Dennis Rodman (by dizzy_fingers)

Συντονιστής: Captains

Απάντηση
Άβαταρ μέλους
SteveNashidis

Captain
Reactions: 2327
Δημοσιεύσεις: 6938
Εγγραφή: Δευ Σεπ 20, 2010 11:36 pm
Τοποθεσία: Arizona
Αγαπημένη θέση: PG
Twitter: https://twitter.com/Nashidis
Αγαπημένος παίκτης: Steve Nash, Devin Booker
Αγαπημένη ομάδα: Phoenix-Suns
Προειδοποιήσεις: 0

Κυρ Φεβ 05, 2023 2:28 pm

Aφιέρωμα για Dennis Rodman (by dizzy_fingers)
Old Basketforum https://dragon.mochahosted.com/basketfo ... ml?t8.html

Εικόνα
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ
Full Name: Dennis Keith Rodman
Height: 6'8"
Weight: 228 lbs
Position: PF
Hand: Right
Nickname: The Worm
Born: 31 May 1961, Trenton, New Jersey, U.S.A.
High School: South Oak Cliff (Dallas), did not play basketball
Junior College: Cooke County (Texas)
College: Southeastern Oklahoma State
Draft: #27, 2nd Round, 1986, Detroit Pistons

Ισως η ποιο ταραχώδης παρουσία στην ιστορία του N.B.A., άλλα και ένας άπο τους καλύτερους αμυντικούς και rebounder στην ιστορία του θεσμού.....

Ενας παίκτης που δεν ήξερε να σουτάρει, ακόμα και οι βολές φαινόντουσαν απροσπέλαστο βουνό, μια βόμβα έτοιμη να εκραγεί στο γήπεδο με προπονητή και συμπαίκτες να προσεύχονται να μην παρασυρθεί και καταστρέψει το παιχνίδι, τράβαγε σαν μέλι τα Μ.Μ.Ε. με τις δηλώσεις του εκτός γηπέδων, με την πρώτη ευκαιρία άρχιζε καβγά με ιδιαίτερη προτίμηση στους διαιτητές, ακόμα και ξύλο έπαιζε ή προσγείωνε το κούτελο του σε κάποιον άμοιρο που βρισκόταν στον στόχο του, έδινε ορισμένες φορές την εντύπωση ότι περισσότερο τον ενδιαφέρουν τα πάρτυ, οι γυναίκες και τα ρινγκ, ενώ πλέον χαρακτηριστικό πάνω του ήταν τα πολύχρωμα μαλλιά, τα πολλά σκουλαρίκια και τα ατέλειωτα τατουάζ....

Και όμως, κοιτώντας κάποιος το παλμαρέ με τους τίτλους του, μένει με την απορία αν τελικά ο Rodman ήταν ένας παίκτης σαν όλους τους άλλους ή κάτι το ξεχωριστό.....

Ο Rodman ποτέ δεν έπαιξε μπάσκετ στο λύκειο. Πρώτον επειδή δεν του άρεσε το σχολείο, και δεύτερον γιατί με ύψος μόλις 5'11'' δεν μπορούσε να παίξει όπως αυτός ξέρει. Συν της άλλης, ο εκρηκτικός του χαρακτήρας τον έφερνε συχνά απέναντι στον νόμο, είτε λόγω διατάραξης κοινής ησηχίας είτε μικροκλοπών.
Μόλις όμως αποφοίτησε το ύψος του είχε φτάσει στα 6'7'' και σε ηληκία 20 ετών αποφάσισε να παίξει μπάσκετ κολλεγιακού επιπέδου. Η επιλογή βέβαια δεν ήταν αποκλειστηκά δική του, καθώς η πρωτοβουλία άνηκε στην μητέρα του που κουρασμένη να βλέπει τον γιο της να περνά την ζωή του χωρίς να κάνει τίποτα και μόνο με μπλεξίματα, τον ανάγκασε να αγωνιστεί στο Gainsville, στο Cooke County Junior College του Texas. Το πάθος του στο παιχνίδι, η εκπληκτική του άμυνα και η ευκολία στα rebounds τράβηξαν την προσοχή των υπευθύνων του Southeastern Oklahoma State University, το οποίο ήταν και το μόνο που του πρότεινε υποτροφία.
Σε μια άκρως ρατσιστική πολιτεία, όπου οι μαύροι δεν ήταν καλοδεχούμενοι, ο Rodman κατάφερε να σταθεί στα πόδια του χάρης στη συμπαράσταση ίσως της μοναδικής οικογένειας λευκών που δεν στραβοκοίταζε τους μάυρους, να γίνει ο star του κολλεγίου και το ίνδαλμα της πόλης.

