Με αφορμή την μπασκετική ιστορία του @forest79 (καλώς ήρθες) πήρα έμπνευση να γράψω και την δικιά μου.
Θα μου πάρει 4 κεφάλαια υπολογίζω:
Α. Τα Πρώτα Βήματα
Από πάντα μου άρεσε το μπάσκετ. Είχαμε και μια μπασκετα στο σπίτι και παίζαμε με τον πατέρα μου. Δίπλα απτό σχολείο(Π Πεντέλη) είχε ένα ωραίο ανοιχτό γήπεδο μπάσκετ που είχε ακαδημίες ακριβώς μετά το σχολείο. Αλλά τα τμήματα ξεκίναγαν από την 3η(ή 4η) δημοτικού οπότε τα 2 πρώτα χρόνια το ριξα στο ποδόσφαιρο.
Από μικρός μου άρεσε να βλέπω μπάσκετ. Θυμάμαι να απογοητευομαι που χάσαμε το πρωτάθλημα από την ΑΕΚ απτό 0-2. (α ναι Ολυμπιακός είμαι. Δεν ξέρω ακριβώς γιατί. Στο σχολείο η πλειοψηφία ήταν πράσινοι. Ο πατέρας κρυφοπαο αλλά το παίζε εθνική Ελλάδος. Επίσης από την 3η δημοτικού και για 1 χρόνο διάβαζα κάθε μέρα ΦΩΣ και ξεκοκκαλιαζα το μπασκετικό μέρος).
Επίσης θυμάμαι να με ενθουσιάζει ο νικαγκμπατζε, μάλλον λόγω ονόματος και Λουκ. Νομίζω έπαιξε και εθνική Γερμανίας. Με μας δεν έκανε πολλά.
3η-4η δημοτικού λοιπόν. Αμυδρές μνήμες στο 1 φιλικό που παίξαμε νομιζω έβαλα 4 πόντους. Σόλο το δημοτικό ήμουν ο 2ος-3ος πιο κοντός του τμήματος που δεν βοηθαγε και τόσο, αν και ήμουν αρκετά γρήγορος.
Στην 5η διαλύθηκε μάλλον η Ακαδημία.
6η πέρασα από τον Δούκα που τότε έφτιαχνε ακαδημίες αλλά δεν είχε ακόμα παιδιά στην ηλικία μου και δεν έλεγε.
Γυμνάσιο, αλλαγή σχολειου. Πήγαινα μια φορά την εβδομάδα στη σχολική ομαδα χωρίς να ξεχωρίζω ιδιαίτερα, δοκίμασα τέρμα και στην ποδοσφαιρική της Πεντέλης αλλά στο πρώτο ματς με πέταξε πάγκο η κοουτσαρα και το κοψα. (ο βασικός δεν είχε ξανακάνει προπόνηση με την ομάδα! στο σχολείο ήμουν απτα καλά τέρματα πάντως αν και τελικά προτιμώ να παίζω εξτρεμ!)
Στη 2α γυμνασίου ένας συμμαθητής απτό δημοτικό μου λεγε οτι πηγαίνει στις ακαδημίες(παιδικό) της Π Πεντέλης με τον μεγαλύτερο αδερφό του. Οπότε ξεκίνησα να πηγαίνω κι εγώ.
Η Π. Πεντέλη (μετέπειτα συγχωνεύθηκε με το νεοπεντελικό) ανεβοκατεβαινε μεταξύ Γ-Δ Εσκα. Το παιδικό υπήρχε απλώς για να μην τιμωρείται το αντρικό. Οι μισοί παίχτες ήταν ηλικίας εφηβικού.
Ο πρόεδρος της ομάδας πιστεύω είναι απτους χειρότερους ανθρώπους που έχουν ασχοληθεί με το ερασιτεχνικό αθλητισμό τέτοιου επιπέδου. Μπλε αποχρώσεων, άσχετος απτό μπάσκετ, τον ένοιαζε μόνο να "αξιοποιεί" τις επιδοτήσεις που έπαιζαν για την ομάδα. Αθλιος.
Τεσπα, στην 2α γυμνασίου στον όμιλο οι περισσότερες ομάδες δεν κατέβηκαν οπότε παίξαμε μόνο 5 ματς. Τα 4 διασυρμοι. Είχαμε μαζευτεί όμως αρκετά παιδιά από το παλιό τμήμα μου και υπήρχε κάποια προοπτική για την επόμενη χρονιά.
