Τα καλύτερα one man show που έχουμε δει στο ΝΒΑ

[ggr]

Η πιο one man show εμφάνιση που έχω δει λαιβ, και σαν φίλος εκείνης της ομάδας των πιστονς μάλιστα

Δεν θυμάμαι αν πήρε καν σουτ κάποιος άλλος καβαλιερ στα τελευταία 15 λεπτά
Και τη μπαλα που τους έδινε καμιά φορά πολύ τους ήταν

Άσχετα από τη μεγάλη εμφάνιση του Λεμπρόν, θεωρώ απαράδεκτο εκείνο τον αποκλεισμό των Πίστονς. Εντάξει, το 2006 και το 2008 οι ομάδες που μας απέκλεισαν στους τελικούς περιφέρειας ήταν καλύτερες αλλά τους Καβς του 2007 έπρεπε να τους είχαν περάσει. Δεν υπάρχει δικαιολογία.

[ggr]

Έδωσε δικαιώματα το 10 και το 11 για να λέμε την αλήθεια. Μετά όμως έκανε αυτό :

Ακριβώς. Ειδικά στους τελικούς του 2011 ήταν ο ορισμός του choke artist. Από το 2012 και μετά αποκατέστησε την τάξη.

[Quincy]

Εμένα μου αρέσουν πολύ κάποια one man shows από παίκτες που δεν το περιμένεις.

Για όσους μπορεί να βρίσκονταν κάτω από κανέναν βράχο τον χειμώνα του 12 και δεν πήραν χαμπάρι το Linsanity, ο Jeremy Lin ήταν ένας undrafted παγκίτης των 2-3π μ.ο. που προσπαθούσε να αποδείξει πως ανήκει στο ΝΒΑ γυρνώντας από καμπ σε καμπ (που συνήθως τον έκοβαν). Το 11-12 βρέθηκε στο ρόστερ των Νικς του Μέλο. Μέχρι τις αρχές του Φλεβάρη ο ρόλος του ήταν κάτι μεταξύ DNP και garbage time. Οι τραυματισμοί που ταλαιπωρούσαν την backcourt έκαναν τον Ντ'Αντόνι να του δώσει κάποια λεπτά κόντρα στους Νετς εν ώρα απελπισίας, αλλά επειδή ο Λιν έπαιζε καλά ο Καρμέλο είπε στον κόουτς πως θα έπρεπε να τον βάλει περισσότερο στο 2ο ημίχρονο, οι Νικς κέρδισαν. Το ρεκόρ τους μέχρι τότε ήταν 7-15, ο Λιν ξεκίνησε βασικός στο επόμενο παιχνίδι (χωρίς Αμάρε και Μέλο) απέναντι στην Γιουτα και οι Νικς κέρδισαν ξανά με τον Λιν πρωταγωνιστή. Στο επόμενο παιχνίδι κόντρα στους Γουίζαρντς του Γουολ έκανε το πρώτο του double double με 23π και 10ασ και ο κόσμος του μπάσκετ άρχισε να παραμιλάει.

Επόμενο παιχνίδι απέναντι στους Λεικερς και η συνέντευξη του Κόμπε:



Αποτέλεσμα :



Μια ακόμα νίκη με 20+ κόντρα στην Μινεσότα, και φυσικά το παιχνίδι με το αξέχαστο buzzer beater στο Τορόντο :



Με τους 27 πόντους του ο Λιν γίνεται ο παίκτης με τους περισσότερους πόντους στα πρώτα 5 παιχνίδια ως starter ξεπερνώντας HOFers όπως ο Σακ και ο Ντομινικ Γουιλκινς. Οι Νικς θα κάνουν ακόμη μια νίκη πριν τελειώσει το 7 game win streak (το μεγαλύτερό τους εκείνη την σεζόν) και ο μήνας θα κλείσει με τον Λιν να εξακολουθεί να παίζει καλά βάζοντας μέσο όρο 15π περίπου. Οι Νικς όμως χάνουν, οι βασικοί έχουν επιστρέψει, ο Ντ'Αντονυ απολύεται και στην θέση του έρχεται ο Γουντσον που προτιμούσε τα iso plays από τα pnr plays του Ντ'Αντονυ. Ο Λιν δεν πολυταίριαζε με αυτό, ήταν καλύτερος με την μπάλα στα χέρια, αλλά αυτό είναι μάλλον όνειρο θερινής νυκτός στην ομάδα του Καρμέλο. Η απόδοσή του έπεσε, ήρθε και ένας τραυματισμός που τον κράτησε έξω όλη την υπόλοιπη σεζόν και οι Νικς τον άφησαν να φύγει την επόμενη. Του είπαν να ψαξει ομάδα και ο Ροκετς του προσέφεραν 25Μ για 3 χρόνια, υπήρχε όρος όπου οι Νικς μπορούσαν να ματσάρουν την προσφορά και να τον κρατήσουν. Ο Μέλο είχε πει τότε πως θα ήταν "γελοίο" να το κάνουν, κι από κει ξεκίνησαν φήμες πως δεν τον ήθελε στην ομάδα του. Στους Ροκετς αργότερα προστέθηκε και ο Χαρντεν, παραμερίζοντας τον Λιν σε σποτ σουτερ, δεν απέδοσε καλά σε αυτόν τον ρόλο και τελικά ξεχάστηκε χωρίς ξαναγίνει ποτέ ο πρωταγωνιστής που ήταν εκείνο τον Φλεβάρη στους Νικς.

