Πιθανώς δυσάρεστο αλλά σημαντικό ποστ

[benchwarmer]

Θέλω αρχικά να ζητήσω προκαταβολικά συγγνώμη που ίσως θα χαλάσω την διάθεση σε όποιον διαβάσει το συγκεκριμένο τόπικ, αλλά είναι κάτι που θέλω να το γράψω και λόγω του ιδιαίτερου του ζητήματος είναι πιο δύσκολο να το γράψω στα προσωπικά μου σόσιαλ και λίγο πιο εύκολο εδώ που υπάρχει μία σχετική ανωνυμία, άσχετα που πολλά παιδιά εδώ είναι και φίλοι, και που γενικά το φόρουμ τόσα χρόνια το αισθάνομαι οικογένειά μου.

Είναι λοιπόν 17 μέρες που είχα να κάνω κάποιο ποστ. Είναι πάνω-κάτω οι ίδιες 17 μέρες που μάθαμε εντελώς ξαφνικά και χωρίς σχεδόν κανένα σύμπτωμα μέχρι πριν κάνα μήνα την διάγνωση για τον πατέρα μου: μεταστατικός καρκίνος του πνεύμονα. Αυτό που έπεται είναι περίπου γνωστό σε όλους: εξετάσεις, "θεραπείες", νοσοκομεία, ταλαιπωρία για όλους μέχρι την αναπόφευκτη κατάληξη αργά ή γρήγορα. Η ψυχολογία μου δεν έχει ιδιαίτερη σημασία να την αναπτύξω εδώ (φυσικά όποιος θέλει για τον οποιοδήποτε λόγο μπορεί να μου στείλει, δεν θα ενοχλήσει αλήθεια, κάθε άλλο), ούτε το αν και πώς θα ποστάρω και με τι συχνότητα (πιθανώς να είναι και διέξοδος εδώ τελικά).

Αλλού θέλω να καταλήξω και αν παρακινήσω έστω και έναν θα έχω καταφέρει αυτό που ήθελα. Και δεν είναι τόσο τα τετριμμένα περί καπνίσματος (να σημειώσω ότι ο πατέρας μου δεν έχει κάνει ούτε ένα τσιγάρο από το 1988, πιο πριν έκανε 2 και 3 πακέτα την ημέρα), όσο το να πω σε όσους έχουν τους δικούς τους σε μία ηλικία από 60-65 χρονών και πάνω (φαντάζομαι η πλειοψηφία εδώ), να αφιερώσουν λίγο χρόνο και χρήμα για να κάνουν μερικές εξετάσεις. Έστω και από το τίποτα, έστω και αν δεν υπάρχει παρά μόνο κάτι το ελαφρύ. Σίγουρα δεν θέλω ούτε να τρομάξω κάποιον, αλλά ο πατέρας μου παρά τα 73 του χρόνια, και μιας που φαινομενικά ήταν (ή έλεγε ότι είναι) καλά, δεν έκανε καν εξετάσεις αίματος, πόσο μάλλον άλλα πράγματα. Και τα αποτελέσματα τα βλέπουμε τώρα μαζεμένα, αντί ίσως να έχουμε προλάβει καταστάσεις πριν κάποια χρόνια...

Αυτά προς το παρόν και συγγνώμη και πάλι αν σας χάλασα την διάθεση με κάτι που δεν έχει ιδιαίτερη συνάφεια με τα υπόλοιπα του φόρουμ

[basket72]

Σπουδαίο το μήνυμά σου μέσα από μια τόσο βαριά κατάσταση που βιώνεις. Μπράβο σου για τον τρόπο που βλέπεις τα πράγματα και καλή δύναμη bench. Πάντα μπορεί να ανατραπεί η κατάσταση, ωστόσο και στο εύχομαι.
Αγκαλιά από μένα που έχω χάσει ανθρώπους μου στα χέρια μου και κατανοώ.

[Pointgod]

Δύναμη και κουράγιο φίλε, έχεις δίκιο σε όσα λες. Μακάρι να σας πάνε όλα καλά!

