Off topic NBA

[ggr]

Πάντως την περσινή σεζόν σημείωσαν πτώση τα τηλεοπτικά του νούμερα. Επίσης, η δημοφιλία στηρίζεται και στο μάρκετινγκ, το οποίο προσελκύει κυρίως τον λεγόμενο casual fan, που πάει για να διασκεδάσει πρωτίστως και μετά να ασχοληθεί με το αμιγώς μπασκετικό κομμάτι. Το ΝΒΑ αυτή τη στιγμή βρίθει ταλέντου. Αν οι κανονισμοί του ήταν προσανατολισμένοι περισσότερο στο μπάσκετ και λιγότερο στο σόου, θα ήταν πολύ καλύτερο απ' ό,τι είναι.

[Μορφή]

Πάντως την περσινή σεζόν σημείωσαν πτώση τα τηλεοπτικά του νούμερα. Επίσης, η δημοφιλία στηρίζεται και στο μάρκετινγκ, το οποίο προσελκύει κυρίως τον λεγόμενο casual fan, που πάει για να διασκεδάσει πρωτίστως και μετά να ασχοληθεί με το αμιγώς μπασκετικό κομμάτι. Το ΝΒΑ αυτή τη στιγμή βρίθει ταλέντου. Αν οι κανονισμοί του ήταν προσανατολισμένοι περισσότερο στο μπάσκετ και λιγότερο στο σόου, θα ήταν πολύ καλύτερο απ' ό,τι είναι.

Το ίδιο λέγονταν πάντα για το ΝΒΑ, ότι και καλά τους ενδιαφέρει το σόου περισσότερο από τη ποιότητα. Και τη δεκαετία του '80 και του '90.. Εδώ όλοι θυμούνται το επιθετικό showtime των Lakers αλλά πολύ λίγοι τη σκληρή άμυνα που έπαιζαν όταν έπρεπε. Δεν μου κάνει εντύπωση που λέγεται και σήμερα, αλλά είναι τόσο λάθος προφανώς όσο ήταν και τότε..

[ggr]

Εννοείται ότι είχαν καλή άμυνα οι Lakers, αφού χωρίς αυτή δεν κερδίζεις πρωταθλήματα. Ήταν όμως τόσο αριστουργηματικός ο τρόπος που ανοίγονταν στον αιφνιδιασμό, που επισκίαζε τα πάντα. Το ίδιο ισχύει από την ανάποδη για τους Bad Boys Pistons. Οι περισσότεροι τους μνημονεύουν για τη σκληρή ως βρώμικη άμυνά τους, ξεχνώντας να αναφέρουν την επιθετική πολυφωνία και το βάθος της ομάδας. Μόνο με άμυνα δεν κερδίζεις (βλ. 90's Knicks). Τα ίδια και με τους Bulls των 90's. Κυριαρχούν οι αναμνήσεις από τα ακροβατικά του Jordan και η αρμονία της τριγωνικής επίθεσης και λίγοι θυμούνται την πολύ σφιχτή και αθλητική άμυνά τους, που βραχυκύκλωνε τον αντίπαλο. Μπορεί να μην ήταν τόσο σκληροί όσο οι Knicks και οι Heat εκείνης της δεκαετίας αλλά ήταν εξόχως αποτελεσματικοί.

[Conan1982]

Κάνετε ένα λάθος. Το μπάσκετ αλλάζει, πάντα άλλαζε. Δεν είναι απαραίτητα κακό που άλλαξε η άμυνα ή που σουτάρουν πλέον του κόσμου τα τρίποντα. Το παιχνίδι και οι παίκτες εξελίσσονται. Κάτι που λίγοι ξέρουν είναι ότι με δυσκολότερο τρόπο έσκαγαν οι παίκτες τη μπάλα τη δεκαετία του '40 και του '50 και αυτό μετά άλλαξε μιας και οι επόμενοι ζορίζονταν. Τι μας λέει αυτό; Ότι έγιναν οι επόμενοι παίκτες (που όλοι ξέρουμε ποιοι είναι αυτοί) και το άθλημα γενικά πιο soft; Ούτε καν..!! Εξέλιξη σημαίνει αλλάζω κάτι το οποίο δεν μπορεί πλέον να στηριχθεί. Στο ΝΒΑ έχουν αλλάξει πολλά και πλέον η "μετοχή" του είναι δεύτερη στην Αμερική μόνο πίσω από το Αμερικάνικο ποδόσφαιρο. Αυτό και μόνο λέει πάρα πολλά όπως και ακυρώνει πολλά που έχουν ειπωθεί εδώ μέσα.

