Last Dance

[nikolas12]

Να ξέρεις ότι μάλλον θα στεναχωρηθείς λίγο, γιατί, απ ό,τι διάβασα, θα εμφανιστεί και ο Kobe στα επόμενα επεισόδια. Επειδή το έχω ρίξει στα ρετρό παιχνίδια εδώ κι ένα μήνα, ακόμη δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι έχει πεθάνει, όποτε τον βλέπω σε αγώνα.

Διαβάζω αυτήν την περίοδο το βιβλίο του Lazenby και ειδικά στον πρόλογο που αναφέρει ότι ο Kobe ξεκινάει μια νέα καριέρα μετά το μπάσκετ και έχει όλο το χρόνο μπροστά του, με πόνεσε η καρδιά μου. Για μένα ο Kobe με το Mamba Mentality του είναι ο μόνος που πλησίασε τον Jordan από άποψη νοοτροπίας, δε μιλάω για το αγωνιστικό γιατί υπάρχουν κι άλλοι παιχταράδες και ειδικά ο Lebron. Αλλά ο Black Mamba τον είχε σαν ίνδαλμα τον MJ, και αγωνιστικά προσπαθούσε να του μοιάσει με τον τρόπο που έπαιζε αλλά και από άποψη νοοτροπίας είχε πλησιάσει πολύ τον GOAT και το work ethic του.

Όσον αφορά τους Pistons, εμένα ακόμα μου κάνει εντύπωση το ότι μέχρι σήμερα υπάρχει κόντρα μεταξύ των Bad Boys και του Jordan. Είδατε πως αντέδρασε ο MJ στις δηλώσεις του Thomas. Αυτές τις μέρες κάποιοι εκ των Bad Boys έχουν κάνει κι άλλες δηλώσεις που δείχνουν ότι τα αισθήματα υπάρχουν μέχρι σήμερα όπως ο Thomas που είπε ότι ο Lebron και ο Durant θα είχαν κυριαρχήσει επί του Jordan στα 80s ή ο Laimbeer που είπε ότι έπαιξε στην καλύτερη εποχή, δε βλέπει ΝΒΑ πλέον, αλλά ταυτόχρονα θεωρεί GOAT τον Lebron και καλύτερο από τον Jordan στο να κάνει τους συμπαίκτες του να νικάνε. Δηλώσεις όπως αυτές, αλλά και η σιγουριά του Jordan ότι ο Isiah είπε χαζομάρες δείχνει ότι ακόμα και τώρα 30 χρόνια μετά δεν έχουν σταματήσει να αντιπαθούν ο ένας τον άλλο, ενδεικτικό της κόντρας και των συναισθημάτων που υπήρχαν από τότε.

[basket72]

Η άμυνα των Pistons δεν ήταν μόνο κλωτσομπουνίδια. Ήταν μια πολύ δεμένη ομάδα με αμυντικό προσανατολισμό, γεμάτη περιφέρεια και πολύ δυνατό πάγκο για την εποχή τους, οι οποίοι εισήγαγαν καινοτομίες στο κομμάτι της άμυνας. Η αθλητικότητά τους, τους επέτρεπε να συντονίζονται πολύ καλά στην άμυνα, καταφέρνοντας να κερδίσουν και τους τρεις μεγάλους εκείνης της εποχής (Magic, Michael, Bird), οι οποίοι είναι ιερά τέρατα. Είχαν όμως και καλούς επιθετικούς παίχτες. Κανείς δεν κερδίζει μόνο με ξύλο στο μπάσκετ.Υπήρξαν σε κάποιες περιπτώσεις παραπάνω σκληροί; Ναι, αλλά δεν ήταν και οι μόνοι. Το ντοκιμαντέρ πάντως αποφεύγει να αναφέρει τα σχόλια του Jordan και του Jackson πριν από τον 4ο αγώνα το 1991, που ουσιαστικά πυροδότησαν την αποφυγή του χαιρετισμού. Τέλος πάντων, υπήρξαν όπως λέει και ο ssoulliss ένα πολύ καλό φροντιστήριο για τον Jordan και ουσιαστικά τους έβαλαν τις βάσεις για το μεγαλείο. Ο λόγος που σέβομαι και παραδέχομαι το Σικάγο είναι το γεγονός ότ βρήκε τον τρόπο να αντιμετωπίσει τη σκληράδα του Ντιτρόιτ και να προσπελάσει το εμπόδιο. Οι Knicks του Ράιλι, τους οποίους συμπαθούσα στα 90's λόγω των μαχών με τους Bulls, έπαιζαν στο ίδιο στυλ αλλά αποδίδοντας χειρότερο μπάσκετ, μιας και δεν είχαν τόσο επιθετικό ταλέντο όσο οι Pistons.
Οι κανόνες που επιβλήθηκαν αργότερα για την προστασία των παιχτήν δεν ήταν κακοί αλλά πλέον φτάσαμε στο άλλο άκρο, όπου γίνεται διείσδυση και ανοίγουν οι άμυνες όπως η Ερυθρά Θάλασσα στη Βίβλο με το ραβδί του Μωυσή.

