NBAholic
Aug 7 2005, 00:08
Εδώ μπορούν να προστεθούν διάφορα σχόλια. Προς το παρόν, θα σταθώ μόνο στο εξής ωραίο:
QUOTE
5 φορές MVP ('58, '61, '62, '63, '65)
3 φορές στην πρώτη καλύτερη 5αδα του NBA ('59, '63, '65)
Αυτά τα παράδοξα συνέβαιναν όταν ψήφιζαν τους κορυφαίους οι ίδιοι οι παίχτες.
Pierce
Feb 8 2007, 14:22
8/2/1960 Ο Bill Russell των Boston Celtics γίνεται ο πρώτος παίκτης του NBA που ξεπερνά τα 50 ριμπάουντ (51)
edit:ασχετο αλλα εχει πει και μια απο τις κορυφαιες ατακες στην ιστορια του ΝΒΑ.
το θεμα δεν ειναι μπλοκαρεις καθε σουτ του αντιπαλου. το θεμα ειναι να τον κανεις να πιστευει οτι μπορεις να το κανεις...
lexx
Feb 8 2007, 15:15
Όντως τέλεια ατάκα
NBAholic
Feb 8 2007, 15:34
Ο Φέλτον Ράσελ είναι υποψήφιος για κορυφαίος όλων των εποχών στις εξής κατηγορίες: Αμυντικός, ριμπάουντερ, μπλοκέρ, ηγέτης/νικητής, ψηλός πασέρ. Ακόμη και πουθενά να μη βγαίνει πρώτος (και για εμένα, κερδίζει 2-3 από αυτές τις κατηγορίες), όλες αυτές οι υποψηφιότητες πρέπει να του δίνουν μια ισχυρή υποψηφιότητα και για τον τίτλο του κορυφαίου παίχτη ever.
Air and King
Nov 19 2008, 00:29
Μπορει ο ανθρωπος να ειναι ο αρχοντας των δαχτυληδιων μπορει να ηταν τεραστιος αμυντικος χωρις κουβεντα μπορει νε εχει 9+2 11 πρωταθληματα αλλα μεγαλυτερος παιχτης για μενα απο τον Τσαμπερλαιν δεν ηταν.Επαιζε σε καλυτερη ομαδα απο τον "θεο των 60ς".Ο Γουιλτ ειχε ξεφτειλησει ολες τις κατηγοριες εκανε τριπλ-νταμπλ και μαλιστα πασαροντας το "φαινομενο".Τι λεμε ρε παιδια τωρα.Ο Ρασσελ εχει το μαξιλαρι των πρωταθληματων αλλα ισως ειναι η μοναδικη συγκρηση που δεν παιζει ρολο διοτι ειναι ξεχωριστη περιπτωση ο Τσαμπερλαιν.Υπηρχαν οι Σελτικς και ο Ρασσελ.Υπηρχε ο Γουιλτ και μετα οι Φιλαδελφια Γουοριορς.Μεγαλος παιχτης ο Ρασσελ αλλα υποψηφιος για τον κορυφαιο ολων των εποχων εγω δεν θα τον εβαζα.Σε αντιθεση με τον Γουιλτ που σαφως κατα την προσωπικη μου αποψη μπαινει σε αυτην την λιστα.Προσωπικα δεν εχω βρει quotes που να λεει καποιος τον Ρασσελ κορυφαιο ever σε αντιθεση με τον Γουιλτ που εχω βρει.Σεβαστες ολες οι γνωμες παντα.
