Malice at the Palace

[ggr]

Μιας και το θρυλικό Palace είναι πλέον παρελθόν, σκέφτηκα ότι στον τομέα της ιστορίας δεν θα μπορούσε να λείπει το συγκεκριμένο παιχνίδι. Οι πρωταθλητές του 2004 Pistons αντιμετωπίζουν τους επίδοξους διαδόχους του θρόνου Indiana Pacers, σε μια κόντρα που κρατάει από τους "πολεμικούς" τελικούς περιφέρειας του 2004. Η μάχη προμηνυόταν σκληρή, αφού και οι δύο ομάδες ήταν αμυντικογενείς ως το κόκαλο και υπήρχαν "παιδιά του κατηχητικού" και στις δύο(B. Wallace, R. Wallace, Artest, Jackson). Οι Pacers κάνουν επίδειξη δύναμης στο Ντιτρόιτ, μέχρι που ένα σκληρό φάουλ του Artest στον Wallace γίνεται η αφορμή για τον μεγαλύτερο τσακωμό στην ιστορία της λίγκας. Οι τιμωρίες που επιβλήθηκαν μετά το παιχνίδι, κατέστρεψαν τη χρονιά των Pacers και τη μεγάλη ευκαιρία του R. Miller να κατακτήσει ένα πρωτάθλημα, αφού φαινόταν ότι η Ιντιάνα ήταν η πιο καλή ομάδα της Ανατολής εκείνη τη χρονιά. Επιπλέον, οδήγησαν και σε αυστηρότητα των κανονισμών από τη μεριά της λίγκας και κάπως έτσι φτάσαμε στο σημερινό γεμάτο "στοργή και προδέρμ" ΝΒΑ.

[Μορφή]

Καλά έκανες και το πόσταρες, ήταν η μέρα που ξεχάσαμε το NBA όπως το ξέραμε μέχρι τότε. Καμιά φορά σκέφτομαι ότι το πρωτάθλημα είναι πιο soft αλλά μετά σκέφτομαι αυτές τις εικόνες, και καταλαβαίνω τι οδήγησε τη λίγκα σε αυτό που είναι σήμερα.

Να σημειώσω μόνο ότι μία σεζόν πριν (2003-04) ο Ron Artest έπαιξε σε MVP επίπεδο. Απλά το αναφέρω γιατί σίγουρα πολλοί δεν το κατάλαβαν τότε...

[ggr]

Χωρίς να θέλω να δικαιολογήσω τους παίχτες, τη μεγαλύτερη ευθύνη για μένα την έχει εκείνος ο ηλίθιος (και ας με συγχωρέσουν οι συμφορουμίτες για τον χαρακτηρισμό) φίλαθλος των Pistons, που πέταξε την μπύρα στον Artest την ώρα που τον είχαν καλμάρει. Δεν προκαλείς έναν οξύθυμο επαγγελματία αθλητή, τη στιγμή που έχει 160 σφυγμούς και η αδρεναλίνη είναι στα ύψη. Μετά έγινε το "σώσε". Την πλήρωσε λάθος φίλαθλος, αφού αυτός που πέταξε την μπύρα ήταν εκείνος με το μπλε μπλουζάκι που έπιασε τον Artest. Στο τέλος, άρχισαν και οι υπόλοιποι φίλαθλοι τις εκτοξεύσεις αντικειμένων και έδεσε το γλυκό. Ορθώς η λίγκα προέβη σε τιμωρίες αλλά όλα έχουν ένα όριο, αφού τώρα έχει φτάσει η κατάσταση στο άλλο άκρο. Μπάσκετ είναι ρε γαμώτο, όχι επίδειξη μπαλέτου.

[Μορφή]

Χωρίς να θέλω να δικαιολογήσω τους παίχτες, τη μεγαλύτερη ευθύνη για μένα την έχει εκείνος ο ηλίθιος (και ας με συγχωρέσουν οι συμφορουμίτες για τον χαρακτηρισμό) φίλαθλος των Pistons, που πέταξε την μπύρα στον Artest την ώρα που τον είχαν καλμάρει. Δεν προκαλείς έναν οξύθυμο επαγγελματία αθλητή, τη στιγμή που έχει 160 σφυγμούς και η αδρεναλίνη είναι στα ύψη.

Σωστός. Καμιά φορά δε φταίει ο παλαβός, φταίει και αυτός που τον προκαλεί.

Την πλήρωσε λάθος φίλαθλος, αφού αυτός που πέταξε την μπύρα ήταν εκείνος με το μπλε μπλουζάκι που έπιασε τον Artest

Είσαι σίγουρος; Δεν έχω δει κανένα βίντεο που να φαίνεται ποιος το πέταξε.

