Off topic NBA

[papp7]

Εδω σιγουρα συνεβαλε το γεγονος πως το αθλημα εχει παρει αλλη στροφη.Οι αποστασεις εχουν μεγαλωσει και πλεον το τριποντο το θελουν και απο τα 5αρια. Ειχα μια συζητηση προχθες με ενα φιλαρακι και λεγαμε οτι η αλλαγη του αθληματος φαινεται ακομη και απο τις αλανες.Παλια οι σκαουτερς εβλεπαν ballers να προσπαθουν να κανουν poster τον αντιπαλο ενω σημερα βλεπουν τριποντα απο το κεντρο.Εχει χαθει η τεχνη του ποσταρισματος , εχουν χαθει οι καλες μονομαχιες μεσα στην ρακετα.Ειχαμε τον Curry το 2012 το 2013 το 2014 να παιρνει σουτ απο μακρινη αποσταση και σημερα 2021 υπαρχουν παικτες που σκοραρουν με συνεπεια απο το logo κοντα στο κεντρο του γηπεδου. Ομως το nba εγινε soft γιατι εχει καταντησει πιο μπιζνα απο ποτε οπως αι το ποδοσφαιρο αλλωστε.

To post παιχνίδι χάθηκε για δύο λόγους. Αφενός δεν εξυπηρετεί το pace & space που επιδιώκουν πλέον σε ένα παιχνίδι μπάσκετ και αφετέρου γιατί τα miss match είναι πολύ λιγότερα. Στη σημερινή εποχή υπάρχουν ακόμα και γκαρντ βλέπε Σίμονς, Σμαρτ, Μπάρετ κλπ πόσω μάλλον τριάρια που μπορούν να μαρκάρουν με καλά αποτελέσματα έναν ψιλό στό ποστ.
Έχει πολύ δίκαιο σε όλα όσα γράφει ο Μορφή. Τα πάντα εξελίσσονται. Σε αυτή την εξέλιξη είναι λογικό κάπου να χάσεις και κάπου να κερδίσεις.

Kαι αυτο που λες εχει δοση αληθειας και ο,τι ειπωθηκε απο τον Μορφη ισχυει.Για αυτο ξεκινησα λεγοντας οτι το αθλημα πηρε αλλη στροφη.Ομως αν μιλησουμε για τα 5αρια καθαρα, απο τον Ben Wallace και επειτα εγιναν της μοδας οι ''mobile centers'' και απο τα 5αρια ζητηθηκαν και επικεντρωθηκαν σε αλλα πραγματα απο οτι στο σκορ απο το ποστ, οι ψηλοι εγιναν πιο πολυ ριμπαουντερς,ταποσφαιριστες,γρηγοροι και ευλικτοι, screeners για να βρει space ο κοντος και οχι απαραιτητα για να βγει η συνεργασια και alley oop ή second chance scorers. Για αυτο πχ ειδαμε ομαδες να παιρνουν δαχτυλιδια με δυνατη περιφερεια αλλα με μετριους centers.

Το οτι χαθηκε το midrange σκορ , σε σημειο που αν καποιος απο τα 5-5,5 μετρα εχει χωρο για σουτ, θα κοιταξει ειτε να παει σε drive ειτε να πασαρει εξω, οχι να σουταρει και αν δεν εχει καποια επιλογη απο τις 2 να του μενει η μπαλα στα χερια(να μην ξερει τι να την κανει), δεν ειναι καλη εξελιξη του αθληματος.Καποτε υπηρχαν παικτες με προβλημα απο το περιφερειακο σουτ και οι παικτες με το καλο τριποντο ηταν δυσευρετοι και σημερα φτασαμε να εχουμε παικτες που δεν τολμουν απο την μεση αποσταση. Γενικα χαθηκε πολυ το balance στις επιθεσεις.Δεν εχουμε ουτε μια αναλογια 70/30 σε τριποντο-midrange.Υπαρχουν ομαδες πλεον που σε ενα τυχαιο παιχνιδι μπορει σε 48 λεπτα να μην δεις ουτε 6 προσπαθειες απο το midrange. Kαι υπαρχουν προπονητες που δεν το θελουν καθολου απο τις ομαδες τους.