Κανείς δεν είπε ότι πρέπει να παίζουμε όπως το 1960, αλλαγές πάντα γίνονται. Το αν είναι καλό ή κακό για το άθλημα είναι κάτι ξέχωριστό,.
Δεν νομίζω να αμφισβητείται το γεγονός ότι τα φάουλ δίνονται ευκολότερα και έχει γίνει δύσκολο για κάποιον να παίξει αποτελεσματικά άμυνα.
Δεν νομίζω να αμφισβητείται ότι μια σειρά ικανοτήτων, ποστ παιχνίδι, midrange σουτ, διεκδίκηση ριμπάουντ εξαφανίζονται κυριολεκτικά στο NBA. Λίγο άσχετο αλλά το ίδιο έκαναν και στο τζούντο, για να το κάνουν πιο θεαματικό και λιγότερα "παλαιστικό" εξαφάνισαν μια ολόκληρη σειρά δεξιοτήτων.
Διαβάζω για έσοδα, που προέρχονται από επέκταση σε άλλες αγορές, από τα κοινωνικά δίκτυα, από βιντεάκια και highlights και ότι είναι φυσιολογικό να μην κάθεται ο κόσμος να παρακολουθεί πλέον ολόκληρα τα παιχνίδια. Αν ήμουν κι εγώ ο επίτροπος θα ήμουν μάλλλον ικανοποιημένος. Αλλά εμένα μ' αρέσει να κάθομαι και να βλέπω έναν αγώνα. Εντάξει πάντα στα πλέυ οφ παιζόταν το παιχνίδι με πιο σκληρές άμυνες, με προσαρμοσμένα πλάνα κλπ αλλά ότι δεν είναι σοφτ; Δεν ξέρω πως γίνεται αυτό όταν όλη η πολιτική του NBA αυτό κάνει, Πλέον όχι άμυνα δεν μπορείς να παίξεις, ούτε γκριμάτσα να κάνεις.

[Μορφή]

Δεν νομίζω να αμφισβητείται το γεγονός ότι τα φάουλ δίνονται ευκολότερα και έχει γίνει δύσκολο για κάποιον να παίξει αποτελεσματικά άμυνα.

Πλέον όχι άμυνα δεν μπορείς να παίξεις, ούτε γκριμάτσα να κάνεις.

Συμφωνώ στο πρώτο, ότι φάουλ δίνονται ευκολότερα. Το ότι δεν μπορείς να παίξεις την man to man άμυνα που έπαιζαν κάποτε, έστρεψε τη προσοχή στο να γίνει καλύτερη γενικά η αμυντική λειτουργία όλης της ομάδας. Σε αυτό το σημείο, το NBA τις τελευταίες 1-2 δεκαετίες είναι καλύτερο από ποτέ. Πόσες ομάδες ιστορικά, για παράδειγμα έφτιαξαν άμυνα με τέτοια προσέγγιση όπως αυτή των San Antonio Spurs ή ακόμη και των Indiana Pacers το 2013-14;
Όταν εξελίσσεται ένα άθλημα προφανώς χάνει κάπου αλλά κερδίζει αλλού.

Δεν νομίζω να αμφισβητείται ότι μια σειρά ικανοτήτων, ποστ παιχνίδι, midrange σουτ, διεκδίκηση ριμπάουντ εξαφανίζονται κυριολεκτικά στο NBA.

Ναι, και βελτιώθηκε άλλου αντί του ποστ παιχνιδιού. Όσο για τα άλλα δύο, υπάρχουν παίκτες που ζουν από αυτά οπότε δεν έχει και πολύ βάση αυτό που λες.

