The Michael Jordan Era

[shtarkws]

The early years


Οι Bulls το καλοκαίρι του 1984, μετά απο άλλη μια αποτυχημένη σεζόν βρέθηκαν να έχουν την 3η επιλογή επερχόμενο draft. Η πρόσφατη εμπειρία τους απο την διαδικασία δεν ήταν η καλύτερη, αφού το 1979 έχασαν απο τους Lakers στο coin toss το δικαίωμα να επιλέξουν πρώτοι, με τους Lakers στην συνέχεια να επιλέγουν τον Magic Johnson. Οι Bulls λοιπόν είχαν την 3η επιλογή αλλά δεν τους έφτανε για να επιλέξουν τον καλύτερο παίκτη της τάξης, τον πληθωρικό σέντερ Hakeem Olajuwon, οπότε αποφάσισαν να επιλέξουν τον ενδιαφέρον και θεαματικό γκαρντ απο την North Carolina, μια απόφαση που θα άλλαζε για πάντα το ρου της ιστορίας τους αλλά και του ΝΒΑ.

Το όνομα αυτου, Michael Jordan




Ο Jordan έδειξε απο την πρώτη στιγμή οτι θα εξελιχθεί σε έναν απο τους καλύτερους παίκτες του πρωταθλήματος. Κέρδισε το βραβείο του rookie της σεζόν και μια θέση στην δεύτερη all star ομάδα του πρωταθλήματος αφου υπήρχαν βραδιές που έκανε πρωτόγνωρα και απίστευτα πράγματα, με ενα μοναδικό και αέρινο στυλ. Ηταν μια ασταμάτητη καλαθομηχανή που αν και φανερά άγουρος, κατάφερε να βάλει ξανά τους Bulls στα play off. Μόνο με τον ενθουσιασμό ή τον Jordan όμως δεν γινόταν να αποφύγουν την σκούπα απο τους έμπειρους Bucks του Μoncrief, με τον ΜJ να έχει 29,2 πόντους στην σειρά.

Κάτι που θα γινόταν γνώριμο σκηνικό για τον νεαρό Michael, αυτός δηλαδή να έχει τρομερά επιτεύγματα αλλά οι Bulls πάντα να πέφτουν σε μια καλύτερη ομάδα και να αποκλείονται.




Reinsdorf και Krause κατάλαβαν οτι εχουν στα χέρια τους χρυσό και αποφάσισαν να χτίσουν την ομάδα γύρω απο τον Jordan

Την σεζόν 85/86 απέκτησαν τους Paxson - Oakley, όμως ο Jordan έσπασε το πόδι του και έχασε σχεδόν όλη την σεζόν. Παρόλα αυτά οι Bulls κατάφεραν να μπουν στα play off στα οποία πρόλαβε και γύρισε ο MJ, πάλι όμως έπεσαν σε καλύτερη ομάδα αφού τους σκούπισαν οι Celtics του Bird. O Jordan έδειξε και πάλι την κλάση του σκοράροντας 63 πόντους στο δεύτερο παιχνίδι της σειράς, επίδοση που ισχύει μέχρι και σήμερα στα play off


Κατι που έκανε τον Larry Legend να πει το εξής

Το 86/87 ο Jordan βγήκε 1ος σκόρερ της λίγκας με 37.1 πόντους και αναδείχθηκε στην πρώτη ομάδα All NBA οδηγώντας τους Bulls στο 42-40, πάλι όμως σκουπίστηκαν στα play off απο τους Celtics αφού ήταν φανερή η έλλειψη βάθους που υπήρχε στο ρόστερ

Το καλοκαίρι του 87 ο Krause επέλεξε στο νούμερο 8 τον Olden Polynice έναν σέντερ απο το πανεπιστήμιο του Virginia, τον οποίο έστειλε αμέσως στο Seattle για έναν ψιλόλιγνο small forward με όνομα Scottie Pippen και στο νούμερο 10 επέλεξε τον power forward Horace Grant. Πλεον οι Bulls άρχισαν να δημιουργούν έναν ταλαντούχο, αλλά άπειρο κορμό, που τους οδήγησε σε 50 νίκες με τον Jordan να κερδίζει το πρώτο απο τα πέντε του βραβεία καλύτερου παίκτη της σεζόν. Στα play off συνάντησαν τους Pistons τα ημιτελικά της Ανατολής όπου ηττήθηκαν σε 5 αγώνες, κατι που θα δημιουργήσει μια μεγάλη αντιπαλότητα μεταξύ των δυο ομάδων μέχρι το καλοκαίρι του 1991.

