90's orlando magic

[ssoulliss]

Το 4ο παιχνίδι της σειράς του πρώτου γύρου εναντίον των Boston Celtics. Ήταν η πρώτη σειρά που κέρδισαν οι Magic και το τελευταίο παιχνίδι στο θρυλικό Boston Garden. Η ανάλυση δεν είναι τέλεια αλλά η περιγραφή είναι ελληνική από τον Βασίλη Σκουντή. Το συγκεκριμένο παιχνίδι το είχα δει στην τηλεόραση το 1995 και μάλιστα τότε ήθελα να κερδίσει η Βοστόνη, για να οδηγηθεί η σειρά σε 5ο παιχνίδι. Στους Celtics έπαιζαν οι Wilkins και Mcdaniel, οι οποίοι το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς μετακόμισαν στη χώρα μας (σε ΠΑΟ και Ηρακλή αντίστοιχα) και ο Ντίνο Ράντζα, που ήρθε κι αυτός στη χώρα μας για 3 χρόνια.

Το θυμάμαι αυτό το παιχνίδι. Από τα τελευταία του Wilkins σαν "βασικός", ενώ μετά αν δεν κάνω λάθος ήρθε στην Fortirudo. Στη Βοστώνη υπήρχε και ο Bowie, με μικρό ρόλο, που αργότερα κατέκτησε το κύπελλο πρωταθλητριών με τη Zalgiris ενώ αμέσως μετά ήρθε στην ΑΕΚ.

Σε μεταβατική κατάσταση οι Celtics, δεν θα μπορούσαν να κάνουν και κάτι καλύτερο.

[ssoulliss]

Το θυμάμαι αυτό το παιχνίδι. Από τα τελευταία του Wilkins σαν "βασικός", ενώ μετά αν δεν κάνω λάθος ήρθε στην Fortirudo. Στη Βοστώνη υπήρχε και ο Bowie, με μικρό ρόλο, που αργότερα κατέκτησε το κύπελλο πρωταθλητριών με τη Zalgiris ενώ αμέσως μετά ήρθε στην ΑΕΚ.

Σε μεταβατική κατάσταση οι Celtics, δεν θα μπορούσαν να κάνουν και κάτι καλύτερο.

Ε ρε γλέντια!!! Ευτυχώς υπάρχει το google γιατί το μυαλό γέρασε λιγάκι και μπερδεύει!!

Διορθώνω την μπαρούφα μου, ο Wilkins στη Fortitudo πήγε αρκετά αργότερα, ενώ ο Bowie έπαοζε στο Orlando οχι στους Celtics που λάθος έγραψα.

[ggr]

Magic vs Knicks στις 5/2 του 1995. Η ανάλυση δεν είναι τέλεια αλλά αξίζει και με το παραπάνω η μονομαχία του Shaq με τον Ewing. Ο Shaq τελείωσε το παιχνίδι με 41 πόντους και 15 ριμπάουντ, ενώ ο Ewing με 38 πόντους και 13 ριμπάουντ!

[ggr]

Κι άλλη μια αναμέτρηση ανάμεσα στις 2 ομάδες, αυτή τη φορά από τη σεζόν 1993-94. Η ανάλυση είναι πολύ καλή.
Shaq: 26 πόντοι, 5 ριμπάουντ
Ewing: 26 πόντοι, 19 ριμπάουντ
Starks: 39 πόντοι(!)

[ggr]

Αφιερωμένο στους λάτρεις του WWE.

[ggr]

Το τρίτο παιχνίδι ανάμεσα στο Σικάγο και το Ορλάντο. Το Ορλάντο θα πάρει το προβάδισμα στη σειρά με 2-1, παρά τους 40 πόντους του Jordan και τους 25 του Pippen. Άξιο αναφοράς το γεγονός ότι ο Jordan φοράει Nike Air Penny. Δε θυμάμαι άλλη περίπτωση που να έχει φορέσει παπούτσι άλλου παίχτη. Ίσως είναι και ένα δείγμα της αξίας του Hardaway.