* Ένα βιντεάκι ήθελα να ποστάρω και μου βγήκε ψιλοαφιέρωμα
Αλλά είναι τόσο ιδιέταιρη η ιστορία του Λινσάνιτυ που δεν φτάνει ένα highlights clip. Ήταν από τα πιο ενδιαφέροντα γεγονότα που έχω ζήσει στο ΝΒΑ, κάτι το underdog story, κάτι το άγνωστο backround που δεν ήξερες αν θα ξεφουσκώσει στο επόμενο παιχνίδι ή θα κάνει αλλα 10 τέτοια σερί, κάτι που επιτέλους κέρδιζαν οι Νικς έκαναν τόσο ενδιαφέροντα τα παιχνίδια της ρεγκιουλαρ που ανάλογο hype για ξενύχτι στα μισά της σεζόν δεν ξαναθυμάμαι.

Το καλοκαιρι του 13 έτυχε να γνωρίσω έναν Νεουορκέζο, κι επειδή πάντα πιάνω μπασκετοκουβέντα όταν βρίσκω Αμερικανούς, όταν το ρώτησα για τους Νικς μου είπε ότι έπαιρνε διαρκείας για καμιά 15αρια χρόνια κι ότι σταμάτησε να ασχολείται την μέρα που άφησαν τον Λιν να φύγει χωρίς αντάλλαγμα

[Quincy]

Άσχετα από τη μεγάλη εμφάνιση του Λεμπρόν, θεωρώ απαράδεκτο εκείνο τον αποκλεισμό των Πίστονς. Εντάξει, το 2006 και το 2008 οι ομάδες που μας απέκλεισαν στους τελικούς περιφέρειας ήταν καλύτερες αλλά τους Καβς του 2007 έπρεπε να τους είχαν περάσει. Δεν υπάρχει δικαιολογία.

Συμφωνώ. Οι Καβς του 07 με δεύτερο καλύτερο παίκτη τον Larry Hughes δεν ήταν για τελικούς όσο διαστημικός κι αν ήταν ο Λεμπρον. Η χειρότερη ομάδα που θυμάμαι ποτέ σε τελικούς. Ακόμα και οι Μάτζικ του 09 καλύτεροι ήταν.

[fotis vlachopoulos]

https://www.google.com/search?q=hakeem+ ... iHpzirj4bM



Λόγος επεξεργασίας: Προσθήκη εικόνας

[ggr]

Αλλά είναι τόσο ιδιέταιρη η ιστορία του Λινσάνιτυ που δεν φτάνει ένα highlights clip. Ήταν από τα πιο ενδιαφέροντα γεγονότα που έχω ζήσει στο ΝΒΑ, κάτι το underdog story, κάτι το άγνωστο backround που δεν ήξερες αν θα ξεφουσκώσει στο επόμενο παιχνίδι ή θα κάνει αλλα 10 τέτοια σερί, κάτι που επιτέλους κέρδιζαν οι Νικς έκαναν τόσο ενδιαφέροντα τα παιχνίδια της ρεγκιουλαρ που ανάλογο hype για ξενύχτι στα μισά της σεζόν δεν ξαναθυμάμαι.

Το καλοκαιρι του 13 έτυχε να γνωρίσω έναν Νεουορκέζο, κι επειδή πάντα πιάνω μπασκετοκουβέντα όταν βρίσκω Αμερικανούς, όταν το ρώτησα για τους Νικς μου είπε ότι έπαιρνε διαρκείας για καμιά 15αρια χρόνια κι ότι σταμάτησε να ασχολείται την μέρα που άφησαν τον Λιν να φύγει χωρίς αντάλλαγμα

Τη θυμάμαι πολύ καλά ην όλη φάση. Θα έλεγα ότι ήταν μια μπασκετική φούσκα. Έκανε κάποια πολύ καλά σερί παιχνίδια, ζορίστηκε απέναντι σε δύσκολους αντιπάλους (Μαϊάμι, Βοστώνη) και τελικά δεν είχε την εξέλιξη που περίμεναν μετά από αυτή τη σεζόν. Προσωπικά, θεωρώ σωστή την κίνηση της Νέας Υόρκης να μην τον ανανεώσει. Από τις λίγες σωστές κινήσεις της προηγούμενης δεκαετίας. Και μιας και μιλάμε για Νικς, να και η 62άρα του Μέλο, μαζί με τη βροχή τριπόντων κόντρα στη Νιγηρία.





Απ' τους αγαπημένους μου παίχτες εκείνης της εποχής ο Anthony. Μου άρεσε πολύ το επιθετικό του ρεπερτόριο. Χάρη σ' αυτό δεν δυσκολευόταν να προσαρμοστεί και στις διοργανώσεις της ΦΙΜΠΑ. Η συμπάθεια πηγάζει κι απ' το γεγονός ότι τον έχασε μέσα απ' τα χέρια της η ομάδα που υποστηρίζω στο ντραφτ του 2003. Κορυφαία του στιγμή στους Knicks θεωρώ την παρακάτω.

[nikolas12]

Για όσους μπορεί να βρίσκονταν κάτω από κανέναν βράχο τον χειμώνα του 12 και δεν πήραν χαμπάρι το Linsanity, ο Jeremy Lin ήταν ένας undrafted παγκίτης των 2-3π μ.ο. που προσπαθούσε να αποδείξει πως ανήκει στο ΝΒΑ γυρνώντας από καμπ σε καμπ (που συνήθως τον έκοβαν).

Τι υπέροχες εποχές τότε με το Linsanity! Και πόσο κρίμα που τελείωσε τόσο άδοξα. Θυμάμαι ήταν θέμα συζήτησης σε όλα τα σάιτ και τα φόρουμ τότε αυτά που έκανε ο Κινέζος. Από τις περιόδους που δύσκολα ξεχνάς αν την έχεις ζήσει.

[SteveNashidis]

Απίστευτη εμφάνιση Embiid.