sarounas
Nov 19 2008, 19:32
πάντως θυμάμαι τον Γκάλη να λέει ότι ο Ράσελ είναι ο καλύτερος παίκτης που υπήρξε blink.gif
για μένα είναι λίγο πιο ψηλά ο Τσάμπερλεν με τον Τζόρνταν αλλά οι ισορροπίες είναι πολύ λεπτές αφού πιστεύω ότι οι περισσότεροι προπονητές σήμερα που κυριαρχεί η τακτική θα θεωρούν τον Ράσελ κορυφαίο χάρη στον τρόπο που έπαιζε εξάλλου δεν είναι πολλοί αυτοί οι σουπεσταρς που θεωρούνται οι τέλειοι συμπαίκτες και καταφέρνουν να κάνουν πραγματικά καλύτερους τους συμπαίκτες τους wink.gif
αντίθετα οι περισσότεροι παίζουν μόνο για τον εαυτό τους και κατά συνέπεια εις βάρος της ομάδας τους (θυμηθείτε τί γράφαμε χθες για τον Μάραβιτς) 68.gif
Air and King
Nov 19 2008, 20:38
QUOTE(sarounas @ Nov 19 2008, 19:32 ) *
πάντως θυμάμαι τον Γκάλη να λέει ότι ο Ράσελ είναι ο καλύτερος παίκτης που υπήρξε blink.gif
για μένα είναι λίγο πιο ψηλά ο Τσάμπερλεν με τον Τζόρνταν αλλά οι ισορροπίες είναι πολύ λεπτές αφού πιστεύω ότι οι περισσότεροι προπονητές σήμερα που κυριαρχεί η τακτική θα θεωρούν τον Ράσελ κορυφαίο χάρη στον τρόπο που έπαιζε εξάλλου δεν είναι πολλοί αυτοί οι σουπεσταρς που θεωρούνται οι τέλειοι συμπαίκτες και καταφέρνουν να κάνουν πραγματικά καλύτερους τους συμπαίκτες τους wink.gif
αντίθετα οι περισσότεροι παίζουν μόνο για τον εαυτό τους και κατά συνέπεια εις βάρος της ομάδας τους (θυμηθείτε τί γράφαμε χθες για τον Μάραβιτς) 68.gif
Noμηζω το ειπε και περυσι στο ευρωπαικο Hall of Fame οπου μπηκε μαζι με τον Ρασσελ.
Δεν αμφησβητω τον Ρασσελ δεν θα μπορουσα να το κανω αλλωστε αλλα διαφωνω να θεωρειται απο καποιους ο κορυφαιος ολων των εποχων.Στο Τοπ-10 σιγουρα ειναι αλλα διεκδηκητης για τον #1 ολων των εποχων τουλαχηστον στα δικα μου "πηστευω" δεν βρησκεται.Σε αντιθεση με "Στιλτ" και "Αιρ" που ειναι στην λιστα.
Ναι ο Ρασσελ ειναι η "διαφημηση" του παιχτη ομαδας αλλα οι μεγαλοι παιχτες για μενα πρεπει να κοιτανε και την ομαδα και το "εγω" οπως οι δυο αλλοι "Θρυλοι" για παραδειγμα.
Air and King
Feb 15 2009, 16:33
Το βραβειο του MVP των τελικων θα ονομαστει Bill Russell Trophy.Μπορει για μενα να μην ηταν ποτε ο κορυφαιος παιχτης ολων των εποχων(για καποιους εστω και οχι παρα πολλους ειναι) ωστοσο ειναι ενας απο τους 10 κορυφαιους στα δικα μου στανταρ,ειναι ο καλυτερος αμυντικος της ιστοριας και εχει συνδεσει το ονομα του με την μεγαλυτερη δυναστεια που εχει δει ποτε το μπασκετ που ειναι οι Σελτικς της δεκαετιας του 60.Εχει 11 δαχτυλιδια.Και σιγουρα αν το βραβειο(MVP τελικων) υπηρχε πριν το 1969 θα το ειχε παρει αρκετες φορες.
Πολλοι λενε οτι το αθλημα το πηγαν σε αλλη διασταση ο Μπερντ και ο Ματζικ αλλα τουλαχηστον στην Αμερικη το αθλημα "ανεβηκε" και μεγαλωσε γενιες μεσα απο τις μαχες του Μπιλ Ρασσελ και του Γουιλτ Τσαμπερλαιν.Μαχη Τιτανων.
Δηκαιως λοιπον το βραβειο θα φερει το ονομα του Μπιλ Ρασσελ ενος απο τους μεγαλυτερους "Θρυλους" που ειδε ποτε το μπασκετ.
Υ.Γ Περυσι ο Μπιλ Ρασσελ εγινε μελος της πρωτης φουρνιας του Ευρωπαικου Hall of Fame στην Ισπανια μαζι με τον δικο μας Νικο Γκαλη.Ακουσα καποιες δηλωσεις του "Νικ" και το δεος που εβγαλε οταν μιλησε για τον Μπιλ Ρασσελ μου εχει μεινει.
