Σήμερα έβγαλε και ο Dwight Howard ανακοίνωση ότι δεν θέλει να αγωνιστεί μέχρι να λυθεί το πρόβλημα του συστημικού ρατσισμού στην Αμερική.
Προφανώς μιλάμε για ένα πρόβλημα που δεν θα λυθεί σε 1 μέρα, 2 εβδομάδες ή 3 μήνες, αλλά σε αρκετό καιρό και με συνεχή προσπάθεια από όλους.
Και για να πω και την άποψη μου: Δεν πιστεύω ότι η κοινωνική αλλαγή είναι mutually exclusive (συγγνώμη για το αγγλικό) με το να διεξάγεται επαγγελματικό μπάσκετ. Προφανώς καταλαβαίνω τον Howard και τον Kyrie και όποιον δεν θέλει να αγωνιστεί τούτη την περίοδο, μιας και μοιάζει επουσιώδες μπροστά στον συστημικό ρατσισμό και την κοινωνική ανισότητα, αλλά δεν πιστεύω ότι το πρόβλημα θα λυθεί πιο γρήγορα αν οι επαγγελματίες παίχτες μπάσκετ απέχουν από τις εργασίες τους. Ίσα-ίσα νοιώθω ότι η πλατφόρμα που θα δωθεί στους παίχτες, όσο γίνονται τα παιχνίδια στο Ορλάντο, για να ακουστούν πράγματα που πρέπει να ακουστούν είναι ένα κίνητρο για τους παίχτες να παίξουν.
Επίσης πιστεύω ότι το NBA, που είναι πολύ liberal σε σχέση με άλλες λίγκες (βλ. ΝΦΛ) θα αφήσει τους παίχτες να εκφραστούν και να πούνε πράγματα που θα βοηθήσουν στην σταδιακή εξαφάνιση του ρατσισμού και της κοινωνικής αδικίας εις βάρος διαφόρων κοινωνικών ομάδων.
EDIT: Να επαναλάβω γιατί δεν θέλω να περάσει το μήνυμα μου ως αδαές, καταλαβαίνω απόλυτα τους παίχτες που δεν θέλουν να παίξουν. Τι σημασία έχει το μπάσκετ μπροστά στα υπόλοιπα προβλήματα. Αλλά θεωρώ επίσης ότι το ΝΒΑ μπορεί να αποτελέσει μέρος της λύσης. Αυτό.