[yorgos]

Μιας και το θρυλικό Palace είναι πλέον παρελθόν, σκέφτηκα ότι στον τομέα της ιστορίας δεν θα μπορούσε να λείπει το συγκεκριμένο παιχνίδι. Οι πρωταθλητές του 2004 Pistons αντιμετωπίζουν τους επίδοξους διαδόχους του θρόνου Indiana Pacers, σε μια κόντρα που κρατάει από τους "πολεμικούς" τελικούς περιφέρειας του 2004. Η μάχη προμηνυόταν σκληρή, αφού και οι δύο ομάδες ήταν αμυντικογενείς ως το κόκαλο και υπήρχαν "παιδιά του κατηχητικού" και στις δύο(B. Wallace, R. Wallace, Artest, Jackson). Οι Pacers κάνουν επίδειξη δύναμης στο Ντιτρόιτ, μέχρι που ένα σκληρό φάουλ του Artest στον Wallace γίνεται η αφορμή για τον μεγαλύτερο τσακωμό στην ιστορία της λίγκας. Οι τιμωρίες που επιβλήθηκαν μετά το παιχνίδι, κατέστρεψαν τη χρονιά των Pacers και τη μεγάλη ευκαιρία του R. Miller να κατακτήσει ένα πρωτάθλημα, αφού φαινόταν ότι η Ιντιάνα ήταν η πιο καλή ομάδα της Ανατολής εκείνη τη χρονιά. Επιπλέον, οδήγησαν και σε αυστηρότητα των κανονισμών από τη μεριά της λίγκας και κάπως έτσι φτάσαμε στο σημερινό γεμάτο "στοργή και προδέρμ" ΝΒΑ.

Ξεκινάει και σε σας το βίντεο με λουλουδάκια και κινέζικα λιβάδια;

Ωραίο κομμάτι ιστορίας πάντως.

[nikolas12]

Αυτό το ματς είχε σχεδόν όλους τους σκληροτράχηλους αμυντικούς και κακά παιδιά των 00s σε δύο ομάδες που θα αποτελούσαν contenders του τίτλου εκείνη τη χρονιά. Μακράν ο μεγαλύτερος χαμός που έχει γίνει στο ΝΒΑ, τρομερές εικόνες με τον Artest μαινόμενο, δυστυχώς δεν είδαμε τι potential είχαν εκείνοι οι Pacers, γιατί το Malice at the Palace αμαύρωσε την εικόνα της ομάδας. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα άρθρο του General στο Buzzer Beater που έλεγε πόσο προσπαθούσε να "φλωροποιηθεί" η ομάδα μετά το brawl αλλά και διάφορα περιστατικά πυροβολισμών διώχνοντας βασικούς παίκτες της και φέρνοντας παίκτες όπως ο Peja, o Dunleavy και Murphy προκειμένου να διώξει από πάνω τη στάμπα που είχε αφήσει το Malice at the Palace και όσα περιστατικά συνέβησαν με τον Jackson κτλ. Η αλήθεια όμως και η πιο σωστή κουβέντα που ειπώθηκε είναι ότι η ανοησία του συγκεκριμένου φιλάθλου πυροδότησε τις πιο ακραίες αντιδράσεις.

[ssoulliss]

Ο John Green ήταν αυτός που πέταξε τη σόδα στον Artest. Το "εξηγεί" ωραία.

[ggr]

Είσαι σίγουρος; Δεν έχω δει κανένα βίντεο που να φαίνεται ποιος το πέταξε.

Τσέκαρε κοντά στη μέση του βίντεο

[ggr]

Η σειρά ντοκιμαντέρ Untold του Netflix θα συμπεριλάβει και το Malice at the Palace.

https://esquire.com.gr/culture/tv/16558 ... to-netflix

[ggr]

Από αύριο θα είναι διαθέσιμο το επεισόδιο στο Netflix.

[ggr]

Το είδα το επεισόδιο. Περισσότερο μιλούσαν οι παίχτες των Pacers (Artest, O' neal, Jackson, Miller), ενώ από τους Pistons μόνο ο Wallace. Μίλησαν και αστυνομικοί, ένας οπαδός και ο δικαστής που ανέλαβε την υπόθεση. Αυτό που μου άρεσε ήταν ότι ανέδειξε και τους πραγματικούς υπαίτιους γι' αυτό το χάλι: τους οπαδούς των Pistons και κυρίως τον Green, που πέταξε την μπύρα. Κρίμα, που δεν έπιασε αυτόν ο Artest και την πλήρωσε λάθος άνθρωπος στις κερκίδες.