Διαβάζω για έσοδα, που προέρχονται από επέκταση σε άλλες αγορές, από τα κοινωνικά δίκτυα, από βιντεάκια και highlights και ότι είναι φυσιολογικό να μην κάθεται ο κόσμος να παρακολουθεί πλέον ολόκληρα τα παιχνίδια. Αν ήμουν κι εγώ ο επίτροπος θα ήμουν μάλλλον ικανοποιημένος. Αλλά εμένα μ' αρέσει να κάθομαι και να βλέπω έναν αγώνα. Εντάξει πάντα στα πλέυ οφ παιζόταν το παιχνίδι με πιο σκληρές άμυνες, με προσαρμοσμένα πλάνα κλπ αλλά ότι δεν είναι σοφτ; Δεν ξέρω πως γίνεται αυτό όταν όλη η πολιτική του NBA αυτό κάνει,

Είναι πιο soft, μα δεν λέω το αντίθετο, και στα έσοδα δεν αναφέρομαι μόνο στη τηλεθέαση.

[Conan1982]

[
Ναι, και βελτιώθηκε άλλου αντί του ποστ παιχνιδιού. Όσο για τα άλλα δύο, υπάρχουν παίκτες που ζουν από αυτά οπότε δεν έχει και πολύ βάση αυτό που λες.

Πολύ λίγοι που επιβεβαιώνουν τον κανόνα. οι ψηλοί υπάρχουν κάποιοι που ζουν κυρίως με το καλό box out όπως συνέβαινε στους Μπακς μέχρι πέρυσι.

Να επισημάνω απλώς ότι το soft-hard παιχνίδι και η εξαφάνιση μια σειρά δεξιοτήτων που έχει να κάνει με την κυριαρχία των analytics είναι 2 διαφορετικά πράγματα.
Η ομαδική λειτουργία είναι ήδη δύσκολη με την αύξηση του pace σε επίπεδα προ 20ετίας και την αύξηση των χώρων λόγω των τριπόντων αλλά συμφωνώ γενικά για την βελτίωση της ομαδικής λειτουργίας.. Αλλά στην τελική είναι και θέμα κανονισμών. Το τι παιχνίδι θα παίζεται καθορίζεται και από τις αποφάσεις της λίγκας για τους κανονισμούς και την αυστηρότητα στα σφυρίγματα.

[ggr]

Ναι, και βελτιώθηκε άλλου αντί του ποστ παιχνιδιού. Όσο για τα άλλα δύο, υπάρχουν παίκτες που ζουν από αυτά οπότε δεν έχει και πολύ βάση αυτό που λες.

Το midrange παιχνίδι αργοπεθαίνει. Γίνονται όλο και πιο λίγοι οι παίχτες που το χρησιμοποιούν επειδή τα analytics προμοτάρουν το τρίποντο. Και είναι κρίμα, γιατί υπήρχαν παίχτες που ήταν χάρμα ιδέσθαι λόγω του midrange παιχνιδιού τους (Jordan, Bryant, Wade, Anthony, Garnett). Όταν είχα δει τους 61 πόντους του Kobe στο Garden είχα μείνει άφωνος. Όταν πήγα να δω τους 62 του Harden στο ίδιο γήπεδο, το έκλεισα μετά το 1ο δωδεκάλεπτο. Ευτυχώς που υπάρχουν και οι Tatum, Durant και DeRozan.
Όσο για τα ριμπάουντ, πλέον παίρνονται πιο εύκολα. αφού τα μπλοκ άουτ είναι πιο σπάνια και από την εμφάνιση Εσκιμώου στη Σαχάρα. Ο Ρόντμαν σήμερα θα μάζευε 20+ μ.ο. ανά παιχνίδι.

[RipCity]

Ναι, και βελτιώθηκε άλλου αντί του ποστ παιχνιδιού. Όσο για τα άλλα δύο, υπάρχουν παίκτες που ζουν από αυτά οπότε δεν έχει και πολύ βάση αυτό που λες.