[ggr]

Συμφωνώ στο πρώτο, ότι φάουλ δίνονται ευκολότερα. Το ότι δεν μπορείς να παίξεις την man to man άμυνα που έπαιζαν κάποτε, έστρεψε τη προσοχή στο να γίνει καλύτερη γενικά η αμυντική λειτουργία όλης της ομάδας. Σε αυτό το σημείο, το NBA τις τελευταίες 1-2 δεκαετίες είναι καλύτερο από ποτέ. Πόσες ομάδες ιστορικά, για παράδειγμα έφτιαξαν άμυνα με τέτοια προσέγγιση όπως αυτή των San Antonio Spurs ή ακόμη και των Indiana Pacers το 2013-14;
Όταν εξελίσσεται ένα άθλημα προφανώς χάνει κάπου αλλά κερδίζει αλλού.

Στις ομάδες που αναφέρεις θα πρόσθετα τους Celtics της περιόδου 2008-2012 και τους Bulls του Thibodeau. Δεν σε "έδερναν" με την κλασσική έννοια αλλά βραχυκύκλωναν τις άλλες ομάδες με τις παγίδες τους.

Αν με βλέπεις να γκρινιάζω λίγο παραπάνω είναι γιατί παρακολουθούσα φανατικά ΝΒΑ από τις αρχές του '90, μου άρεσε πιο πολύ από το ευρωπαϊκό μπάσκετ για την λίγο παραπάνω ελευθερία που άφηνε στους παίχτες, όπως και για την ένταση και τις δυνατές μονομαχίες ανάμεσα στις τοπ ομάδες του. Δυσκολεύομαι πολύ λοιπόν στη σημερινή buddy-buddy εποχή (όπως σωστά περιέγραψε ο ssoulliss) που συνοδεύεται και από μια softίλα στην άμυνα λόγω των κανονισμών και είναι κρίμα γιατί το ταλέντο των παιχτών είναι άφθονο και τα σώματά τους είναι ικανά να υποστηρίξουν μια πιο σκληρή μορφή παιχνιδιού. Ήταν π.χ. πιο δυνατός ο Ainge από τον Smart;
Γνωρίζω ότι ιστορικά έχουν γίνει αλλαγές στο άθλημα αλλά πιστεύω ότι στην τωρινή εποχή κινδυνεύουν να χάσουν τους σκληροπυρηνικούς φαν τους, για να προσελκύσουν τους casual fans. Λειτουργεί σαν επιχείρηση με σκοπό την προώθηση θεάματος και προϊόντων. Κάπως έτσι ήταν πάντα αλλά τώρα παράγινε γιατί θυσιάστηκαν κα΄ποια βασικά στοιχεία του παιχνιδιού γι' αυτό. Δες λίγο γύρω σου πόσοι φοράνε ρούχα NBA. Έχον αυξηθεί δραματικά σε σχέση με 10-15 χρόνια πριν. Για μένα που είμαι φαν μου αρέσει σαν εικόνα αλλά πόσοι από αυτούς πραγματικά γνωρίζουν για το άθλημα και την ιστορία του ή ακόμη και για την ιστορία της ομάδας που φορούν; Ελπίζω να καταλαβαίνεις το σκεπτικό μου.

Υ.Γ. Δεν έχω πρόβλημα αν διαφωνείς μαζί μου, άλλωστε φιλική συζήτηση κάνουμε. Άλλωστε είσαι από τα άτομα που είχα πάντα σε εκτίμηση λόγω των γνώσεών σου γύρω από το ΝΒΑ.