[ggr]

Ένα ωραίο βιντεάκι για τον Penny

[Quincy]

Πως και δεν την είχα δει αυτή τη θεματαρα

Έφτασαν πολύ κοντά αλλά ο Χακιμ κυριάρχησε του αγουρου ακόμα Σακ

Και όχι μόνο. Σ αυτή τη διετία ο Χακιμ κυριάρχησε απέναντι σε όλους τους τοπ ψηλούς της λίγκας. Μαλοουν, Μπαρκλευ, Γιουινγκ, Ρομπινσον

Τώρα που το ξανασκέφτομαι, οι Magic θα μπορούσαν να πάρουν τίτλο αν ο Νικ Άντερσον έβαζε μια από τις 4(!) συνεχόμενες βολές που εχασε ενώ προηγούνταν με 3, 7 δευτερόλεπτα πριν το τέλος του πρώτου αγώνα. Στην συνέχεια έφαγαν τρίποντο από τον Κενι Σμιθ και στην παράταση καθαρισε ο Χακιμ.

Ουσιαστικά οι νεαροί magic δεν ξεπέρασαν ποτε αυτή την ήττα

Ακριβώς. Αυτή η σειρά δεν ήταν για σκούπα. Αλλά άδειασε τόσο πολύ ψυχολογικά το Ορλάντο μετά από τέτοια ήττα και δεν κατάφερε ποτέ να συνέλθει. Αν ειχε γίνει το 1-0 τότε μπορεί να πηγαινε μέχρι το 7ο η σειρά.

Ωστόσο ο Άντερσον είχε πάθει ψυχολογικά μετά από εκείνες τις βολές. Δεν άντεχε να ανοίξει το ραδιόφωνο, δυσκολευοταν να κοιμηθεί το βράδυ κλπ. Του πήρε καμία 5ετια να το ξεπεράσει. Μέχρι εκείνο το σημείο στις βολές είχε 70% και την επόμενη σεζόν έπεσε στο 40%! Καμία φορά ξεχνάμε ότι κι αυτοί άνθρωποι είναι και δεν είναι πάντα εύκολο να διαχειριστουν σωστά ψυχολογικώς πολλές καταστάσεις. Σήμερα έχουμε τα παραδείγματα των σιμμονς και φουλτζ που εδωσαν/δίνουν μεγάλη προσπάθεια για να επανέλθουν. Και άλλα παραδείγματα παιδιών που λύγισαν στην πίεση όπως ο Κουαμε Μπράουν και ο Αντονυ Μπενετ.

Πολύ ωραία ομάδα εκείνοι οι Ματζικ, μου άρεσε πολύ και η προσθήκη του Γκραντ που έδινε την εμπειρία που έλειπε από τους νεαρούς Ονιλ και Χαρνταγουει. Από τα μεγάλα what if, αν είχαν κατακτήσει ενα πρωτάθλημα σε εκείνη την διετία και δεν έφευγε ο Σακ.

Το ντραφτ του Χαρνταγουει είναι από τα πιο προφανή στημένα του Στερν.

[ggr]

Ακριβώς. Αυτή η σειρά δεν ήταν για σκούπα. Αλλά άδειασε τόσο πολύ ψυχολογικά το Ορλάντο μετά από τέτοια ήττα και δεν κατάφερε ποτέ να συνέλθει. Αν ειχε γίνει το 1-0 τότε μπορεί να πηγαινε μέχρι το 7ο η σειρά.

Ωστόσο ο Άντερσον είχε πάθει ψυχολογικά μετά από εκείνες τις βολές. Δεν άντεχε να ανοίξει το ραδιόφωνο, δυσκολευοταν να κοιμηθεί το βράδυ κλπ. Του πήρε καμία 5ετια να το ξεπεράσει. Μέχρι εκείνο το σημείο στις βολές είχε 70% και την επόμενη σεζόν έπεσε στο 40%! Καμία φορά ξεχνάμε ότι κι αυτοί άνθρωποι είναι και δεν είναι πάντα εύκολο να διαχειριστουν σωστά ψυχολογικώς πολλές καταστάσεις. Σήμερα έχουμε τα παραδείγματα των σιμμονς και φουλτζ που εδωσαν/δίνουν μεγάλη προσπάθεια για να επανέλθουν. Και άλλα παραδείγματα παιδιών που λύγισαν στην πίεση όπως ο Κουαμε Μπράουν και ο Αντονυ Μπενετ.