Μια αντιπαλότητα που περιελάμβανε τα jordan rules



Βρώμικα χτυπήματα, τεχνικές ποινές και φασαρίες


Εντωμεταξύ ο Krause συνέχιζε να χτίζει γύρω απο τον Jordan αλλα και τον Pippen ο οποίος άρχισε να εξελίσσεται σε σταθερό δεύτερο πόλο της επίθεσης και τελικά σε all star παίκτη. Αντάλλαξε τον δυναμικό ριμπάουντερ και αμυντικό Oakley για να δώσει χώρο στον Grant (κάτι που δεν άρεσε καθόλου στον Jordan), παίρνοντας τον επιθετικογενή σέντερ Cartwright και ένα draft pick (που χρησιμοποίησε για τον ρολίστα Perdue), έφερε απο το Phoenix τον σουτέρ Hodges ενώ αργότερα επέλεξε στο draft τον σέντερ Stacey King και τον guard BJ Armstrong, χωρίς όμως να καταφέρνουν να ξεπεράσουν το εμπόδιο των Bad Boys απο το Detroit. Πάντως την σεζόν 89/90 έγινε άλλη μία σημαντική αλλαγή που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην μετέπειτα ιστορία τους, τον coach Doug Collins αντικατέστησε ένας απο τους βοηθούς του, ο Phil Jackson. Αυτή την φορά έφτασαν μέχρι τους τελικούς της περιφέρειας όπου και πάλι βρέθηκαν απέναντι στους Pistons, όπου και πάλι έχασαν, αυτή την φορά όμως πιέζοντας τους μέχρι τον 7ο αγώνα δείχνοντας οτι πλέον είναι κοντά στην κορυφή

Το καλοκαίρι του 90 λοιπόν βρήκε έναν Jordan που για τέσσερα συνεχόμενα χρόνια ήταν πρώτος σκόρερ της λίγκας, mvp και ξεκάθαρα ο ανερχόμενος star του ΝΒΑ. Υπήρχε όμως η αμφισβήτηση κατα πόσο ο πολύς καλός παίκτης μπορεί να εξελιχθεί σε πρωταθλητή. Ηταν πλέον ξεκάθαρο οτι δεν ήταν θέμα μόνο τεχνικό αλλά κυρίως πνευματικό.

Ηταν μια διαδικασία που έπλασε τον χαρακτήρα του Michael Jordan, καλλιέργησε την ανταγωνιστική του φύση και με την μπαγκέτα του Phil Jackson εξελίχθηκε σε έναν ψυχρό δολοφόνο των παρκέ που σε κάθε του εμφάνιση έσπερνε τον τρόμο στους αντιπάλους και ρίγη ενθουσιασμού σε κάθε μπασκετικό φίλαθλο.

Ηταν η αρχή της δυναστείας του

[shtarkws]

The First Championship

Την σεζόν 1990/91 οι Ταύροι ήταν αποφασισμένοι να διεκδικήσουν αυτό που θεωρούσαν οτι μπορούσε πια να γίνει δικό τους.

Ο Mike ήταν πια στην λίγκα 6 χρόνια και το παιχνίδι του είχε ωριμάσει αρκετά να περάσει στο επόμενο επίπεδο. Έδινε μεγαλύτερη έμφαση στην άμυνα και έμαθε να εμπιστεύεται περισσότερο τους συμπαίκτες του. Δίπλα του υπήρχε πλέον ένας δεύτερος all star στο πρόσωπο του Scottie Pippen, o Horace Grant εξελισσόταν σε έναν απο τους καλύτερους power forward του πρωταθλήματος, ο πάγκος ήταν γεμάτος χρήσιμους ρολίστες που ήξεραν καλά και είχαν αποδεχτεί τον ρόλο τους, ενώ Paxson και BJ Armstrong οργάνωναν άψογα την εφεύρεση του Phil, ή μάλλον του Tex Winter, ή μάλλον του Sam Barry προπονητή του Winter την δεκαετία του 40, την περίφημη triangle offense. Μια έμπνευση που είχε το coaching stuff για να δημιουργήσει καλύτερο spacing προς όφελος του Jordan και ταυτόχρονα να δώσει την ευκαιρία στους υπόλοιπους παίκτες να εμπλακούν ουσιαστικά στην επίθεση αφού οι προηγούμενες αποτυχίες των play off έδειξαν οτι για να φτάσουν οι Bulls στον τίτλο πρέπει η ομάδα να στηριχτεί όχι μόνο στην κυριαρχία του Jordan, αλλά και στην δύναμη του συνόλου.