Το midrange παιχνίδι αργοπεθαίνει. Γίνονται όλο και πιο λίγοι οι παίχτες που το χρησιμοποιούν επειδή τα analytics προμοτάρουν το τρίποντο. Και είναι κρίμα, γιατί υπήρχαν παίχτες που ήταν χάρμα ιδέσθαι λόγω του midrange παιχνιδιού τους (Jordan, Bryant, Wade, Anthony, Garnett). Όταν είχα δει τους 61 πόντους του Kobe στο Garden είχα μείνει άφωνος. Όταν πήγα να δω τους 62 του Harden στο ίδιο γήπεδο, το έκλεισα μετά το 1ο δωδεκάλεπτο. Ευτυχώς που υπάρχουν και οι Tatum, Durant και DeRozan.
Όσο για τα ριμπάουντ, πλέον παίρνονται πιο εύκολα. αφού τα μπλοκ άουτ είναι πιο σπάνια και από την εμφάνιση Εσκιμώου στη Σαχάρα. Ο Ρόντμαν σήμερα θα μάζευε 20+ μ.ο. ανά παιχνίδι.

Δεν είναι λίγοι που το χρησιμοποιούν, απλά πλεον δε το χρησιμοποιούν καθολου μα καθόλου οι ρολιστες.
DeRozan, Durant, Tobias Harris, CJ McCollum, Chris Paul, Booker, Leonard, Jokic, Embiid, Davis κτλ πάνε πάρα πολύ συχνά εκεί.

[reignman]

Το midrange παιχνίδι αργοπεθαίνει. Γίνονται όλο και πιο λίγοι οι παίχτες που το χρησιμοποιούν επειδή τα analytics προμοτάρουν το τρίποντο. Και είναι κρίμα, γιατί υπήρχαν παίχτες που ήταν χάρμα ιδέσθαι λόγω του midrange παιχνιδιού τους (Jordan, Bryant, Wade, Anthony, Garnett). Όταν είχα δει τους 61 πόντους του Kobe στο Garden είχα μείνει άφωνος. Όταν πήγα να δω τους 62 του Harden στο ίδιο γήπεδο, το έκλεισα μετά το 1ο δωδεκάλεπτο. Ευτυχώς που υπάρχουν και οι Tatum, Durant και DeRozan.
Όσο για τα ριμπάουντ, πλέον παίρνονται πιο εύκολα. αφού τα μπλοκ άουτ είναι πιο σπάνια και από την εμφάνιση Εσκιμώου στη Σαχάρα. Ο Ρόντμαν σήμερα θα μάζευε 20+ μ.ο. ανά παιχνίδι.

Δεν είναι λίγοι που το χρησιμοποιούν, απλά πλεον δε το χρησιμοποιούν καθολου μα καθόλου οι ρολιστες.
DeRozan, Durant, Tobias Harris, CJ McCollum, Chris Paul, Booker, Leonard, Jokic, Embiid, Davis κτλ πάνε πάρα πολύ συχνά εκεί.

Ξεχασες τον Βασιλια δεινοσαυρο του mid range , Carmelo Anthony

[basket72]

Ήμουν έτοιμος να γράψω ότι συμφωνώ μαζί σου μέχρι που είδα το ματς Knicks-Hawks και το "φάουλ" που δόθηκε στον Young στο 103-103. Yorgos και πάλι yorgos λοιπόν!

Γενικά, είμαι υπέρ της διαφωνίας που παράγει σύνθεση (θέση- αντίθεση).
Στο ειδικό τώρα, νομίζω ότι δεν χρειάζεται να πάμε στην άλλη άκρη και να ψάχνουμε τους Λαϊμπίρ τούτου του κόσμου να γκρεμίζουν τους αντιπάλους. Ούτε να καταργήσουμε την προσποίηση στο ζωγραφιστό. Ούτε, ούτε, ούτε. Μην το κάνουμε αυστραλιανό ποδόσφαιρο.
Μπορούμ(ν)ε να το φέρουμ(ν)ε στο επίπεδο σκληρότητας που ήταν μέχρι πριν κάποια χρόνια, κι εύκολα. Το ζήτημα είναι τι πουλάει. Κι αυτό είναι που κάνει τον κόσμο του ΝΒΑ να γυρνάει.Και μάλλον, κινούνται σε μια άλλη κατεύθυνση που κι εμένα όπως κι εσένα αλλά και άλλους συμφορουμίτες και κατ' επέκταση, φίλους του μπάσκετ, δεν μας ξετρελαίνει.
Επαναλαμβάνω πάντως ότι ενώ θέλουμε Όκλεϊ, Ντουμάρς, Μπάκλει, Ρον Αρτέστ, Μπ. Γουάλας, Μέισον, Λ. Τζόνσον, Γκαρνέτ, Έιντζ, Σταρκς και τόσους άλλους που μου διαφεύγουν, τον Μπιλ τον Λαϊμπίρ δεν τον θέλουμε. Ούτε τον Ρόντμαν των Πίστονς τουλάχιστον. Πλάκα- πλάκα οι Πίστονς με Ντουμάρς, Βίνι Τζόνσον αλλά και Αϊζάια, Ρόντμαν, Μαχόρν και Λαϊμπίρ και οι Νικς με Σταρκς, Μαρκ Τζάκσον, Μέισον και Οκλεϊ (νομίζω΄οτι έχουν συνυπάρξει και με Λ.Τζόνσον) πρέπει να είναι μακράν οι 2 πιο σκληρές ομάδες που έχει βγάλει το ΝΒΑ.
Εκτός αν ήταν το ίδιο σκληροί κι οι Σέλτικς του Ρεντ.