Εκεί όπου οι μαύροι δεν ήταν καλοδεχούμενοι, ο Rodman κατάφερε να κερδίσει τον σεβασμό τους.....

Η ικανότητα του στα rebounds (την τελευταία του χρονιά είχε μέσο όρο 17,8) ήταν η μοναδική του ελπίδα για μια επιλογή στα draft του 1986. Τελικά επιλέχθηκε στο νούμερο 27, στις αρχές του δεύτερου γύρου άπο τους Detroit Pistons.

Η πρώτη του χρονιά στο N.B.A. ήταν η περίοδος προσαρμογής του. Το περιβάλλον του Detroit ήταν το πλέον κατάλληλο γι αυτόν, καθώς με συμπαίκτες όπως οι Bill Laimbeer, Isiah Thomas, Joe Dumas και Vinnie Johnson έμαθε τα μυστικά της σκληρής άμυνας και το πνεύμα νικητή που είχε δυνάμωσε περισσότερο. Βέβαια κανένα άλλο περιβάλλον δεν θα ήταν κατάλληλο για τον Dennis Rodman άπο την παρέα των "Bad Boys" που ήταν άπο τους πρωταγωνηστές εκείνη την εποχή και ακολουθούσαν τα σωστά βήματα για την κατάκτηση του τίτλου.
Παίζοντας σε 77 παιχνίδια της σεζόν και με μέσο όρο 15,0 λεπτά δράσης, ο Rodman κατάφερε να έχει μέσο όρο 6,5 πόντους και 4,3 rebounds και κατάφερε να φτάσει με τους Pistons στους τελικούς της Eastern Conference, χάνωντας όμως άπο τους Celtics σε 7 παιχνίδια...

Η επόμενη χρονιά (1987-1988) ήταν η ποιο παραγωγική του Rodman όσο αφορά το σκοράρισμα (11,6 πόντους μέσο όρο), ενώ ήταν και η χρονιά όπου θα έδειχνε ένα μέρος των τεράστιων ικανοτήτων του στα rebounds (8,7 μέσο όρο) και την άμυνα. Στα τελευταία 29 παιχνίδια της σεζόν ο Chuck Daly έδωσε θέση βασικού στον Rodman αντί του Adrian Dantley. Αποτέλεσμα στα πρώτα 24 παιχνίδια του ως βασικός η ομάδα να έχει ρεκόρ 20-4, με τον Rodman να έχει σε έναν αγώνα 30 πόντους και 18 rebounds. Η παρουσία του έδωσε περισσότερη δύναμη στου Pistons κάτω άπο το καλάθι, η εκπληκτική του άμυνα αποσυντόνιζε τους αντιπάλους, ενώ η έφεση του στα επιθετικά rebounds πολλαπλασίαζε τις επιθέσεις της ομάδας. Οι Pistons κατάφεραν να φτάσουν μέχρι τους τελικούς του Ν.Β.Α., άλλα έχασαν το δαχτυλίδι άπο τους Los Angeles Lakers σε μια σειρά 7 παιχνιδιών.