Το roster των 90/91 Bulls λοιπόν ήταν το εξής

Michael Jordan SG
Scottie Pippen SF
Horace Grant PF
Bill Cartwrigh C
John Paxson PG
B.J. Armstrong PG
Stacey King C
Will Perdue C
Cliff Levingston PF
Dennis Hopson SG
Craig Hodges SG
Scott Williams PF



Η σεζόν ξεκίνησε με 3 ήττες μέχρι οι Bulls να βρουν τα πατήματα τους, στην συνέχεια όμως oi παίκτες ευθυγραμμίστηκαν και πάτησαν γκάζι για τα καλά. Ο Jordan βρισκόταν σε άγρια κατάσταση. Σκόραρε 11 φορές απο 40 εως 49 πόντους, 41 φορές 30 εως 39 πόντους, 26 φορές 20 εως 29 πόντους και 4 φορές 10 με 19 πόντους, κλείνοντας την σεζόν με 31.5 πόντους μ.ο 6 ριμπάουντ, 5.5 ασίστ, 2. κλεψίματα και 1 τάπα. O Pippen έκανε επίσης εξαιρετική σεζόν με 17,8 ποντους μ.ο ενώ όλοι οι παίκτες είχαν ρόλο και συνεισφορά στην πορεία των Bulls που τελείωσαν την χρονιά με 61-21 το καλύτερο στην ιστορία του οργανισμού, κατατάσσοντας τους πρώτους στην ανατολή παίρνοντας το πολυπόθητο πλεονέκτημα έδρας για τα play off, αφού η μεγαλύτερη απειλή για αυτούς ήταν οι δύο φορές πρωταθλητές Pistons τους οποίους κάποια στιγμή θα συναντούσαν και πάλι στην ανατολή.

Jordan και Pippen αποτελούσαν ένα τρομερό δίδυμο και πλέον το καλύτερο σε όλη την λίγκα. Έπαιξαν και στα 82 ματς της κανονικής περιόδου και εκτός των εκπληκτικών αριθμών στο σκοράρισμα ήταν dominant και στην άμυνα. Ο Mike αναδείχθηκε στην καλύτερη αμυντική πεντάδα του πρωταθλήματος ενώ ο Scottie στην δεύτερη.

Η κανονική διάρκεια λοιπόν αποτελούσε ένα τεστ κατά πόσο οι Bulls θα μπορούσαν να συνηθίσουν το καινούργιο σύστημα, αν θα βρούν και άλλους παίκτες να συνεισφέρουν γύρω απο τον Mike και κατά πόσο ο ίδιος ο MJ θα μπορέσει να ηγηθεί και να μετατρέψει μια καλή ομάδα κανονικής περιόδου στην οποία έγραφε απλώς νούμερα, σε πρωταθλητές.

Έπρεπε να προετοιμαστούν για να δοκιμάσουν τους εαυτούς τους και τις αντοχές τους όταν η μπάλα καίει με το παιχνίδι να πάει στα άκρα.

Για τα κατορθώματα του στην κανονική διάρκεια ο Jordan αναδείχθηκε Μvp της λίγκας καθώς και πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος,






Οι Bulls μπήκαν λοιπόν στα play off νιώθοντας πολύ καλά για τις πιθανότητες τους.

Στον πρώτο γύρο συνάντησαν τους Knicks που έκαναν μια σχετικά μέτρια σεζόν τερματίζοντας 3οι στην division και 8οι στην κατάταξη της Ανατολής. Oι Knicks είχαν μεν τον κορμό των Ewing - Oakley - Starks - Jackson αλλά δεν ήταν ακόμα στο επίπεδο του Chicago για να μπορούν να σταθούν ανταγωνιστικοί απέναντι τους (θα έπρεπε να περιμένουν άλλον έναν χρόνο μέχρι να έρθει ο Riley για να τους βάλουν δύσκολα), μοιραία λοιπόν ήρθε το sweep με τους ταύρους να σκοράρουν 106 πόντους μ.ο στην σειρά και τον Jordan να έχει 28 και 26 στο united center κρατώντας μια θεαματική 33αρα για το garden που συμπεριλαμβάνει αυτή την φάση



Τελείωσε την σειρά με 29 πόντους, 4.7 ριμπάουντ, 6 ασίστ, 2,7 κλεψίματα και 0.7 τάπες


Στον δεύτερο γύρο τους περίμεναν οι Philadelphia 76ers που αποτελούσαν πλέον την ομάδα του sir Charles Barkley. O Barkley αν και έχασε 15 παιχνίδια ήταν επίσης all star εκείνη την χρονιά με 27,5 πόντους μ.ο, οδηγώντας τους sixers σε 44 νίκες μπαίνοντας σαν 5ο seed στην ανατολική περιφέρεια, όπου και σκούπισαν το 4ο Milwuakee φιλοδοξώντας να αποκλείσουν το Chicago και να είναι αυτοί που θα αντιμετωπίσουν στους τελικούς της ανατολής τους πρωταθλητές Pistons. Πλην του Barkley όμως η Philly δεν είχε σπουδαίο βάθος και με μόνο άξιο συμπαραστάτη τον Hersey Hawkins δεν μπορούσαν να έχουν καμιά τύχη απέναντι στους πεινασμένους Bulls. O Phil Jacson έδωσε τον τόνο οτι το κλειδί της σειράς θα είναι η άμυνα, με τους Ταύρους να κρατούν τους Sixers στους 94,2 πόντους μ.ο απο τους 105 που σκόραραν στην regural season. Πήραν άνετα τα 2 πρώτα παιχνίδια στο Chicago, έχασαν το 3ο στην Philadelphia με 99-77 (όπου ο MJ έβαλε 46) και κυριάρχησαν στο 4ο με 101-85 κλείνοντας την σειρά άνετα με 4-1. Ο Jordan είχε στην σειρά 33,4 πόντους, 8 ριμπάουντ, 7.8 ασίστ με 1.8 κλέψιμο και 1.4 τάπες, κυριαρχώντας και στις δύο πλευρές του παρκέ.