[basket72]

Εγώ πάντως παίδες τη βρίσκω ενδιαφέρουσα την κουβέντα γύρω από το ΝΒΑ που προφανώς και αντανακλά και το παγκόσμιο μπάσκετ που όντως ακολουθεί (μέχρι ενός βαθμού) τα όσα γίνονται στην πατρίδα του μπάσκετ.

Είδα πολύ καλά ποστ κι από τις "2 πλευρές" και το προτιμώ από το να αποθεώνουμε ο ένας τον άλλον, ή να κάνουμε περιγραφές που τις βρίσκει κανείς και στις συνήθως "αμπάσκετες" αθλητικές εφημερίδες/σάιτς.

Επιπλέον η κουβέντα περί εξέλιξης, έχει πάντα ένα πολυδαίδαλο πλαίσιο και δεν μπορεί να έχει ένα μονάχα πρόσημο. Πόσο μάλλον στην εποχή μας που τα πάντα αλλάζουν με ρυθμούς 5g
Σίγουρα πάντως η εξέλιξη δεν μπορεί να είναι μονάχα θετική ακόμα κι αν είμαστε κάργα Δαρβινικοί.
Να θυμίσω ότι στο πρώτο τρίμηνο ή πεντάμηνο της πανδημίας πέρσι, οι πλουσιότεροι άνθρωποι στις ΗΠΑ και κατ' επέκταση του κόσμου, έβγαλαν τα περισσοτερα κέρδη που έχουν καταγραφεί στην ανθρώπινη ιστορία. Κι όλοι ξέρουμε ότι όταν ένας δισεκατομυριούχος πλουτίζει, μερικά εκατομμύρια (ψύχές όλοι τους κι όχι απλοί αριθμοί, παρακαλώ) φτωχαίνουν. Εξέλιξη κι αυτό, αλλά όχι από τις καλές.
Μετά από τόσους αιώνες ανθρώπινης νόησης και κουλτούρας, δεν μπορούμε- και δεν κάνει- να αποδεχόμαστε μοιρολατρικά το ζήτημα της εξέλιξης όταν έχουμε δει ποιοι και πως εκπορεύουν την εξέλιξη ανά τις εποχές κι ανά τον κόσμο. Αυτό δεν σημαίνει προφανώς ότι θα γίνουμε αρνητές, ότι το οτιδήποτε νέο θα μας βρίσκει a priori απέναντι. Μακριά από εμάς τέτοιοι μονοκόματοι και μονολιθικοί αφορισμοί/φανατισμοί.
Το αφήνουμε όμως το κομμάτι αυτό γιατί μπορούμε (και πρέπει, κιόλας) να γράψουμε κατεβατά.

Αν και παρακολουθώ λίγο ΝΒΑ την τελευταία 10ετία περίπου (ας πούμε τα βασικά/μ.ο) έχει βάση η σύγκριση Έιντζ και Σμαρτ. Όχι μόνο λόγω φανέλας αλλά και ιδιοσυγκρασίας/ παιξίματος. Πάντως ο ξανθομάλλης γκαρντ ήταν "μπαντ- ας" κι ας μη του φαινόταν και τόσο πολύ.
΄΄Οπως σκληρός ήταν κι ο Στόκτον κι εννοείται οι Τζόρνταν, Κόμπι, αλλά και Πίπεν.
Ίσως, ο Τζόρνταν να συγκαταλέγεται μάλιστα και στους πιο σκληρούς παίκτες όλων των εποχών. Απ' όλες τις απόψεις. Και σωματικά και ιδιοσυγκρασιακά και πνευματικά.