Ο ερχομός του James Edwards την σεζόν 1988-1989 άφησε στον πάγκο τον Dennis Rodman, ο οποίος πλέον ήταν ο 6ος παίκτης των Pistons. Σε 26,9 λεπτά συμμετοχής είχε μέσο όρο 9,0 πόντους και 9,4 rebounds, ενώ ήταν και ο ποιο εύστοχος παίκτης του πρωταθλήματος, έχωντας ποσοστό ευστοχίας 59,5%. Ηταν η χρονιά της αναγνώρισης. Επιλέχθηκε στην 1η αμυντική πεντάδα του Ν.Β.Α., ενώ ήρθε δεύτερος για το βραβείο του καλύτερου αμυντικού της χρονιάς πίσω άπο τον Mark Eaton των Jazz, και του καλύτερου 6ου παίκτη του πρωταθλήματος, πίσω άπο τον Eddie Johnson των Suns. Η εκπληκτική του άμυνα πλέον έκανε θράυση, ενώ η ικανότητα του στα επιθετικά rebounds έδινε λύσεις στους Pistons, καθώς αποτελούσαν εύκολοι πόντου για τον Rodman και την ομάδα. Στα playoffs ο Rodman είχε μέσο όρο 5,8 πόντους και 10,0 rebounds και βοήθησε τα μέγιστα ώστε η παρέα των "Bad Boys" να πάρει το πρώτο της πρωτάθλημα, και μάλιστα με sweep απέναντι στους υπερασπιστές του τίτλου Los Angeles Lakers.

Οι Pistons ξεκίνησαν την σεζόν 1989-1990 πάλι με τον Rodman ως πρώτη επιλογή άπο τον πάγκο. Βασικός και αναντικατάστατος έγινε τα τελευταία 43 παιχνίδια, στα οποία οι Pistons είχαν το εκπληκτικό ρεκόρ 39-4. Ετσι με την φόρα που τελείωσαν την κανονική περίοδο πήραν και το πρωτάθλημα, το δεύτερο συνεχόμενο για την ομάδα και τον Rodman. Μαζί με το πρωτάθλημα ο Rodman κέρδισε την αναγνώριση του Ν.Β.Α. αφού κέρδισε το βραβείο του καλύτερου αμυντικού της χρονιάς, επελέγη στην καλύτερη αμυντική πεντάδα και αγωνίστηκε στο πρώτο του All-Star Game. Αυτά βέβαια όχι με βάση την στατιστική του (8,8 πόντοι, 9,7 rebounds σε 29,0 λεπτά συμμετοχής) άλλα με την εν γένη παρουσία του στο γήπεδο....

Η επόμενη περίοδος (1990-1991) ήταν αυτή της καταξίωσης του Rodman στην βασική πεντάδα των Pistons άπο την θέση του small forward. Εδειχνε σε όλο του το μεγαλείο τις αμυντικές του ικανότητες, αφοπλίζοντας οποιονδήποτε παίκτη άπο point guard ως και center, ενώ ανέβασε τις επιδόσεις του στα rebounds έχωντας μέσο όρο 12,5. Φυσικό επακόλουθο η ανάδειξη του για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά ως ο καλύτερος αμυντικός του πρωταθλήματος και η 3η συνεχόμενη επιλογή του στην πρώτη αμυντική πεντάδα. Αν και όλα έδειχναν πως οι Pistons θα κατακτούσαν το 3ο συνεχόμενο πρωτάθλημα, η πορεία σταμάτησε με τον πλέον άδοξο τρόπο στους τελικούς της Eastern Conference, χάνωντας με sweep άπο τους μετέπειτα πρωταθλητές Chicago Bulls και τον Michael Jordan.

Την σεζόν 1991-1992 ο Rodman έγινε η έννοια της λέξης rebound. Απο "ταλαντούχος rebounder" έγινε "ιδιοφυία". Με ύψος μόλις 6'8'' τελείωσε την σεζόν ως ο πρώτος rebounder του πρωταθλήματος με 18,7 μέσο όρο, έχωντας σε 39 παιχνίδια συγκομιδή πάνω άπο 20 rebounds, συμπεριλαμβανόμενου και του ατομικού του ρεκόρ απέναντι στους Indiana Pacers στις 4 Μαρτίου, όπου μάζεψε 34! Επελέγη στην καλύρερη αμυντική πεντάδα για 4η συνεχόμενη φορά, αγωνίστηκε στο 2ο και τελευταίο του All-Star Game, επελέχθη στην 3η καλύτερη πεντάδα του πρωταθλήματος, ενώ κέρδισε και το I.B.M. Award για την συνολική του προσφορά στην ομάδα.