Πολύ ωραία ομάδα εκείνοι οι Ματζικ, μου άρεσε πολύ και η προσθήκη του Γκραντ που έδινε την εμπειρία που έλειπε από τους νεαρούς Ονιλ και Χαρνταγουει. Από τα μεγάλα what if, αν είχαν κατακτήσει ενα πρωτάθλημα σε εκείνη την διετία και δεν έφευγε ο Σακ.

Αν δεν το έχεις δει, ψάξε και βρες το ντοκιμαντέρ του ESPN, "This magic moment" . Αναφέρεται ακριβώς αυτό που έγραψες. Κι εμένα μου άρεσε αυτή η ομάδα και πιο πολύ ο Hardaway (η εμφάνισή του ήταν η πρώτη που αγόρασα). Δυστυχώς, η φυγή του Σακίλ τους στέρησε μια πιθανή δυναστεία. Όμως έχουν και οι ίδιοι μεγάλη ευθύνη για τη φυγή του, αφού ο τρόπος που χειρίστηκαν την ανανέωση του συμβολαίου του δεν ήταν ο κατάλληλος. Τον έχασαν μέσα από τα χέρια τους.

[Quincy]

Ακριβώς. Αυτή η σειρά δεν ήταν για σκούπα. Αλλά άδειασε τόσο πολύ ψυχολογικά το Ορλάντο μετά από τέτοια ήττα και δεν κατάφερε ποτέ να συνέλθει. Αν ειχε γίνει το 1-0 τότε μπορεί να πηγαινε μέχρι το 7ο η σειρά.

Ωστόσο ο Άντερσον είχε πάθει ψυχολογικά μετά από εκείνες τις βολές. Δεν άντεχε να ανοίξει το ραδιόφωνο, δυσκολευοταν να κοιμηθεί το βράδυ κλπ. Του πήρε καμία 5ετια να το ξεπεράσει. Μέχρι εκείνο το σημείο στις βολές είχε 70% και την επόμενη σεζόν έπεσε στο 40%! Καμία φορά ξεχνάμε ότι κι αυτοί άνθρωποι είναι και δεν είναι πάντα εύκολο να διαχειριστουν σωστά ψυχολογικώς πολλές καταστάσεις. Σήμερα έχουμε τα παραδείγματα των σιμμονς και φουλτζ που εδωσαν/δίνουν μεγάλη προσπάθεια για να επανέλθουν. Και άλλα παραδείγματα παιδιών που λύγισαν στην πίεση όπως ο Κουαμε Μπράουν και ο Αντονυ Μπενετ.

Πολύ ωραία ομάδα εκείνοι οι Ματζικ, μου άρεσε πολύ και η προσθήκη του Γκραντ που έδινε την εμπειρία που έλειπε από τους νεαρούς Ονιλ και Χαρνταγουει. Από τα μεγάλα what if, αν είχαν κατακτήσει ενα πρωτάθλημα σε εκείνη την διετία και δεν έφευγε ο Σακ.

Αν δεν το έχεις δει, ψάξε και βρες το ντοκιμαντέρ του ESPN, "This magic moment" . Αναφέρεται ακριβώς αυτό που έγραψες. Κι εμένα μου άρεσε αυτή η ομάδα και πιο πολύ ο Hardaway (η εμφάνισή του ήταν η πρώτη που αγόρασα). Δυστυχώς, η φυγή του Σακίλ τους στέρησε μια πιθανή δυναστεία. Όμως έχουν και οι ίδιοι μεγάλη ευθύνη για τη φυγή του, αφού ο τρόπος που χειρίστηκαν την ανανέωση του συμβολαίου του δεν ήταν ο κατάλληλος. Τον έχασαν μέσα από τα χέρια τους.