Σωστή κι η παράμετρος που ανάπτυξε ο Ssoulis. Για να το εκλαϊκεύσουμε, αρκεί να κάνουμε την αναγωγή
στη μουσική που είναι ταυτόσημη με το ΝΒΑ, το ΡΑΠ/χιπ χοπ. Εκεί που είχαμε Tupac, Notorius Big, Public Enemy κ.α μας έσκασε μύτη κι ο πρώην της Καρντάσιαν φτάνοντας να γίνει ο πρώτος ή ο δεύτερος πλουσιότερος αφροαμερικάνος.Όλα αυτά μέχρι πέρσι τέτοια εποχή που πήρε τα πάνω του το BLM (Black Lives Matter) και είχαμε σημαντική κινητοποίηση/ευαισθητοποίηση του ΝΒΑ. Είναι πολύ ελπιδοφόρο οι άνθρωποι να μην ξεχνάνε τα βασικά, την ιστορία τους και να μην κλείνουν τα μάτια στο παρόν που συχνά είναι άρρηκτα δεμένο με το παρελθόν (ρατσισμός και υποβάθμιση των συνθηκών ζωής για όσους δεν είναι λευκοί και δη για τους αφροαμερικανους.)
Όλα αυτα (κι άλλα, εννοείται) εμπίπτουν στην κουβέντα, μιας και σχεδόν τα πάντα βρίσκονται σε σταθερή αλληλοεπίδραση. Οπότε δεν είναι κι off topic μια τέτοια προσέγγιση, που την ξεκίνησε ο Ssoulis.

* Μέσα σε όλα αυτά, κάπου πήρε το μάτι μου στο φόρουμ ότι το Σιάτλ (μας αρέσει και η μουσική του) αποκτά και πάλι ομάδα στο ΝΒΑ και χάρηκα μιας κι ήμουνα θαυμαστής του μπάσκετ που αντιπροσώπευε.
Διαλύθηκε ξαφνικά, ενώ κι ο Κεμπ μέσα σε λίγους μήνες έγινε άλλος παίκτης, πήρε κιλά κι έπεσε πολλά επίπεδα, μέχρι που έφτασε να υπογράψει σε μικρή ομάδα της Ιταλίας κάποια φάση...

[Conan1982]

Δεν νομίζω να αμφισβητείται ότι μια σειρά ικανοτήτων, ποστ παιχνίδι, midrange σουτ, διεκδίκηση ριμπάουντ εξαφανίζονται κυριολεκτικά στο NBA.

Ναι, και βελτιώθηκε άλλου αντί του ποστ παιχνιδιού. Όσο για τα άλλα δύο, υπάρχουν παίκτες που ζουν από αυτά οπότε δεν έχει και πολύ βάση αυτό που λες.

Για χάρη της συζήτησης έκατσα να δω κατά πόσο έχει βάση ο ισχυρισμός ότι υπάρχουν παίκτες που ζουν με το midragne.
https://www.nba.com/stats/players/shoot ... 0FGA&dir=1
Εδώ για όσους θέλουν να τα δουν μόνοι τους.
Σίγουρα δεν έχει εξαφανιστεί ακόμα, είναι λίγο υπερβολικός ο ισχυρισμός μου, αλλά τείνει:
Θα βάλω πόσες midrange προσπάθειες παίρνει ο 1ος,10ος και 50ος σε προσπαθειες σε διάφορα έτη:
2020-2021; 6,1-5,1-2,6
2015-2016: 9 -6,3-4
2010-2011: 9,1-7-4,5
2005-2006: 12,2-8-5
2000-2001: 11,9-9,3-5,4
1996-1997: 14,7-8,3-5,6 (το 14,7 τα είχε ο Jordan)

Χρονιά με την χρονιά μειώνεται και θα συνεχίσει γιατί οι νέοι παίκτες σουτάρουν ακόμα λιγότερο από midrange, λίγοι είναι οι νεαροί που το κάνουν με συνέπεια Ingram, οι 2 Murray, o Tatum, ίσως μερικοί ακόμα.

[RipCity]

Ναι, και βελτιώθηκε άλλου αντί του ποστ παιχνιδιού. Όσο για τα άλλα δύο, υπάρχουν παίκτες που ζουν από αυτά οπότε δεν έχει και πολύ βάση αυτό που λες.