Η σεζόν 1992-1993 ήταν η χρονιά όπου ο Rodman θα άρχιζε να δείχνει και το εξωαγωνιστηκό του πρόσωπο, ενώ άρχισαν και τα πρώτα ξεσπάσματα μέσα στο γήπεδο. Η απόφαση των Pistons να απολύσουν άπο προπονητή της ομάδας τον Chuck Daly εξώργισε τον Rodman, μιας και ήταν ο μέντορας του και είχε αναπτύξει ιδιαίτερα δυνατή σχέση φιλίας και σεβασμού. Μετά άπο αυτή την απόφαση έγινε ιδιαίτερα ερριστηκός και προκλητικός και ζήταγε οποιαδήποτε στιγμή είτε μέσω Μ.Μ.Ε. είτε προσωπικά στην διοίκηση να δωθεί με ανταλλαγή. Αγωνιστηκά όμως ο Rodman παρέμεινε ο άρχοντας των rebounds, αφού για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά ήταν κυρίαρχος με μέσο όρο 18,3, ενώ επελέχθη για 5η συνεχόμενη χρονιά στην καλύτερη αμυντική πεντάδα.

Ο προβληματικός του χαρακτήρας και τα συνεχή παραπτώματα εκτός γηπέδων ήταν ο κύριος λόγος που οι Pistons έδωσαν τον Rodman στους San Antonio Spurs πριν την έναρξη της σεζόν 1993-1994, μαζί με τον Isaiah Morris, με αντάλλαγμα τους Sean Elliott και David Wood. Η αλλαγή περιβάλλοντος ήταν ό'τι καλύτερο για τον Rodman, ο οποίος ξεκίνησε με καινούργια διάθεση το πρωτάθλημα. Η αλλαγή που έφερε στην ομάδα ήταν εντυπωσιακή. Οι Spurs άπο την χειρότερη ομάδα που ήταν στα επιθετικά rebounds έγινε η καλύτερη ολόκληρου του πρωταθλήματος, ενώ με την μοναδική ικανότητα του κάτω άπο το καλάθι έδωσε την δυνατότητα στον David Robinson να βγαίνει περισσότερο στην περιφέρεια και να σκοράρει, μεγαλώνοντας τον μέσο όρο της ομάδας και τον δικό του στην επίθεση. Το δίδυμο Rodman-Robinson έγραψε μάλιστα ιστορία στο N.B.A., καθώς ήταν το πρώτο που ήταν επικεφαλής στο σκοράρισμα (ο Robinson με 29,8 πόντους μέσο όρο) και στα rebounds (ο Rodman με 17,3 μέσο όρο). Βέβαια ως επακόλουθο ήταν η κάθετη πτώση του Rodman στο σκοράρισμα - έπεσε στους 4,7 πόντους - άλλα αυτό δεν φαίνεται να ενοχλούσε ιδιαίτερα τον ίδιο και την ομάδα, καθώς οι Spurs είχαν μετατραπεί στην 2η καλύτερη αμυντική ομάδα του Ν.Β.Α., δεχώμενη 94,8 πόντους το παιχνίδι, πίσω μόνο άπο τους New York Knicks.
Η σεζόν εκείνη όμως δεν ήταν ιδιαίτερη μόνο για την συνύπαρξη Rodman-Robinson. Ηταν η χρονιά όπου ο Rodman άρχισε τις τρελές εμφανίσεις με τα βαμμένα μαλλιά. Μάλιστα κάποιοι στατιστικολόγοι άρχισαν να κρατούν ρεκόρ για τις επιδόσεις της ομάδας ανάλογα με το χρώμα που ήταν βαμμένο το μαλλί του Rodman.
Η κανονική περίοδος τελείωσε υπέροχα για τους Spurs με ρεκόρ 55-27. Ομως ο Rodman για πρώτη φορά ένοιωσε την αίσθηση του αποκλεισμού στον πρώτο γύρο των playoffs, καθώς οι Spurs αποκλείστηκαν άπο τους Utah Jazz, με μέσο όρο στην επίθεση μόλις 88,0 πόντους! Ηταν επίσης και η μοναδική φορά που ο Rodman επελέγη στην 2η αμυντική πεντάδα του πρωταθλήματος.