NBAholic
Feb 15 2009, 18:23
Ήταν ό,τι πιο δίκαιο για έναν παίκτη στην εποχή του οποίου δεν υπήρχε το εν λόγω βραβείο και το οποίο λογικά θα είχε κερδίσει 7-8 φορές υπό άλλες συνθήκες. Είτε αυτό είτε το βραβείο του αμυντικού της χρονιάς θα μπορούσαν να διεκδικήσουν το όνομά του.
Hayate
Feb 16 2009, 01:11
Και ένα μεγάλο Respect στον Russel που είπε οτι θέλει να αφιερώσει αυτή την τιμή στους συμπαίχτες του...
Air and King
May 8 2009, 17:14
Κατα καιρους εχουν γραφτει πολλα βιβλια για το ΝΒΑ τους παιχτες και την Ιστορια του.
Αυτο που εγραψε ο Θρυλος του ΝΒΑ Μπιλ Ρασσελ με τιτλο "Red and Me: My Coach, My Life-Long Friend" ειναι σιγουρα ενα απο τα πιο ενδιαφεροντα.Ο μεγαλος προπονητης και ο μεγαλος παιχτης "αποκαλυπτονται" μεσα απο τις μαρτυριες του 2ου.
Ενα βιβλιο το οποιο δεν θα πρεπει να λειψει απο τους Ρεκτες της Ιστοριας του ΝΒΑ καθως εχει να κανει με τα δυο σημαντικοτερα προσωπα της Δυναστειας των Σελτικς της δεκαετιας του 60.
Νομιζω οτι θα ειναι πολυ ενδιαφερον!
aegeansheed
Jul 20 2013, 21:58
H συνέντευξη του Russell στον Bill Simmons που έγινε τον Φεβρουάριο του 2013
και το σχετικό κείμενο. Ο Lakersdynasty σωστά είχε σχολιάσει σε ένα παλαιότερο post μου με αφορμή μια συνέντευξη του Sam Jones, ότι ο Russell ήταν μια ζωντανή πηγή εξιστόρησης περιστατικών φυλετικών διακρίσεων της τότε εποχής στην Αμερική. Στην πρόσφατη συνέντευξή του αποδεικνύεται ότι είχε πρωτοστατήσει στον αγώνα για την αντιμετώπισή τους, επίσης διηγείται ένα περιστατικό που οδήγησε στο πρώτο CBA agreement για τους επαγγελματίες μπασκετμπολίστες της εποχής και αρκετές ιστορίες αγάπης/ανταγωνισμού με τον Big Dipper.
lakersdynasty
Jul 20 2013, 22:23
QUOTE(Air and King @ May 8 2009, 18:14 ) *
Κατα καιρους εχουν γραφτει πολλα βιβλια για το ΝΒΑ τους παιχτες και την Ιστορια του.
Αυτο που εγραψε ο Θρυλος του ΝΒΑ Μπιλ Ρασσελ με τιτλο "Red and Me: My Coach, My Life-Long Friend" ειναι σιγουρα ενα απο τα πιο ενδιαφεροντα.Ο μεγαλος προπονητης και ο μεγαλος παιχτης "αποκαλυπτονται" μεσα απο τις μαρτυριες του 2ου.
Ενα βιβλιο το οποιο δεν θα πρεπει να λειψει απο τους Ρεκτες της Ιστοριας του ΝΒΑ καθως εχει να κανει με τα δυο σημαντικοτερα προσωπα της Δυναστειας των Σελτικς της δεκαετιας του 60.
Νομιζω οτι θα ειναι πολυ ενδιαφερον!
Αργότερα δε θυμάμαι πότε είχε γίνει και οπτικό αφιέρωμα του οποίου μπορεί να βρεί μέρος κάποιος εδώ.
Part1
Part2
Επίσης ένα άρθρο του 1958 απο το Sports Illustrated για τον Russell
http://sportsillustrated.cnn.com/vault/ ... AG1001761/
geo82
legend33
Mar 25 2015, 01:47
Παντως ο Ρασελ ηταν μετριοτατος σκορερ και δεν αναφερομαι στους 15.1 ποντους που ειχε στην καριερα του αλλα στο οτι αυτοι οι ποντοι συνοδευονταν με το πενιχρο 44%. Πολυ κακος συνδιασμος!!
lakersdynasty
Mar 25 2015, 04:36
QUOTE(legend33 @ Mar 25 2015, 01:47 ) *
Παντως ο Ρασελ ηταν μετριοτατος σκορερ και δεν αναφερομαι στους 15.1 ποντους που ειχε στην καριερα του αλλα στο οτι αυτοι οι ποντοι συνοδευονταν με το πενιχρο 44%. Πολυ κακος συνδιασμος!!