Την ίδια κουβέντα μπορούμε να την κάνουμε και στο ποδόσφαιρο. Από τις εποχές που ο χασάπης Γκοϊγκοιτσέα σακάτευε τον Μαραντόνα και γενικά οι αμυντικοί μόνο που δεν έπαιρναν τα σκαλπ έχουμε περάσει σε πολύ πιο προστατευτικές καταστάσεις. Αλλά τη σταματάω εδώ αυτήν την κουβέντα γιατί βγαίνω εντελώς εκτός τόπικ- άσε που ενδεχομένως να μην ενδιαφέρει και κανέναν μέσα εδώ.

[basket72]

Δεν νομίζω να αμφισβητείται το γεγονός ότι τα φάουλ δίνονται ευκολότερα και έχει γίνει δύσκολο για κάποιον να παίξει αποτελεσματικά άμυνα.

Πλέον όχι άμυνα δεν μπορείς να παίξεις, ούτε γκριμάτσα να κάνεις.

Συμφωνώ στο πρώτο, ότι φάουλ δίνονται ευκολότερα. Το ότι δεν μπορείς να παίξεις την man to man άμυνα που έπαιζαν κάποτε, έστρεψε τη προσοχή στο να γίνει καλύτερη γενικά η αμυντική λειτουργία όλης της ομάδας. Σε αυτό το σημείο, το NBA τις τελευταίες 1-2 δεκαετίες είναι καλύτερο από ποτέ. Πόσες ομάδες ιστορικά, για παράδειγμα έφτιαξαν άμυνα με τέτοια προσέγγιση όπως αυτή των San Antonio Spurs ή ακόμη και των Indiana Pacers το 2013-14;
Όταν εξελίσσεται ένα άθλημα προφανώς χάνει κάπου αλλά κερδίζει αλλού.

Δεν νομίζω να αμφισβητείται ότι μια σειρά ικανοτήτων, ποστ παιχνίδι, midrange σουτ, διεκδίκηση ριμπάουντ εξαφανίζονται κυριολεκτικά στο NBA.

Ναι, και βελτιώθηκε άλλου αντί του ποστ παιχνιδιού. Όσο για τα άλλα δύο, υπάρχουν παίκτες που ζουν από αυτά οπότε δεν έχει και πολύ βάση αυτό που λες.

Διαβάζω για έσοδα, που προέρχονται από επέκταση σε άλλες αγορές, από τα κοινωνικά δίκτυα, από βιντεάκια και highlights και ότι είναι φυσιολογικό να μην κάθεται ο κόσμος να παρακολουθεί πλέον ολόκληρα τα παιχνίδια. Αν ήμουν κι εγώ ο επίτροπος θα ήμουν μάλλλον ικανοποιημένος. Αλλά εμένα μ' αρέσει να κάθομαι και να βλέπω έναν αγώνα. Εντάξει πάντα στα πλέυ οφ παιζόταν το παιχνίδι με πιο σκληρές άμυνες, με προσαρμοσμένα πλάνα κλπ αλλά ότι δεν είναι σοφτ; Δεν ξέρω πως γίνεται αυτό όταν όλη η πολιτική του NBA αυτό κάνει,

Είναι πιο soft, μα δεν λέω το αντίθετο, και στα έσοδα δεν αναφέρομαι μόνο στη τηλεθέαση.