[AO DAFNIS]

Πολύ ωραίο επεισόδιο. Θα μου άρεσε και μένα να μιλήσουν περισσότερο οι Pistons. Οκ συμφωνώ ότι αν δεν είχε πεταχτεί η μπύρα δεν θα είχε συμβεί τίποτα παραπάνω αλλά κ πάλι νομίζω ότι ο Αρτέστ ξεπέρασε τα όρια. Ακόμα και το φάουλ που έκανε σε εκείνο το σημείο το λες κ αψυχολόγητο.

Το μεγάλο κρίμα είναι ότι ο Reggie δεν είχε την ευκαιρία να κλείσει την καριέρα του διεκδικώντας ένα δαχτυλίδι.

[ggr]

Δεν αντιλέγω για το φάουλ του Artest. Γενικά, είχε τα θέματά του εκείνη την εποχή αλλά από την άλλη δεν δικαιολογώ με τίποτα τη συμπεριφορά του φιλάθλου. Δεν γίνεται, επειδή αγοράζεις ένα εισιτήριο, να βρίζεις τον άλλο ή να του πετάς αντικείμενα. Ήταν περίεργο το κοκτέιλ. Ευτυχώς, που γλίστρησε ο Ζερμέιν σ' εκείνη την μπουνιά, γιατί ο οπαδός των Pistons θα είχε μείνει στον τόπο.

[nikolas12]

Το περίμενα πως και πως το επεισόδιο του Untold για το Malice at the Palace και επιτέλους το είδα. Πάρα πολύ καλή δουλειά που εστιάζει κυρίως στους Artest-Jackson-Jermaine και έχει και Reggie Miller, ολίγη από Ben Wallace, τον οπαδό που έφαγε τη γροθιά του Jermaine και άλλους παράγοντες του περιστατικού. Αυτό που μου άρεσε είναι ότι πραγματικά στεκόταν περισσότερο στους παίκτες, δικαιολογούσε τα νεύρα που είχαν με τη βλακεία του οπαδού, αλλά κυρίως πόσο πολύ επηρέασε τον κάθε έναν τους.

Ο Artest (που θα μου είναι πάντα συμπαθής για το πρωτάθλημα του 2010 και κυρίως εκείνο το τρίποντο στο Game 7 των Τελικών) φαίνεται πως ενώ τότε ήταν ο πιο ζημιωμένος, τελικά άλλαξε στάση, άλλαξε ως άνθρωπος και λυτρώθηκε με το πρωτάθλημα 6 χρόνια μετά. Ο Jackson ακόμα και τώρα είναι στη φάση ότι πήγα να βοηθήσω τα αδέρφια μου. Μου άρεσε γενικά το δέσιμο που είχαν σαν ομάδα και το ότι ήταν σίγουροι ότι αν δεν είχαν συμβεί όσα συνέβησαν θα έπαιρναν 100% το πρωτάθλημα.

Στεναχωρήθηκα όμως για τον Jermaine O' Neal, γιατί τον επηρέασε πολύ, όπως είπε ένα μέρος του έχει μείνει ακόμα στο Palace και φυσικά μετά το περιστατικό δεν ξαναήταν ποτέ ο ίδιος παίκτης. Πολύ καλή δουλειά, ένα άρτιο επεισόδιο, μου άρεσε που είδαμε και για τους οπαδούς, για το ποινικό κομμάτι και επειδή δεν το είχα ψάξει, χάρηκα για την προσέγγιση που έκαναν τότε οι δικηγόροι, δηλαδή να κατηγορήσουν τους οπαδούς και να τους βρουν όλους μέσω των καταγραφών για να τιμωρηθούν.

Και φυσικά μαθαίνουμε και για τη ρηχότητα του Stern και των media που κατηγόρησαν κατευθείαν τα τατουάζ και τη hip-hop κουλτούρα των παικτών, επιβάλλοντας dress code κτλ. Στο τέλος σου μένει μία γλυκόπικρη αίσθηση από όσα βλέπεις, αλλά αν είστε φαν των ομάδων και του ΝΒΑ της εποχής εκείνης νομίζω επιβάλλεται να το δείτε.

[shtarkws]

Εκείνοι οι Pacers ήταν φαβορί για τον τίτλο

Ο Artest παραδέχθηκε ότι είχε ψυχολογικά θέματα εκείνη την περίοδο, νομίζω επιβεβαιώνει την ανάγκη παρουσίας ψυχολόγου σε όλες τις ομάδες. Υπήρχε και η αντιπαλότητα από την προηγούμενη χρονιά το μίγμα ήταν εκρηκτικό.

Αυτό που έκαναν οι Pistons θύμισε αυτά που έκαναν στον Jordan, μόνο που βρήκαν απέναντι κάτι περίεργους τύπους.

Η μεγαλύτερη ευθύνη πάντως είναι των φιλάθλων των pistons