Το πρόβλημα της ομάδας είναι στην κεφαλή και το ξέρουμε όλοι. Η επιλογή να στηριχθεί Το "next big thing" Παπαγιάννης με ςγγυημενα 20λεπτα είναι του ΔΓ. Από κει και πέρα επιλογές του Πιτινο ήταν οι Ουαιλι και Τζόνσον (Αν και για τον τελευταίο τον θεωρώ λογικό και θεμιτό λάθος. Δηλαδή δεν έχεις τρόπο να ξέρεις αν θα πιάσει, αλλά με τέτοιο βιογραφικό και χαρακτηριστικά σε αυτή την τιμή, ορθώς τον πήρες). Αφού ψωνισαμε μόνο από την octagon κι απέμειναν μόνο 200 ψωροχιλιαρικα, πήραμε κι από τα λιμα της Μπράουν και Μπεντιλ. Κανείς από τους δύο δεν είναι κακος παίκτης, αλλά για ρολο ξενου σε Ευρωλίγκα δεν κανουν.
Φυσικά ο ελέφαντας στο δωμάτιο είναι ο Φριντετ. 1,75 εκατομμύρια για παίκτη που χρειάζεται συγκεκριμένο καστ γύρω του για να μην είναι τρουπα το δίνεις μόνο αν... πάρεις το συγκεκριμένο καστ. Με βασικό σέντερ Παπαγιάννης και δεύτερο το Βουγιουκα έχεις εξασφαλισμένο ότι δεν υπάρχει περίπτωση να καλύψεις τον αεροδιαδρομο που αφήνει ανοιχτό η πρώτη γραμμή άμυνας. Με τοσα λεφτα σχεδον παίρνεις το Λαρκιν η ενάμιση Κοζερ.
Ή μόνη αναβάθμιση που έγινε ήταν ο Ραις στη θέση του Λεκαβιτσιους και μάλιστα σε καλύτερη τιμή, κατά σύμπτωση επιλογή Αρτζι.
Μετά από τα θαύματα της διοίκησης το καλοκαίρι (Παπατζον = έχω φιατ αλλά ήθελα φεραρι, Φριντετ είσαι η καψούρα μου γιατί σε είδα στο youtube και φαντασιωθηκα ότι θα τα χώνεις στο ΣΕΦ και πάντρεμα με ένα και μόνο γραφείο) είχαμε κι εξαιρετική διοικητική διαχείριση στις ηττες στον ποντο: οι παίκτες υποχρεώθηκαν να υπογράψουν μετάνοια (!!! Μάλλον επειδή από Πάτρα έτσι κι αλλιώς με λεωφορείο θα έρχονταν) επειδή έχασαν από τον Προμηθέα στην Πάτρα (αλλά όχι όταν έχασαν από ΑΕΚ και Περιστέρι στην Αθηνα) και η καταπληκτική επίσκεψη πριν το ματς με την Άλμπα στη προπόνηση μετά συνοδείας ευσωμων κυρίων συνοδεύτηκε από απαγόρευση χρησιμοποίησης 6 παικτών, με αποτέλεσμα να κατεβούμε με 5,5 παίκτες σε ματς 2 παρατασεων.
Δε μου φταιει ο Πιτινο σε τίποτε. Ίσα ίσα που τα αποτελέσματα είναι συμπαθητικά κι ας είναι ο τακτικά λιγότερο επαρκής προπονητής στην Ευρωλίγκα, τουλάχιστον για το μπάσκετ που έχουμε συνηθίσει να παίζουμε εδώ: δηλαδή να κάνουμε σκαουτινγκ, να εστιάζουμε στις αδυναμίες του αντιπάλου, να παίζουμε στοχευμένα στην επίθεση βαση τις συνθήκες κι οχι ελεύθερα με πρπετοιμασια ιστορίες του σχολικου πρωταθληματος αλλης χωρας στα αποδυτήρια. Εν τέλει λόγω ονόματος συσπείρωσε τον κοσμο κι εφερε και ψυχολογια στους παικτες, ξαναλεω εστω με ενα στιλ κοουτσαρισματος αμερικανικο, που βασιζεται στο ενστικτο, τη χαλαροτητα και την ελλειψη πλάνου και τις οδηγιες "παρτε τα ριμπάουντ " , "εμπρος παιδια" κλπ. Με αυτο το υλικό το ταβανι της ομαδας οσο ειναι υγιής ειναο η 6η θέση, που δεν είναι και άσχημα βάσει επένδυσης και πλάνου κουκουρουκου. Κι ο Οποβιτς να ερθει, δρν παει παραπάνω, οποτε μια χαρα ειναι κι ο σοουμαν.
Τουλάχιστον η χρόνια θα μας αφήσει ένα Μήτογλου πολύ βελτιωμένο και μακάρι και τη συνειδητοποίηση ότι ο Παπαγιάννης θα πρέπει να έχει ρόλο συμπληρωματικο. Τις γελοιότητες με τις βρισιές στο Ραις μέσω τουιτ και τα χαιδεματα στο Φριντετ και την εταιρεία του όταν έκανε λευκή απεργία με ψεύτικο τραυματισμό στη γάμπα επειδή σε προηγούμενο ματς του είπαν να μπει στα 34'' δεν τις αποφύγαμε. Δε θα μπορούσαμε κιόλας, απαιτούν μια έστω στοιχειωδώς λογική διοίκηση.
Όντως με το Βοβορα (δηλαδη με τακτική Πεδουλακη) ήταν πολύ καλά ματς, αλλά το καλύτερο από πλευράς τακτικής ήταν εκείνο με την Εφες, όπου κρατήσαμε μια ασταμάτητη φέτος επίθεση στους 60 πόντους με άμυνες που δεν ξέρω γιατί δε δοκίμασε και κανείς άλλος εναντίον της, μπλοκάροντας τα σκριν των γκαρντ και παίζοντας πάση θυσία με στοπ στις διαγωνιες πάσες κόβοντας τα corner threes . Τακτικά ήταν η καλύτερη βραδιά του φετινού Παναθηναϊκού , κι ας μην είχαμε υψηλά επίπεδα απόδοσης, εμένα με φτιάχνει το προπονητικό μπάσκετ κι όχι οι νίκες στην παράταση με το " πάρε Ραις το όπλο σου και βαρα στο ψαχνό ".
Unpopular opinion, αλλά opinion, παταξον τώρα, αφού έγινε το ακουσον (διαβασον έστω..