Για χάρη της συζήτησης έκατσα να δω κατά πόσο έχει βάση ο ισχυρισμός ότι υπάρχουν παίκτες που ζουν με το midragne.
https://www.nba.com/stats/players/shoot ... 0FGA&dir=1
Εδώ για όσους θέλουν να τα δουν μόνοι τους.
Σίγουρα δεν έχει εξαφανιστεί ακόμα, είναι λίγο υπερβολικός ο ισχυρισμός μου, αλλά τείνει:
Θα βάλω πόσες midrange προσπάθειες παίρνει ο 1ος,10ος και 50ος σε προσπαθειες σε διάφορα έτη:
2020-2021; 6,1-5,1-2,6
2015-2016: 9 -6,3-4
2010-2011: 9,1-7-4,5
2005-2006: 12,2-8-5
2000-2001: 11,9-9,3-5,4
1996-1997: 14,7-8,3-5,6 (το 14,7 τα είχε ο Jordan)

Χρονιά με την χρονιά μειώνεται και θα συνεχίσει γιατί οι νέοι παίκτες σουτάρουν ακόμα λιγότερο από midrange, λίγοι είναι οι νεαροί που το κάνουν με συνέπεια Ingram, οι 2 Murray, o Tatum, ίσως μερικοί ακόμα.

Ωραία τα στατιστικά αυτά. Εγώ εκεί που καταλήγω είναι ότι οι παίκτες είναι πιο skilled στο σουτ απ' ότι παλαιότερα, οπότε οι προσπάθειες για τρίποντο έχουν φυσιολογικά αυξηθεί οπότε όπως βλέπουμε έχει πέσει ο μ.ό. του midrange. Κι ο Jordan αν ήταν ικανός να σουτάρει καλύτερα τρίποντο θα το έκανε.
Ένα γρήγορο παράδειγμα πχ ο Vucevic το 15/16 σουτάρει 46% σε 7.6 προσπάθειες midrange και δε σουτάρει καθόλου τρίποντα. Το 20/21 σουτάρει 44.6% σε 5.3 προσπάθειες midrange και επιπλέον σουτάρει 40% σε 6.3 προσπάθειες για τρίποντο. Όπως καταλαβαίνουμε είναι φυσιολογικό αφού πλέον έχει τη δυνατότητα να σουτάρει γαι έναν επιπλέον πόντο από πιο μακριά είναι λογικό να μειωθούν οι προσπάθειες midrange. Δε νομίζω πως αυτό είναι κάποια "καταστροφή" που έχουν φέρει τα analytics, λίγο μυαλό να έχεις ως Vucevic θα πας για τον 1 επιπλεόν πόντο αν μπορείς να το κάνεις με 40% ευστοχία. Σε τέτοιους παίκτες All Star δε νομίζω να λέει κανείς φίλε τα analytics λένε κάνε αυτό, μόνοι τους το καταλαβαίνουν.

Το σίγουρο είναι πως όταν το 45% των προσπαθειών jump shoot του Vucevic είναι από midrange σημαίνει πως δεν φθίνει αυτή η δυνατότητα. Απλά από κάπου πρέπει να θυσιάσουν για να σουτάρουν τα τρίποντα. Δε γίνεται να κρατήσουν τις ίδιες προσπάθειες midrange και να προσθέσουν επιπλέον τα τρίποντα γιατί θέλουν και τα άλλα παιδάκια την μπάλα

[ssoulliss]

Για να έχουμε και ένα μέτρο σύγκρισης στη συζήτηση.