Ήταν λοιπόν στους τελικούς της περιφέρειας, με τον κακό τους δαίμονα, τους Pistons να τους περιμένουν.

Για συνεχόμενες χρονιές 1988/89/90 οι Pistons όχι μόνο τους απέκλειαν, αλλά έδειχναν να το κάνουν με τρόπο που μαρτυρούσε οτι το θέλουν περισσότερο και κυρίως ότι έχουν όχι μόνο ταλέντο και προσωπικότητες, άλλα την κατάλληλη στάση για να γίνουν πρωταθλητές.

Οι Bulls έμπαιναν στην σειρά έτσι με ενα επιπρόσθετο βάρος. Τους είχαν χαρακτηρίσει μέν καλούς, αλλά soft και οτι στα κρίσιμα ασφυκτιούν.

Έπρεπε να δώσουν απαντήσεις

Ειδικά ο MJ ήταν πιο αποφασισμένος απο ποτέ

Ήξερε οτι το κλειδί ήταν να μείνουν συγκεντρωμένοι και να κάνουν αυτο που μπορούν, χωρίς να πέσουν στην παγίδα των bad boys που θα προσπαθούσαν να παίξουν με το μυαλό τους προκαλώντας τους.

Στο πρώτο παιχνίδι οι Bulls δάγκωναν. Ολη η βασική πεντάδα των πιστονιών σκόραρε συνολικά 37 πόντους όταν Mike και Scottie έιχαν μαζί 40. BJ, Hodges, Levingston και Perdue βρήκαν χρόνο συμμετοχής και συνεισέφεραν κυρίως σε άμυνα βγάζοντας hustle plays, αλλά και στην επίθεση με τους Bulls να ελέγχουν συνεχώς το παιχνίδι και να επικρατούν άνετα με 93-84. Ο τρόπος που κυριάρχησαν οι ταύροι έδειξε οτι κάτι άλλαξε, ότι είναι ικανοί να κερδίσουν τους Pistons στο δικό τους παιχνίδι, οτι πλέον η άμυνα αποτελεί και δικό τους δυνατό σημείο.



Στο δεύτερο παιχνίδι τα πράγματα πήγαν ακόμα καλύτερα για τους ταύρους που ήταν γεμάτοι αυτοπεποίθηση. Κυριάρχησαν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο στο παρκέ, κυνηγούσαν λυσσασμένα στην άμυνα εξαφανίζοντας τον Isaia και με τον Jordan οδηγό στην επίθεση κρατούσαν ένα άνετο προβάδισμα, μπαίνοντας στο τέταρτο δεκάλεπτο έχοντας μια άνετη διαφορά σχεδόν 20 πόντων, με τους πρωταθλητές απλά να μαζεύουν την διαφορά για το τελικό 105-97. Ο Jordan τελείωσε το παιχνίδι με 33 πόντους, 3 ριμπάουντ, 7 ασίστ και 2 κλεψίματα.



Αφού καθάρισαν λοιπόν άνετα τα δύο πρώτα παιχνίδια, η σειρά μεταφέρθηκε στο Detroit με τους Pistons να βρίσκονται στα σκοινιά. Οι back to back πρωταθλητές δεν υπήρχε περίπτωση να πέσουν χωρίς μάχη και απάντησαν με τον μόνο τρόπο που ήξεραν, προσπαθώντας να τους σπάσουν το ηθικό εκφοβίζοντας τους. Οι Bulls όμως ήταν έτοιμοι, έμειναν συγκεντρωμένοι χωρίς να αντιδρούν ή να δείχνουν επηρεασμένοι και κάθε φορά που τους έβαζαν δύσκολα εκτελούσαν το πλάνο τους με συνέπεια.

O Jordan πήρε απο το χέρι τους Bulls απέναντι σε μια ομάδα που πάντα τους ΄'έδερνε΄' και τους νικούσε και τους οδήγησε σε θρίαμβο, όχι μόνο μέσα στις τέσσερις γραμμές του παρκέ αλλά και σε άποψη νοοτροπίας. Απέδειξαν οτι πλέον έχουν αυτό που χρειάζεται για να είναι αφεντικά, οτι ήρθε η ώρα για αλλαγή φρουράς.