Την τελευταία του χρονιά στους Spurs τη σεζόν 1994-1995 ο Rodman ξεπέρασε τα όρια προκλητικότητας. Λόγω τιμωριών έχασε τα πρώτα 19 παιχνίδια της σεζόν, κάτα την διάρκεια της οποίας άρχισε τις εκκεντρικές του εμφανίσεις σε τηλεοπτικές εκπομπές, κοροίδευε σε κάθε ευκαιρία που του δινώταν συμπαίκτες - εκτός του Robinson - προπονητή και αντιπάλους, ενώ οι αποβολές έπεφταν βροχή στους αγώνες είτε λόγω τσακωμών ή επιθέσεων σε διαιτητές. Μαζί με τον τίτλο του κορυφαίου rebounder είχε κερδίσει και τον τίτλο του ποιο ταραχοποιού παίκτη, μια ζωντανή ωρολογιακή βόμβα που συχνά έφερνε τον μπελά μαζί του, ενώ τα "κατορθώματα" του πολλές φορές έκαναν τον γύρο του κόσμου. Αποκορύφωμα όλων ήταν η συμπεριφορά του κάτα την διάρκεια ενός αγώνα με τους Lakers στα playoffs, όπου εκνευρισμένος που καθώταν στον πάγκο έβγαλε τα παπούτσια του, κάθησε στο πάτωμα και άρχισε να κοροϊδεύει και να φωνάζει στον προπονητή του Bob Hill ο οποίος "τόλμησε" να τον αφήσει στον πάγκο.....
Αγωνιστηκά ο Rodman για άλλη μια φορά ήταν ο καλύτερος rebounder του πρωταθλήματος με 16,8 μέσο όρο, επελέγη στην πρώτη καλύτερη αμυντική πεντάδα και στην 3η καλύτερη πεντάδα του πρωταθλήματος. Μαζί με τον Robinson ο οποίος αναδείχθηκε M.V.P. της κανονικής περιόδου οι Spurs πήγαν στα playoffs έχωντας το καλύτερο ρεκόρ του πρωταθλήματος (62-20). Την πορεία τους προς το δαχτυλίδι σταμάτησαν οι υπερασπιστές του τίτλου και μετέπειτα πρωταθλητές Houston Rockets στους τελικούς της περιφέρειας.

Η επόμενη χρονιά ήταν η χρονιά όπου ο Rodman βρήκε την μπασκετική του Ιθάκη. Οι Chicago Bulls τον πήραν με ανταλλαγή, δίνωντας στους Spurs τον Will Perdue. Μια ανταλλαγή-ρίσκο, καθώς ναι μεν πέρνανε τον καλύτερο rebounder του πρωταθλήματος και έναν άπο τους κορυφαίους αμυντικούς, άλλα η συμπεριφορά του μπορούσε να αποβεί μοιραία για τους Bulls. Ομως ο Rodman ήταν πλέον στην ομάδα που του ταίριαζε. Με τους Jordan και Pippen είχε τους συμπαίκτες που σεβόταν απόλυτα, ενώ ο προπονητής της ομάδας Phil Jackson είχε τον τρόπο να τον αφήνει ικανοποιημένο, με αποτέλεσμα τα κρούσματα απειθαρχίας να μειώνονται.
Στα 3 χρόνια που αγωνίστηκε στους Bulls κατέκτησα ισάριθμα πρωταθλήματα, ενώ το 1996 επελέγη για τελευταία φορά στην καριέρα του στην πρώτη αμυντική πεντάδα.