Εγώ είμαι απ΄αυτούς που τους αρέσει γενικά το σκληρό παιχνίδι είτε όταν παίζω είτε όταν βλέπω μπάσκετ. Επιπλέον όλη μου σχεδόν η ζωή είναι γύρω από αντίστοιχο κομμάτι του αθλητισμού.

Επίσης προτιμώ την εποχή του ΝΒΑ εκείνη όχι μόνο για αυτό καθαυτό το μπάσκετ (λιγότερο τρίποντο π.χ) αλλά και για εξωαγωνιστικούς λόγους όπως όλη αυτή η ιστορία με τα σόσιαλ μήδια, που άλλο δεν είναι από ένα κουτσομπολιό στην ουσία και κατ΄εμέ χαλάει τα μυαλά των παικτών αλλά και του κόσμου.
Τες πα.
Από την άλλη όμως το παιχνίδι των Πίστονς ήταν ξεκάθαρα και βρόμικο (εννοείται ότι συμφωνώ πως υπήρχε ταλέντο) κι εγώ αυτό δεν το θέλω και πάντα θα είμαι απέναντι. Το θεωρώ "κάτω από το τραπέζι' και στην ουσία δειλό/ένδειξη μικρότητας κι έλλειψης αθλητικής ηθικής.

[SugarRay]

Δεν ξέρω ρε γμτ αλλά μετά και τα 4 πρώτα επεισόδια και αφού είδαμε τον ΜJ να λέει ότι: ''μπορεί και να μην με συμπαθείτε και τόσο μετά το last dance'' και ξέροντας ότι έδωσε το ΟΚ για το υλικό το 2016 μόλις το σήκωσε ο Lebron, και αφού έχει προηγηθεί αυτό το κάρφωμα .
Εύχομαι & ελπίζω να μην αποφασίστηκε να βγεί τελικά τώρα μετά τον χαμό του Κοbe, ώστε να υπενθυμίσει σε όλους ποιος είναι ο GOAT και να ικανοποιήσει την ματαιοδοξία του. Το ξέρω ότι είπε πως τον είχε σαν μικρό αδελφό στην τελετή και ότι είχαν καλές σχέσεις κλπ αλλά με τρώει αυτή η σκέψη τελευταία.

(Μπορεί βέβαια όλα τα παραπάνω να είναι και αποτέλεσμα του εγκλεισμού & της καραντίνας, οπότε παρακαλώ μην πέσετε να με φάτε, ευχαριστώ. :smile: )

[ggr]

Διαβάζω αυτήν την περίοδο το βιβλίο του Lazenby και ειδικά στον πρόλογο που αναφέρει ότι ο Kobe ξεκινάει μια νέα καριέρα μετά το μπάσκετ και έχει όλο το χρόνο μπροστά του, με πόνεσε η καρδιά μου.

Θα σου αρέσει πάντως σαν βιβλίο. Το διάβασα πέρσι σε λιγότερο από μια βδομάδα, όπως και το αντίστοιχο για τον Τζόρνταν.

[ggr]

Από την άλλη όμως το παιχνίδι των Πίστονς ήταν ξεκάθαρα και βρόμικο (εννοείται ότι συμφωνώ πως υπήρχε ταλέντο) κι εγώ αυτό δεν το θέλω και πάντα θα είμαι απέναντι. Το θεωρώ "κάτω από το τραπέζι' και στην ουσία δειλό/ένδειξη μικρότητας κι έλλειψης αθλητικής ηθικής.

Δεκτό. Άλλωστε δεν έχουμε να χωρίσουμε κάτι, μπασκετική κουβέντα κάνουμε και χαίρομαι όταν ο συνομιλητής μιλά με "μπασκετικά" επιχειρήματα . Αυτό μου αρέσει σ' αυτό το φόρουμ.

[basket72]

[
Δεκτό. Άλλωστε δεν έχουμε να χωρίσουμε κάτι, μπασκετική κουβέντα κάνουμε και χαίρομαι όταν ο συνομιλητής μιλά με "μπασκετικά" επιχειρήματα . Αυτό μου αρέσει σ' αυτό το φόρουμ.

Έτσι ακριβώς είναι, φίλε μου. Κι εγώ αυτό κρατάω από το φόρουμ!!

[shaq7]

Δειτε τζαντιλα παντως ο μιχαλακης μετα το καρφωμα του λεμπρον..αν μπορουσε θα φοραγε φανελα επιτοπου να μπει να παιξει!Εχει καταφερει τα παντα ο τυπος και ακομα θελει να αποδεικνυει οτι ειναι ο καλυτερος..