[nikolas12]

Φίλε benchwarmer πραγματικά δεν ξέρω τι να πω. Σε συμπαθώ πολύ, γιατί είσαι και εσύ ένα από τα πολύ παλιά μέλη του φόρουμ (έχουμε γραφτεί και ίδια μέρα) και πραγματικά λυπάμαι πάρα πολύ που διαβάζω κάτι τέτοιο, είχα παρατηρήσει ότι είχες χαθεί κάτι που δε συνηθίζεις. Δυστυχώς το έχω περάσει κι εγώ όλο αυτό σε μικρή ηλικία μάλιστα, το μόνο που εύχομαι είναι κουράγιο και εύχομαι να πάνε όλα καλά.

[Conan1982]

Δεν ξέρω αν μπορεί να παρηγορηθεί κάποιος ή να πάρει δύναμη και κουράγιο μέσω ένος φόρουμ, όμως αν μπορεί αυτό να γίνει έστω και λίγο νομίζω ότι έχεις τις σκέψεις όλων όσων διάβασαν την δημοσίευση σου, εγώ θα πω καλό κουράγιο και να μην χάνεις, χάνετε τις ελπίδες σας, αν νομίζεις ότι θα σου κάνει καλό να το συζητήσεις εδώ νομίζω θα είμαστε όλοι.

Μακριά απ' το τσιγάρο και προληπτικές εξετάσεις παιδιά, είτε φταίει το κάπνισμα είτε όχι για τον πατέρα του, συμφωνώ με το μήνυμα του @benchwarmer, έχω χάσει το μέτρημα με το πόσα άτομα ξέρω που "έφυγαν" από καρκίνο του πνεύμονα.
1-2 μήνες μετά που έφυγε ο Flash ένας ξάδελφος μου διαγνώστηκε με ακριβώς το ίδιο, μεσοθηλίωμα του υπεζώκοτα, όταν το άκουσα ξέροντας από τον Flash τι ήταν πάγωσα, 6 μήνες αργότερα οι γιατροί είπαν ξεκάθαρα στους γονείς του να τον πάρουν σπίτι γιατί δεν μπορούσαν να του κάνουν οτιδήποτε άλλο. Πλέον είναι στο νοσοκομείο με παρηγορητική αγωγή και μόνο.

[yorgos]

Καλή δύναμη και να τον ζήσεις όσο περισσότερο μπορείς. Δεν ξέρουμε πόσο είναι το κεράκι μας κι αυτό ισχύει για όλους μας, όχι μόνο τους γονείς μας. Μια στιγμή κρατάει η ζωή, να το θυμόμαστε να κάνουμε όσα περισσότερα μπορούμε γιατί σήμερα είμαστε, αύριο δεν είμαστε. Κυριολεκτικά.

[GK_23]

Φίλε bench κουράγιο και δύναμη, εύχομαι από καρδιάς να συμβεί το καλύτερο δυνατό!

Αυτό που λέει ο yorgos από πάνω μπορεί να ακούγεται τετριμμένο και λίγο μακάβριο ίσως αλλά είναι 100% πραγματικότητα. Κανείς μας δεν γνωρίζει το πότε και το πως.

[pain of salvation]

Καλή δύναμη bench

[AlexD]

Κουράγιο και καλή δύναμη! Θα συμφωνήσω με τα παραπάνω. Εύχομαι να πάνε όλα όσο καλύτερα γίνεται.

[titsokk]

Θέλω αρχικά να ζητήσω προκαταβολικά συγγνώμη που ίσως θα χαλάσω την διάθεση σε όποιον διαβάσει το συγκεκριμένο τόπικ, αλλά είναι κάτι που θέλω να το γράψω και λόγω του ιδιαίτερου του ζητήματος είναι πιο δύσκολο να το γράψω στα προσωπικά μου σόσιαλ και λίγο πιο εύκολο εδώ που υπάρχει μία σχετική ανωνυμία, άσχετα που πολλά παιδιά εδώ είναι και φίλοι, και που γενικά το φόρουμ τόσα χρόνια το αισθάνομαι οικογένειά μου.