Μάλιστα παρότι είχαμε 2-3 παιδιά ηλικίας εφηβικού οι καλύτεροι παίχτες ήμασταν οι παίδες. Ήμασταν τουλάχιστον 6 παιδιά απτό τμήμα μου στο δημοτικό + 2-3 εφήβους.
Στην 3η γυμνασίου είχα πλέον ψηλωσει αρκετά. (γονείς 1,62-1,70 αλλά εγώ εν τέλει έφτασα 1,83). Βασικα προσόντα ταχυτητα, άλμα, επαφή με το καλάθι, αντίληψη, διείσδυση Βασικά μειονεκτηματα όλα τα υπόλοιπα βασικά του μπάσκετ. Αριστερή τριπλά δεν υπήρχε, σουτ ένα δράμα. Πρέπει να σουταρα με 30% βολες και φυσικά δεν σουταρα τρίποντα. Δυστυχώς δεν υπήρχε κάποιος να μας μάθει τα βασικά. Ο κόουτς περισσότερο επέμενε στην τακτική φυσικά πάρα στα βασικά δυστυχώς. Το στυλ μπάσκετ που παίζαμε βέβαια μου ταίριαζε αρκετά. Πίεση και τρέξιμο.
Η χρονιά δεν πήγε άσχημα. Κερδίσαμε περίπου τα μισά ματς, και ήταν και ένας καλός τρόπος κοινωνικοποιησης. (πλέον και εγώ πέρναγα την φάση μαλλια-μεταλ). Στα οπαδικα ήμουν καθαρά Ολυμπιακός οπότε ακόμα ζούσαμε την παντοκρατορια του ΠΑΟ και οργιζομασταν για τα νον κολ. Το πρώτο μου mail είχε το όνομα του Ματσας, ενώ ο ξάδερφος ακόμα με κοροϊδεύει που έσκασα με πρωτοσέλιδο(ΦΩΣ) την άφιξη του τσιλντρες (5-6εκ για τον τσιλντρες ρε σεις αφοιιι)
Β'Μερος: Συνοικιακός Σταρ
..
Θα μου πάρει 4 κεφάλαια υπολογίζω:
Α. Τα Πρώτα Βήματα
Από πάντα μου άρεσε το μπάσκετ. Είχαμε και μια μπασκετα στο σπίτι και παίζαμε με τον πατέρα μου. Δίπλα απτό σχολείο(Π Πεντέλη) είχε ένα ωραίο ανοιχτό γήπεδο μπάσκετ που είχε ακαδημίες ακριβώς μετά το σχολείο. Αλλά τα τμήματα ξεκίναγαν από την 3η(ή 4η) δημοτικού οπότε τα 2 πρώτα χρόνια το ριξα στο ποδόσφαιρο.
Από μικρός μου άρεσε να βλέπω μπάσκετ. Θυμάμαι να απογοητευομαι που χάσαμε το πρωτάθλημα από την ΑΕΚ απτό 0-2. (α ναι Ολυμπιακός είμαι. Δεν ξέρω ακριβώς γιατί. Στο σχολείο η πλειοψηφία ήταν πράσινοι. Ο πατέρας κρυφοπαο αλλά το παίζε εθνική Ελλάδος. Επίσης από την 3η δημοτικού και για 1 χρόνο διάβαζα κάθε μέρα ΦΩΣ και ξεκοκκαλιαζα το μπασκετικό μέρος).
Επίσης θυμάμαι να με ενθουσιάζει ο νικαγκμπατζε, μάλλον λόγω ονόματος και Λουκ. Νομίζω έπαιξε και εθνική Γερμανίας. Με μας δεν έκανε πολλά.
3η-4η δημοτικού λοιπόν. Αμυδρές μνήμες στο 1 φιλικό που παίξαμε νομιζω έβαλα 4 πόντους. Σόλο το δημοτικό ήμουν ο 2ος-3ος πιο κοντός του τμήματος που δεν βοηθαγε και τόσο, αν και ήμουν αρκετά γρήγορος.
Στην 5η διαλύθηκε μάλλον η Ακαδημία.
6η πέρασα από τον Δούκα που τότε έφτιαχνε ακαδημίες αλλά δεν είχε ακόμα παιδιά στην ηλικία μου και δεν έλεγε.