Τώρα που κάθομαι να διαβάσω την άποψή σου, βρίσκω ότι έχεις πολλά να πεις και τα λες τεκμηριωμένα.
Εγώ χαίρομαι να διαβάζω τέτοια ποστ- αυτά είναι που με κάναν να μπω στο μοναδικό φόρουμ που έχω μπει.
ΆΣχετα αν έχεις ¨λόξα" με το ΝΒΑ και το παίρνεις κάπως πατριωτικά.

[ggr]

Μπορούμ(ν)ε να το φέρουμ(ν)ε στο επίπεδο σκληρότητας που ήταν μέχρι πριν κάποια χρόνια, κι εύκολα. Το ζήτημα είναι τι πουλάει. Κι αυτό είναι που κάνει τον κόσμο του ΝΒΑ να γυρνάει.Και μάλλον, κινούνται σε μια άλλη κατεύθυνση που κι εμένα όπως κι εσένα αλλά και άλλους συμφορουμίτες και κατ' επέκταση, φίλους του μπάσκετ, δεν μας ξετρελαίνει.
Επαναλαμβάνω πάντως ότι ενώ θέλουμε Όκλεϊ, Ντουμάρς, Μπάκλει, Ρον Αρτέστ, Μπ. Γουάλας, Μέισον, Λ. Τζόνσον, Γκαρνέτ, Έιντζ, Σταρκς και τόσους άλλους που μου διαφεύγουν, τον Μπιλ τον Λαϊμπίρ δεν τον θέλουμε. Ούτε τον Ρόντμαν των Πίστονς τουλάχιστον. Πλάκα- πλάκα οι Πίστονς με Ντουμάρς, Βίνι Τζόνσον αλλά και Αϊζάια, Ρόντμαν, Μαχόρν και Λαϊμπίρ και οι Νικς με Σταρκς, Μαρκ Τζάκσον, Μέισον και Οκλεϊ (νομίζω΄οτι έχουν συνυπάρξει και με Λ.Τζόνσον) πρέπει να είναι μακράν οι 2 πιο σκληρές ομάδες που έχει βγάλει το ΝΒΑ.

Καταλαβαίνω τι εννοείς. Για μένα η περίοδος που το ΝΒΑ είχε βρει τη χρυσή τομή ανάμεσα σε άμυνα και επίθεση ήταν από το 2008 ως το 2014. Μπορεί να κάνω και λάθος βέβαια. Ούτε τους αγώνες του 2004 με τα χαμηλά σκορ (ασχέτως αν εμένα μου άρεσαν), ούτε τα σημερινά.

[papp7]

Δεν ειναι λαθος αυτα που λετε. Θα προσθεσω οτι οι ομαδες του nba ειναι επιχειρησεις με χρηματα και οι παικτες περουσιακα στοιχεια, συνεπως υπαρχει η προθυμια να προστατευτουν οι παικτες απο το σκληρο παιχνιδι και οχι μονο. Πλεον δεν μιλαμε για καποιο ''σμπρωξιματακι πανω στην ενταση του παιχνιδιου'', τον αντιπαλο σου στραβοκοιτας και κινδυνευεις να χασεις 5 αγωνες για πλακα.Την δεκαετια που διανυουμε (μην βαλουμε μεσα την πανδημια) οι ομαδες εχουν τα καλυτερα εσοδα , οι παικτες τους καλυτερους μισθους και οι χορηγιες ειναι οι καλυτερες που εχουμε δει. Αυτα ειναι οσον αφορα το θεμα της σκληραδας.