Στο what if αναφέρεσαι; Εκτός από την διαχείριση του Σακ που λες, το Ορλάντο είχε έρθει πολύ κοντά στο να πάρει τον Ντάνκαν το 2000 και τελικά το ντιλ στράβωσε επειδή ο Ντοκ Ριβερς που ήταν τότε κόουτς δεν άφηνε την κοπέλα του Ντάνκαν να ταξιδεύει μαζί με την ομάδα, κι έτσι ο Ντάνκαν απέρριψε την πρόταση

Ως ένα σημείο βέβαια είναι και δικαιολογημενοι οι λάθος χειρισμοί μιας και μιλάμε για ένα franchise που είχε μόλις 10 χρόνια ύπαρξης

[ggr]

Αν δεν το έχεις δει, ψάξε και βρες το ντοκιμαντέρ του ESPN, "This magic moment" . Αναφέρεται ακριβώς αυτό που έγραψες. Κι εμένα μου άρεσε αυτή η ομάδα και πιο πολύ ο Hardaway (η εμφάνισή του ήταν η πρώτη που αγόρασα). Δυστυχώς, η φυγή του Σακίλ τους στέρησε μια πιθανή δυναστεία. Όμως έχουν και οι ίδιοι μεγάλη ευθύνη για τη φυγή του, αφού ο τρόπος που χειρίστηκαν την ανανέωση του συμβολαίου του δεν ήταν ο κατάλληλος. Τον έχασαν μέσα από τα χέρια τους.

Στο what if αναφέρεσαι; Εκτός από την διαχείριση του Σακ που λες, το Ορλάντο είχε έρθει πολύ κοντά στο να πάρει τον Ντάνκαν το 2000 και τελικά το ντιλ στράβωσε επειδή ο Ντοκ Ριβερς που ήταν τότε κόουτς δεν άφηνε την κοπέλα του Ντάνκαν να ταξιδεύει μαζί με την ομάδα, κι έτσι ο Ντάνκαν απέρριψε την πρόταση

Ως ένα σημείο βέβαια είναι και δικαιολογημενοι οι λάθος χειρισμοί μιας και μιλάμε για ένα franchise που είχε μόλις 10 χρόνια ύπαρξης

Νομίζω ότι αναφερόμαστε στο ίδιο ντοκιμαντέρ. Σου παραθέτω το trailer



Καταλαβαίνω τη δικαιολογία του νεοσύστατου οργανισμού αλλά έναν παίχτη σαν τον Σακίλ δεν τον αφήνεις με τίποτα. Τον πληρώνεις και τον κρατάς. Ήρθαν και οι τραυματισμοί του Πένι στη συνέχεια και έδεσε το γλυκό.
Στις αρχές του 2000 έφτασαν κοντά στο να δημιουργήσουν μια σούπερ ομάδα με τους Hill-Duncan-McGrady αλλά έχασαν τον Τιμ για τον λόγο που αναφέρεις και ο Γκραντ ταλαιπωρήθηκε από τραυματισμούς και ποτέ δεν ήταν ο παίχτης που θυμόμασταν στο Ντιτρόιτ. Να σου πω, εμένα μου άρεσε και η ομάδα που είχαν φτιάξει με τον Howard. Έφτασε κοντά στον τίτλο αλλά τους έλειπε το στοιχείο που θα τους οδηγούσε στην κορυφή. Στους τελικούς του 2009 ήταν πιο ανταγωνιστικοί απ' ό,τι δείχνει το τελικό 4-1, μιας και είχαν την ευκαιρία να κλέψουν το 2ο ματς στο Λ.Α. και να ισοφαρίσουν στο 4ο ματς. Τέλος πάντων, δεν αλλάζει κάτι πλέον.
Αυτό όμως που μου έκανε εντύπωση, ήταν η δημοφιλία που είχαν τη δεκαετία του '90 . Μπορώ να σου πω ότι ήταν άνετα στη 2η θέση πίσω από το Σικάγο. Τα ρούχα και τα αξεσουάρ τους πουλούσαν σε υπερβολικό βαθμό, κάτι σπάνιο για ομάδα μικρής αγοράς και μάλιστα χωρίς ιδιαίτερη μπασκετική ιστορία. Κι εγώ ο ίδιος είχα μερικά ρούχα τους και τα περισσότερα ζουν ακόμη...