Εκεί που ήταν πραγματικά μέτριος αν και όχι...Wilt ήταν στις βολές.
Ως σκόρερ δεν έπαιρνε εξεζητημένο αριθμό προσπαθειών και σε σχέση με τους συμπαίκτες του τα ποσοστά του ήταν μια χαρά.
http://bkref.com/tiny/pBvOB
Γενικά το παιχνίδι των Celtics ήταν πραγματικά μοιρασμένο επιθετικά αλλά ο Russell ήταν αν όχι ο κυριότερος ένας απο τους 2-3 κυριότερους δημιουργούς και προφανώς το Α και Ω στην άμυνα σε μια ομάδα που κέρδιζε σχεδόν εξ ολοκλήρου απο την άμυνα και τα όσα έδινε αυτή στην ομάδα σε επίπεδο γρήγορων επιθέσεων.
http://bkref.com/tiny/X8Uaw
Defensive Win Shares (1957-69)
1. Bill Russell 133.6
2. Sam Jones 43.7
icon_drunk.gif
Εαν προσθέσει κάποιος όλες τις Defensive Win Shares στη λίστα βγάζει κάπου στις 506 νίκες μέσω άμυνας. Η συνολικές νίκες των Celtics απο το 1957 μέχρι το 1969: 716. Αυτό αφήνει κάπου στις 210 νίκες διαφορά.
Εξαιρετική άμυνα και ικανότητα στο ριμπάουντ έδιναν στους Celtics το τρομερό πλεονέκτημα που είχαν έναντι των αντιπάλων τους. Δεν ήταν σε καμία περίπτωση κορυφαία ομάδα επιθετικά. Στερούσαν την ευκαιρία απο τον αντίπαλο να σκοράρει δίνοντας του λιγότερες κατοχές και κακά σουτ. Έτσι κέρδισαν 11 πρωταθλήματα σε 13 χρόνια.
Γι'αυτό άλλωστε και ο Russell πήρε 5 MVP τα 4 με τον Wilt να είναι πια στο NBA. Οι παίκτες, που τότε ψήφιζαν τον MVP, έβλεπαν απο πρώτο χέρι την επίδραση που είχε στο παιχνίδι της ομάδας του αλλά και των δικών τους.
Αλλά αυτό που αναφέρεις, το ποσοστό του επιθετικά αλλά και το ποσοστό των σουτ που έπαιρνε σε σχέση με αυτά της ομάδας του είναι ο λόγος που πολλοί θα επέλεγαν τουλάχιστον τους Wilt και Kareem πριν απο αυτόν όσον αφορά τους Καλύτερους Center όλων των εποχών.
Ποστ του Air and King το 2009:
QUOTE
Για τον Ρασσελ παρολο που πιστευω οτι ειναι ο καλυτερος αμυντικος ψηλος στη Ιστορια προσωπικα δεν τον εχω ως G.O.A.T candidate δηλαδη υποψηφιο για το #1 ολων των εποχων(τον εχουν αρκετοι αναλυτες αλλα και ανθρωποι στην Αμερικη κυριως οι παλαιοτεροι).Καπου μεταξυ #7 #8 ολων των εποχων θα τον τοποθετουσα.Παντως υπαρχουν και καποιοι που τον θεωρουν τον κορυφαιο παιχτη στην Ιστορια στηριζομενοι στα πρωταθληματα και χωρις να τους νοιαζουν τα αντεπιχειρηματα για το ανυπαρχτο επιθετικα Ιmpact του Ρασσελ σε σχεση για παραδειγμα με τους Τζορνταν-Μπερντ-Τσαμπερλαιν........11 πρωταθληματα υποστηριζουν οτι ειναι απαντηση προς πασα κατευθυνση.Παντως υπηρξε σπουδαιος νικητης και συμπαιχτης!
