Ολυμπιακοί Αγώνες 2021 - Τα υπόλοιπα αθλήματα

[mixalisgate7]

Κάτι τέτοιες νοοτροπίες δυστυχώς κρατάνε πίσω τον ελληνικό αθλητισμό.

[basket72]

Τεράστια επιτυχία για την εθνική πόλο. Ένα άθλημα που δεκαετίες τώρα είμαστε πολύ καλοί κόντρα στις κλασσικές ελληνικές παθογένειες..

Η μεγαλύτερη επιτυχία του Ελληνικού αθλητισμού σε ομαδικό άθλημα.
Μεγαλύτερη κι από το αργυρό στο παγκόσμιο του μπάσκετ το 2006, καθότι οι Ολυμπιακοί είναι η μεγαλύτερη διοργάνωση που υπάρχει.
Πλάκα- πλάκα και τα τα 2, στην Ιαπωνία.

Ουμά-κου που λένε κι στη χώρα του ανατέλλοντος που αποδεικνύεται έξτρα γουρλίδικη.

[mixalisgate7]

Και το αστείο συνεχίζεται

[ssoulliss]

Ας κάνουμε έναν απολογισμό, λοιπόν.

Η ελληνική αποστολή αποτελείται συνοπτικά από:

- Στην τοξοβολία από την 47χρονη Ευαγγελία Ψάρρα, στην 6η της συμμετοχή σε Αγώνες, ισοφαρίζοντας τα ρεκόρ των Τάσου Μπουντούρη και Άγης Κασούμη.

Με καλή παρουσία πλέον ο στόχος της Ψάρρα είναι στο Παρίσι να αγωνιστεί μαζί με την κόρη της .

- Στην συγχρονισμένη κολύμβηση, με το ντουέτο των Ευαγγελίας Παπάζογλου και Ευαγγελίας Πλατανιώτη, αλλά και στο ομαδικό με τις δύο αυτές συν τις Κομηνέα, Φραγκάκη, Γιαλαμά, Καραμέσιου, Μισίκεβιτς, Βασιλοπούλου, Καρυώρη.

Το στενάχωρο της ελληνικής αποστολής. Αποκλεισμός λόγω κρουσμάτων και πέντε χρόνια χαμένα για όλα τα κορίτσια.

- Στον στίβο με τους Κώστα Δουβαλίδη (110 μέτρα με εμπόδια), Αλέξανδρο Παπαμιχαήλ (50 χιλιόμετρα βάδην), Ραφαέλα Σπανουδάκη (100 και 200 μέτρα), Ειρήνη Βασιλείου (400 μέτρα), Ελισάβετ Πεσιρίδου (100 μέτρα με εμπόδια), Αντιγόνη Ντρισμπιώτη, Κυριακή Φιλτισάκου και Παναγιώτα Τσινοπούλου (20 χιλιόμετρα βάδην), Μιχάλη Αναστασάκη και Χρήστο Φραντζεσκάκη (σφυροβολία), Μίλτο Τεντόγλου (μήκος, με την κορυφαία επίδοση φέτος στον κόσμο), Δημήτρη Τσιάμη (τριπλούν), Κώστα Φιλιππίδη και Μανώλη Καραλή (επί κοντώ), Χρύσα Αναγνωστοπούλου (δισκοβολία), Σταματία Σκαρβέλη (σφυροβολία), Βούλα Παπαχρήστου (τριπλούν) και Κατερίνα Στεφανίδη, Νικόλ Κυριακοπούλου και Κλαούντια Πόλακ (επί κοντώ, με την Στεφανίδη να είναι φυσικά η χρυσή ολυμπιονίκης του 2016).

Ο Τέντογλου πήγε σαν φαβορί και το επιβεβαίωσε κάτι που δείχνει πως είναι πολύ μεγάλος αθλητής. Στο επι κοντώ ανδρών και γυναικών πήγαμε πολύ καλά πλην Φιλιππίδη, στα δρομικά οι αθλητές μας κατεβήκαν για τη συμμετοχή ενώ στις ρίψεις κινηθήκαν χαμηλότερα των ατομικών τους ρεκόρ. Ασχημα πήγαν και τα άλματα σε σκάμμα. Εξαιρετική ήταν η Δρισμπίωτη στο βάδην, μόνο που ανέφερε πως το άθλημα είναι παρατημένο στη χώρα μας.

