Ενδεικτικά παραθέτω μία λίστα (με χρονολογική σειρά) με 10 χαρακτηριστικές τέτοιες περιπτώσεις, υπάρχουν βέβαια πολλές ακόμα που αξίζουν αναφοράς.
1948: Andy Tonkovich, George Kok, George Hauptfuhrer
Οι 3 αναφερόμενοι παγκοσμίως άγνωστοι παίκτες ήταν τα 3 πρώτα picks του συγκεκριμένου draft. Αθροιστικά, στην καριέρα τους στο ΝΒΑ έπαιξαν... 17 παιχνίδια. Το #4 pick έπαιξε πάνω από 1000 παιχνίδια και πέτυχε πάνω από 20000 πόντους. Το όνομά του Dolph Schayes. Φυσικά, εκείνα τα χρόνια αυτά ήταν πολύ συνηθισμένα λόγω των συνθηκών της εποχής, του μηδαμινού scouting κλπ. Αναφέρω μόνο την συγκεκριμένη περίπτωση ως την πιο χαρακτηριστική.
1956: Sihugo Green - Rochester Royals, #1 pick
Έπαιξε 9 χρόνια στη λίγκα με 9 πόντους μέσο όρο. Όχι τόσο τραγικό, το θέμα βέβαια είναι ότι στο #2 επιλέχθηκε ο Bill Russell από τους St.Louis Hawks, για να γίνει μάλιστα trade αμέσως στους Celtics αντί των Hagan και Macauley. Η συνέχεια της ιστορίας του παγκόσμιου μπάσκετ γνωστή... Οι πληροφορίες μάλιστα της εποχής αναφέρουν πως ο Auerbach (έχοντας ήδη συμφωνήσει το trade με τους Hawks) προσέφερε στον ιδιοκτήτη των Royals κάποιο καλό οικονομικό deal για.... το μπαλέτο χορού στον πάγο που είχε παράλληλα ο τελευταίος(!!!), με αντάλλαγμα να μην επιλέξει τον Russell στο #1.
1972: LaRue Martin - Portland Trail Blazers, #1 pick
Σέντερ που στην κολεγιακή του καριέρα είχε 18 πόντους και 15 ριμπάουντ μέσο όρο, ήταν σίγουρο ότι θα καταλήξει ψηλά στο draft εκείνες τις εποχές. Τελικά στο ΝΒΑ είχε... 5.3 πόντους και 4.6 ριμπάουντ σε 4 σεζόν, ενώ στη συνέχεια αποσύρθηκε τελείως από το άθλημα και ασχολήθηκε με επιχειρήσεις. Μία θέση πίσω του, στο #2 επιλέχθηκε ο Bob McAdoo, ενώ στο #12 επιλέχθηκε ο Julius Erving, ο οποίος βέβαια αγωνιζόταν ήδη στην ανταγωνιστική λίγκα του ABA και δεν αναμενόταν να παίξει στο ΝΒΑ σύντομα.
1984: Sam Bowie - Portland Trail Blazers, #2 pick
Ίσως το πιο διάσημο bust όλων των εποχών. Οι Blazers είχαν ήδη επιλέξει την προηγούμενη σεζόν τον Drexler, άρα δεν ήθελαν κάποιον παρόμοιο παίκτη, αλλά έναν ψηλό. Στο #1 επιλέχθηκε ο Olajuwon, επομένως ο επόμενος καλύτερος ψηλός ήταν ο συμπαθής Sam. Δυστυχώς όμως αυτός είχε πολλούς τραυματισμούς, και παρά το γεγονός ότι τελείωσε (πρόωρα) την καριέρα του με συμπαθείς μέσους όρους (10.9 πόντοι, 7.5 ριμπάουντ) μένει στην ιστορία γιατί αυτό που άφησαν οι Blazers ήταν φυσικά ο Michael Jordan στο #3...
1986: Len Bias - Boston Celtics, #2 pick
Όλο το draft του 1986 ίσως αξίζει ένα δικό του τόπικ. Είναι το "καταραμένο draft", με παίκτες όπως οι Washburn (#3 pick) και Bedford (#6pick) να παίζουν μόλις 2-3 χρόνια στη λίγκα πριν αποκλειστούν λόγω ναρκωτικών, το ίδιο που συνέβη και στο #7 Roy Tarpley, που βέβαια πρόλαβε να κάνει κάποια πράγματα πριν συμβεί αυτό (αλλά και μετά, στην Ευρώπη). Τίποτα βέβαια δεν μπορεί να πλησιάσει την ιστορία του Len Bias, που πέθανε από υπερβολική δόση μόλις 2 μέρες μετά το draft, "γιορτάζοντας", αποτελώντας ίσως το μεγαλύτερο what if στην ιστορία του ΝΒΑ.