http://www.basketforum.gr/forum/index.p ... 2433&st=90
legend33
Mar 26 2015, 04:48
Δεν διαφωνω σε τιποτα απο αυτα που λες αλλα πιστευω οτι η επιτυχια των Σελτικς βασιζεται παρα πολυ στην συνολικη προσπαθεια με προεξαρχοντα τον Ρασελ. Θεωρω πχ μεγαλυτερη την επιρροη του Ντανκαν στους Σπερς, του Τζορνταν στους Μπουλς η του Ματζικ στους Λεικερς οι οποιοι ηταν αναντικαταστατοι στις ομαδες τους απο οτι του Ρασελ στους Σελτικς. Ολα αυτα φυσικα ειναι θεωρητικα γιατι μιλαμε για μια εποχη που δεν την ειδαμε και δεν υπαρχουν ντοκουμεντα για κρινουμε. Εννοειται φυσικα πως δεν ειμαι απολυτος και γι' αυτο ανοιγω και παλι το θεμα για να το συζητησω.
lakersdynasty
Mar 26 2015, 05:11
QUOTE(legend33 @ Mar 26 2015, 04:48 ) *
Δεν διαφωνω σε τιποτα απο αυτα που λες αλλα πιστευω οτι η επιτυχια των Σελτικς βασιζεται παρα πολυ στην συνολικη προσπαθεια με προεξαρχοντα τον Ρασελ. Θεωρω πχ μεγαλυτερη την επιρροη του Ντανκαν στους Σπερς, του Τζορνταν στους Μπουλς η του Ματζικ στους Λεικερς οι οποιοι ηταν αναντικαταστατοι στις ομαδες τους απο οτι του Ρασελ στους Σελτικς. Ολα αυτα φυσικα ειναι θεωρητικα γιατι μιλαμε για μια εποχη που δεν την ειδαμε και δεν υπαρχουν ντοκουμεντα για κρινουμε. Εννοειται φυσικα πως δεν ειμαι απολυτος και γι' αυτο ανοιγω και παλι το θεμα για να το συζητησω.
Εδώ θα διαφωνήσω και θα το κάνω με τον ίδιο τρόπο που το έκανα και για την ομάδα των Pistons που πήρε τον τίτλο το 2004.
Οι συγκεκριμένη ομάδα όπως και οι τότε ομάδες των Celtics είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Είχαν ένα μεγάλο σταρ που δεν αναγνωριζόταν ως τέτοιος διότι δεν ξεχώριζε επιθετικά (εκτελεστικά βασικά) αλλά μέσω της άμυνας του και έκανε τη διαφορά.
Ο Russell ήταν 5 φορές MVP και θα μπορούσε να είναι ρέκορντμαν μαζί με τον Jabbar με 6 MVP εαν έπαιζε όλη τη ρούκι σεζόν του. Αντί αυτού, έχοντας χάσει παιχνίδια για να παίξει στους Ολυμπιακούς Αγώνες το MVP το πήρε τότε ο Cousy παρά το γεγονός ότι δεν ήταν ο καλύτερος παίκτης της ομάδας.
Σε ομάδες που το σκορ είναι μοιρασμένο και προέρχεται σε μεγάλο βαθμό απο την άμυνα και απο τη στιγμή που τα 6 χρόνια πριν τον Russell έδωσαν με το ίδιο στύλ παιχνίδιου 0 τίτλους και μετά την έλευση του 11 σε 13 χρόνια, πιστεύω ότι γνωρίζουμε καλά τι επίδραση είχε ο Russell στο παιχνίδι των Celtics.
Όσοι αναφέρεις σίγουρα είχαν πολύ μεγαλύτερη επίδραση στο παιχνίδι των ομάδων τους και επιθετικά. Αλλά η επίδραση του Russell στην εποχή του αμυντικά ήταν τόση που έκανε τη διαφορά. Οι Celtics πραγματικά σταματούσαν σπουδαίους παίκτες παίζοντας τους ξανά και ξανά σε μια εποχή που κάθε ομάδα έπαιζε την άλλη απο 8 μέχρι 10 φορές στη κανονική περίοδο.
Θα συμφωνήσω μαζί σου όσον αφορά το στατιστικό κομμάτι. Ο Russell ανέλαβε το αμυντικό κομμάτι και σκόραρε μόνο ως 3-4η επιλογή, έχοντας όμως και κάποια μεγάλα σημαντικά παιχνίδια, όταν ο αντίπαλος προσπαθούσε να σταματήσει τη περιφέρεια.
Αυτό που έχουμε συνηθίσει είναι να έχουμε παίκτες ηγέτες που θα πάρουν τα μεγάλα σουτ και όχι που θα σταματήσουν τα μεγάλα σουτ αντιπάλων.