Είναι λοιπόν 17 μέρες που είχα να κάνω κάποιο ποστ. Είναι πάνω-κάτω οι ίδιες 17 μέρες που μάθαμε εντελώς ξαφνικά και χωρίς σχεδόν κανένα σύμπτωμα μέχρι πριν κάνα μήνα την διάγνωση για τον πατέρα μου: μεταστατικός καρκίνος του πνεύμονα. Αυτό που έπεται είναι περίπου γνωστό σε όλους: εξετάσεις, "θεραπείες", νοσοκομεία, ταλαιπωρία για όλους μέχρι την αναπόφευκτη κατάληξη αργά ή γρήγορα. Η ψυχολογία μου δεν έχει ιδιαίτερη σημασία να την αναπτύξω εδώ (φυσικά όποιος θέλει για τον οποιοδήποτε λόγο μπορεί να μου στείλει, δεν θα ενοχλήσει αλήθεια, κάθε άλλο), ούτε το αν και πώς θα ποστάρω και με τι συχνότητα (πιθανώς να είναι και διέξοδος εδώ τελικά).

Αλλού θέλω να καταλήξω και αν παρακινήσω έστω και έναν θα έχω καταφέρει αυτό που ήθελα. Και δεν είναι τόσο τα τετριμμένα περί καπνίσματος (να σημειώσω ότι ο πατέρας μου δεν έχει κάνει ούτε ένα τσιγάρο από το 1988, πιο πριν έκανε 2 και 3 πακέτα την ημέρα), όσο το να πω σε όσους έχουν τους δικούς τους σε μία ηλικία από 60-65 χρονών και πάνω (φαντάζομαι η πλειοψηφία εδώ), να αφιερώσουν λίγο χρόνο και χρήμα για να κάνουν μερικές εξετάσεις. Έστω και από το τίποτα, έστω και αν δεν υπάρχει παρά μόνο κάτι το ελαφρύ. Σίγουρα δεν θέλω ούτε να τρομάξω κάποιον, αλλά ο πατέρας μου παρά τα 73 του χρόνια, και μιας που φαινομενικά ήταν (ή έλεγε ότι είναι) καλά, δεν έκανε καν εξετάσεις αίματος, πόσο μάλλον άλλα πράγματα. Και τα αποτελέσματα τα βλέπουμε τώρα μαζεμένα, αντί ίσως να έχουμε προλάβει καταστάσεις πριν κάποια χρόνια...

Αυτά προς το παρόν και συγγνώμη και πάλι αν σας χάλασα την διάθεση με κάτι που δεν έχει ιδιαίτερη συνάφεια με τα υπόλοιπα του φόρουμ

Κουράγιο. Εύχομαι περαστικά. Θα ακολουθήσω τη συμβουλή σου

[ggr]

Σε καταλαβαίνω. Ο ξάδερφός μου είναι σε φάση θεραπείας για καρκίνο του πνεύμονα. Όσο για τον πατέρα σου, τα ίδια έκανε και ο δικός μου. Είχε φτάσει τα 62 και δεν έκανε ούτε εξετάσεις αίματος, γιατί φαινόταν υγιής. Μέχρι που έπαθε ανεύρυσμα αορτής και ΄έφυγε από τη ζωή πριν από 17 χρόνια.

[Μορφή]

Είμαι 35 και στα 30 μου είχα ήδη χάσει και τους δύο από καρκίνο. Πάντα θα σκέφτομαι αυτό που είχε γράψει ο Πλάτων: πως ο Θεός είναι αγαθός και πως ευθύνεται για κάθε τι καλό και ποτέ για κάτι κακό. Ήθελε να τα πέρασω όλα αυτά και τα πέρασα. Επιβίωσα.. και αν αυτο το έκανα εγώ, μπορείς εσύ, μπορείτε και όλοι σας.

Κουράγιο...

[jazz thrilos]

Φίλε benchwarmer στέλνω τις θερμότερες ευχές μου για ταχεία ανάρρωση. Συναισθάνομαι πλήρως το βάρος που έχεις μέσα σου αυτές τις ημέρες. Δύναμη και κουράγιο.