Πολυ ωραια σκηνη εκει που ο ροντμαν ελεγε πως μελετουσε που θα παει η μπαλα αναλογα το σουτ και ποιος το ειχε σουταρει..τιποτα δεν ειναι τυχαιο τελικα!Το οτι ολη την βδομαδα επινε και ξενυχτουσε αλλα στον αγωνα ειχε την περισσοτερη ενεργεια απολους χρειαζεται μελετη!Ισως το μυστικο να ταν η ηλεκτρα

[ggr]

Πάντως, αν και οι μάχες των Pistons με τους Bulls είχαν τη δική τους "μαγεία" λόγω της έχθρας των 2 ομάδων, θεωρώ ότι δεν ήταν τόσο σκληρές όσο η σειρά των Knicks με τους Pistons το 1992. Υπήρχαν οι Rodman, Laimbeer κτλ. από τη μία και από την άλλη η τριάδα των "μουρλών" (Οakley, Mcdaniel, Mason) και ο Ewing. Προσωπικά, δεν έχω δει πιο σκληρή σειρά από αυτή.

[shtarkws]

Πολυ ωραια σκηνη εκει που ο ροντμαν ελεγε πως μελετουσε που θα παει η μπαλα αναλογα το σουτ και ποιος το ειχε σουταρει..τιποτα δεν ειναι τυχαιο τελικα!Το οτι ολη την βδομαδα επινε και ξενυχτουσε αλλα στον αγωνα ειχε την περισσοτερη ενεργεια απολους χρειαζεται μελετη!Ισως το μυστικο να ταν η ηλεκτρα

Πάντως ο Ροντμαν σε καμία περίπτωση δεν ηταν στους Μπουλς ο αμυντικός ογκόλιθος που ήταν στους Πιστονς. Εξειδικεύτηκε στα ριμπάουντ βεβαια αλλα καμια σχέση.

[ggr]

Για να πω την αλήθεια, στεναχωρήθηκα όταν είδα τον Kobe στο Last Dance. Μου φαίνεται ακόμη περίεργο το γεγονός ότι έχει φύγει από τη ζωή.
Αναφέρθηκαν στο 6ο επεισόδιο οι μάχες με τη Νέα Υόρκη. Θεωρώ ότι θα μπορούσε να γίνει αναφορά και στο 5ο επεισόδιο, μιας και οι μάχες το 1992 με τους Νικς ήταν πιο έντονες απ΄' το 1993. Θεωρώ ότι το κλειδί ήταν η αποχώρηση του Xavier McDaniel, για τον οποίο οι κακές γλώσσες λένε ότι πιέστηκε από τον David Falk να φύγει απ' τη Νέα Υόρκη, μιας και ο Charles Smith για μένα δεν ήταν στο ίδιο επίπεδο. Με τον X - Man ίσως να είχαν κερδίσει το 1993, μιας και ήταν καλύτερος επιθετικά απ' τον Smith και πιο σκληρός παίχτης. Ο Pippen ζορίστηκε απέναντί του το 1992.

[Conan1982]

Να ξεφύγω λίγο από το μπασκετικό κομμάτι. Ήμουν στο quora και έπεσε η ματιά μου σε μια ανάρτηση που έλεγε για το ότι τα μάτια του Τζόρταν είναι κίτρινα. Το έψαξα λίγο και άλλοι τον έχουν βγάλει ως και αλκοολικό με κίρρωση ήπατος φέρνοντας ως παράδειγμα το ποτήρι με το ποτό που υπάρχει κατά την διάρκεια των σκηνών, άλλοι βέβαια λένε ότι δεν έχει τίποτα και ότι ειδικά για το ποτό διαφημίζει μια Τεκίλα της οποίας το brand του ανήκει.

[SteveNashidis]

Μια άλλη οπτική γωνία για ένα κομμάτι των τελευταίων επεισοδίων. Θα ήθελα να υπάρχει και αυτή η οπτική στο ντοκιμαντέρ και να μην είναι τόσο μονόπλευρη!

[yorgos]

Θα κάτσω να τη δω όλη τη σειρά όταν έρθει η ώρα, αλλά επειδή διάβασα το βιβλίο του LAzenby και συζητούσα με φίλους για το Last Dance που το είδαν, έχω την αίσθηση πως "στρογγυλλεύει" πολλές από τις κακές πτυχές της προσωπικότητας του Τζόρνταν (για μένα ήταν άθλιος ως άνθρωπος με πολλά κόμπλεξ, ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ ως αθλητής κι όχι, δεν είναι υποχρεωτικό να πηγαίνουν μαζί αυτά), εν μέρει επειδή η εταιρεία παραγωγής είναι δική του.