Υπήρχε πλέον καινούργιος σερίφης στην πόλη και με μια απο τις πιο ολοκληρωμένες εμφανίσεις σε σειρά τελικών με 33 πόντους, 7 ριμπάουντ, 7 ασίστ, 3 κλεψίματα, 5(!) τάπες και μόνο 1 λάθος ο Michael Jordan οδήγησε τους συμπαίκτες του στην σημαντικότερη νίκη της ιστορίας τους με 113- 107, κάνοντας το 3-0 στην σειρά.



Πλέον ήταν φανερό οτι όσο κακά παιδιά και να ήταν οι Pistons, δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα για να αποφύγουν το αναπόφευκτο απέναντι στους Bulls και τον αφηνιασμένο Jordan.

To τέταρτο παιχνίδι αποδείχθηκε το κύκνειο άσμα των πρωταθλητών. Με μία ακόμη ραψωδία του MJ που είχε 29 πόντους, 8 ριμπάουντ, 8 ασίστ, 1 κλέψιμο και 2 τάπες οι ταύροι προσπερνούσαν τις ύστατες προσπάθειες του Detroit να πετύχουν οτιδήποτε στην σειρά. Με λίγα λεπτά να απομένουν μέχρι το sweep, αρνούμενοι να αποδεχτούν την ανωτερότητα των αντιπάλων, σε μια κίνηση που θα σημάδευε την κληρονομιά τους για πάντα οι Pistons με μπροστάρη τον Isaiah Thomas αποφάσισαν να αποχωρήσουν απο τον πάγκο πριν τελειώσει το παιχνίδι για να μην συγχαρούν τους Bulls.




Oι Bulls λοιπόν για πρώτη φορά στην ιστορία τους ήταν στους τελικούς του NBA όπου θα έπρεπε να αντιμετωπίσουν τους Lakers του Magic για να διεκδικήσουν το δαχτυλίδι του πρωταθλητή. Oι Lakers ήταν πολύ καλή και έμπειρη ομάδα υπο την αύρα του Magic αλλά οχι πια οι Lakers του Showtime. H παρουσία τους στους τελικούς έτσι θεωρήθηκε κατά κάποιον τρόπο έκπληξη , αφού οι ειδικοί έβλεπαν στους τελικούς τους Blazers των Drexler - Porter - Duckworth, οι λιμνάνθρωποι όμως τους απέκλεισαν σε 6 παιχνίδια.

Το πρώτο παιχνίδι στο united center πήρε χαρακτήρα γιορτής. Λίγο το ότι οι Bulls είχαν κερδίσει τα 11 απο τα 12 παιχνίδια τους στα play off, λίγο οτι είχαν αποκλείσει τους δις πρωταθλητές pistons και έμπαιναν στους τελικούς σαν η ανερχόμενη δύναμη και φαβορί, λίγο ότι θεωρούσαν καλύτερους τους Blazers και τους Lakers παρηκμασμένους, τους έκαναν να αντιμετωπίσουν τον αγώνα εφησυχασμένοι, τα πράγματα όμως δεν πήγαν καθόλου όπως τα υπολόγιζαν.

Ο Mike και η παρέα του να μπήκαν πεπεισμένοι οτι εύκολα η δύσκολα θα κερδίσουν, αλλά οι Lakers είχαν την εμπειρία και με μπροστάρη τον μαέστρο Magic έμεναν στον αγώνα. Το πρώτο δεκάλεπτο έληξε με τους Bulls να προηγούνται 30-29 και στο ημίχρονο 53-51. Στο τρίτο δεκάλεπτο μάλιστα οι Lakers έχτισαν και μια διαφορά, με τον Magic να μοιράζει ασίστ και να εκμεταλλεύεται τα κοψίματα του Worthy που σκόραρε 11 δίποντα στο ζωγραφιστό και τα τρίποντα του Sam Perkins κάθε φορά που κάποιος έδινε βοήθεια σε αυτόν ή τον Worthy. O ίδιος ο Magic έβαλε 2 συνεχόμενα τρίποντα για να κλείσει το 3ο δεκάλεπτο με ένα επιμέρους 24-15 για τους Lakers βάζοντας τους μπροστά στο σκόρ με 75-68. O Jordan για άλλη μια φορά βγήκε μπροστά και ηγήθηκε της αντεπίθεσης με κλεψίματα στην άμυνα που οδήγησαν σε εύκολα καλάθια στον αιφνιδιασμό, αλλά και στην επίθεση, βάζοντας συνεχόμενα καλάθια όχι μόνο για να ρίξει την διαφορά αλλά έβαλε μπροστά 2 τους Bulls με δικό του καλάθι 23 δευτερόλεπτα πριν το τέλος του παιχνιδιού. Οι Bulls είχαν την εντύπωση ότι έστω και δύσκολα τα κατάφεραν αλλά οι Lakers δεν είχαν άλλη άποψη. Με ασίστ του Magic o Sam Perkins ευστόχησε στο τρίποντο βάζοντας και πάλι μπροστά τους Lakers.