[fotis vlachopoulos]

Θέλω αρχικά να ζητήσω προκαταβολικά συγγνώμη που ίσως θα χαλάσω την διάθεση σε όποιον διαβάσει το συγκεκριμένο τόπικ, αλλά είναι κάτι που θέλω να το γράψω και λόγω του ιδιαίτερου του ζητήματος είναι πιο δύσκολο να το γράψω στα προσωπικά μου σόσιαλ και λίγο πιο εύκολο εδώ που υπάρχει μία σχετική ανωνυμία, άσχετα που πολλά παιδιά εδώ είναι και φίλοι, και που γενικά το φόρουμ τόσα χρόνια το αισθάνομαι οικογένειά μου.

Είναι λοιπόν 17 μέρες που είχα να κάνω κάποιο ποστ. Είναι πάνω-κάτω οι ίδιες 17 μέρες που μάθαμε εντελώς ξαφνικά και χωρίς σχεδόν κανένα σύμπτωμα μέχρι πριν κάνα μήνα την διάγνωση για τον πατέρα μου: μεταστατικός καρκίνος του πνεύμονα. Αυτό που έπεται είναι περίπου γνωστό σε όλους: εξετάσεις, "θεραπείες", νοσοκομεία, ταλαιπωρία για όλους μέχρι την αναπόφευκτη κατάληξη αργά ή γρήγορα. Η ψυχολογία μου δεν έχει ιδιαίτερη σημασία να την αναπτύξω εδώ (φυσικά όποιος θέλει για τον οποιοδήποτε λόγο μπορεί να μου στείλει, δεν θα ενοχλήσει αλήθεια, κάθε άλλο), ούτε το αν και πώς θα ποστάρω και με τι συχνότητα (πιθανώς να είναι και διέξοδος εδώ τελικά).

Αλλού θέλω να καταλήξω και αν παρακινήσω έστω και έναν θα έχω καταφέρει αυτό που ήθελα. Και δεν είναι τόσο τα τετριμμένα περί καπνίσματος (να σημειώσω ότι ο πατέρας μου δεν έχει κάνει ούτε ένα τσιγάρο από το 1988, πιο πριν έκανε 2 και 3 πακέτα την ημέρα), όσο το να πω σε όσους έχουν τους δικούς τους σε μία ηλικία από 60-65 χρονών και πάνω (φαντάζομαι η πλειοψηφία εδώ), να αφιερώσουν λίγο χρόνο και χρήμα για να κάνουν μερικές εξετάσεις. Έστω και από το τίποτα, έστω και αν δεν υπάρχει παρά μόνο κάτι το ελαφρύ. Σίγουρα δεν θέλω ούτε να τρομάξω κάποιον, αλλά ο πατέρας μου παρά τα 73 του χρόνια, και μιας που φαινομενικά ήταν (ή έλεγε ότι είναι) καλά, δεν έκανε καν εξετάσεις αίματος, πόσο μάλλον άλλα πράγματα. Και τα αποτελέσματα τα βλέπουμε τώρα μαζεμένα, αντί ίσως να έχουμε προλάβει καταστάσεις πριν κάποια χρόνια...



Αυτά προς το παρόν και συγγνώμη και πάλι αν σας χάλασα την διάθεση με κάτι που δεν έχει ιδιαίτερη συνάφεια με τα υπόλοιπα του φόρουμ

με ειχε παραξενεψει αληθεια που σε ειχα χασει απο εδω μεσα ,λυπαμαι για τη δυσαρεστη κατασταση που περναει η οικογενεια σου και θα ηθελα να σου πω ενα μεγαλο μπραβο για την ευαισθησια που δειχνεις ,γραφοντας οτι γραφεις για να "χτυπησεις ενα καμπανακι " σε ολους μας . καλη δυναμη φιλε μου.

[berry]

Καλή δύναμη ψυχραιμία και αισιοδοξία ρε.

Να είστε δυνατοί και αισιόδοξοι για να του δίνετε το σθένος και το κουράγιο που χρειάζεται και εύχομαι να πάνε όλα καλά.