[nikolas12]

Εξαιρετική συζήτηση πραγματικά. Το θέμα της αποδοτικότητας των σουτ και των analytics βέβαια δεν είναι θέμα μόνο στο μπάσκετ. Άκουγα ένα ποδοσφαιρικό podcast, το Ζοσιμάρ του Θέμη Καίσαρη (αν δεν κάνω λάθος είναι το 24ο επεισόδιο) όπου εξηγούσε ότι και στο μπάσκετ και στο ποδόσφαιρο τα analytics έχουν μπει για τα καλά στη λογική του αθλήματος. Στο ποδόσφαιρο αποτρέπουν το μακρινό σουτ και το βολέ του τερματοφύλακα και ευνοούν ανάπτυξη από την άμυνα, πάσες και σουτ κυρίως μέσα από τη μεγάλη περιοχή με αποτέλεσμα να βλέπουμε πιο ανοιχτά παιχνίδια και πιο πολλά γκολ.

Αντιθέτως στο μπάσκετ έχουμε πάει από την άλλη πλευρά, το midrange game ψιλοσβήνει και η λογική πλέον είναι το τρίποντο. Το έχω ξαναπεί πολλές φορές και το ξαναλέω, ευτυχώς υπάρχουν τα playoffs που σκληραίνουν οι άμυνες, γιατί στη regular τσαντίζομαι όταν βλέπω συνέχεια το σύστημα να είναι pick and roll και ύστερα πολλά screens ή pin downs για να βρούμε ποιος θα εκτελέσει από το φτερό λες και παίζουν 2Κ δύο αρχάριοι. Πλέον ο midrangeάκιας για να επιζήσει πρέπει απλώς να είναι σπεσιαλίστας τύπου Paul, Aldridge, DeRozan.

Πιστεύω ότι αργά ή γρήγορα όλοι οι ρολίστες θα μπουν σε άλλη λογική. Υπάρχουν αρκετά είδη ρολίστα, αλλά αυτό που θα γίνει trend είναι να είσαι PJ Tucker, δηλαδή αμυντικό σκυλί και στην επίθεση τρίποντο από τη γωνία και θα εκλείψουν οι Shaun Livingston του τύπου μπαίνω να προσφέρω δίποντο. Και καλώς ή κακώς τα analytics αντιμετωπίζονται ως η απόλυτη Βίβλος και όλοι βασίζονται σε εκείνα. Το νόημα είναι ότι έχει χαθεί λίγο η φαντασία. Το 2014 ο Pop με μια ομάδα που είχε και νιάτα, αλλά με πολλούς βετεράνους βασικούς έπαιξε ολοκληρωμένο μπάσκετ σε άμυνα και επίθεση με απίστευτο ball movement και χωρίς να εξαρτιέται από το τρίποντο.



Το τρομερό είναι ότι ήταν 16οι στη Λίγκα στα attempts, αλλά είχαν το καλύτερο ποσοστό από όλους και το βίντεο αποδεικνύει γιατί. Γιατί το τρίποντο δεν ήταν ευαγγέλιο, αλλά ήταν ένα σουτ που απέρρεε φυσικά μέσα από τα screens και τις κινήσεις, η ομάδα βγήκε πρώτη σε ασίστ, ενώ είχαν την έκτη καλύτερη επίθεση στο πρωτάθλημα. Και η πλάκα είναι ότι ο Pop χωρίς να έχει το τρελό ρόστερ τα τελευταία χρόνια έχει βάλει ομάδες στα playoffs που στις προσπάθειες από το τρίποντο κινούνταν από την 25η έως την τελευταία θέση, αλλά η αποδοτικότητα του τριπόντου ήταν εξαιρετική. Υπάρχει λοιπόν ο τρόπος.

Μπορεί να κάνω και λάθος, αλλά περισσότερη φαντασία υπάρχει πλέον στο πως να βγάλουμε το τρίποντο ελεύθερο μέσα από τα ίδια και τα ίδια screens παρά να δημιουργήσουμε ουσιαστικές επιθέσεις που θα καταλήξουν σε καλά σουτ. To pace ανεβαίνει, οι επιθέσεις γίνονται ακόμα καλύτερες, αλλά ουσιαστικά βλέπουμε κάτι καινούριο; Αυτή είναι η απορία μου. Νομίζω πως σιγά σιγά θα τερματιστεί ο βέλτιστος τρόπος να παίζεις άμυνα, αλλά θα εξελιχθεί κι άλλο ο τρόπος να επιτίθεσαι και να σκοράρεις.