Αλλά και πάλι παίκτες όπως οι Russell-Wallace αν και δεν συγκρίνονται σε καμία περίπτωση μεταξύ τους, ηγήθηκαν πρωταθλητριών ομάδων ξεκινώντας απο την άμυνα και το ριμπάουντ τους. Ο Russell βέβαια ήταν επίσης εξαιρετικός δημιουργός στο transition και στο post ενώ είχε και παιχνίδι επιθετικά, κι ας μην ήταν στο επίπεδο άλλων.
ΥΓ
Ομάδα πρωταθλήτρια που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί "ομάδα χωρίς σταρ" θα μπορούσε να είναι οι Bullets του 1978 που δεν είχαν παίκτη ούτε καν στην All-NBA 2nd team. Αν υπήρχε τρίτη ομάδα σίγουρα θα είχαν εκεί.
Οι Pistons του 2004 είχαν τον Wallace στην All-NBA 2nd team ενώ στους τελικούς βγήκε MVP o Billups,θερίζοντας την άμυνα των Lakers στο PnR, που με τον Shaq να μην ασχολείται να καλύψει τους γκαρντ στα screen, ήταν για 5 παιχνίδια εκτεθειμένη.
lakersdynasty
Mar 26 2015, 05:12
QUOTE(legend33 @ Mar 26 2015, 04:48 ) *
Δεν διαφωνω σε τιποτα απο αυτα που λες αλλα πιστευω οτι η επιτυχια των Σελτικς βασιζεται παρα πολυ στην συνολικη προσπαθεια με προεξαρχοντα τον Ρασελ. Θεωρω πχ μεγαλυτερη την επιρροη του Ντανκαν στους Σπερς, του Τζορνταν στους Μπουλς η του Ματζικ στους Λεικερς οι οποιοι ηταν αναντικαταστατοι στις ομαδες τους απο οτι του Ρασελ στους Σελτικς. Ολα αυτα φυσικα ειναι θεωρητικα γιατι μιλαμε για μια εποχη που δεν την ειδαμε και δεν υπαρχουν ντοκουμεντα για κρινουμε. Εννοειται φυσικα πως δεν ειμαι απολυτος και γι' αυτο ανοιγω και παλι το θεμα για να το συζητησω.
Εδώ θα διαφωνήσω και θα το κάνω με τον ίδιο τρόπο που το έκανα και για την ομάδα των Pistons που πήρε τον τίτλο το 2004.
H συγκεκριμένη ομάδα όπως και οι τότε ομάδες των Celtics είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Είχαν ένα μεγάλο σταρ που δεν αναγνωριζόταν ως τέτοιος διότι δεν ξεχώριζε επιθετικά (εκτελεστικά βασικά) αλλά μέσω της άμυνας του και έκανε τη διαφορά.
Ο Russell ήταν 5 φορές MVP και θα μπορούσε να είναι ρέκορντμαν μαζί με τον Jabbar με 6 MVP εαν έπαιζε όλη τη ρούκι σεζόν του. Αντί αυτού, έχοντας χάσει παιχνίδια για να παίξει στους Ολυμπιακούς Αγώνες το MVP το πήρε τότε ο Cousy παρά το γεγονός ότι δεν ήταν ο καλύτερος παίκτης της ομάδας.
Σε ομάδες που το σκορ είναι μοιρασμένο και προέρχεται σε μεγάλο βαθμό απο την άμυνα και απο τη στιγμή που τα 6 χρόνια πριν τον Russell έδωσαν με το ίδιο στύλ παιχνιδιού 0 τίτλους και μετά την έλευση του 11 σε 13 χρόνια, πιστεύω ότι γνωρίζουμε καλά τι επίδραση είχε ο Russell στο παιχνίδι των Celtics.
Όσοι αναφέρεις σίγουρα είχαν πολύ μεγαλύτερη επίδραση στο παιχνίδι των ομάδων τους και επιθετικά. Αλλά η επίδραση του Russell στην εποχή του αμυντικά ήταν τόση που έκανε τη διαφορά. Οι Celtics πραγματικά σταματούσαν σπουδαίους παίκτες παίζοντας τους ξανά και ξανά σε μια εποχή που κάθε ομάδα έπαιζε την άλλη απο 8 μέχρι 10 φορές στη κανονική περίοδο.