- Στην ποδηλασία με τους Χρήστο Βολικάκη (πίστα), Πολυχρόνη Τζωρτζάκη (δρόμου) και Περικλή Ηλία (cross-country)

Συμπαθητική παρουσία στα δρομικά αγωνίσματα, κακή εμφάνιση από τον Βολικάκη, Θυμίζω πως το 2000 είχαμε τέσσερις καλούς αθλητές, τώρα έχουμε έναν και προσεχώς κανέναν.

- Στην ξιφασκία με την Δώρα Γκούντουρα στην σπάθη

Μπορούσε και καλύτερα, είχε καλή κατάταξη πριν τους αγώνες. Θα τη δούμε και στο Παρίσι, λογικά

- Στην ενόργανη γυμναστική, φυσικά με τον Λευτέρη Πετρούνια στους κρίκους (χρυσό ολυμπιονίκη του 2016 και τρεις φορές παγκόσμιο πρωταθλητή).

Ο Πετρουνιας είναι μέσα στην τριάδα των κορυφαίων σύγχρονων αθλήτών μας. Όμως και σε αυτό το αγώνισμα κάποτε είχαμε τρεις αθλητές τώρα έναν, προσεχώς κανέναν.

- Στο τζούντο με την Ελισσάβετ Τελτσίδου (70 κιλά) και τον Αλέξη Ντανατσίδη (81 κιλά)

Δεν έχω άποψη, εικάζω πως η συμμετοχή ήταν το λογικότερο σενάριο.

- Στην κωπηλασία με τον Στέφανο Ντούσκο (απλό), την Ανέτα Κυρίδου (απλό) και τις Χριστίνα Μπούρμπου και Μαρία Κυρίδου (δίκοπο).

Ένα εκ των παραδοσιακών μας αθλημάτων που πάντα έχει επιτυχίες και πάντα βγάζει αθλητές. Νομίζω ότι ήταν τηρουμένεων των αναλογιών το κορυφαίο μας αγώνισμα στο Τόκυο.

- Στην ιστιοπλοϊα, με τους Βύρωνα Κοκκαλάνη (RSX), Γιάννη Μιτάκη (finn), Παύλο Καγιαλή και Παναγιώτη Μάντη (470, χάλκινοι το 2016), την Κατερίνα Δίβαρη (RSX), Βασιλεία Καραχάλιου (laser) και τις Αριάδνη Σπανάκη και Αιμιλία Τσουλφά (470, η Τσουλφά ναι είναι η Τσουλφά των Τσουλφά-Μπεκατώρου του 2004).

Κάθε προηγούμενη Ολυμπιάδα και καλύτερα (και περισσότερα πληρώματα). Το σπορ είναι ακριβό (άρα απευθύνεται σε όλο και λιγότερα παιδιά εξ'αιτίας της κρίσης) και ίσως αυτό να αποτελέσει τροχοπέδη για το μέλλον. Γενικά η παρουσία ήταν καλή (πάντα ήταν), σίγουρα θα έχουμε αθλητές και στο Παρίσι.

- Στην σκοποβολή με την Άννα Κορακάκη (στα 10 μέτρα, που πήρε το χάλκινο το 2016, ενώ δεν προκρίθηκε στα 25 που είχε πάρει το χρυσό) και τον Νίκο Μαυρομμάτη (skeet)

Πήγαμε καλά. Σίγουρα χειρότερα από το Ρίο, όμως η Κορακάκη απέδειξε πως είναι στην ελίτ. Δεν ξέρω κατά πόσο θα βοηθηθεί η ομοσπονδία της, τώρα που δεν έφερε μετάλλιο(α).

- Στο πινγκ-πονγκ με τον Παναγιώτη Γκιώνη (5η του συμμετοχή σε Αγώνες)

Κορυφαιος τύπος, εκ των κορυφαίων Ευρωπαίων σε ένα σπορ που κυριαρχουν οι Ασιάτες. Μας έμεινε μια πικρία στο τέλος (σίγουρα και στον ίδιο). Επίσης είναι ένα κόμη άθλημα με πτώση σε συμμετοχές (είχαμε φτάσει να συμμετέχουμε και στο ομαδικό).