Εδω σιγουρα συνεβαλε το γεγονος πως το αθλημα εχει παρει αλλη στροφη.Οι αποστασεις εχουν μεγαλωσει και πλεον το τριποντο το θελουν και απο τα 5αρια. Ειχα μια συζητηση προχθες με ενα φιλαρακι και λεγαμε οτι η αλλαγη του αθληματος φαινεται ακομη και απο τις αλανες.Παλια οι σκαουτερς εβλεπαν ballers να προσπαθουν να κανουν poster τον αντιπαλο ενω σημερα βλεπουν τριποντα απο το κεντρο.Εχει χαθει η τεχνη του ποσταρισματος , εχουν χαθει οι καλες μονομαχιες μεσα στην ρακετα.Ειχαμε τον Curry το 2012 το 2013 το 2014 να παιρνει σουτ απο μακρινη αποσταση και σημερα 2021 υπαρχουν παικτες που σκοραρουν με συνεπεια απο το logo κοντα στο κεντρο του γηπεδου. Ομως το nba εγινε soft γιατι εχει καταντησει πιο μπιζνα απο ποτε οπως αι το ποδοσφαιρο αλλωστε.

[ssoulliss]

Συμφωνώ σχεδόν με όλα τα παραπάνω . Θα το θέσω λίγο διαφορετικά, αν μου επιτρέπετε.

Παλιότερα επίσης οι πρωτοκλασσάτοι παίκτες ήταν πρώτοι στις μανούρες (Barkley, Bird, Erving, Rodman, ακόμη και ο Magic), επίσης οι ίδιοι σε "στόλιζαν" σα χριστουγενιάτικό δέντρο από το πρώτο δευτερόλεπτο του αγώνα (Jordan, Payton, Garnett).

Τα τελευταία 15 χρόνια είναι όλοι φίλοι (δεν υπάρχει κανείς superstar που να έχει έστω μια "κοντρα" με κάποιον άλλο), ενώ έχω αρκετό καιρό να διαβάσω πως ο τάδε μεγάλος παίκτης χρησιμοποιεί το trush talking συστηματικά (μπορεί να υπάρχουν και να μην το γνωρίζω).

Τέλος νομίζω πως οι παλιότεροι ήταν πιο γκετοποιημένοι στα παιδικοεφηβικά τους χρόνια με αποτέλεσμα το μπάσκετ να είναι η "υπερηφάνια" τους, το παράσημο τους. Επομένως ίσως επειδή είχαν περισσότερα βιώματα ξέσπούσαν πιο εύκολα και στους αγώνες.

[gourgou]

Εδω σιγουρα συνεβαλε το γεγονος πως το αθλημα εχει παρει αλλη στροφη.Οι αποστασεις εχουν μεγαλωσει και πλεον το τριποντο το θελουν και απο τα 5αρια. Ειχα μια συζητηση προχθες με ενα φιλαρακι και λεγαμε οτι η αλλαγη του αθληματος φαινεται ακομη και απο τις αλανες.Παλια οι σκαουτερς εβλεπαν ballers να προσπαθουν να κανουν poster τον αντιπαλο ενω σημερα βλεπουν τριποντα απο το κεντρο.Εχει χαθει η τεχνη του ποσταρισματος , εχουν χαθει οι καλες μονομαχιες μεσα στην ρακετα.Ειχαμε τον Curry το 2012 το 2013 το 2014 να παιρνει σουτ απο μακρινη αποσταση και σημερα 2021 υπαρχουν παικτες που σκοραρουν με συνεπεια απο το logo κοντα στο κεντρο του γηπεδου. Ομως το nba εγινε soft γιατι εχει καταντησει πιο μπιζνα απο ποτε οπως αι το ποδοσφαιρο αλλωστε.

To post παιχνίδι χάθηκε για δύο λόγους. Αφενός δεν εξυπηρετεί το pace & space που επιδιώκουν πλέον σε ένα παιχνίδι μπάσκετ και αφετέρου γιατί τα miss match είναι πολύ λιγότερα. Στη σημερινή εποχή υπάρχουν ακόμα και γκαρντ βλέπε Σίμονς, Σμαρτ, Μπάρετ κλπ πόσω μάλλον τριάρια που μπορούν να μαρκάρουν με καλά αποτελέσματα έναν ψιλό στό ποστ.
Έχει πολύ δίκαιο σε όλα όσα γράφει ο Μορφή. Τα πάντα εξελίσσονται. Σε αυτή την εξέλιξη είναι λογικό κάπου να χάσεις και κάπου να κερδίσεις.