείται η συνεχής παρουσία απλώς επειδή πήρε την golden visa και αγόρασε τις κατοικές που δεν ξέρω τι έχει κάνει.
Υ.Γ, Τις εξετάσεις επί της...εγκυκλίου πότε λέτε να τις κάνουμε;
). Κάποια πράγματα είναι θέμα οπτικής και ερμηνείας και διαφορετικές γνώμες μπορεί να είναι πολύτιμες, διαφωτιστικές, και βοηθητικές. Κάποια πράγματα όμως είναι έχουν μία αντικειμενική αλήθεια* οπότε το "agree to disagree" δεν προσφέρει κάτι.