Γυμνάσιο, αλλαγή σχολειου. Πήγαινα μια φορά την εβδομάδα στη σχολική ομαδα χωρίς να ξεχωρίζω ιδιαίτερα, δοκίμασα τέρμα και στην ποδοσφαιρική της Πεντέλης αλλά στο πρώτο ματς με πέταξε πάγκο η κοουτσαρα και το κοψα. (ο βασικός δεν είχε ξανακάνει προπόνηση με την ομάδα! στο σχολείο ήμουν απτα καλά τέρματα πάντως αν και τελικά προτιμώ να παίζω εξτρεμ!)
Στη 2α γυμνασίου ένας συμμαθητής απτό δημοτικό μου λεγε οτι πηγαίνει στις ακαδημίες(παιδικό) της Π Πεντέλης με τον μεγαλύτερο αδερφό του. Οπότε ξεκίνησα να πηγαίνω κι εγώ.
Η Π. Πεντέλη (μετέπειτα συγχωνεύθηκε με το νεοπεντελικό) ανεβοκατεβαινε μεταξύ Γ-Δ Εσκα. Το παιδικό υπήρχε απλώς για να μην τιμωρείται το αντρικό. Οι μισοί παίχτες ήταν ηλικίας εφηβικού.
Ο πρόεδρος της ομάδας πιστεύω είναι απτους χειρότερους ανθρώπους που έχουν ασχοληθεί με το ερασιτεχνικό αθλητισμό τέτοιου επιπέδου. Μπλε αποχρώσεων, άσχετος απτό μπάσκετ, τον ένοιαζε μόνο να "αξιοποιεί" τις επιδοτήσεις που έπαιζαν για την ομάδα. Αθλιος.
Τεσπα, στην 2α γυμνασίου στον όμιλο οι περισσότερες ομάδες δεν κατέβηκαν οπότε παίξαμε μόνο 5 ματς. Τα 4 διασυρμοι. Είχαμε μαζευτεί όμως αρκετά παιδιά από το παλιό τμήμα μου και υπήρχε κάποια προοπτική για την επόμενη χρονιά.
Μάλιστα παρότι είχαμε 2-3 παιδιά ηλικίας εφηβικού οι καλύτεροι παίχτες ήμασταν οι παίδες. Ήμασταν τουλάχιστον 6 παιδιά απτό τμήμα μου στο δημοτικό + 2-3 εφήβους.
Στην 3η γυμνασίου είχα πλέον ψηλωσει αρκετά. (γονείς 1,62-1,70 αλλά εγώ εν τέλει έφτασα 1,83). Βασικα προσόντα ταχυτητα, άλμα, επαφή με το καλάθι, αντίληψη, διείσδυση Βασικά μειονεκτηματα όλα τα υπόλοιπα βασικά του μπάσκετ. Αριστερή τριπλά δεν υπήρχε, σουτ ένα δράμα. Πρέπει να σουταρα με 30% βολες και φυσικά δεν σουταρα τρίποντα. Δυστυχώς δεν υπήρχε κάποιος να μας μάθει τα βασικά. Ο κόουτς περισσότερο επέμενε στην τακτική φυσικά πάρα στα βασικά δυστυχώς. Το στυλ μπάσκετ που παίζαμε βέβαια μου ταίριαζε αρκετά. Πίεση και τρέξιμο.
Η χρονιά δεν πήγε άσχημα. Κερδίσαμε περίπου τα μισά ματς, και ήταν και ένας καλός τρόπος κοινωνικοποιησης. (πλέον και εγώ πέρναγα την φάση μαλλια-μεταλ). Στα οπαδικα ήμουν καθαρά Ολυμπιακός οπότε ακόμα ζούσαμε την παντοκρατορια του ΠΑΟ και οργιζομασταν για τα νον κολ. Το πρώτο μου mail είχε το όνομα του Ματσας, ενώ ο ξάδερφος ακόμα με κοροϊδεύει που έσκασα με πρωτοσέλιδο(ΦΩΣ) την άφιξη του τσιλντρες (5-6εκ για τον τσιλντρες ρε σεις αφοιιι)
Β'Μερος: Συνοικιακός Σταρ
..
1
)
με το ευρηματικο συνθημα "6 6 ο κ...ς σου να φεξει" )