Ένα βίντεο που δε θυμάμαι αν το έχω παραθέσει ξανά είναι του Bballbreakdown που αναλύει το πως η επίθεση της Λετονίας στο Ευρωμπάσκετ του 2017 μπορεί να δείξει 2-3 πράγματα στις ομάδες του ΝΒΑ όσον αφορά το spacing, τις πάσες, το shot selection, τα κοψίματα κτλ. Έχει αρκετό ενδιαφέρον.

[ggr]

Για να έχουμε και ένα μέτρο σύγκρισης στη συζήτηση.

Μια εικόνα, χίλιες λέξεις.

[Conan1982]

Δεν νομίζω να αμφισβητείται ότι μια σειρά ικανοτήτων, ποστ παιχνίδι, midrange σουτ, διεκδίκηση ριμπάουντ εξαφανίζονται κυριολεκτικά στο NBA.

Ναι, και βελτιώθηκε άλλου αντί του ποστ παιχνιδιού. Όσο για τα άλλα δύο, υπάρχουν παίκτες που ζουν από αυτά οπότε δεν έχει και πολύ βάση αυτό που λες.

Μετά το midrange σουτ να αναφερθώ λίγο και στα ριμπάουντ. Δυστυχώς βρίσκω στατιστικά μόνο για τα 4 τελευταία έτη, ακόμα κι έτσι όμως είναι εντυπωσιακή η αλαγή.
https://www.nba.com/stats/teams/box-out ... OUTS&dir=1

Θα επικεντρωθώ στο defensive box outs και στα συνολικά box outs, είναι εντυπωσιακό πως το 2017-2018 η ομάδα με τα λιγότερα defensive box outs είχε 21,1
To 2020-2021 η ομάδα με τα περισσότερα είχε 10,5!

Είναι τόσο εντυπωσιακή η αλλαγή που σκέφτομαι ότι κάτι έχει αλλάξει στον τρόπο που τα μετράνε. Από την άλλη επιβεβαιώνεται η αίσθηση μου ότι απλώς οι επιτιθέμενες ομάδες δεν κυνηγάνε πλέον τα επιθετικά ριμπάουντ παρά ελάχιστα και το γεγονός ότι τα επιθετικά ριμπάουντ δεν έχουν μειωθεί παρά ελάχιστα έχει να κάνει με τα τρίποντα και ότι οι μπάλες πάνε πιο μακριά.

[Conan1982]

Παίρνοντας αυτήν την δημοσίευση ως αφορμή:

Μια παρόμοια συζήτηση είχαμε χτες με έναν πολύ καλό μου φίλο, οπαδό των Lakers. Εκεί που καταλήξαμε είναι ότι στο σημερινό ΝΒΑ είναι δύσκολο να διατηρήσεις τον κορμό μιας ομάδας για πολλά χρόνια με τα συνεχόμενα σούρτα-φέρτα των παιχτών.

Εδώ είναι ένα διάγραμμα που δείχνει τι ποσοστό επί των συνολικών λεπτών (όχι παικτών) έχουν παιχτεί από παίκτες που και την προηγούμενη χρονιά ήταν στην ίδια ομάδα:


Βάζοντας τα λεπτά δίνεται π.χ. μεγαλύτερη βαρύτητα όταν αλλάζει ομάδα ο Λεμπρόν αντί του Θανάση ας πούμε.