Θα συμφωνήσω μαζί σου όσον αφορά το στατιστικό κομμάτι. Ο Russell ανέλαβε το αμυντικό κομμάτι και σκόραρε μόνο ως 3-4η επιλογή, έχοντας όμως και κάποια μεγάλα σημαντικά παιχνίδια, όταν ο αντίπαλος προσπαθούσε να σταματήσει τη περιφέρεια.
Αυτό που έχουμε συνηθίσει είναι να έχουμε παίκτες ηγέτες που θα πάρουν τα μεγάλα σουτ και όχι που θα σταματήσουν τα μεγάλα σουτ αντιπάλων.
Αλλά και πάλι παίκτες όπως οι Russell-Wallace αν και δεν συγκρίνονται σε καμία περίπτωση μεταξύ τους, ηγήθηκαν πρωταθλητριών ομάδων ξεκινώντας απο την άμυνα και το ριμπάουντ τους. Ο Russell βέβαια ήταν επίσης εξαιρετικός δημιουργός στο transition και στο post ενώ είχε και παιχνίδι επιθετικά, κι ας μην ήταν στο επίπεδο άλλων.
ΥΓ
Ομάδα πρωταθλήτρια που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί "ομάδα χωρίς σταρ" θα μπορούσε να είναι οι Bullets του 1978 που δεν είχαν παίκτη ούτε καν στην All-NBA 2nd team. Αν υπήρχε τρίτη ομάδα σίγουρα θα είχαν εκεί.
Οι Pistons του 2004 είχαν τον Wallace στην All-NBA 2nd team ενώ στους τελικούς βγήκε MVP o Billups,θερίζοντας την άμυνα των Lakers στο PnR, που με τον Shaq να μην ασχολείται να καλύψει τους γκαρντ στα screen, ήταν για 5 παιχνίδια εκτεθειμένη.
ΥΓ 2
Συνήθως έχω δυνατές θέσεις και αγύριστο κεφάλι, μέχρι όμως να βρεθεί κάποιος ο οποίος θα με πείσει smile.gif peace.gif
aegeansheed
Aug 16 2015, 20:21
Πρόσφατα διάβασα το "Red and me" του Russ.
Το βιβλίο έχει διάφορες θεματικές ενότητες, επικεντρώνεται σε κάποιο σημείο στη μοναδική μπασκετική σχέση Auerbach-Russell και στην μετεξέλιξή της σε μια σπάνια σήμερα (έτσι όπως περιγράφεται) φιλία μεταξύ των δύο.
Εκεί θα βρει κάποιος αρκετά για την ιδιαίτερη προσωπικότητα του Russ και τον χαρακτήρα που έχτισε και κουβαλούσε σε όλη του την καριέρα. Το φοβερό είναι ότι ο Russell πήρε τα 11 πρωταθλήματα και βοήθησε στην θεμελίωση των κοινωνικών δικαιωμάτων στη χώρα του, με το να είναι ο απλά ο εαυτός του και να σέβεται τις αρχές και τις θέσεις με τις οποίες μεγάλωσε, χωρίς να κάνει κάτι με σκοπό. Κάτι για το οποίο στο μυαλό μου τον κάνει μοναδικό.
Θα μπορούσα να γράψω σελίδες για να δείξω τον θαυμασμό μου για το πρόσωπό του, θα πω μόνο ότι ως μπασκετόφιλος που δεν πρόλαβε να τον δει στα χρόνια που μεγαλούργησε, διαβάζοντας τις ιστορίες αυτές, καταλήγω στην προσωπική άποψη ότι είναι Τop3 GOAT, αν όχι ο σημαντικότερος αθλητής που πέρασε ποτέ από το ΝΒΑ.
Δύσκολο να το αντέξει κανείς, αλλά στην πρώτη ώρα που άκουσα, αναφέρει πολλές από τις ιστορίες στο βιβλίο, ακριβώς με την ίδια λεπτομερή περιγραφή.
* η περιγραφή του τίτλου του vid είναι κάπως παραπλανητική, μιλάει βασικά για τη ζωή και την καριέρα του.
jvalin
Aug 20 2015, 17:28
Δεν είναι ότι διασχίζει το γήπεδο σαν αστραπή. Δεν είναι ότι οι αντίπαλοι φαίνεται σα να τρέχουν σε slow motion. Ο τύπος ξεκινάει το άλμα του λίγο μπροστά απ τη γραμμή των βολών και καβαλάει τον αμυντικό σα να μην υπάρχει καν μπροστά του.