- Στην κολύμβηση με τους Απόστολο Χρήστου (100 ελεύθερο και 100 ύπτιο), Κώστα Εγγλεζάκη (400 και 800 ελεύθερο), Κρίστιαν Γκολομέεφ (50 ελέυθερο), Δημήτρη Μάρκο (200 και 800 ελεύθερο), Απόστολο Παπαστάμο (200 και 400 μικτή), Ανδρέα Βαζαίο (200 μικτή), Θανάση Κυνηγάκη (10 χιλιόμετρα ανοιχτής θάλασσας), Χρήστου-Γκολομέεφ-Μελαδίνη-Βαζαίο (4χ100 ελεύθερο), Χρήστου-Μακρυγιάννη-Μερετσόλια-Βαζαίο (4χ100 μικτή), Άννα Ντουντουνάκη (100 πεταλούδα), Χρήστου-Μερετσόλια-Ντουντουνάκη-Δράκου (4χ100 μικτή-μικτή)

Η κολύμβηση ήταν και θα είναι έτη φωτός πίσω από τους υπολοίπους στον πλανήτη. Μπράβο στην Ντουνοτυνάκη, ψυχάρα. Ο Γκολομέεφ έχασε ευκαιρία στα 27 του, για να ανέβει στο βάθρο και δεν ξέρω κατά πόσο σε τρία χρόνια θα είναι σε τόσο καλή κατάσταση. Μακάρι να είναι.

- Στο ταε-κβον-ντο με την Φανή Τζέλη (57 κιλά)

Ούτε εδώ έχω άποψη, ίσως το νεαρό της ηλικίας της να δίνει ελπίδες για το μέλλον.

- Στο τέννις, με τους Στέφανο Τσιτσιπά και Μαρία Σάκκαρη, και στα μονά αλλά και στο μικτό διπλό.

Μας είχαν για δύο μετάλλια, όμως το Ολυμπιακό Τουρνουά πάντα έχει εκπλήξεις καθώς γίνεται σε περίοδο ντεφορμαρίσματος/συντήρησης αρκετών αθλητών.

- Στο πόλο ανδρών με την 13άδα να είναι: Ζερδεβάς, Γεννηδουνιάς, Σκουμπάκης, Καπότσης, Φουντούλης, Παπαναστασίου, Δερβίσης, Αργυρόπουλος, Μουρίκης, Κολόμβος, Γιουβέτσης, Βλαχόπουλος, Γαλανίδης

Ήρθε η ώρα τους λοιπόν . Μπράβο στους λεβέντες,απέδειξαν (με τις δηλώσεις τους κυρίως) τι σπάνια παιδιά βγάζη η υδατοσφαίριση. Για το θέμα του προπονητή, είμαι ντεμί. Από τη μία θεωρώ σωστή τη συλλογιστική του Γιαννόπουλου, από την άλλη όπως έγραψα παραπάνω ο προπονητής του Ολυμπιακού και ο κορμός του είναι η βάση της εθνικής.

*Είναι άδικο αυτή τη στιγμή να επικεντρώνομαστε σε αυτό και όχι στην επιτυχία των παιδιών .

- Στην άρση βαρών με τον Θεόδωρο Ιακωβίδη (96 κιλά)

Έκανε την αρχή ο Ιακωβίδης και άρχισαν να μιλούν μαζικά οι αθλητές μας για την αδιαφορία της πολιτείας. Μόνο για αυτό μπράβο του και είναι 100% πετυχημένος.

- Στην πάλη με τους Γιώργο Πηλίδη (65 κιλά ελευθέρας) και Μαρία Πρεβολαράκη (53 κιλά ελευθέρας)

Μπορούσαμε καλύτερα. Η Πρεβολαράκη έχασε ευκαιρία ενώ ο μικρός έχει όλο το μέλλον μπροστά του (στα 15-16 σάρωνε τους συνομίληκους του).

* Ολυμπιακοί Αγώνες χωρίς τον κόσμο είναι φασολάδα χωρίς φασόλια, επίσης οι καλοί μας αθλητές μεγαλώνουν χωρίς να αναπληρώνονται από πίσω.

[Reaper]

Η Βρετανια το 1996 πηρε 1 χρυσο μεταλλιο (ναι, μολις 1) και τερματισε 36η.