1995: Joe Smith - Golden State Warriors, #1 pick
Πολλές φορές οι λάθος επιλογές των ομάδων γίνονται γιατί προτιμούν κάποιον παίκτη σε συγκεκριμένη θέση όπου έχουν έλλειψη, αντί απλά να πάρουν τον καλύτερο διαθέσιμο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως, σχεδόν όλοι οι διαθέσιμοι ήταν παρόμοιοι power forward, κάτι που κάνει την επιλογή των Warriors ίσως ακόμα περισσότερο άστοχη. Στο #2 επιλέχθηκε ο McDyess, στο #4 ο Rasheed και στο #5 o Garnett (και στο #3 ο Jerry Stackhouse). Και οι Warriors στο #1 επέλεξαν τον χειρότερο τελικά εξ' αυτών, παρά το γεγονός βέβαια ότι o Smith έκανε μία αξιόλογη 15ετή καριέρα με 10 πόντους και 6 ριμπάουντ μέσο όρο και ίσως αδικείται από την παρουσία του σε αυτήν την λίστα.
2001: Kwame Brown - Washington Wizards, #1 pick
Μία 12ετής καριέρα στο ΝΒΑ με 6.6 πόντους και 5.5 ριμπάουντ είναι κάτι που οι περισσότεροι άνθρωποι στον πλανήτη μόνο να ονειρευτούν μπορούν. Για τον συμπαθή Kwame όμως είναι ο λόγος που δέχθηκε άγρια κριτική, μην κατορθώνοντας να εκπληρώσει τις προσδοκίες που υπήρχαν από αυτόν, τόσο στους Wizards ως συμπαίκτης του Jordan στο comeback του, όσο και αργότερα στους Lakers, όπου οι προσδοκίες πάντα είναι υψηλότατες...
2003: Darko Milicic - Detroit Pistons, #2 pick
Μετά τον Lebron στο #1, τα πάντα ήταν ανοιχτά για την επιλογή των Pistons. Τελικά επέλεξαν έναν παίκτη απευθείας από την Ευρώπη, υπερταλαντούχο που όμως δυσκολεύτηκε πολύ στην προσαρμογή του στο περιβάλλον του ΝΒΑ. Έκλεισε την καριέρα του μετά από μία δεκαετία με 6 πόντους μέσο όρο, με την τριετία του στο Detroit να είναι η χειρότερη δυνατή. Αυτό βέβαια δεν επηρέασε ιδιαίτερα βραχυπρόθεσμα την ομάδα, που στην rookie χρονιά του (χωρίς καμία συμβολή του ίδιου βέβαια) κατέκτησε τον τίτλο. Τι έχασαν όμως μακροπρόθεσμα? Τους Carmelo, Bosh και Wade, που επιλέχθηκαν στο #3, #4 και #5 αντίστοιχα...
2007: Greg Oden - Portland Trail Blazers, #1 pick
Για άλλη μία φορά οι Blazers στη λίστα με κάποιον σέντερ. Εκείνη την εποχή δεν φαινόταν κακή κίνηση, πολύ γρήγορα όμως ο συμπαθής Γκρεγκ χρειάστηκε εγχείριση και έχασε όλη τη σεζόν 2007-08. Από εκεί και μετά, η αντίστροφη μέτρηση είχε αρχίσει. Κουτσοέπαιξε τις 2 επόμενες σεζόν, έχασε τελείως τις επόμενες 2 λόγω διάφορων τραυματισμών, προσπάθησε να επανέλθει με τους Heat το 2014 (βρισκόμενος απλά στην άκρη του πάγκου τους) και τελικά έκλεισε τη καριέρα του το 2016 στην Κίνα... Ένα από τα μεγαλύτερα what ifs στην ιστορία του ΝΒΑ. Ενδεικτικά, μία θέση πίσω του στο #2 του draft κάποιος Kevin Durant.
2009: Hasheem Thabeet - Memphis Grizzlies, #2 pick
Ένας παίκτης ύψους 2.20 που χαρακτηρίστηκε ως ο επόμενος Dikembe Mutombo. Τελικά οι ρυθμοί του ΝΒΑ ήταν too much για αυτόν, ολοκληρώνοντας την καριέρα του με 2.2 πόντους και 2.7 ριμπάουντ μέσο όρο... Πίσω του στο draft, στο #3 ο Harden, στο #7 o Curry, στο #9 ο DeRozan και πολλοί ακόμα.