Απο "μεγαλες" :
Ρεαλ γιατι εχει παντα καποιους παικτες που θελεις να βλεπεις, γιατι εβγαλε τον Ντονσιτς (τον οποιον λοιδωρουσανε οι ελληνες δημοσιογραφοι στη σειρα πλει οφ με τον ΠΑΟ με γραφικες ατακες τυπου "με ειδωλα τον Ρουντι και τον Ρεγιες δε θα κανει σοβαρη καριερα" , "το χαιδεμενο overrated παιδακι" ), γιατι τον Λασο ταβερνιαρη τον ανεβαζαν ταβερνιαρη τον κατεβαζαν και συνδυαζει αποτελεσματα με ωραια μπασκετ και βρισκει και παικτες που δεν τους το χαμε οτι ειναι τοπ (Καμπατσο). Eπισης γιατι ο Λασο δεν επιδιδεται σε γελοιοτητες-καραγκιοζιλικια με συνεχεις διαμαρτυριες προς τους διαιτητες.
Απο μεσαιες :
Μπασκονια γιατι εχει παντα κατι το ενδιαφερον, για την πολυεθνικη ομαδα της, καποιες εντυπωσιακες νικες της που κατεβαινε με 7-8 παικτες σε αγωνες πλει οφ, για το οτι θα ειχε κοψει την ΤΣΣΚΑ αν δεν αναλαμβανε ο Μπελοσεβιτς, γιατι ο Ιβανοβιτς ειναι μουρλος. Εξαιρειται η γνωστη οπαδος-σειρηνα που μας παιρνει τα αυτια σε καθε ματς στη Βιτορια.
Μου αρεσει το μπασκετ που παιζει η Ζαλγκιρις αρκετα συχνα, αλλα με εκνευριζει αφανταστα η συμπεριφορα του Γιασικεβιτσιους, ο οποιος ωρυεται στους διαιτητες απ το 1ο λεπτο, κανει θεατρινισμους, γκριματσες και γενικα φερεται σαν κλοουν στον παγκο. Επισης οι οπαδοι της συνδυαζουν το ελληναριο (ααα ουυυ κραυγες γιουχες διαιτητολογια) με ενα κακογουστο κιτσαριο (που χαρακτηριζει τη Λιθουανια και τη Λετονια ως κρατη γενικοτερα).
Συμπαθω τον Ερυθρο Αστερα γιατι εχει την ατμοσφαιρα που θα ειχε ο Ολυμπιακος αν η μαζα του κοσμου αγαπουσε το μπασκετ οπως στο ποδοσφαιρο (υπαρχουν παρα πολλοι λογοι γιατι δεν εχει γινει αυτο και δεν ειναι της παρουσης να αναλυθει) αλλα το μπασκετ που παιζει ειναι ουκ ολιγες φορες τραγικο.
Η Κιμκι ειναι fun to watch.