Αυτο προκαλεσε γενικη κατακραυγη και ξεκινησε ενα lottery system χρηματοδοτησης αθλητων (με μισθο κανονικο για να ειναι full time αθλητες) βασει των πιθανοτητων να ερθουν μεταλλια.

Απο κωπηλασια, ποδηλασια, τριαθλο, εως σκοποβολη, BMX, καταδυσεις, τα παντα (εκτος καποιων ομαδικων που κριθηκε οτι δε μπορουν να φερουν μεταλλιο αρα δεν αξιζει να ριξουν λεφτα).

Δε μιλαω καν για κολυμβηση και στιβο που μεσω των πανεπιστημιων τους εχουν αψογες εγκαταστασεις σε καμια 50αρια πολεις της χωρας.

Αποτελεσμα : 10η το 2000 και το 2004, 4η το 2008, 3η το 2012, 2η το 2016, 4η φετος.

Προφανως και δε μπορουμε να γινουμε Βρετανια, αλλα μαλλον κατι καλυτερο μπορουμε να κανουμε απ το 2-6 μεταλλια και απολυτη εξαρτηση απ το να παλεψει μονος του ο αθλητης χωρις καμια υποστηριξη (που ειναι εκει που κινουμαστε απ το 2008 και μετα).

Δεν εχουμε το Αγγλοσαξονικο συστημα του αθλητισμου μεσω των πανεπιστημιων, επομενως θα πρεπει καποια στιγμη να δουμε ως κρατος πως να στηριχτουν καλυτερα οι αθλητες.

[tarp7]

Πολλές ομάδες σε διάφορα σπόρ κάνουν παιδωμαζόματα(που προσωπικάδεν συμφωνώ) καλό θα ήταν τουλάχισστον σε επίπεδο Ε.Ε. να γίνει μια έρευνα τι γίνετε με τα παιδιά που δεν κάνουν καριέρα και προέρχονται από χώρες της Αφρικής στην πλειοψηφία τους και έρχονται σε μικρή ηλικία στην Ευρώπη σε κάποιο σύλλογο.
Mπορεί σήμερα να φέρει τον τίτλο του «σερ», αλλά για τον Βρετανό, σομαλικής καταγωγής, Μο Φάρα, έναν από τους σπουδαιότερους δρομείς μεγάλων αποστάσεων της ιστορίας, πολλάκις πρωταθλητή Ευρώπης, παγκόσμιο πρωταθλητή και χρυσό ολυμπιονίκη, κάθε άλλο παρά πιθανό ήταν να συμβεί αυτό.
Διότι ο Χουσεϊν Αμπντί Καχίμ (Hussein Abdi Kahin), όπως ήταν το πραγματικό όνομα με το οποία γεννήθηκε και όπως αποκάλυψε ο ίδιος στο BBC, έφτασε στην Ευρώπη ως παιδί - θύμα trafficking.
Τον έφερε από την Ανατολική Αφρική μια άγνωστη σε αυτόν γυναίκα και τον έβαλε να δουλεύει φροντίζοντας τα παιδιά μιας άλλης οικογένειας, όντας παιδί ακόμη ο ίδιος.
«Για χρόνια το απωθούσα» λέει τώρα ο πρωταθλητής. «Αλλά δεν μπορείς να το απωθείς για πάντα».
Ο Φάρα είχε δηλώσει στο παρελθόν ότι ήρθε στην Βρετανία από τη Σομαλία με τους γονείς του ως πρόσφυγας.
Αλλά στο ντοκιμαντέρ του BBC αποκάλυψε ότι οι γονείς τους δεν έφυγαν ποτέ από την Σομαλιλάνδη - την de facto, αλλά μη αναγνωρισμένη, ανεξάρτητη δημοκρατία που βρίσκεται στο Κέρας της Αφρικής και αποσχίστηκε από την Σομαλία το 1991 - φυσικά δεν πήγαν ποτέ στην Βρετανία και σήμερα εξακολουθούν να ζουν εκεί η μητέρα και τα δύο αδέρφια του. Ο πατέρας του σκοτώθηκε από αδέσποτη σφαίρα όταν ο Μο ήταν τεσσάρων ετών, κατά τη διάρκεια του σομαλικού εμφυλίου.
https://tvxs.gr/news/athlitika/mo-fara- ... os-kai-ser