Όλοι ήξεραν οτι στην τελευταία επίθεση θα πήγαινε στον Mike, πήρε την μπάλα λίγο έξω απο την βολή με τον Perkins να τον μαρκάρει, έκανε μια τρίπλα προς τα δεξιά, αλλάζει κατεύθυνση αριστερά, σουτάρει, με την μπάλα να μπαίνει και να βγαίνει, με τους Lakers να σοκάρουν το Chicago παίρνοντας το παιχνίδι αλλάζοντας εντελώς την ιστορία των τελικών.

Ο Jordan τελείωσε το παιχνίδι με 36 πόντους,8 ριμπάουντ, 12 ασίστ και 3 κλεψίματα κουβαλώντας και πάλι τους Bulls. Δεν κατάφερε όμως να βάλει το σουτ που θα κέρδιζε τον αγώνα.



Το γεγονός οτι έχασαν το παιχνίδι, στο οποίο μάλιστα ο Magic έκανε triple double, χάνοντας μάλιστα το τελευταίο σουτ του τελικού έστρεψε και πάλι τα βλέμματα πάνω του, ασκώντας επιπλέον πίεση κατά πόσο μπορούσε να ηγηθεί της ομάδας του σε ένα πρωτάθλημα. Τα νούμερα του δεν μπορούσαν να αμφισβητηθούν αφου είχε αποδείξει εδω και χρόνια οτι είναι ένας παραγωγικός παίκτης. Αυτο που περίμεναν όλοι απο αυτόν ήταν να τους δείξει οτι μπορεί να είναι ο ηγέτης, οτι μπορεί να γίνει πρωταθλητής.

Μετά τον αγώνα δήλωσε πως ''δεν έγινε τίποτα'', ''ήταν ένα καλό σουτ που απλά δεν μπήκε'' ''ξέρουμε οτι δεν παίξαμε όπως έπρεπε αλλά δεν πρέπει να πανικοβληθούμε, αν πανικοβληθούμε δεν θα παίξουμε καλό μπάσκετ''

Και ο Jordan ήταν αυτός που αδημονούσε περισσότερο απ όλους για την πρόκληση.


Το δεύτερο παιχνίδι βρήκε τους Bulls με την πλάτη στον τοίχο, αλλά ήταν αποφασισμένοι να αποδείξουν οτι είναι η καλύτερη ομάδα και οτι μπορούν να ανταπεξέλθουν στην πρόκληση. Ο Jordan ξεκίνησε μοιράζοντας την μπάλα εμπλέκοντας τους συμπαίκτες του (κυρίως τον Grant που στο πρώτο ματς νικήθηκε κατα κράτος απο τον Worhty και έβαλε τους 10 απο τους 20 πόντους του στο πρώτο δεκάλεπτο) ενώ στην συνέχεια ανέλαβε το σκοράρισμα. Τελείωσε με 33 πόντους, 7 ριμπάουντ, 13 ασίστ, 2 κλεψίματα και 1 τάπα. Οι Lakers δεν είχαν καμία ελπίδα και οι Bulls επικράτησαν με το εμφατικό 107-86




Εκείνη η νίκη με τον χαρακτήρα που έβγαλαν οι ταύροι καθοδηγούμενοι απο τον Jordan άλλαξε και πάλι το μομεντουμ βάζοντας τους γεμάτους αυτοπεποίθηση Bulls επικεφαλείς και πάλι στην σειρά. Με επίγνωση οτι αυτό το πρωτάθλημα είναι δικό τους οι Bulls ήταν πια ασταμάτητοι.

Ηταν η ώρα να τελειώνουν και να αρπάξουν αυτο για το οποίο δούλεψαν όχι μόνο την κατά την διάρκεια της χρονιάς αλλά και τα προηγούμενα χρόνια. Να φέρουν το πολυπόθητο πρωτάθλημα στο σπίτι τους. Οι Lakers δεν μπορούσαν να κάνουν τίποτα άλλο απο το να παρακολουθούν ανήμποροι.

Στο 4ο παιχνίδι οι Lakers ήταν φανερό οτι ήταν έξω απο τα νερά τους, ο Jordan είχε άλλη μια πληθωρική βραδιά με 28 πόντους 13 ασίστ 5 ριμπάουντ και 2 τάπες με τους Bulls να επικρατούν 97-82



Στον 5ο και όπως αποδείχθηκε τελευταίο τελικό οι Bulls επιβλήθηκαν με 108-101.