Βέβαια ποτέ ο Rodman δεν έφησε τις κακές του συνήθειες.....
Το σώμα του έγινε μια έκθεση τατουάζ και ατελείωτου piercing, ενώ κάθε εμφάνιση του ήταν πρώτη είδηση στα Μ.Μ.Ε.. Εμφανίσεις ως νύφη, φωτογραφίσεις ολόγυμνος πάνω σε μηχανές και συμμετοχές σε αγώνες wrestling ήταν μερικά άπο τα κατορθώματα του....

Ουσιαστικά μετά την κατάκτηση του πρωταθλήματος της σεζόν 1997-1998 τελείωσε και η καριέρα του Rodman στο Ν.Β.Α.. Η μετακίνηση του Phil Jackson στου Lakers τη σεζόν 1998-1999 έδωσε την δυνατότητα στον Rodman να επιστρέψει, άλλα η υπομονή της ομάδας και του ίδιου του Jackson απέναντι στα τερτίπια του Rodman κράτησε μόλις 23 παιχνίδια, ενώ και η τελευταία προσπάθεια που έκανε τη σεζόν 1999-2000 δεν τον κράτησε περισσότερο στο πρωτάθλημα πάρα 12 παιχνίδια με την φανέλα των Dallas Mavericks, κλείνωντας έτσι την 14χρονη παρουσία του στα γήπεδα του Ν.Β.Α..

Απο το 2000 και έπειτα ο Rodman άφησε τα γήπεδα του μπάσκετ για τα πλατώ του Χόλλυγουντ, ενώ συνέχισε να απασχολεί τα Μ.Μ.Ε. με τις εμφανίσεις του, τα βιβλία του και τις σχέσεις του με διάσημες γυναίκες.
Ομως οι προσπάθειες του Rodman να επιστρέψει στο Ν.Β.Α. δεν σταμάτησαν. Με συνεντεύξεις του δήλωνε πως επιθυμεί να επιστρέψει, πράγμα το οποίο αποδύκνειε με τις συνεχές παρουσίες του σε καμπ και προπονήσεις ομάδων του N.B.A., ενώ έπαιζε μπάσκετ σε άλλα πρωταθλήματα των Η.Π.Α., με αρκετά εντυπωσιακές επιδόσεις. Ομως πλέον κανένας παράγοντας και προπονητής του N.B.A. δεν εμπιστεύεται μια θέση του roster του στον Rodman. Ο φόβος τυχόν "έκρηξης" του προβληματικού χαρακτήρα του είναι ο κύριος λόγος, ο οποίος είναι δυνατότερος άπο οποιαδήποτε θέληση του ίδιου να αγωνιστεί για τελευταία φορά και να αποδείξει πως ακόμα και στην ηληκία που είναι μπορεί να πρωταγωνιστήσει απέναντι σε νεότερους.......

Πάντως ένα είναι σίγουρο....... σε περίπτωση που καταφέρει και επιστρέψει το "Σκουλήκι" στα γήπεδα του Ν.Β.Α., κάθε μέρα θα είναι ποιο ενδιαφέρουσα και ποιο περιπετειώδης........












Οι τίτλοι του Rodman:
5 Championships (1989, 1990, 1996, 1997, 1998)
2 All-Star Games (1990, 1992)
2 All-NBA 3rd Team (1992, 1995)
7 All-NBA 1st Defensive Team (1989, 1990, 1991, 1992, 1993, 1995, 1996)
1 All-NBA 2nd Defensive Team (1994)
2 Defensive Player of the Year (1990, 1991)

7 Times Rebounds Leader: (1992, 1993, 1994, 1995, 1996, 1997, 1998)
1 Times FG% Leader (1989)
1 I.B.M. Award (1992)

<u><b>Ατομικά ρεκό&


1
1 Εικόνα
🏀Steve Nash. 2× NBA ΜVP (2005, 2006)🏀SSOL- Seven Second or Less Len
Εικόνα Εικόνα Εικόνα
Απάντηση

Επιστροφή στο “Retro NBA & History”