[Quincy]

Στο what if αναφέρεσαι; Εκτός από την διαχείριση του Σακ που λες, το Ορλάντο είχε έρθει πολύ κοντά στο να πάρει τον Ντάνκαν το 2000 και τελικά το ντιλ στράβωσε επειδή ο Ντοκ Ριβερς που ήταν τότε κόουτς δεν άφηνε την κοπέλα του Ντάνκαν να ταξιδεύει μαζί με την ομάδα, κι έτσι ο Ντάνκαν απέρριψε την πρόταση

Ως ένα σημείο βέβαια είναι και δικαιολογημενοι οι λάθος χειρισμοί μιας και μιλάμε για ένα franchise που είχε μόλις 10 χρόνια ύπαρξης

Νομίζω ότι αναφερόμαστε στο ίδιο ντοκιμαντέρ. Σου παραθέτω το trailer



Καταλαβαίνω τη δικαιολογία του νεοσύστατου οργανισμού αλλά έναν παίχτη σαν τον Σακίλ δεν τον αφήνεις με τίποτα. Τον πληρώνεις και τον κρατάς. Ήρθαν και οι τραυματισμοί του Πένι στη συνέχεια και έδεσε το γλυκό.
Στις αρχές του 2000 έφτασαν κοντά στο να δημιουργήσουν μια σούπερ ομάδα με τους Hill-Duncan-McGrady αλλά έχασαν τον Τιμ για τον λόγο που αναφέρεις και ο Γκραντ ταλαιπωρήθηκε από τραυματισμούς και ποτέ δεν ήταν ο παίχτης που θυμόμασταν στο Ντιτρόιτ. Να σου πω, εμένα μου άρεσε και η ομάδα που είχαν φτιάξει με τον Howard. Έφτασε κοντά στον τίτλο αλλά τους έλειπε το στοιχείο που θα τους οδηγούσε στην κορυφή. Στους τελικούς του 2009 ήταν πιο ανταγωνιστικοί απ' ό,τι δείχνει το τελικό 4-1, μιας και είχαν την ευκαιρία να κλέψουν το 2ο ματς στο Λ.Α. και να ισοφαρίσουν στο 4ο ματς. Τέλος πάντων, δεν αλλάζει κάτι πλέον.
Αυτό όμως που μου έκανε εντύπωση, ήταν η δημοφιλία που είχαν τη δεκαετία του '90 . Μπορώ να σου πω ότι ήταν άνετα στη 2η θέση πίσω από το Σικάγο. Τα ρούχα και τα αξεσουάρ τους πουλούσαν σε υπερβολικό βαθμό, κάτι σπάνιο για ομάδα μικρής αγοράς και μάλιστα χωρίς ιδιαίτερη μπασκετική ιστορία. Κι εγώ ο ίδιος είχα μερικά ρούχα τους και τα περισσότερα ζουν ακόμη...

Δεν το ειχα δει το ντοκιμαντέρ

Για τα ρούχα κλπ ισχύει 100% εγώ σαν παιδάκι τότε είχα μπλουζάκια, καπέλα, σκούφους κλπ από Μπουλς, Ροκετς, Νικς και Ματζικ. Κι αυτά φαντάσου μου τα έπαιρναν οι γονείς μου που δεν είχαν ιδέα (εκτός από Μπουλς που οκ, έπρεπε να ζούσες σε καμία σπηλιά για να μην τους ξέρεις). Απλά πουλούσαν γενικώς δηλαδή.

Σιγουρα πιο εμπορικοί από άλλες πετυχημένες ομάδες των 90'ς όπως οι Σουπερσονινκς, οι Τζαζ, οι Μπλέιζερς, οι Σανς κλπ

[ggr]

Στις 13 Φεβρουαρίου από το NBA TV.