Τα στατιστικά του Jordan 30 πόντους. 4 ριμπάουντ, 10 ασίστ, 5 κλεψίματα και 2 τάπες

[shtarkws]

Οι Bulls είχαν φτάσει στην γη της επαγγελίας. μετά απο χρόνια απογοητεύσεων είχαν καταφέρει να ξεπεράσουν όλα τα εμπόδια και να γίνουν οι νέοι πρωταθλητές του NBA. H διαδρομή προς τον τίτλο είχε τελειώσει, Είχαν μεγαλώσει ο καθένας ξεχωριστά αλλά μαζί σαν σύνολο, έγιναν μέρος μιας σπουδαίας ομάδας, μέρος της ιστορίας.

Τα κατάφεραν καθοδηγούμενοι απο έναν εξαιρετικό προπονητή, με παίκτες που ο καθένας είχε αγκαλιάσει τον ρόλο του και με έναν ολοκληρωμένο σταρ όπως ο Pippen.

Περισσότερο απ όλα όμως εξ αιτίας ενός παίκτη που ήταν αποφασισμένος να φτάσει στην κορυφή και δεν ανεχόταν να αποτύχει. Του Michael Jordan

O Jordan εκείνη την σεζόν ήταν πρώτος σκόρερ της λίγκας, μέλος της καλύτερης αμυντικής πεντάδας, MVP της κανονικής διάρκειας, MVP των τελικών, πρωταθλητής

Είχε αντιμετωπίσει κάθε πρόκληση και την είχε ξεπεράσει

Ηταν καθοδόν να δημιουργήσει τον δικό του μύθο, ήταν καθοδόν να γίνει ο καλύτερος όλων των εποχών

Και δεν θα άφηνε κανένα να τον σταματήσει

[ssoulliss]

* Ο αγώνας που άλλαξε(;) την ιστορία του ΝΒΑ εκείνη τη δεκαετία.
* Τα τελευταία πέντε λεπτά του βίντεο είναι όλα τα λεφτά.
* Ο Jordan έβαλε 44!! μέ τα δύο τελευταία καλαθια.
* Ο έκτος παίκτης των Bulls τότε ήταν ο Brad Sellers που ήρθε μετά στον Άρη.
* Έπαιξε και λίγο ο Sam Vincent για τους Bulls που πέρασε από τον Άρη αργότερα.
* Στους Cavs υπήρχαν οι σπουδαίοι Price(εξαιρετικός PG) και o Daugherty(μεγάλος άτυχος στη συνέχεια της καριέρας του).
* Επίσης υπάρχει ο μπαμπάς του Nance(μεγάλη παιχτούρα και αυτός) και ο Ron Harper όντας σκόρερ τότε.

Οι Cavs ήταν η πρώτη ομάδα που "πλήρωσε" το νόμο του Μιχάλη.

[basket72]

* Ο αγώνας που άλλαξε(;) την ιστορία του ΝΒΑ εκείνη τη δεκαετία.
* Τα τελευταία πέντε λεπτά του βίντεο είναι όλα τα λεφτά.
* Ο Jordan έβαλε 44!! μέ τα δύο τελευταία καλαθια.
* Ο έκτος παίκτης των Bulls τότε ήταν ο Brad Sellers που ήρθε μετά στον Άρη.
* Έπαιξε και λίγο ο Sam Vincent για τους Bulls που πέρασε από τον Άρη αργότερα.
* Στους Cavs υπήρχαν οι σπουδαίοι Price(εξαιρετικός PG) και o Daugherty(μεγάλος άτυχος στη συνέχεια της καριέρας του).
* Επίσης υπάρχει ο μπαμπάς του Nance(μεγάλη παιχτούρα και αυτός) και ο Ron Harper όντας σκόρερ τότε.

Οι Cavs ήταν η πρώτη ομάδα που "πλήρωσε" το νόμο του Μιχάλη.

Αυτά είναι! Τελειώνω κάτι και το απόγευμα θα το βάλω να το δω! Να δω Τζόρνταν, αν κι εγώ είχα πάντα πετριά με το παιχνίδι του Πίπεν- που είναι κι ο αγαπημένος μου παίκτης στο ΝΒΑ μετά τον Μάτζικ και πριν του Τζόρνταν και τον Ντόκτορ. Μιλάω σε επίπεδο υποκειμενικό, γιατί ως παίκτης καλύτερος από τον Τζόρνταν δεν έχει υπάρξει ούτε κατά διάνοια. ¨Εσπασε το καλούπι που λένε.