Όποιος έχει διαβάσει και το βιβλίο και βλέπει και τα επεισόδια ας κάνει ένα σχόλιο επ' αυτού πληζ.

[Conan1982]

Θα κάτσω να τη δω όλη τη σειρά όταν έρθει η ώρα, αλλά επειδή διάβασα το βιβλίο του LAzenby και συζητούσα με φίλους για το Last Dance που το είδαν, έχω την αίσθηση πως "στρογγυλλεύει" πολλές από τις κακές πτυχές της προσωπικότητας του Τζόρνταν (για μένα ήταν άθλιος ως άνθρωπος με πολλά κόμπλεξ, ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ ως αθλητής κι όχι, δεν είναι υποχρεωτικό να πηγαίνουν μαζί αυτά), εν μέρει επειδή η εταιρεία παραγωγής είναι δική του.

Όποιος έχει διαβάσει και το βιβλίο και βλέπει και τα επεισόδια ας κάνει ένα σχόλιο επ' αυτού πληζ.

Δεν ξέρω κατά πόσο στρογγυλεύει πάντως δείχνει την μανία του για τον τζόγο, το πως φερόταν στους συμπαίκτες του, πόσο εμμονικός ήταν αν θεωρούσε ότι κάποιος τον "τσιγκλούσε" ή και χωρίς. Σε όλα παραθέτει γνώμες συμπαικτών, αντιπάλων, προπονητών, κ.α καθώς και του ίδιου στο τέλος να λέει τα πράγματα με την δική του οπτική.
Το βιβλίο δεν το έχω διαβάσει αλλά και η σειρά δεν είναι αγιογραφία του Τζόρνταν.

[ggr]

Θα κάτσω να τη δω όλη τη σειρά όταν έρθει η ώρα, αλλά επειδή διάβασα το βιβλίο του LAzenby και συζητούσα με φίλους για το Last Dance που το είδαν, έχω την αίσθηση πως "στρογγυλλεύει" πολλές από τις κακές πτυχές της προσωπικότητας του Τζόρνταν (για μένα ήταν άθλιος ως άνθρωπος με πολλά κόμπλεξ, ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ ως αθλητής κι όχι, δεν είναι υποχρεωτικό να πηγαίνουν μαζί αυτά), εν μέρει επειδή η εταιρεία παραγωγής είναι δική του.

Όποιος έχει διαβάσει και το βιβλίο και βλέπει και τα επεισόδια ας κάνει ένα σχόλιο επ' αυτού πληζ.

Έχω διαβάσει το βιβλίο και είδα και τη σειρά. Πολλά απ' αυτά που υπάρχουν στο βιβλίο, θα τα δεις και στη σειρά. Κανένα απ' τα δύο δεν είναι αγιογραφία και οι συγκλίσεις είναι πάρα πολλές, απλά το βιβλίο μπαίνει σε περισσότερες λεπτομέρειες σε όλα τα θέματα, κάτι που το ντοκιμαντέρ δεν κάνει για οικονομία χρόνου. Τα σημαντικά τα αναφέρει πάντως η σειρά. Ως άνθρωπος ήταν ιδιαίτερα σκληρός αλλά αυτό ήταν τελικά το χαρακτηριστικό που τον έκανε τόσο μεγάλο αθλητή. Τέλος, όσο και αν στον ίδιο δεν άρεσε τόσο που αποσύρθηκε αναγκαστικά μετά τον έκτο τίτλο, θεωρώ πολύ σημαντικό για έναν αθλητή να φεύγει στην κορυφή, χωρίς κανένας να μην έχει καταφέρει να τον εκθρονίσει. Το ίδιο ισχύει και για τον Bill Russell.

Όταν είδα το τελευταίο καλάθι απέναντι στους Jazz, το μυαλό μου ταξίδεψε πίσω στον χρόνο. Πρωί Ιουνίου του 1998, εν μέσω των προαγωγικών εξετάσεων της Β' Λυκείου, παρακολουθώ με τον γύψο στο πόδι την εκπομπή world sport του CNN, ώστε να δω την κατάληξη του 6ου τελικού. Όταν είδα το τρίποντο του Stockton θεώρησα ότι ο αγώνας τελείωσε αλλά φευ, ο Μιχαλάκης είπε την τελευταία λέξη και με άφησε άφωνο. Ξέροντας ότι οι Bulls θα τελειώσουν εκείνη τη χρονιά, το θεωρώ το ιδανικό φινάλε για τον Air. Όταν φτάνω στο σχολείο, οι φίλοι των Bulls έχουν πάθει πλάκα απ' το φινάλε του αγώνα. Θυμάμαι τη συζήτηση με τον κολλητό μου και ξαφνικά...επανέρχομαι στην πραγματικότητα των 38 ετών...