Η τάση είναι σαφώς καθοδική και μάλιστα με εντυπωσιακό τρόπο τα τελευταία χρόνια.
Μικρότερη μέγιστη διάρκεια συμβολαίων, μεγαλύτερη ισχύ των παικτών, όποιος θέλει μπορεί να βρει άνετα εξηγήσεις με ένα γκουγκλάρισμα.

[shtarkws]

Για να έχουμε και ένα μέτρο σύγκρισης στη συζήτηση.

Η κατάντια του μπάσκετ σε μια εικόνα.

Με εκνευρίζει η στροφή στο τρίποντο γιατί δίνει τους περισσότερους πόντους με την ελάχιστη προσπάθεια.

Πρέπει να αλλάξουν οι κανονισμοί και το τρίποντο να δίνει 2 πόντους ενώ κάθε καλάθι μέσα από την γραμμή να μετράει 3.

[ssoulliss]

Για να έχουμε και ένα μέτρο σύγκρισης στη συζήτηση.

Η κατάντια του μπάσκετ σε μια εικόνα.

Με εκνευρίζει η στροφή στο τρίποντο γιατί δίνει τους περισσότερους πόντους με την ελάχιστη προσπάθεια.

Πρέπει να αλλάξουν οι κανονισμοί και το τρίποντο να δίνει 2 πόντους ενώ κάθε καλάθι μέσα από την γραμμή να μετράει 3.

Μπορεί να γίνει και χειρότερα προσεχώς.

[gourgou]

Για να έχουμε και ένα μέτρο σύγκρισης στη συζήτηση.

Η κατάντια του μπάσκετ σε μια εικόνα.

Με εκνευρίζει η στροφή στο τρίποντο γιατί δίνει τους περισσότερους πόντους με την ελάχιστη προσπάθεια.

Πρέπει να αλλάξουν οι κανονισμοί και το τρίποντο να δίνει 2 πόντους ενώ κάθε καλάθι μέσα από την γραμμή να μετράει 3.

Και πάλι τίθεται το γνωστό δίλημμα μετά από αυτήν την πρόταση. Δηλ. παίχτες σαν τον Κάρυ να εκλείψουν και να γεμίσουμε Αντετοκούνμπο και Σίμονς που they can't dunk the shot.

[ssoulliss]

Μιας και αναφέρθηκε η ασσίστ, τουλάχιστον στο ΝΒΑ αν θυμάμαι καλά άλλαξε εκεί στα τέλη της δεκαετίας του '80 περίπου.

An assist is a pass that directly leads to a basket. This can be a pass to the low post that leads to a direct score, a long pass for a layup, a fast break pass to a teammate for a layup, and/or a pass that results in an open perimeter shot for a teammate. In basketball, an assist is awarded only if, in the judgment of the statistician, the last player’s pass contributed directly to a made basket. An assist can be awarded for a basket scored after the ball has been dribbled if the player’s pass led to the field goal being made.

Έχω την εντύπωση πως παλιότερα ασίστ θεωρούταν καλάθι χωρίς ντρίμπλα (και χωρίς τρίποντο λίγο αργότερα). Δηλαδή ούτε η ασίστ που γινόταν φάουλ με βολές δεν κατοχυρωνόταν όπως τώρα. Και νομίζω πως πράγματι οι West, Robertson, Frazier κλπ ίσως να νιώθουν αδικημένοι (μάλλον σωστά θυμάται ο basket72). Ας μας διαφωτίσει κάποιος αν θυμάται καλύτερα ή αν βρει κάποιο κείμενο που να μας λύνει την απορία .

https://thejumpball.net/2018/01/02/how- ... sts-wrong/

[yorgos]

Δηλαδή ούτε η ασίστ που γινόταν φάουλ με βολές δεν κατοχυρωνόταν όπως τώρα.

Αυτό γίνεται στην Ευρωλίγκα (ακόμη κι αν μπει μόνο η μία βολή!) αλλά αν δεν έχει αλλάξει κάτι πρόσφατα, στο ΝΒΑ δε γίνεται.