Λέμε σήμερα για τον υπεραθλητή LeBron…Ο Russell ως φοιτητής παράλληλα με το μπάσκετ ασχολείτο και με το στίβο, συμμετέχοντας σε διάφορα meetings ως άλτης του ύψους και ως δρομέας των 400 μέτρων. Το 1956 (Ολυμπιακή χρονιά) είχε κερδίσει αρκετές διακρίσεις στο άλμα εις ύψος και συγκαταλεγόταν ανάμεσα στους κορυφαίους άλτες παγκοσμίως. Κατά δήλωσή του, αν δεν είχε κληθεί στην Ολυμπιακή ομάδα μπάσκετ θα συμμετείχε στους αγώνες ως αθλητής του στίβου.
Στη δική μου λίστα με τους GOAT, πρώτος είναι ο Magic και ακολουθεί ο Russell. Δυστυχώς σήμερα αρκετοί απαξιώνουν τα επιτεύγματά του επειδή έπαιζε πριν 50 χρόνια και δεν τον έχουν προλάβει. Το ίδιο πάνω κάτω συμβαίνει με τον Dr. J και τον Big O, το ίδιο θα συμβεί πιθανότατα στο μέλλον με τον Larry και τον Magic κ.ο.κ.…Το 1986, ίσως στο απόγειο της δόξας του, ο Bird είχε πει
QUOTE (Larry Bird)
All I know is that people tend to forget how great the older great players were. It’ll happen that way with me, too.
Οι αστέρες του σήμερα έχουν μεγαλύτερη προβολή στα ΜΜΕ και κατ’ επέκταση μεγαλύτερη απήχηση στο κοινό απ’ ότι οι αστέρες του παρελθόντος. Μην πάμε μακριά, εδώ υπάρχει κόσμος που συγκρίνει στα σοβαρά Kobe-Jordan με νούμερο 1 έρεισμα τους αριθμούς του Kobe στο σκοράρισμα. Υπό αυτό το πρίσμα, δεν μπορεί να είναι τυχαίο ότι οι μόνοι από τους παλιούς που παραμένουν ψηλά στο συλλογικό υποσυνείδητο είναι οι Wilt και Kareem, ακριβώς λόγω των τρελών νούμερων που έγραψαν στο σκοράρισμα. Καλώς ή κακώς, αρκετός κόσμος σχηματίζει γνώμη για την αξία των αστέρων του παρελθόντος ρίχνοντας απλά μια πρόχειρη ματιά στη στατιστική τους, με αποτέλεσμα παίκτες όπως ο Russell, οι οποίοι συνεισέφεραν πρωτίστως σε άλλους τομείς του παιχνιδιού, να αρχίζουν σιγά σιγά να βγαίνουν από τις λίστες των υποψήφιων GOAT. Ευτυχώς για τον Russell, τα 11 πρωταθλήματα που κατέκτησε θα τον διατηρούν για πάντα στη συζήτηση ως τον μεγαλύτερο winner αθλητή στην ιστορία του παιχνιδιού (αν όχι του αθλητισμού).
geo82
Sep 1 2015, 14:25
QUOTE (jvalin @ Aug 20 2015, 18:28 ) *
Δυστυχώς σήμερα αρκετοί απαξιώνουν τα επιτεύγματά του επειδή έπαιζε πριν 50 χρόνια και δεν τον έχουν προλάβει. Το ίδιο πάνω κάτω συμβαίνει με τον Dr. J και τον Big O, το ίδιο θα συμβεί πιθανότατα στο μέλλον με τον Larry και τον Magic κ.ο.κ.…
Δυστυχώς θα συμφωνήσω, αν και αυτό που περιγράφεις είναι κάτι που με εκνευρίζει σε μια συζήτηση. Η απαξίωση παιχτών που δεν έχουμε γνωρίσει και η θεοποίηση των σταρ της εκάστοτε εποχής. Ευτυχώς που υπάρχουν και άνθρωποι που το ψάχνουν βαθύτερα το θέμα και είναι πραγματικά πολύ ωραίο να συζητάς μαζί τους.
Steve Nash. 2× NBA ΜVP (2005, 2006)