Πως τον ξεχάσαμε τον Σαμ Βίνσεντ, βρε συ στα δικά μας;

Ο Λάρι Νανς, ο μπαμπάς είχε κερδίσει διαγωνισμών καρφωμάτων (έχει χάσει κι έναν τον οποίο συμμετείχε κι ο Έντγκαρ Τζόουνς) με το κάρφωμα με τις 2 μπάλες. ;)

[ssoulliss]

Πως τον ξεχάσαμε τον Σαμ Βίνσεντ, βρε συ στα δικά μας;

Ο Λάρι Νανς, ο μπαμπάς είχε κερδίσει διαγωνισμών καρφωμάτων (έχει χάσει κι έναν τον οποίο συμμετείχε κι ο Έντγκαρ Τζόουνς) με το κάρφωμα με τις 2 μπάλες. ;)

Ο Vincent πέρασε για λίγο στο δεύτερο μισό όταν ο Άρης ήταν για φούντο και μαζί με τον Sean Higgins , έβαλαν τον Άρη στα play-offs.

Ο Nance ήταν ωμή δύναμη και τρομερά αθλητικός. Ενας Hines στο τρία. Για το διαγωνισμό καρφωμάτων δεν το θυμόμουν.

[benchwarmer]

Δύο ερωτήματα έχουν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον σε σχέση με την εποχή του Τζόρνταν στο Σικάγο.

1) Ήταν όντως καλύτερος ο Τζόρνταν των 90ς σε σχέση με τον Τζόρνταν των 80ς, ή απλώς είχε καλύτερους συμπαίκτες και καλύτερο προπονητή?

2) Ποια από τους δύο τριετίες ήταν η καλύτερη των Μπουλς? Ήταν δύο τελείως διαφορετικές ομάδες, εκτός φυσικά των Τζόρνταν και Πίππεν.

[manj13]

ΜJ ...στα ΠΕΝΗΝΤΑ ΕΠΤΑ του...Αυτο το ρημαδι το στυλ του δολοφονου.... .

[ggr]

Δύο ερωτήματα έχουν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον σε σχέση με την εποχή του Τζόρνταν στο Σικάγο.

1) Ήταν όντως καλύτερος ο Τζόρνταν των 90ς σε σχέση με τον Τζόρνταν των 80ς, ή απλώς είχε καλύτερους συμπαίκτες και καλύτερο προπονητή?

2) Ποια από τους δύο τριετίες ήταν η καλύτερη των Μπουλς? Ήταν δύο τελείως διαφορετικές ομάδες, εκτός φυσικά των Τζόρνταν και Πίππεν.

1)Όσον αφορά το πρώτο ερώτημα. Αν λάβουμε υπ' όψιν τους αριθμούς, ίσως στα 80's ήταν καλύτερος αλλά θεωρώ πως το πικ του ήταν η πρώτη τριετία των πρωταθλημάτων, όπου συνδύαζε ωριμότητα, εμπειρία και αθλητικότητα.

2) Θεωρώ πως ήταν η δεύτερη. Πέτυχαν διαδοχικά 72 και 69 νίκες, ενώ ακόμη και το 1998, που υποτίθεται ότι άρχισε να φαίνεται η ηλικία της ομάδας, πέτυχαν 62. Ήταν πιο γεμάτη ομάδα. Ο Kukoc ήταν μεγάλη πολυτέλεια από τον πάγκο, οι Harper και Kerr πρόσφεραν πολλές λύσεις στην περιφέρεια και φυσικά υπήρχε στη θέση τέσσερα ο Dennis Rodman, που για μένα ήταν το κλειδί των πρωταθλημάτων. Δεν θεωρώ ότι θα κατακτούσαν τα 3 τελευταία πρωταθλήματα χωρίς αυτόν, αφού εκείνη την εποχή κυριαρχούσαν οι ψηλοί και ήταν ο μόνος που μπορούσε να τους αντιμετωπίσει, μιας και οι υπόλοιποι ψηλοί των Bulls ήταν για τα πανηγύρια.

[manj13]

Σαν σημερα....Την τυχη μου μεσα...Το 23 πρεπει να αποσυρθει ως νουμερο φανελας στο μπασκετ και να μην να το φοραει ΠΑΓΚΟΣΜΙΩΣ ΚΑΝΕΙΣ .....

[manj13]

[manj13]

Mε αφορμη την τελευταια μοδα με το βιβλιο και τις δηλωσεις του Σκοτι Πιπεν.....Τεραστιος παικτης ησουν Σκοτι κι αυτο ειναι γνωστο...Αλλα αναβε και κανα καντηλι ρε μαγκα που σου κατσε ο Μιχαλακης...αντε μπραβο αγορι μου........

[Μορφή]

Αλλα αναβε και κανα καντηλι ρε μαγκα που σου κατσε ο Μιχαλακης...

Γεγονός είναι πως ο Michael Jordan απέκτησε σοβαρές ελπίδες για πρωτάθλημα μόλις όχι μόνο ενσωματώθηκαν αλλά και βελτιώθηκαν οι Scottie Pippen και Horace Grant. Και οι τρεις πρέπει να ανάβουν καντήλι, όχι μόνο ο ένας...